Πελεγκρίνο Γκίτζι
| Πελεγκρίνο Γκίτζι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 29 Νοεμβρίου 1899[1] Ραβέννα |
| Θάνατος | 1995 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–1995) Βασίλειο της Ιταλίας (1899–1946) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πρέσβης |
| Βραβεύσεις | Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (1961)[2] Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Γερμανίας |
Ο Πελεγκρίνο Γκίτζι (Pellegrino Ghigi) (29 Νοεμβρίου 1899, Ραβέννα - 1995) ήταν Ιταλός διπλωμάτης.
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη Νομική από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια το 1921[3]. Από το 1926 έως το 1932 εργάστηκε υπό τον Ντίνο Γκράντι, Υφυπουργό Εξωτερικών. Τον Ιούλιο του 1932 διορίστηκε Γενικός Πρόξενος στη διεθνή ζώνη της Ταγγέρης[4] μέχρι τον Ιούλιο του 1935.
Από τον Ιούλιο του 1935 έως τον Ιούνιο του 1936 ήταν ο Ιταλός απεσταλμένος στο Κάιρο στο Βασίλειο της Αιγύπτου κατά τη βασιλεία του Φουάντ Α'. Από τις 27 Οκτωβρίου 1937 έως το 1938 ήταν στη Βιέννη και από το 1938 έως το 1941 ήταν απεσταλμένος στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας.
Διορίσθηκε Ιταλός πληρεξούσιος στην κατεχόμενη Ελλάδα (1941–1943), με καθήκοντα πολιτικού διοικητή των ιταλικών δυνάμεων κατοχής.[3] [5]
Μετά την Κατοχή, ανέφερε στον Γκαλεάτσο Τσιάνο στις 2 Οκτωβρίου 1941: "Οι συνθήκες στην Ελλάδα είναι πάντα τόσο άθλιες, ώστε να προκαλούν ανησυχία". Έσωσε 329 Εβραίους από τη Θεσσαλονίκη, εκ των οποίων 48 με ιταλική ιθαγένεια[5].
Στις 15 Νοεμβρίου 1945, τέθηκε υπό κράτηση. Οι ελληνικές Αρχές τον κατηγόρησαν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας[6]. Το υπουργικό συμβούλιο Ντε Γκασπέρι απείλησε να παρακρατήσει αποζημιώσεις από την κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη, εάν καταδικαζόταν ένας Ιταλός, με αποτέλεσμα να παύσει η δίωξη Ιταλών για εγκλήματα πολέμου[7].
Από τις 27 Ιουλίου 1958 έως τις 5 Μαΐου 1961 ήταν πρέσβης στην Ισπανία κατά το καθεστώς του Φρανθίσκο Φράνκο.[8]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2014.
- ↑ BOE-A-1961-10270.
- ↑ 3,0 3,1 Friedrich Christof: Befriedung im Donauraum, 1998, σ. 204
- ↑ Austria. Ministerrat, Rudolf Neck, Adam Wandruszka, Isabella Ackerl, Protokolle des Ministerrates der Ersten Republik, 1918–1938, Band 9, Teil 8, Verlag der Österreichischen Staatsdruckerei, 1980 - 644 S. σ. 270
- ↑ 5,0 5,1 olokaustos, L'Olocausto in Grecia - 7 Αρχειοθετήθηκε 2012-06-16 στο Wayback Machine.
- ↑ Davide Conti, Criminali di guerra italiani: accuse, processi e impunità nel secondo dopoguerra, 2011, σ. 28
- ↑ Susanne C. Knittel, Unheimliche Geschichte: Grafeneck, Triest und die Politik der Holocaust, Grafeneck, Triest und die Politik der Holocaust-Erinnerung, S. 199
- ↑ Pellegrino Ghigi in der Online-Version der Edition Akten der Reichskanzlei. Weimarer Republik
