Θερμαντία
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Θερμαντία | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 386 (Αβεβαιότητα) |
| Θάνατος | 30 Ιουλίου 415 (Αβεβαιότητα) Ρώμη |
| Τόπος ταφής | Παλαιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ονώριος |
| Γονείς | Στιλίχων και Σερένα |
| Αδέλφια | Μαρία Ευχέριος |
| Οικογένεια | Θεοδοσιανή Δυναστεία |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Σύζυγος αυτοκράτορα (408) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Θερμαντία (απεβ. 414) ήταν Αυτοκράτειρα ως η δεύτερη σύζυγος του Ονωρίου Αυτοκράτορα του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η καταγωγή της
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν κόρη του Στιλίχωνα στρατηλάτη (magister militium) του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους και της Σερήνας. Αδέλφια της ήταν ο Ευχέριος και η Μαρία (σύζυγος του Ονώριου).
Ο εκ πατρός πάππος της ήταν, όπως αναφέρει ο Κλαύδιος Κλαυδιανός στο έργο του Περί της υπατείας του Στιλίχωνος (De consulatu Stilichonis), αξιωματικός τού ιππικού υπό τον Ουάλη Αυτοκράτορα του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους, ενώ ο Ορόσιος δηλώνει πως ήταν Βάνδαλος εκρωμαϊσμένος. Ο Ιωάννης ο Αντιοχεύς -μοναχός του 7ου αι. που ίσως ταυτίζεται με τον Ιωάννη Γ΄ του Σέντρε, Σύριο Ορθόδοξο Πατριάρχη της Αντιόχειας (641-648)- τον αναφέρει ως Σκύθη, μάλλον ακολουθώντας την πρακτική της ύστερης Αρχαιότητας να ονομάζει Σκύθες κάθε λαό που ζούσε στις στέπες βόρεια του Εύξεινου και της Κασπίας, ανεξάρτητα από τη γλώσσα τους. Ο Ιερώνυμος αποκαλεί τον Στιλίχωνα ημιβάρβαρο, οπότε η εκ πατρός μάμμη της πρέπει να ήταν Ρωμαία.
Το ποίημα Επαινώντας τη Σερήνα τού Κλαυδιανού και η Νέα Ιστορία του Ζώσιμου αναφέρουν, ότι ο εκ μητρός πάππος της Μαρίας ήταν ο Ονώριος, αδελφός τού Θεοδοσίου Α΄. Οι δύο τους ήταν τέκνα τού Θεοδοσίου κόμη και της Θερμαντίας, όπως δηλώνει στη Ρωμαϊκή Ιστορία του ο Παύλος ο Διάκονος. Οι Γενεαλόγοι θεωρούν, πως και η εκ μητρός μάμμη της ονομαζόταν Μαρία.
Αυτοκράτειρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το τέλος της
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφέρεται, ότι επέστρεψε στη συνοδεία της μητέρας της το 408. Κατά τη μακρά πολιορκία της Ρώμης από τον Αλάριχο, η Σερήνα κατηγορήθηκε εσφαλμένα για συνωμοσία με τους Βησιγότθους και εκτελέστηκε με την έγκρισης της εξαδέλφης τού πατέρα της, της Γάλλας Πλακιδίας. Ο Ζώσιμος δεν αναφέρει τον ρόλο της Θερμαντίας στο γεγονός· ο ιστορικός ήταν εθνικός (παγανιστής) και αποδίδει την εκτέλεση σε θεία τιμωρία, διότι η Σερήνα είχε βεβηλώσει τον ναό της Ρέας το 394. Τότε μία ηλικιωμένη γυναίκα, η τελευταία από τις Εστιάδες παρθένες είχε ζητήσει από τη θεά την τιμωρία της Σερήνας και της οικογένειάς της.
"Όταν ο Αλάριχος ήταν κοντά στη Ρώμη και πολιορκούσε τους πολίτες της, η Σύγκλητος υποπτεύθηκε τη Σερήνα, ότι έφερε τους βαρβάρους εναντίον της πόλης τους. Τότε όλοι οι συγκλητικοί και η Πλακιδία, ομοπάτρια αδελφή τού Αυτοκράτορα Ονωρίου, σκέφτηκε σωστό να υποφέρει έως θανάτου η Σερήνα, καθώς ήταν η αιτία της παρούσης συμφοράς. Έπειτα παρατήρησαν, ότι ο Αλάριχος, μετά την εκτέλεση της Σερήνας, αποσύρθηκε από την πόλη, καθώς κανένα πρόσωπο δεν έμεινε, που θα μπορούσε να προδώσει την πόλη στα χέρια του". Η υποψία όμως ήταν στην πραγματικότητα ανεδαφική, καθώς η Σερήνα δεν είχε ποτέ τέτοιους σκοπούς. Πάντως το τέλος της Σερήνας δεν μετακίνησε τον Αλάριχο από την πολιορκία· αντίθετα "αυτός εμπόδισε τις πύλες γύρω από την πόλη και καθώς κατείχε τον Τίβερη, απέκλειε την άφιξη των αναγκαίων στο λιμάνι της πόλης".
Το Πασχάλιο Χρονικό αναφέρει, ότι τα νέα από το τέλος της Θερμαντίας έφθασαν στην Κωνσταντινούπολη στις 30 Ιουλίου 415. Υποθέτουμε, ότι απεβίωσε λίγους μήνες πριν. Ο Ονώριος δεν ξαναπαντρεύτηκε και απεβίωσε άτεκνος το 423.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Prosopography of the Later Roman Empire, vol. 1
- Catholic Encyclopedia, "John of Antioch"
- Claudian, "In Praise of Serena", Loeb Classical Library, edition 1922
- Zosimus, Historia Nova, Book five, 1814 translation by Green and Chaplin