Βλάσης Ανδρικόπουλος
| Βλάσης Ανδρικόπουλος | |
|---|---|
| Γέννηση | Λακκώματα Αχαΐας |
| Θάνατος | Πάτρα |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| δεδομένα ( ) | |
Ο Βλάσιος "Βλάσης" Ανδρικόπουλος, γνωστός και ως Ανδρίτσος και γερο-Βλάσης (Λακκώματα Αχαΐας, 1881 - Πάτρα, 20 Ιουνίου 1961), ήταν Έλληνας στρατιωτικός τιμημένος με πολλά παράσημα, αντιστασιακός και αθλητής πανελληνιονίκης.
Η αθλητική του διαδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και γράφηκε στην Γ.Ε. Πατρών. Στους Πανελλήνιους αγώνες στίβου του 1907 κατέκτησε την πρώτη θέση στην ελληνορωμαϊκή πάλη ελαφρών βαρών[1]. Το 1910 συμμετείχε στους πρώτους Πανελλήνιους σκοπευτικούς αγώνες, τα Α' Ελευθέρια όπως ονομάστηκαν, που με 25 επιτυχημένες βολές και 132 βαθμούς βραβεύτηκε με ένα περίστροφο που ήταν το έπαθλο[1].
Η στρατιωτική του διαδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πήρε μέρος στο Μακεδονικό Κομιτάτο και πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία[2]. Το 1909 πήρε μέρος στο Κίνημα στο Γουδί[3]. Είχε τιμηθεί με το μετάλλιον ανδρείας, με τον μεγαλόσταυρο του πολιτισμού το 1914-15 και με τον Ανώτατο Γαλλικό σταυρό ανδρείας το 1917[4]. Ήταν εθελοντής κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο.
Κατά την γερμανική κατοχή συμμετείχε σε ομάδες που είχαν προσανατολισμό τον ΕΔΕΣ, αλλά διαφώνησε καθώς δεν συμφωνούσε με τους σκοπούς και τους χορηγούς της ομάδας, ενώ το 1943 βγήκε στα βουνά αντάρτης με δική του ομάδα, επταμελής όπως αναφέρεται[2], ενώ διατηρούσε σχέσεις με τον πολιτικό Θεμιστοκλή Σοφούλη[5]. Στην πορεία συνεργάστηκε με το ΕΑΜ, αφού πείθεται, και σε ηλικία 62 ετών έγινε διοικητής του 12ου συντάγματος πεζικού που δρούσε στην περιοχή της Αχαΐας-Ηλείας[2]. Λόγω του πολέμου και της δράσης του είχε κρύψει την οικογένεια του στο χωριό Μπρακουμάδι, όπου στις 25 Μαρτίου του 1942 στην εκκλησία του χωριού εκφώνησε λόγο κατά των κατακτητών με μεγάλο κίνδυνο για την ζωή τους[4].
Πήρε μέρος σε πολλές νικηφόρες μάχες στο Λεόντιο, στην Χαλανδρίτσα και στην Ερυμάνθεια το 1943[4]. Μετά τη μάχη στο Λεόντιο ήταν πρόεδρος του ανταρτοδικείου που εκτέλεσε 3 Ιταλούς αιχμαλώτους.
Με δική του μεσολάβηση σώζονταν κατηγορούμενοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Αχαΐας ακόμη και άτομα που ήταν συνεργάτες των Γερμανών[2], καταργήθηκε το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Κούμανι[4] κάτι το οποίο τον έριξε σε δυσμένεια με αποτέλεσμα να μετατεθεί στην Ι ταξιαρχία. Το 1944 ήρθε στην Αχαΐα ο Άρης Βελουχιώτης ο οποίος επανέφερε τον Ανδρικόπουλο ως διοικητή του 12ου συντάγματος[4]. Στις 4 Οκτωβρίου του 1944 μπήκε απελευθερωτής με το σύνταγμά του στην Πάτρα[4]. Λίγο πριν τα Δεκεμβριανά ήταν υπέρμαχος της ρήξης με τον Βρετανικό παράγοντα και πρότεινε στον Νίκο Μπελογιάννη να χτυπήσουν τα Βρετανικά στρατεύματα κάτι που ο Μπελογιάννης ως πολιτικός επίτροπος του 9ου Συντάγματος δεν επετρέψε[6]. Κατά τα Δεκεμβριανά, ενώ προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί για τη στάση των Βρετανών, λαμβάνει τελεσίγραφο από Βρετανό ταξίαρχο να αποχωρήσει το 12ο σύνταγμα από τη Πάτρα μέχρι τις 11 Ιανουαρίου του 1945 το οποίο και έγινε[7][8]. Στις βουλευτικές εκλογές του 1946 υπέγραψε διακήρυξη, σαν εκπρόσωπος του Αγροτικού κόμματος, καλώντας τον λαό να μην ψηφίσει[9]. Την ίδια χρονιά καταδικάστηκε στο Ειδικό Δικαστήριο Δοσίλογων μαζί με τους Δημήτρη Μίχο, Γεώργιο Αρετάκη και άλλα στελέχη της ΕΑΜικής ηγεσίας σε 6 χρόνια φυλάκισης για τη διάλυση του τμήματος Δροσοπούλου. Όντας φυλακισμένος στη Πάτρα το 1950 έκανε δήλωση αποκύρηξης του ΚΚΕ[10][11]. Αποφυλακίστηκε στις 23 Μαΐου του 1952[12]. Πέθανε το 1961.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Νίκος Ε. Πολίτης, Ο Πατραϊκός Αθλητισμός, Τόμος Β', Από την εποχή του Τόφαλου ως την ίδρυση της Παναχαϊκής, Αχαϊκές εκδόσεις, Πάτρα 1997. ISBN 960-7164-92-X, σελ. 86.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Μαρία Φιλοσόφου, Κατοχή και αντίσταση στην Αχαΐα: Κοινωνικές και εκπαιδευτικές διαστάσεις, διδακτορική διατριβή, Τόμος Α', Πανεπιστήμιο Πατρών, Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία (ΔΔ), [2010], σελ. 783-785.
- ↑ Panagiotis Stouras, The Greek Resistance in the Area of Kalavrita and Egialia Between 1941 and 1944, University of Johannesburg, Faculty of Humanities, Johannesburg: April 2012, σελ. 216-217
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Εκδόσεις Περί τεχνών, εκδήλωση: Παρουσίαση Βιβλίου του Χρίστου Ανδρικόπουλου "Ένα παιδί στον πόλεμο" στα πλαίσια του "Forum 2007 Ανάπτυξης 10o Money Show Πάτρας
- ↑ εφημερίδα Ελευθερία, φύλλο 10/10/1963, σελ. 3. Ανακτήθηκε στις 14/3/2014
- ↑ Παντελής Μούτουλας, Πελοπόννησος 1940-45. Η περιπέτεια της επιβίωσης, του διχασμού και της απελευθέρωσης, εκδόσεις Βιβλιόραμα, Αθήνα 2004, ISBN 9789608087408, σελ. 592
- ↑ Γιώργος Νικητόπουλος, Η δίωξη των δοσίλογων της κατοχής στην Πάτρα: τα πρακτικά των δικών και οι εφημερίδες της πόλης, διπλωματική εργασία, επιβλέπων καθηγητής: Προκόπης Παπαστράτης, Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, 2007, σελ. 19-20
- ↑ Κώστας Θ. Καραλής, Ιστορία των δραματικών γεγονότων Πελοποννήσου 1943 – 1949, Τόμος Β΄, Αθήναι 1959, σελ. 56-57
- ↑ Βασίλειος Λάζαρης, Ο εμφύλιος πόλεμος στην Αχαία, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2006. ISBN 9604510177
- ↑ εφημερίδα Εμπρός, φύλλο 31/10/1950, σελ. 6. Ανακτήθηκε στις 14/3/2014
- ↑ Νεολόγος Πατρών, 31/10/1950, σελ. 6
- ↑ εφημερίδα Εμπρός, φύλλο 23/5/1952, σελ. 4. Ανακτήθηκε στις 15/3/2014
