Βερίνα
| Βερίνα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Aelia Verina (Λατινικά) |
| Θάνατος | 484 Ισαυρία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | χριστιανός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λέων Α΄[1][2] |
| Σύντροφος | Πατρίκιος ο Βυζαντινός |
| Τέκνα | Αριάδνη Λεοντία Πορφυρογέννητη |
| Γονείς | father of Basiliscus[3] |
| Αδέλφια | Βασιλίσκος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βυζαντινός Αυτοκράτορας (457–474) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αιλία Βερίνα (απεβ. 484) ήταν η σύζυγος του Λέοντα Α΄ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αδελφή του Βασιλίσκου. Η κόρη της Αριάδνη ήταν αυτοκράτειρα σύζυγος του Ζήνωνα και, στη συνέχεια, του Αναστάσιου Α΄. Η Βερίνα ήταν η γιαγιά του Λέοντα Β΄.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η καταγωγή της Βερίνας και του αδελφού της Βασιλίσκου είναι άγνωστες. Θεωρούνται πιθανό να έχουν καταγωγή στα Βαλκάνια,[4] αλλά τίποτα πιο συγκεκριμένο δεν είναι γνωστό. Υποτίθεται ότι έχουν τουλάχιστον μια αδελφή, καθώς η αγιογραφία του Δανιήλ του Στυλίτη αναφέρει έναν γαμπρό της Βερίνας και του Βασιλίσκου ως Ζούζου.[5]
Αυτοκρατορική σύζυγος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Ιανουάριο του 457 ο Μαρκιανός υπέκυψε σε ασθένεια, πιθανόν γάγγραινα, αφήνοντας την κόρη του Ευφημία και τον γαμπρό του Αρτέμιο.[6] Ο Λέων, ελλείψει άαλλων άρρενων απογόνων, έγινε αυτοκράτορας. Στις 7 Φεβρουαρίου 457 στέφθηκε από τον Πατριάρχη Ανατόλιο, την πρώτη τέτοια στέψη που γνωστό ότι σχετίζεται με τον Πατριάρχη.[6] Σε αυτό το σημείο η Βερίνα έγινε σύζυγός του. Είναι πιθανόν να πρόσθεσε το «Αιλία» στο όνομά της κατά την ανακήρυξή της ως Αυγούστα.
Ο Λέων Β΄, γιος της κόρης της Αριάδνης, ανακηρύχθηκε Καίσαρας, τον Οκτώβριο του 473 και στην πράξη έγινε ο οριστικός διάδοχος του θρόνου λόγω του ότι είναι το πιο κοντινό συγγενή του Λέοντα Α΄. Στις 18 Ιανουαρίου 474, ο Λέων Α΄ πέθανε από δυσεντερία και ο εγγονός του τον διαδέχθηκε αμέσως.[7] Η Βερίνα παρέμεινε στο παλάτι.
Χήρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Επειδή ο Λέων ήταν πολύ μικρός για να κυβερνήσει μόνος του, η Βερίνα και η Αριάδνη αποφάσισαν να στέψουν τον Ζήνωνα ως συναυτοκράτορα, πράγμα που έγινε στις 9 Φεβρουαρίου του 474. Όταν ο Λέων αρρώστησε και πέθανε στις 17 Νοεμβρίου, ο Ζήνων έγινε μονοκράτορας με την Αριάδνη ως αυτοκράτειρα-σύζυγός του. Η Βερίνα δεν ήταν η καλύτερη στον ρόλο της χήρας. Σύμφωνα με τον Ιωάννη της Αντιοχείας, βρήκε έναν εραστή, τον Πατρίκιο, πρώην έπαρχο.[8] Η Βερίνα είχε αρχικά υποστηρίξει τον Ζήνωνα, ενώ ο νεαρός αυτοκράτορας Λέων Β΄ ήταν ακόμα ζωντανός. Λίγο καιρό μετά το θάνατο του εγγονού της, η Βερίνα στράφηκε εναντίον του γαμπρού της. Μια σύγχρονη ερμηνεία υποδηλώνει ότι το αίτημα αφορά το δεύτερο γάμο της με τον Πατρίκιο. Ο Ζήνων είχε λόγους να αρνηθεί να αποτρέψει τον Πατρίκιο ως αντίπαλο κι υποψήφιο για το θρόνο.[8] Η Βερίνα συνωμότησε εναντίον του Ζήνωνα με τον εραστή της Πατρίκιο, τον αδελφό της Βασιλίσκο, αναγκάζοντας τον Ζήνωνα να τραπούν σε φυγή από την Κωνσταντινούπολη το 475. Ο Ζήνωνας κατέφυγαν στη μητρική εδάφη του, φέρνοντας μαζί του μερικά από τα Ισαύρων που ζουν στην Κωνσταντινούπολη, και το αυτοκρατορικό θησαυροφυλάκιο. Ο Βασιλίσκος ήταν τότε αναγνωρισμένος ως Αύγουστος στις 9 Ιανουαρίου 475 στο παλάτι Έβδομον, από τους υπουργούς παλάτι και τη Γερουσία[9].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Venedikt Miakotin: «Верина, Элия» (Ρωσικά)
- ↑ Nikolai Nadezhdin: «Верина» (Ρωσικά)
- ↑ 3,0 3,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ http://www.roman-emperors.org/basilis.htm
- ↑ Patrick Amory, Passage of "People and Identity in Ostrogothic Italy, 489-554" (2003)], page 282
- ↑ 6,0 6,1 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2017.
- ↑ http://www.roman-emperors.org/leo2.htm
- ↑ 8,0 8,1 http://www.roman-emperors.org/verina.htm
- ↑ There exists a horoscope made on the day of Basiliscus' coronation —12 January 475, at 9 am—, probably by a supporter of Zeno. The horoscope, preserved with the horoscopes of other two usurpers of Zeno through Arab sources, correctly predicts the end of Basiliscus' rule in two years. See Barton, Tamsyn (December 2002). Power and knowledge: Astrology, physiognomics, and medicine under the Roman Empire. University of Michigan Press. pp. 60. ISBN 0-472-08852-1.