Γκαλεάτσο Τσιάνο

Γκαλεάτσο Τσιάνο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Galeazzo Ciano (Ιταλικά)
Γέννηση	18  Μαρτίου 1903 Λιβόρνο
Θάνατος	11  Ιανουαρίου 1944 Βερόνα
Αιτία θανάτου	τραύμα από πυροβολισμό
Συνθήκες θανάτου	θανατική ποινή
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Ιταλίας Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιταλικά
Εκπαίδευση	laurea
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διπλωμάτης πολιτικός νομικός ημερολογιογράφος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Εθνικό Φασιστικό Κόμμα
Οικογένεια
Σύζυγος	Έντα Μουσολίνι (1930–1944)
Τέκνα	Fabrizio Ciano
Γονείς	Costanzo Ciano
Συγγενείς	Μπενίτο Μουσολίνι (πεθερός), Rachele Mussolini (πεθερά), Βιτόριο Μουσολίνι (κουνιάδος), Μπρούνο Μουσολίνι (κουνιάδος), Ρομάνο Μουσολίνι (κουνιάδος) και Άννα Μαρία Μουσολίνι (κουνιάδα)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	Δεύτερος Ιταλο-Αιθιοπικός Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	υπουργός Εξωτερικών του Βασιλείου της Ιταλίας (1936–1943) Undersecretary of State of the Council of Ministers of the Kingdom of Italy (1934–1935) minister of Popular Culture of the Kingdom of Italy (1935–1936) Σύμβουλος του Εμπορικού Επιμελητηρίου (1939–1943)
Βραβεύσεις	κολάρο του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (1938) Τάγμα του Λευκού Αετού (Πολωνία) Μέγας Ιπποτικός Σταυρός της Τάξεως του Αγίου Βωμού Τάγμα του Ευαγγελισμού Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Τάγματος των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου Μεγαλόσταυρους ιππότης του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας Silver Medal of Military Valour Παράσημο του Γερμανικού Αετού Τάγμα του Χρυσού Σπιρουνιού Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Αγίου Στεφάνου της Ουγγαρίας Μέγα Περιδέραιο του Τάγματος του Πίου του ΙΧ Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μαυρίκιου και Λαζάρου Collar of the Imperial Order of the Red Arrows (1939)
Υπογραφή
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Ο Τζαν Γκαλεάτσο Τσιάνο και ορθότερα Τσάνο (Gian Galeazzo Ciano, 18 Μαρτίου 1903 – 11 Ιανουαρίου 1944), ήταν Ιταλός πολιτικός και διπλωμάτης, γιος του ναυάρχου Κονστάντσιο Τσιάνο, (ήρωα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου), γαμπρός του Μουσολίνι και από τα σημαντικότερα στελέχη του φασιστικού καθεστώτος. Έφερε τον τίτλο «Κόμης του Καστελλάτσο» (Conte di Castellazzo).

Ο Τσιάνο γεννήθηκε στο Λιβόρνο το 1903 και εκτελέστηκε στη Βερόνα το 1944.

Ο Τσιάνο (μέσον, με τον μαύρο χιτώνα) πλάι στον Έρχαρντ Μιλχ στο Αεροδρόμιο Gatow. Βερολίνο, 1938. Φωτ. Bundesarchiv

Ο Τσιάνο είχε λάβει μέρος στην πορεία και είσοδο των Φασιστών στη Ρώμη το 1922. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και μετά από μια μικρή δημοσιογραφική καριέρα εισήλθε στο διπλωματικό σώμα. Στην αρχή τοποθετήθηκε στις πρεσβείες του Ρίο ντε Τζανέιρο και του Μπουένος Άιρες, στη συνέχεια ανέλαβε γενικός πρόξενος στη Σαγκάη και μετέπειτα πρεσβευτής στην Κίνα. Τότε νυμφεύθηκε την κόρη του Μουσολίνι, Έντα (1930) και αναδείχθηκε στην κομματική ιεραρχία. Διορίστηκε διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών (1933) και τον επόμενο χρόνο υφυπουργός τύπου και προπαγάνδας. Υπήρξε μέλος του Ανωτάτου Φασιστικού Συμβουλίου που καθόριζε την πολιτική δράση. Παθιασμένος, όπως χαρακτηριζόταν, πιλότος ανέλαβε ο ίδιος επικεφαλής σμήνους βομβαρδιστικών σε επιχειρήσεις κατά της Αιθιοπίας (1935-1936).

Ο Τσιάνο ως Υπουργός Εξωτερικών, θέση που ανέλαβε μετά τις επιχειρήσεις στην Αιθιοπία, προώθησε την Ιταλογερμανική συμμαχία του λεγόμενου «Άξονα Γερμανίας Ιταλίας», και τον Μάιο του 1939 μαζί με τον Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ συνομολόγησαν το λεγόμενο «Χαλύβδινο Σύμφωνο» παρακινώντας πλέον τον Μουσολίνι για την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο με επίθεση κατά της Αλβανίας. Όταν όμως η Γερμανία εισέβαλε στη Πολωνία, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση της Ιταλίας παραβιάζοντας το χαλύβδινο σύμφωνο, άρχισε ν΄ αμφιβάλει για την ειλικρίνεια των Γερμανών, μεταβάλλοντας στάση και υποστήριξε τη μη εμπλοκή της Ιταλίας στον πόλεμο. Τελικά, μετά την κατάληψη της Γαλλίας από τους Γερμανούς η άποψή του αυτή ανατράπηκε.

Μετά την αρχική ήττα που υπέστη η Ιταλία από τους Έλληνες το 1940, αλλά και γενικότερα του Άξονα το 1942, ο Μουσολίνι τον θεώρησε υπεύθυνο της κατάστασης και στις 3 Φεβρουαρίου 1943 απέλυσε αυτόν και όλο το υπουργικό συμβούλιο, τοποθετώντας τον περιοριστικά απλό πρέσβη στο Βατικανό. Ο Τσιάνο, όμως, αρκετά ισχυρός, έλαβε μέρος στην ιστορική συνεδρίαση του Μεγάλου Φασιστικού Συμβουλίου (24-25 Ιουλίου 1943), λαμβάνοντας θέση υπέρ της πτώσης του Μουσολίνι. Όταν ο Μουσολίνι συνελήφθη, ο Τσιάνο διέφυγε στη Γερμανία όπου, όμως, οι Γερμανοί τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν. Αργότερα ελευθερώθηκε και έφθασε στη Ρώμη, από όπου όμως φυγαδεύτηκε και παραδόθηκε στην Ιταλική Δημοκρατία του Σαλό που είχε δημιουργήσει ο Μουσολίνι στη βόρεια Ιταλία. Τελικά συνελήφθη από τις Ιταλικές αρχές και στη δίκη που ακολούθησε στη Βερόνα καταδικάστηκε σε θάνατο ως προδότης και εκτελέστηκε.

Πηγές

• Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριττάνικα τ. 58ος, σελ. 230