Φρίντριχ-Βίλχελμ Μύλλερ
| Φρίντριχ-Βίλχελμ Μύλλερ | |
|---|---|
_with_the_surrendered_Fortress_commander_Brigadier_Robert_Tilney_(right).jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 29 Αυγούστου 1897 Μπάρμεν |
| Θάνατος | 20 Μαΐου 1947 Χαϊδάρι |
| Αιτία θανάτου | τραύμα από πυροβολισμό |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 1915 |
| Ποινική κατάσταση | |
| Κατηγορίες εγκλήματος | έγκλημα πολέμου |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Στρατηγός του Πεζικού/πεζικό |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Γερμανικός Σταυρός σε χρυσό Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού με Φύλλα Δρυός και Ξίφη Ασπίδα της Κριμαίας |
Ο Φρίντριχ-Βίλχελμ Μύλλερ (29 Αυγούστου 1897 – 20 Μαΐου 1947) ήταν στρατηγός της Βέρμαχτ στη Ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στις αρχικές φάσεις του πολέμου ήταν διοικητής σε ένα σύνταγμα πεζικού και έως το 1943 ήταν διοικητής της 22ης Μεραρχίας Αεραποβατικών Δυνάμεων.
Υπό τις διαταγές του, στρατεύματα της μεραρχίας διέπραξαν θηριωδίες σε βάρος Ελλήνων αμάχων. Αργότερα, ανέλαβε τη διοίκηση της κατεχόμενης Κρήτης, όπου η σκληρότητα των μεθόδων του για τον έλεγχο του νησιού του χάρισε το προσωνύμιο «Ο σφαγέας της Κρήτης».
Μετά τον πόλεμο, καταδικάστηκε από ελληνικό δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου και εκτελέστηκε..
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μύλλερ γεννήθηκε στο Μπάρμεν της Πρωσίας. Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Φρίντριχ-Βίλχελμ Μύλλερ υπηρέτησε ως πεζοναύτης στο 2ο Σύνταγμα Πεζικού. Το 1915 προήχθη σε υπολοχαγό και μετατέθηκε στο 266ο Σύνταγμα.
Μετά τον πόλεμο, ο Μύλλερ παρέμεινε στον στρατό και συνέχισε να ανεβαίνει στην ιεραρχία, φτάνοντας τη βαθμίδα του ταγματάρχη το 1936. Λίγο μετά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μύλλερ προήχθη σε συνταγματάρχη.
Ως διοικητής του 105ου Συντάγματος Πεζικού, έλαβε μέρος σε μάχες κατά του Σοβιετικού Στρατού, για τις οποίες τιμήθηκε με το Σταυρό των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού το 1941 και με Φύλλα Δρυός στον Σταυρό Ιππότη το 1942.[1]
Τον Αύγουστο του 1942, ο Μύλλερ διορίστηκε διοικητής της 22ης Μεραρχίας Αεραποβατικών Δυνάμεων. Ο Μύλλερ έγινε διαβόητος για τη σκληρότητά του ως διοικητής, υπεύθυνος για αρκετές θηριωδίες σε βάρος Ελλήνων αμάχων.
Οι επιθέσεις κατά των αμάχων περιλάμβαναν τις σφαγές στη Βιάννο, τα Ανώγεια, το Αμάρι, τη Δαμάστα, τη Σκουρβούλα και τη Μαλάθυρο.
Κατά το φθινόπωρο του 1943, ο Μύλλερ ηγήθηκε των γερμανικών δυνάμεων στη νίκη τους εναντίον των Ιταλοβρετανικών δυνάμεων στην Εκστρατεία των Δωδεκανήσων. Στις 6 Οκτωβρίου 1943, στο νησί της Κω, υπό τις διαταγές του, οι γερμανικές δυνάμεις σκότωσαν και έθαψαν σε ομαδικούς τάφους πάνω από εκατό Ιταλούς αξιωματικούς του στρατού, οι οποίοι είχαν συλληφθεί στο τέλος της μάχης για το νησί και δεν ήθελαν να συμπορευτούν με τους πρώην συμμάχους τους.
Το 1943, ο Λοχαγός Γουίλιαμ Στάνλεϊ Μος, ένα νέο μέλος της Βρετανικής Υπηρεσίας Μυστικών Επιχειρήσεων (SOE), και ο Συνταγματάρχης Πάτρικ Λη Φέρμορ, αξιωματικός του Γραφείου SOE στο Κάιρο για την Κρήτη, κατέστρωσαν ένα σχέδιο για την απαγωγή του Μύλλερ. Το σχέδιο έλαβε ευρεία υποστήριξη από το παράρτημα της SOE στο Κάιρο. Ωστόσο, στις 1 Μαρτίου, ο Μύλλερ αντικαταστάθηκε από τον Υποστράτηγο Χάινριχ Κράιπε, ο οποίος τελικά απήχθη αντί του Μύλλερ τον Απρίλιο του 1944.[2]
Στις 1 Ιουλίου 1944, ο Μύλλερ επέστρεψε στη θέση του διοικητή του «Οχυρού Κρήτη», αντικαθιστώντας τον Μπρούνο Μπρόιερ, και ήταν αποφασισμένος να τιμωρήσει τους κατοίκους για την παροχή καταφύγιου στην ομάδα απαγωγής του Κράιπε, επιβεβαιώνοντας τους βρετανικούς φόβους για μαζικά αντίπεινα. Η σκληρή του αντίδραση του χάρισε το προσωνύμιο «Ο Σφαγέας της Κρήτης».
Ο Μύλλερ ήταν επίσης υπεύθυνος για το Ολοκαύτωμα του Κέδρους στις 22 Αυγούστου 1944. Υπό τις διαταγές του, οι γερμανικές δυνάμεις πεζικού σκότωσαν 164 Έλληνες αμάχους, ενώ τις επόμενες μέρες ακολούθησαν η καταστροφή των περισσότερων χωριών, οι λεηλασίες και η καταστροφή του ζωικού κεφαλαίου και των σοδειών.
Το 1945, ο Μύλλερ διοικούσε τη γερμανική 4η Στρατιά στο Ανατολικό Μέτωπο. Ο Μύλλερ τελείωσε τον πόλεμο στην Ανατολική Πρωσία, όπου παραδόθηκε στον Κόκκινο Στρατό.
Μετά τον πόλεμο, δικάστηκε από Ελληνικό Στρατοδικείο για εγκλήματα πολέμου. Στις 9 Δεκεμβρίου1946, ο Μύλλερ καταδικάστηκε στην Αθήνα για τις σφαγές ομήρων ως αντίποινα, σε θάνατο και εκτελέστηκε διά τυφεκισμού στις 20 Μαΐου 1947, μαζί με τον πρώην Στρατηγό Μπρούνο Μπρόιερ, την Επέτειο της εισβολής των Δυνάμεων του Άξονα στην Κρήτη.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γιώργος Χαροκόπος: Die Entführung von General Kreipe. Kouvidis Manouras, Iraklio 2002, ISBN 960-86883-4-5.
- Franz-Josef Schmit: Wittlichs erster Standortkommandant: General Friedrich Wilhelm Müller als Divisionschef und Kommandant der „Festung Kreta“ und seine Verantwortung für Kriegsverbrechen der Wehrmacht im besetzten Griechenland 1941–1944. Privatdruck, Wittlich 2015.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «The Butcher of Crete: The Chilling Legacy of Friedrich-Wilhelm Müller».
- ↑ Fermor, Patrick Leigh (2014). Abducting a general : the Kreipe Operation and SOE in Crete. London: John Murray. σελ. pp 6-7.
