Πάπας Ιωάννης ΙΔ΄
| Πάπας Ιωάννης ΙΔ΄ | |
|---|---|
 | |
| Από | Δεκέμβριος 983 |
| Έως | 20 Αυγούστου 984 |
| Προκάτοχος | Βενέδικτος Ζ΄ |
| Διάδοχος | Ιωάννης ΙΕ΄ |
O Πάπας Ιωάννης ΙΔ΄ γεννημένος ως Πέτρος Κανεπανόβα (πέθανε στις 20 Αυγούστου 984) ήταν Πάπας της Ρώμης και κυβερνήτης στα Παπικά Κράτη από τον Δεκέμβριο του 983 μέχρι τον θάνατο του. Όταν πέθανε τον Ιούλιο του 983 ο Πάπας Βενέδικτος Ζ΄ ο Όθων Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ανακήρυξε νέο πάπα τον Πέτρο Κανεπανόβα μετά την άρνηση του επισκόπου του Κλυνύ να δεχτεί την θέση. Η επιλογή του επισκόπου τότε της Παβίας Πέτρου Κανεπανόβα δεν έγινε δεκτή ποτέ από τον Ρωμαϊκό λαό και κλήρο ούτε επιβεβαιώθηκε ως νόμιμη εκλογή. Ο Πέτρος Κανεπανόβα πήρε με την άνοδο του στον Παπικό θρόνο το κοσμικό όνομα Ιωάννης και καταγράφεται ως Ιωάννης ΙΔ΄. Ο προστάτης του αυτοκράτορας Όθων Β΄ πέθανε ωστόσο αμέσως μετά πολύ πρόωρα και έμεινε ο ίδιος ο Ιωάννης ΙΔ΄ χωρίς κανέναν σύμμαχο. Ο λαός της Ρώμης εξεγέρθηκε εναντίον του τον συνέλαβε και τον φυλάκισε στο Καστέλ Σαντ'Άντζελο, τον αντικατέστησε ο Αντίπαπας Βονιφάτιος Ζ΄. Ο έκπτωτος Ιωάννης ΙΔ΄ πέθανε φυλακισμένος (20 Αυγούστου 984) είτε από πείνα είτε από δηλητήριο, η ταφή του έγινε στην παλαιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ιωάννης ΙΔ΄ γεννήθηκε σε άγνωστη ημερομηνία στην Παβία ως Πέτρος Κανεπανόβα.[1] Ο Πάπας Βενέδικτος Ζ΄ πέθανε (10 Ιουλίου 983) και ο αυτοκράτορας Όθων Β΄ επέλεξε ως αντικαταστάτη του τον επίσκοπο του Κλυνύ ο οποίος αρνήθηκε ευγενικά το αξίωμα.[1][2] Ο Όθων Β΄ στράφηκε τότε ως δεύτερη επιλογή στον επίσκοπο της Παβίας Πέτρο Κανεπανόβα που είχε διατελέσει επιπλέον Αρχικαγκελάριος του στην Ιταλία.[1] Μετά από μια σειρά διαπραγματεύσεων που κράτησαν μήνες ο Πέτρος Κανεπανόβα συμφώνησε τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου να αποδεχτεί το Παπικό αξίωμα. Με την άνοδο του στον Παπικό θρόνο ο Κανεπανόβα δέχτηκε το κοσμικό όνομα Ιωάννης ώστε να αποφύγει την σύνδεση του με τον Απόστολο Πέτρο που θεωρείται ως ο πρώτος Πάπας.[2][3] Ο διορισμός του στην θέση του Πάπα έγινε χωρίς αποδοχή από τον κλήρο και τον λαό της Ρώμης και χωρίς καμία εκλογή.[1][2] Η θέση του στηρίχτηκε αποκλειστικά και μόνο στον νεαρό πανίσχυρο αυτοκράτορα Όθων Β΄.[4] Η μόνη καταγεγραμμένη πράξη του είναι ότι δώρισε το Πάλλιον στον αρχιεπίσκοπο του Μπενεβέντο κάτι που δείχνει τα ενδιαφέροντα του Όθων Β΄ για την νότια Ιταλία.[2]
Ο Όθων Β΄ αρρώστησε αμέσως μετά από Ελονοσία και πέθανε (7 Δεκεμβρίου 983) μέσα στα χέρια του πάπα που του έκανε άφεση αμαρτιών.[4] Η χήρα του Θεοφανώ Σκλήραινα έφυγε αμέσως μετά για την Γερμανία ώστε να προστατέψει τα δικαιώματα του βρέφους γιου της Όθωνος αφήνοντας τον Ιωάννη ΙΔ΄ χωρίς κανέναν σύμμαχο.[4] Τον Απρίλιο του 984 ο Αντίπαπας Βονιφάτιος Ζ΄ επέστρεψε από την εξορία του στην Κωνσταντινούπολη, με την βοήθεια των πανίσχυρων οικογενειών της Ρώμης έγινε νέος πάπας αφού ο Ιωάννης Δ΄ ανατράπηκε και φυλακίστηκε στο Καστέλ Σαντ'Άντζελο.[4] Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τις κατηγορίες που απήγγειλαν στον Ιωάννη Δ΄ ούτε για την δίκη του.[4] Ο θάνατος του συνέβη μετά από τέσσερις μήνες φυλακής είτε από πείνα είτε από δηλητηρίαση κάτω από άθλιες συνθήκες.[5] Μια άλλη αιτία όπως αναφέρεται από άλλους συγγραφείς ήταν η δολοφονία του κατά διαταγή του ίδιου του Αντίπαπα. Ο ιστορικός Χανς-Χένινγκ Κόρτουμ τονίζει "ήταν τόσο σύντομη και αδύναμη η παποσύνη του που ελάχιστα έγγραφα φέρουν το όνομα του".[6] Ο τάφος του στην παλαιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου καταστράφηκε τον 17ο αιώνα.[7] Ο επιτάφιος που έστησε στον τάφο του ο Αντίπαπας Βονιφάτιος Ζ΄ καταγράφει την ημερομηνία θανάτου του (20 Αυγούστου 984) αλλά όχι την αιτία.[4] Ο επόμενος επίσημος διάδοχος του ήταν ο Πάπας Ιωάννης ΙΕ΄.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Άρθρο για τον Ιωάννη στην Καθολική Εγκυκλοπαίδεια.
- Liber Pontificalis, ed. DUCHESNE, II, 259; JAFFÉ, Regesta Rom. Pont., I, 484 sq.; LANGEN, Gesch. der römischen Kirche, III, 3;68 sqq.; UHLIRZ, Jahrbücher des deutschen Reiches unter Otto II und Otto III, I (Λειψία, 1902).
- Kelly, J. N. D.; Walsh, M. J. (1988) [1986]. Oxford Dictionary of Popes. Oxford University Press.
- Levillain, Philippe, ed. (2002). The Papacy: an Encyclopedia. Vol. 2. New York City: Routledge.
- McBrien, Richard P. (2000). Lives of the Popes. New York, NY: HarperCollins.
- Reardon, Wendy J. (2004). The Deaths of the Popes. Jefferson, North Carolina: McFarland & Co.
