Φαύστα (σύζυγος του Κώνστα Β΄)
| Φαύστα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Δεκαετία του 630[1] |
| Τόπος ταφής | Ναός των Αγίων Αποστόλων |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κώνστας Β΄ |
| Τέκνα | Τιβέριος Κωνσταντίνος Δ΄ Ηράκλειος |
| Γονείς | Βαλεντίνος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βυζαντινός Αυτοκράτορας (642–668) |
Η Φαύστα (π. 630 - μετά το 668) ήταν Αυτοκράτειρα ως σύζυγος του Κώνστα Β΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πολιτική ατμόσφαιρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν κόρη του Βαλεντίνου στρατηγού Αρμενικής καταγωγής, υποτιθέμενου απογόνου των Αρσακιδών.[2]
Ο Βαλεντινιανός αναφέρεται για πρώτη φορά στις πηγές ως υπασπιστής του Φιλάγριου θησαυροφύλακα (sacellarius) του Ηρακλείου. Ο Ηράκλειος απεβίωσε στις 11 Φεβρουαρίου 641 και με τη διαθήκη του άφησε τον θρόνο στους δύο γιούς του, ως συγκυβερνήτες. Ο πρώτος Κωνσταντίνος Γ΄ ήταν από την πρώτη σύζυγό του Φαβία Ευδοκία. Ο δεύτερος ήταν ο Ηρακλεωνάς από τη δεύτερη σύζυγό του Μαρτίνα, η οποία παρέμενε Αυγούστα και είχε επιρροή στην Αυλή.
Ο Κωνσταντίνος Γ΄ ήταν 29 ετών, ενώ ο Ηρακλεωνάς 15, έτσι ο πρώτος μπορούσε να κυβερνήσει μόνος του, υπέφερε όμως από φυματίωση. Δεν επρόκειτο να ζήσει πολύ και ο Ηρακλεωνάς θα έμενε μόνος κυβερνήτης. Ωστόσο ο Κωνσταντίνος Γ΄ κανόνισε να εξασφαλίσει την ευπείθεια τού Ρωμαϊκού στρατού για τον ίδιο. Ο πατέρας του είχε εμπιστευθεί στον Πύρρο Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης τη διαχείριση μίας ποσότητας χρυσού για τη Μαρτίνα. Ο Κωνσταντίνος Γ΄ κατάσχεσε τον χρυσό, πλήρωσε τον εαρινό μισθό του στρατού και έδωσε σημαντικές δωρεές σε αυτόν, που συνολικά εκτιμώνται σε 2.000.000 χρυσά νομίσματα.
Ο Βαλεντινιανός ορίστηκε διοικητής τού Ανατολικού τμήματος του στρατού την εποχή αυτή. Η έκταση της δικαιοδοσίας του δεν είναι σαφής, καθώς τότε εξελισσόταν πόλεμος με το Ομμεϋαδικό χαλιφάτο τού Ουμάρ. Τον διόρισε ο Κωνσταντίνος Γ΄ και έμεινε πιστός σε αυτόν.
.jpg)
Ο γάμος της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κωνσταντίνος Γ΄ απεβίωσε τον Απρίλιο ή Μάιο τού 641, έπειτα από βασιλεία 3-4 μηνών και ο Ηρακλεωνάς έμεινε μόνος Αυτοκράτορας. Ήταν ανήλικος και την αντιβασιλεία ανέλαβε η μητέρα του. Ωστόσο διαδόθηκε η φήμη στον στρατό, ότι ο Κωνσταντίνος Γ΄ είχε δηλητηριαστεί.
Ο Βαλεντινιανός ανέλαβε τον έλεγχο των στρατευμάτων στη Μ. Ασία και ξεκίνησε στάση στο όνομα τού Κώνστα (Β΄), μεγαλύτερου τέκνου τού Κωνσταντίνου Γ΄. Αυτός ήταν μόλις 11 ετών, αλλά οι εξεγερθέντες τον ανακήρυξαν νόμιμο διάδοχο τού πατέρα του. Ο Βαλεντινιανός βάδισε στη Χαλκηδόνα και έστησε το στρατόπεδό του απέναντι από την Κωνσταντινούπολη.
Η εξέγερση των Ανατολικών δυνάμεων σύντομα έφερε μία εξέγερση μέσα στην πόλη με τον ίδιο σκοπό. Η Μαρτίνα υποχώρησε και ο Κώνστας Β΄ χρίστηκε συναυτοκράτορας· ο σύμμαχός της Πατριάρχης αναγκάστηκε να παραιτηθεί· στη θέση του ανήλθε ο Παύλος Β΄, που ήταν αποδεκτή επιλογή των στασιαστών. Στον Βαλεντινιανό προσφέρθηκε ο τίτλος τού διοικητή της Aυτοκρατορικής Φρουράς (comes Excubitorum), μία θέση με μεγάλη ισχύ στην Αυλή.
Όμως όλες οι παραχωρήσεις της Μαρτίνας ήταν ανώφελες: τον Σεπτέμβριο του 641 ο Βαλεντινιανός εισήλθε στη πόλη, εκτόπισε τον Ηρακλεωνά και τη Μαρτίνα και αφού έκοψε τη μύτη τού Ηρακλεωνά και τη γλώσσα της Μαρτίνας, τους εξόρισε στη Ρόδο. Ο Κώνστας Β΄ έμεινε μόνος Αυτοκράτορας και σύντομα νυμφεύτηκε την κόρη του στασιαστή, τη Φαύστα. Ο γάμος έγινε το 642 και σύμφωνα με τον χρονογράφο Ιωάννη του Νικίου ο Βαλεντινιανός προσπάθησε να γίνει συναυτοκράτορας, με το επιχείρημα ότι χρειαζόταν ένας ενήλικος Αυτοκράτορας εναντίον τού χαλιφάτου. Όμως ο λαός της Κωνσταντινούπολης εξεγέρθηκε πάλι προς υπεράσπιση τού Κώνστα Β΄ και έτσι ο στρατηγός αναγκάστηκε να μείνει ευχαριστημένος με τη γενική διοίκηση τού στρατού. Το 644 επιχείρησε για δεύτερη φορά να ανέλθει στον θρόνο, σταμάτησε όμως από ακόμη μία εξέγερση. Ο Θεοφάνης ο Ομολογητής αναφέρει, πως αυτή η δεύτερη προσπάθεια κόστισε τη ζωή στον Βαλεντινιανό.
Αυτοκράτειρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πρώτος γιος της ήταν ο Κωνσταντίνος Δ΄, που γεννήθηκε 10 έτη μετά τον γάμο της. Το 654 αναγορεύθηκε συναυτοκράτορας. Η Φαύστα απέκτησε δύο ακόμη γιους, τον Ηράκλειο και τον Τιβέριο, που έγιναν συναυτοκράτορες το 659.
Το 661 ο Κώνστας Β΄ άφησε την Κωνσταντινούπολη για τις Συρακούσες, όπου εγκαταστάθηκε ως το τέλος της ζωής του. Οι γιοί του παρέμειναν στην πρωτεύουσα. Δεν γνωρίζουμε πού έμεινε η Φαύστα.
Στις 15 Σεπτεμβρίου 658 ο Κώνστας Β΄ δολοφονήθηκε στο λουτρό του από τον θαλαμηπόλο του. Η Φαύστα μάλλον επέζησε αυτού. Τον διαδέχθηκε ο Κωνσταντίνος Δ΄ στον θρόνο, με συναυτοκράτορες τους αδελφούς του, τους εκτόπισε όμως το 681. Ίσως η Φαύστα να ζούσε ακόμη.[3]
Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ στο έργο του Περί της Βασιλείου Τάξεως (De Ceremonis Aulae) αναφέρει τον τάφο της Φαύστας στον ναό των Αγ. Αποστόλων, όχι όμως την ημερομηνία του τέλους της.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρεύτηκε τον Κώνσταντα Β΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και είχε τέκνα:
- Κωνσταντίνος Δ΄ ο Πωγωνάτος π. 652-658, Αυτοκράτορας των Ρωμαίων.
- Ηράκλειος συναυτοκράτορας (659-681).
- Τιβέριος συναυτοκράτορας (659-681).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Peter Charanis, 'The Armenians in the Byzantine Empire,' Byzantinoslavica 22 (1961), 196–240
- ↑ http://www.roman-emperors.org/faustaii.htm
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Charles, Robert H. (2007) [1916]. The Chronicle of John, Bishop of Nikiu: Translated from Zotenberg's Ethiopic Text. Merchantville, NJ: Evolution Publishing.
- Warren Treadgold, "Two Fights for Survival: 610–668," Chapter 9 of his A History of the Byzantine State and Society, Stanford University Press, 1997, pp. 287–322