Οξεπάνιο
Οξεπάνιο | |||
---|---|---|---|
Γενικά | |||
Όνομα IUPAC | Οξεπάνιο | ||
Άλλες ονομασίες | 1,6-εποξυεξάνιο 1,6-εξυλενοξείδιο Οξακυκλοεπτάνιο | ||
Χημικά αναγνωριστικά | |||
Χημικός τύπος | C6H12O | ||
Μοριακή μάζα | 100,16 amu | ||
Σύντομος συντακτικός τύπος |
|||
Αριθμός CAS | 592-90-5 | ||
SMILES | O1CCCCCC1 | ||
InChI | 1S/C6H12O/c1-2-4-6-7-5-3-1/h1-6H2 | ||
Αριθμός EINECS | 209-777-2 | ||
PubChem CID | 11618 | ||
ChemSpider ID | 11129 | ||
Δομή | |||
Ισομέρεια | |||
Φυσικές ιδιότητες | |||
Σημείο βρασμού | 124-126 °C | ||
Πυκνότητα | 900 kg/m³ | ||
Δείκτης διάθλασης , nD |
1,4400 (20 °C) | ||
Εμφάνιση | Υγρό | ||
Χημικές ιδιότητες | |||
Επικινδυνότητα | |||
Εύφλεκτο (F) | |||
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
To οξεπάνιο ή 1,6-εποξυεξάνιο ή 1,6-εξυλοξείδιο ή οξακυκλοεπτάνιο είναι ένας ετεροκυκλικός αιθέρας, με μοριακό τύπο C6H12O. Στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή σε θερμοκρασία 25 °C και υπό πίεση 1 atm, είναι υγρό. Το μόριό του αποτελείται από έναν επταμελή δακτύλιο που περιέχει από έξι (6) μεθυλένια (ομάδες -CH2) και ένα (1) άτομο οξυγόνου.
Το οξεπάνιο μπορεί να πολυμεριστεί με κατιονικούς εναρκτήρες, όπως το εξαχλωραντιμονιούχο τριαιθυλοξώνιο [(C2H5)3OSbCl6], σχηματίζοντας ένα κρυσταλλικό στερεό με κανονική θερμοκρασία τήξης περί τους 56–58 °C.[1]
Θυγατρικά οξεπάνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκτός από το «μητρικό» οξεπάνιο, ο όρος επίσης χρησιμοποιείται για να ορίσει και μια σειρά από «θυγατρικά» υποκατεστημένα οξεπάνια, που προκύπτουν (θεωρητικά) από το μητρικό μετά από αντικατάσταση ενός ή περισσοτέρων ατόμων υδρογόνου από διαφόρους υποκαταστάτες.
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το οξεπάνιο μπορεί να παραχθεί με κυκλοποίηση από εσωτερική 1,6-αφυδάτωση 1,6-εξανοδιόλης διαλυμένης σε διμεθυλοσουλφοξείδιο (DMSO) στους 190 °C, αλλά η απόδοση είναι φτωχή:[2]
Υπάρχει και άλλη δυνατότητα, η κυκλοποίηση με εσωτερική 1,6-απόσπαση υδροχλωρίου από 1,6-διχλωρεξάνιο με υδροξείδιο του καλίου (KOH), αλλά επίσης δίνει συγκρίσιμα μικρή απόδοση:[3]
Αντιδράσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα οξεπάνια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή 1,6-διλειτουργικών παραγώγων του εξανίου, μετά από αντίδραση 1,6-προσθήκης με διάνοιξη του δακτυλίου του. Για τη διάνοιξη του δακτυλίου μπορούν να χρησιμοποιηθούν οξέα κατά Λιούις ή κατά Μπρόστεντ. Παράδειγμα τέτοιας αντιδράσης αποτελεί η αντίδράση του οξεπανίου με φαινυλοδιχλωροφωσφορικό οξύ (PhCl2PO) και ιωδιούχο νάτριο (NaI), οπότε παράγεται 1,6-διιωδεξάνιο [I(CH2)6I]:[4]
Άλλο παράδειγμα τέτοιας αντιδράσης αποτελεί η αντίδράση του οξεπανίου με τριβρωμιούχο βόριο (BBr3), ακολουθούμενη από οξείδωση από χλωροχρωμικό πυριδινώνιο (PyCrClO3,PCC). Με τον τρόπο αυτό παράγεται 6-βρωμεξανάλη [Br(CH2)5CHO]:[5]
Πηγές πληροφόησης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Παπαγεωργίου, Β.Π., Εφαρμοσμένη Οργανική Χημεία, Εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 2005, ISBN 960-260-342-7
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, «ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ», Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας» Ν. Α. Πετάση 1982
- Αναστάσιου Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- Καραγκιοζίδη Σ. Πολυχρόνη, «Ονοματολογία Οργανικών Ενώσεων στα Ελληνικά & Αγγλικά» Β΄ Έκδοση Θεσσαλονίκη 1991
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, «Γενική Οργανική Χημεία», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
- Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη, «Ειδικά Μαθήματα Οργανικής Χημείας», ΑΠΘ, θεσσαλονίκη 1983
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Φαίδωνα Χατζημηχαλάκη, «Εργαστηριακός Οδηγός», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1986
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
- Διαδικτυακοί τόποι που αναφέρονται στις «Αναφορές και παρατηρήσεις».
Αναφορές και παρατηρήσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Takeo Saegusa; Toshiaki Shiota; Shu-ichi Matsumoto; Hiroyasu Fujii (1972). «Ring-opening Polymerization of Oxepane». Polymer Journal 3 (1): 40–43. doi: . ISSN 1349-0540.
- ↑ V. J. Traynelis, W. L. Hergenrother, H. T. Hanson, J. A. Valicenti, in: J. Org. Chem., 1964, 29, S. 123–129.
- ↑ H. A. Zahalka, Y. Sasson, in: Synthesis, 1986, 9, S. 763–765.
- ↑ H.-J. Liu, L. M. Shewchuk, M. Llinas-Brunet, in: Heterocycles, 1986, 24, S. 3043–3046.
- ↑ S. U. Kulkarni, U. Surendra, V. D. Patil, in: Heterocycles, 1982, 18, S. 163–167.