Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 16/06/2012.
Η Γαία (αρχ. ελλ.: Γαῖα) προϋπήρχε με το Χάος και τον Έρωτα-Φάνη στη δημιουργία του Κόσμου. Κατά άλλους αυτές οι τρεις κοσμικές υπάρξεις γεννήθηκαν, κατά αντίστροφη σειρά, από το Κοσμικόν Ωόν όπως αναφέρεται στη Θεογονία του Ησίοδου, το οποίο προήλθε από το μηδέν, το τίποτε ή από τη Νύχτα.
Η Γαία, στο επίπεδο της Κοσμογονίας, συμβολίζει την υλική πλευρά του Κόσμου και όχι τη Γη. Το Χάος συμβολίζει τον Χώρο του Σύμπαντος. Ο Έρωτας συμβολίζει την κινητήρια δύναμη που ενώνει, μεταλλάσσει και μεταμορφώνει (μορφή, αυτό που φαίνεται, ο Φάνης) το Παν.
Σύμφωνα με τον Ησίοδο η Γαία με το Χάος, με μεσολάβηση του Έρωτα, γεννούν τον Ουρανό. Μια άλλη εκδοχή ταυτίζει το Χάος με τον Ουρανό και οριοθετεί έτσι τη Γαία και τον Ουρανό ως το πρώτο Κοσμικό Ζευγάρι της Δημιουργίας.
Η Γαία ενώθηκε με τον Ουρανό και δημιούργησε τους Γίγαντες, τους Τιτάνες, τον Ωκεανό ή Πόντο και όλη την πλάση που περιβάλλει τον κόσμο. Ο Ουρανός, θέλοντας να ανακόψει τη συνεχή δημιουργία της Γαίας, αποφασίζει να στείλει τα παιδιά του στα σπλάχνα της. Εξαιτίας αυτής της σκληρότητας, η Γαία συμμαχεί με έναν από τους Τιτάνες υιούς της, τον Κρόνο, και καθαιρεί από την εξουσία του κόσμου τον Ουρανό.
Όμως η αδικία και η σκληρότητα του Κρόνου, θα την οδηγήσει να βοηθήσει τον Δία, δίνοντάς του το φάρμακο που θα αναγκάσει τον Κρόνο να βγάλει από μέσα του τα παιδιά - θεούς, τα οποία κατάπιε από φόβο μη χάσει την εξουσία κατά τα πρότυπα του Ουρανού.
Τέλος, υπάρχει μια εκδοχή, κατά την οποία ή Γαία, μετά την πτώση του Ουρανού, ενώθηκε με τον Ωκεανό και γέννησε θεούς και θεές του υγρού στοιχείου.
[Απόδοση] «Γαία θεά, μητέρα των μακάρων και των θνητών ανθρώπων, πάντροφε, πανδώτειρα, τελεσφόρε, παντολέτειρα, αυξιθαλής, φερέκαρπε, που βρίθεις με ωραίες ώρες, έδρανο του αθανάτου Κόσμου, πολυποίκιλε, κούρη, που σε λόχιες ωδίνες κύεις πολυειδή καρπό, αίδια, πολύσεπτε, βαθύστερνη, ολβιόμοιρη, δαίμονα που χαίρεσαι με τις ηδύπνοες πολυάνθεμες χλόες, εμβροχαρή, περί της οποίας ελίσσεται ο πολυδαίδαλος κόσμος των άστρων με την αέναη φύση και τα δεινά ρεύματα. Αλλά μακάρια θεά, ας αυξάνεις τους πολυγηθείς καρπούς έχοντας ευμενές ήτορ, μαζί με όλβο εν ώραις.»
