Πάπας Ιούλιος Α΄
Πάπας Άγιος Ιούλιος Α΄ | |
---|---|
Από | 6 Φεβρουαρίου 337 |
Έως | 12 Απριλίου 352 |
Προκάτοχος | Μάρκος |
Διάδοχος | Λιβέριος |
Ο Άγιος Ιούλιος Α΄ (πέθανε 12 Απριλίου 352) ήταν Πάπας από τις 6 Φεβρουαρίου 337 μέχρι τις 12 Απριλίου 352.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καταγόταν από τη Ρώμη και επιλέχθηκε ως διάδοχος του Μάρκου αφότου η Ρωμαϊκή έδρα ήταν σε χηρεία επί τέσσερις μήνες. Είναι κυρίως γνωστός για τον ρόλο που έπαιξε στο θέμα του Αρειανισμού. Αφότου οι υποστηρικτές του Ευσέβιου Νικομηδείας (ο οποίος πλέον ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης) είχαν ανανεώσει την καθαίρεση του Αθανασίου σε μια σύνοδο που έγινε στην Αντιόχεια το 341, αποφάσισαν να στείλουν αντιπροσώπους στον Κώνσταντα, Αυτοκράτορα της Δύσης, και επίσης στο Ιούλιο, καθορίζοντας την πορεία στην οποία είχαν προχωρήσει. Ο Ιούλιος, αφότου εξέφρασε μια γνώμη ευνοϊκή προς τον Αθανάσιο, επιδέξια κάλεσε τα δύο μέρη να θέσουν το ζήτημα σε μια σύνοδο στην οποία θα προέδρευε ο ίδιος. Αυτή την πρόταση, όμως, αρνήθηκαν να την δεχθούν οι Αρειανοί Ανατολικοί επίσκοποι.[1][2]
Σε αυτή την δεύτερη αποπομπή από την Αλεξάνδρεια, ο Αθανάσιος πήγε στη Ρώμη και αναγνωρίστηκε ως κανονικός επίσκοπος από την σύνοδο που προέδρευσε ο Ιούλιος το 342. Ο Ιούλιος έστειλε ένα γράμμα στους Ανατολικούς επισκόπους το οποίο αποτελεί ένα πρώιμο δείγμα των ισχυρισμών του παπισμού περί του πρωτείου του επισκόπου της Ρώμης. Ακόμη και αν ο Αθανάσιος και οι σύντροφοι του ήταν μεμπτοί, αναφέρει το γράμμα, η Αλεξανδρινή Εκκλησία έπρεπε πρώτα να είχε γράψει στον πάπα. «Μπορεί να αγνοείτε», γράφει ο Ιούλιος, «ότι αυτό είναι το έθιμο, ότι έπρεπε να ενημερωθούμε εμείς πρώτα, ούτως ώστε από εδώ να μπορεί να οριστεί τι είναι δίκαιο» (Epistle of Julius to Antioch, c. xxii).[1]
Μέσω της επιρροής του Ιουλίου, σε μια ύστερη ημερομηνία, διεξάχθηκε η σύνοδος της Σερδικής στην Ιλλυρία, στην οποία συμμετείχαν μόνο εβδομήντα έξι Ανατολικοί επίσκοποι, οι οποίοι ταχέως αποσύρθηκαν στο Φιλιππούπολη και καθαίρεσαν τον Ιούλιο στη σύνοδο της Φιλιππούπολης, μαζί με τον Αθανάσιο και άλλους. Οι τριακόσιοι Δυτικοί επίσκοποι που απέμειναν, επιβεβαίωσαν τις προηγούμενες αποφάσεις της Ρωμαϊκής συνόδου· και με το 3ο, 4ο και 5ο διάταγμά της σχετικά με τα δικαιώματα αναθεώρησης που διεκδικούσε ο Ιούλιος, η σύνοδος της Σερδικής βοήθησε αισθητά τα αιτήματα του Επισκόπου Ρώμης. Ο πρώτος κανόνας απαγόρευε τη μεταφορά επισκόπων από τη μια έδρα στην άλλη, γιατί αν γινόταν συχνά δημιουργούσε απληστία περισσότερες φιλοδοξίες.[3] Ο Ιούλιος πέθανε στις 12 Απριλίου 352 και τον διαδέχθηκε ο Λιβέριος. Ο Ιούλιος θεωρείται άγιος στην Καθολική Εκκλησία, με ημέρα εορτής στις 12 Απριλίου. Ο Ιούλιος επίσης πιστώνεται με τον καθορισμό των γενεθλίων του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου.[4]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 https://www.newadvent.org/cathen/08561a.htm
- ↑ The Ecclesiastical History of Socrates, Surnamed Scholasticus, or The Advocate. Comprising a History of the Church, in Seven Books, from the Accession of Constantine, A.D. 305 to the 38th Year of Theodosius II, Including a Period of 140 Years] Book II, Chapter 23. London: Henry G. Bohn, York Street, Covent Garden, 1853. 24 June 2023
- ↑ https://catholicsaints.info/butlers-lives-of-the-saints-saint-julius-pope-and-confessor/
- ↑ «Christmas». History Channel. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2011.
- "Pope St. Julius I" in the 1913 Catholic Encyclopedia.
- Duff, Eamon. Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press, 2001, pp. 30–32. ISBN 0-300-09165-6
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Opera Omnia by Migne
- Translations of Jaffe-Kaltenbrunner's Register of the Pontiff. Αρχειοθετήθηκε 2013-01-28 στο Wayback Machine.
Original text from the 9th edition (1880) of an unnamed encyclopedia
Αυτό το λήμμα σχετικά με έναν Πάπα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |