Βόρεια Μακεδονία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 141.136.10.133 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρ...
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 60: Γραμμή 60:
}}
}}


Η '''Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας''' ή με το συνταγματικό της όνομα '''«Δημοκρατία της Μακεδονίας»''' („Република Македонија“, [[λατινικό αλφάβητο|λατ.]] "Republika Makedonija", προφορά:''"Ρεπούμπλικα Μακεντόνιγια"'') έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1991, κατόπιν του διαμελισμού της πρώην [[Γιουγκοσλαβία|Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας]]. Είναι ηπειρωτική χώρα των [[Βαλκάνια|κεντρικών Βαλκανίων]] και βρίσκεται στην νοτιοανατολική [[Ευρώπη]]. Ευρισκόμενη μεταξύ [[Σερβία]]ς, [[Αλβανία]]ς, [[Κόσοβο]]υ, [[Ελλάδα]]ς και [[Βουλγαρία]]ς, καταλαμβάνει συνολική έκταση 25.333 τετραγωνικών χιλιομέτρων (ξηρά: 24.856 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ύδατα: 477 τετραγωνικά χιλιόμετρα), έχει συνολικό πληθυσμό 2.066.718 κατοίκους<ref name="cia"/> και το γνωστότερο τουριστικό αξιοθέατο της χώρας είναι η λίμνη Οχρίδα στα δυτικά σύνορα με την Αλβανία.
Η '''Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας''' ή με το συνταγματικό της όνομα '''«Δημοκρατία της Μακεδονίας»''' („Република Македонија“, [[λατινικό αλφάβητο|λατ.]] "Republika Makedonija", προφορά:''"Ρεπούμπλικα Μακεντόνιγια"'') έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1991, κατόπιν του διαμελισμού της πρώην [[Γιουγκοσλαβία|Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας]]. Είναι ηπειρωτική χώρα των [[Βαλκάνια|κεντρικών Βαλκανίων]] και βρίσκεται στην νοτιοανατολική [[Ευρώπη]]. Ευρισκόμενη μεταξύ [[Σερβία]]ς, [[Αλβανία]]ς, [[Κόσοβο]]υ, [[Ελλάδα]]ς και [[Βουλγαρία]]ς, καταλαμβάνει συνολική έκταση 25.333 τετραγωνικών χιλιομέτρων (ξηρά: 24.856 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ύδατα: 477 τετραγωνικά χιλιόμετρα), έχει συνολικό πληθυσμό 2.066.718 κατοίκους<ref name="cia"/> και το γνωστότερο τουριστικό αξιοθέατο της χώρας είναι η λίμνη Οχρίδα στα δυτικά σύνορα με την Αλβανία. Επίσης, με την συνθήκη 44, είναι χώρα όπου επιτρέπονται οι γάμοι ομοφυλοφίλων.


Η χώρα αναφέρεται συχνά διεθνώς ως «Macedonia», πράγμα που προκαλεί σύγχυση με το ελληνικό γεωγραφικό διαμέρισμα της [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Μακεδονίας]] ή την ευρύτερη περιοχή της λεγόμενης γεωγραφικής [[Μακεδονία|Μακεδονίας]]. Στην Ελλάδα αναφέρεται ανεπισήμως ως '''''Σκόπια''''' ή '''''κράτος των Σκοπίων''''', '''''πΓΔΜ''''' ή με την [[αγγλική γλώσσα|αγγλική]] συντομογραφία '''''fYROM''''' (former Yugoslav Republic of Macedonia), η οποία χρησιμοποιείται και από πολλά κράτη και τους περισσότερους διεθνείς οργανισμούς, όπως ο [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών]], η [[Ευρωπαϊκή Ένωση]], το [[Συμβούλιο της Ευρώπης]] και το [[ΝΑΤΟ]].<ref>H αναγνώριση της Δημοκρατίας των Σκοπίων από τον [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|O.H.E.]] ως fYROM <sup>[http://www.un.org/documents/ga/res/47/a47r225.htm United Nations A/RES/47/225]</sup>.</ref> Ωστόσο πολλά κράτη την έχουν αναγνωρίσει και με το συνταγματικό της όνομα, όσον αφορά στις κατ' ιδίαν διμερείς τους σχέσεις, ενώ σε διεθνές επίπεδο συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τη διεθνή ονομασία fYROM.
Η χώρα αναφέρεται συχνά διεθνώς ως «Macedonia», πράγμα που προκαλεί σύγχυση με το ελληνικό γεωγραφικό διαμέρισμα της [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Μακεδονίας]] ή την ευρύτερη περιοχή της λεγόμενης γεωγραφικής [[Μακεδονία|Μακεδονίας]]. Στην Ελλάδα αναφέρεται ανεπισήμως ως '''''Σκόπια''''' ή '''''κράτος των Σκοπίων''''', '''''πΓΔΜ''''' ή με την [[αγγλική γλώσσα|αγγλική]] συντομογραφία '''''fYROM''''' (former Yugoslav Republic of Macedonia), η οποία χρησιμοποιείται και από πολλά κράτη και τους περισσότερους διεθνείς οργανισμούς, όπως ο [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών]], η [[Ευρωπαϊκή Ένωση]], το [[Συμβούλιο της Ευρώπης]] και το [[ΝΑΤΟ]].<ref>H αναγνώριση της Δημοκρατίας των Σκοπίων από τον [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|O.H.E.]] ως fYROM <sup>[http://www.un.org/documents/ga/res/47/a47r225.htm United Nations A/RES/47/225]</sup>.</ref> Ωστόσο πολλά κράτη την έχουν αναγνωρίσει και με το συνταγματικό της όνομα, όσον αφορά στις κατ' ιδίαν διμερείς τους σχέσεις, ενώ σε διεθνές επίπεδο συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τη διεθνή ονομασία fYROM.

Έκδοση από την 23:01, 11 Αυγούστου 2013

Για την αποσαφήνιση των, πολλές φορές, συγκεχυμένων σχετικών όρων που προέρχονται από τον όρο Μακεδονία, δείτε: Μακεδονία (ορολογία).

Συντεταγμένες: 41°39′00″N 21°43′00″E / 41.65°N 21.7167°E / 41.65; 21.7167

Δημοκρατία της Μακεδονίας
Република Македонија

Σημαία
Εθνόσημο
Εθνικός ύμνος:

Денес Над Македонија
(Σήμερα πάνω απ' τη Μακεδονία)
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Η θέση της πΓΔΜ. (πράσινο)
στην Ευρωπαϊκή ήπειρο (σκούρο γκρι)
Σκόπια
42°00′00″N 21°26′00″E / 42°N 21.4333°E / 42; 21.4333 (Σκόπια)
Μεγαλύτερη πόλη
Σκόπια
Σλαβομακεδονικά1
Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία
Γκιόργκε Ίβανοφ
Νίκολα Γκρούεβσκι

Ανεξαρτησία




Ισχύον Σύνταγμα
8 Σεπτεμβρίου 1991

17 Νοεμβρίου 1991, σε ισχύ στις 20 Νοεμβρίου 1991 (αναθεωρήθηκε το Νοέμβριο του 2001 και το 2005)
 • Σύνολο
 • % Νερό
 • Σύνορα
25.713 km2 (148η)
1,9
766 km
Πληθυσμός
 • Εκτίμηση 2009 
 • Απογραφή 2002 
 • Πυκνότητα 
2.066.718[1] (142η) 
2.022.547  
81 κατ./km2 (114η) 
ΑΕΠ (ΙΑΔ)
 • Ολικό  (2010)
 • Κατά κεφαλή 
19,996 δισ. $[2]  
9.728 $[2]  
ΑΕΠ (ονομαστικό)
 • Ολικό  (2010)
 • Κατά κεφαλή 
9,108 δισ. $[2]  
4.431 $[2]  
ΔΑΑ (2013)Αύξηση 0.740 (78η) – υψηλή
ΝόμισμαΔηνάριο πΓΔΜ (MKD)
 • Θερινή ώραCET (UTC +1)
(UTC +2)
Internet TLD.mk
Κωδικός κλήσης+389
1 Σύμφωνα με το Σύνταγμα, οι επίσημες γλώσσες του κράτους είναι η Σλαβομακεδονική, και όποιες άλλες γλώσσες ομιλούνται από πάνω από 20% του συνολικού πληθυσμού (μέχρι στιγμής, μόνο η Αλβανική γλώσσα, που ομιλείται από 25,17% του πληθυσμού, πληροί αυτό το κριτήριο). Σε δήμους που πάνω από 20% του πληθυσμού ομιλούν κάποια άλλη γλώσσα, αυτή η γλώσσα γίνεται μια επιπλέον επίσημη γλώσσα αυτού του δήμου. Τέτοιες γλώσσες είναι η Τουρκική, η Σερβική, η Βλαχική, η Αθιγγανική κ.λπ.

Η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ή με το συνταγματικό της όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» („Република Македонија“, λατ. "Republika Makedonija", προφορά:"Ρεπούμπλικα Μακεντόνιγια") έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1991, κατόπιν του διαμελισμού της πρώην Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Είναι ηπειρωτική χώρα των κεντρικών Βαλκανίων και βρίσκεται στην νοτιοανατολική Ευρώπη. Ευρισκόμενη μεταξύ Σερβίας, Αλβανίας, Κόσοβου, Ελλάδας και Βουλγαρίας, καταλαμβάνει συνολική έκταση 25.333 τετραγωνικών χιλιομέτρων (ξηρά: 24.856 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ύδατα: 477 τετραγωνικά χιλιόμετρα), έχει συνολικό πληθυσμό 2.066.718 κατοίκους[1] και το γνωστότερο τουριστικό αξιοθέατο της χώρας είναι η λίμνη Οχρίδα στα δυτικά σύνορα με την Αλβανία. Επίσης, με την συνθήκη 44, είναι χώρα όπου επιτρέπονται οι γάμοι ομοφυλοφίλων.

Η χώρα αναφέρεται συχνά διεθνώς ως «Macedonia», πράγμα που προκαλεί σύγχυση με το ελληνικό γεωγραφικό διαμέρισμα της Μακεδονίας ή την ευρύτερη περιοχή της λεγόμενης γεωγραφικής Μακεδονίας. Στην Ελλάδα αναφέρεται ανεπισήμως ως Σκόπια ή κράτος των Σκοπίων, πΓΔΜ ή με την αγγλική συντομογραφία fYROM (former Yugoslav Republic of Macedonia), η οποία χρησιμοποιείται και από πολλά κράτη και τους περισσότερους διεθνείς οργανισμούς, όπως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο της Ευρώπης και το ΝΑΤΟ.[3] Ωστόσο πολλά κράτη την έχουν αναγνωρίσει και με το συνταγματικό της όνομα, όσον αφορά στις κατ' ιδίαν διμερείς τους σχέσεις, ενώ σε διεθνές επίπεδο συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τη διεθνή ονομασία fYROM.

Η πΓΔΜ είναι από τον Δεκέμβριο του 2005 υποψήφια προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διπλωματικά ζητήματα της χώρας είναι η διαμάχη με την Ελλάδα σχετικά με τη χρήση του ονόματος Μακεδονία και οι ψυχρές σχέσεις με τη Βουλγαρία. Αν και συμμετείχε στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι στις 2 Απριλίου του 2008, δεν έλαβε τελικά πρόσκληση για την ένταξή της στη συμμαχία λόγω της διαφωνίας με την Ελλάδα σχετικά με το όνομα.[4]

Γεωγραφία

Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (fYROM)

Η πΓΔΜ έχει συνολική έκταση 25.713 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Βρίσκεται κυρίως μεταξύ των γεωγραφικών παραλλήλων 40° και 43° πλάτος, και 20° με 23° μήκος. Τα σύνορά της έχουν συνολικό μήκος 748 χιλιομέτρων, τα οποία κατανέμεται ως εξής ως προς τις γειτονικές χώρες: 221 χλμ. στα βόρεια με την Σερβία, 151 χλμ. στα δυτικά με την Αλβανία, 148 χλμ. στα ανατολικά με την Βουλγαρία, 228 χλμ. στα νότια με την Ελλάδα. Αποτελείται από τις περιοχές της κοιλάδας των Σκοπίων και του υψίπεδου του Καλκάνδελε (Τετόβου) (Παλαιά Σερβία), καθώς και από ένα μικρό τμήμα του βόρειου τμήματος της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, (η οποία περιλαμβάνει επίσης την Ελληνική Μακεδονία στη βόρεια Ελλάδα, καθώς και τη Βουλγαρική Μακεδονία στη νοτιοδυτική Βουλγαρία).

Τοπογραφία

Η πΓΔΜ είναι ένα περίκλειστο κράτος που γεωγραφικά ορίζεται ξεκάθαρα από τη κεντρική πεδιάδα που δημιουργείται από τον Αξιό (Βαρδάρη) ποταμό και περικλείεται από διάφορες οροσειρές, οπού βρίσκονται και τα σύνορα του κράτους. Το έδαφος χαρακτηρίζεται ως άγριο και βρίσκεται μεταξύ των οροσειρών Σκάρδος (Σαρ) και Οσογκόφσκα που πλαισιώνουν την πεδιάδα που δημιουργεί ο Αξιός (Βαρδάρης) ποταμός. Τρεις μεγάλες λίμνες — η Αχρίδα (Οχρίδα), η Μεγάλη Πρέσπα και η Δοϊράνη — βρίσκονται στα νότια σύνορα και διχοτομούνται από τα σύνορα της Αλβανίας και της Ελλάδας. Η Αχρίδα (Οχρίδα) θεωρείται μία από τις παλαιότερες λίμνες και βιότοπους στον κόσμο.[5] Η περιοχή είναι σεισμικά ενεργή και έχει υποστεί μεγάλες καταστροφές από σεισμούς στο παρελθόν, με πιο πρόσφατο το σεισμό του 1963, που άφησε πίσω του περισσότερα από 1.000 θύματα στα Σκόπια.

Κλίμα

Λίμνη του Μαύροβο

Το κλίμα της πΓΔΜ χαρακτηρίζεται ως ενδιάμεσο του μεσογειακού και του ηπειρωτικού κλίματος. Τα καλοκαίρια είναι ξηρά και ζεστά και οι χειμώνες είναι σχετικά ψυχροί. Η μέση ετήσια ατμοσφαιρική κατακρήμνιση ποικίλει από τα 1700mm στις δυτικές ορεινές περιοχές μέχρι τα 500mm στα ανατολικά της χώρας. Υπάρχουν τρεις κλιματικές ζώνες στη χώρα: η εύκρατη Μεσογειακή, η ορεινή και η ήπια Ηπειρωτική. Στην πεδιάδα του Αξιού (Βαρδάρη) και στα ποτάμια της περιφέρειας Στρώμνιτσας, δηλαδή στην ευρύτερη περιοχή της Γευγελής, του Βαλάντοβο, της Δοϊράνης, της Στρώμνιτσας και του Ράντοβις το κλίμα είναι εύκρατο Μεσογειακό. Οι θερμότερες περιοχές είναι οι Σιδηρές Πύλες Αξιού (Ντεμίρ Κάπια) και η Γευγελή, όπου οι θερμοκρασίες τον Ιούλιο και τον Αύγουστο συχνά ξεπερνούν τους 40 °C. Το ορεινό κλίμα συναντάται σε όλες τις ορεινές περιοχές της χώρας και χαρακτηρίζεται από τους μακρείς και χιονώδεις χειμώνες και τα σύντομα ψυχρά καλοκαίρια. Την άνοιξη το κλίμα είναι πιο κρύο απ' ό,τι το φθινόπωρο. Το μεγαλύτερο μέρος της πΓΔΜ έχει ένα ήπιο ηπειρωτικό κλίμα με ζεστά και ξηρά καλοκαίρια και σχετικά κρύους και υγρούς χειμώνες. Υπάρχουν 30 μετεωρολογικοί σταθμοί στη χώρα.

Δημογραφία

Εθνικότητες και πληθυσμός

Σύμφωνα με την τελευταία επίσημη απογραφή (2002)[6], ο συνολικός πληθυσμός της πΓΔΜ ήταν 2.022.547 άτομα των οποίων η εθνικότητα κατανέμεται ως εξής:

Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2009, το προσδόκιμο ζωής στους άνδρες είναι 72,18 χρόνια, στις γυναίκες 77,38 χρόνια και στο σύνολο του πληθυσμού τα 74,68 χρόνια[1].

Θρησκείες

Σύμφωνα με την απογραφή του 2002, το 64,7% του πληθυσμού είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και το 33,3% Μουσουλμάνοι. Το 0,3% ανήκει σε άλλες χριστιανικές ομολογίες, ενώ το 1,63% τοποθετείται σε άλλα δόγματα[10].

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι μοιρασμένοι: βρίσκονται υπό την Αρχιεπισκοπή Αχρίδος και την μη αναγνωρισμένη από τις Ορθόδοξες εκκλησίες, Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία ξεχωριστά, ως αποτέλεσμα διαφωνιών στο θέμα της αυτοκεφαλίας και του ονόματος της εκκλησίας της πΓΔΜ. Η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος είναι η εκκλησία που αναγνωρίζεται επίσημα από τις υπόλοιπες ορθόδοξες εκκλησίες αλλά όχι από την κυβέρνηση της πΓΔΜ. Η Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία αποσχίσθηκε το 1967 από τους κόλπους του Σερβικού Πατριαρχείου και αυτoανακηρύχθηκε αυτοκέφαλη. Αυτή μόνο αναγνωρίζεται από την κυβέρνηση, αλλά δεν αναγνωρίζεται επισήμως από καμία ορθόδοξη εκκλησία θεωρούμενη σχισματική.[11]

Πόλεις της πΓΔΜ

Κατάλογος των μεγαλύτερων πόλεων της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (2002)

Σκόπια
Σκόπια
Κουμάνοβο
Κουμάνοβο
Bitola
Μοναστήρι (Μπίτολα)
Πρίλαπος
Πρίλεπ
Τέτοβο
Τέτοβο

 Θέση Πόλεις Δήμοι Πληθυσμός


Βελεσά
Βελεσά
Στιπ
Στιπ
Οχρίδα
Αχρίδα (Οχρίδα)
Γκόστιβαρ
Γκόστιβαρ
Στρώμνιτσα
Στρώμνιτσα

1 Σκόπια Δήμος Σκοπίων 506,926
2 Κουμάνοβο Δήμος Κουμάνοβο 105,484
3 Μοναστήρι (Μπίτολα) Δήμος Μπίτολα 95,385
4 Πρίλεπ (Πρίλεπ) Δήμος Πρίλεπ 66,246
5 Τέτοβο Δήμος Τέτοβο 52,915
6 Βελεσά (Βέλες) Δήμος Βέλες 43,716
7 Στιπ (Άστιβος) Δήμος Στιπ 43,652
8 Αχρίδα (Οχρίδα) Δήμος Οχρίδας 42,033
9 Γκόστιβαρ Δήμος Γκόστιβαρ 35,847
10 Στρώμνιτσα Δήμος Στρώμνιτσας 35,311
11 Καβάνταρτσι Δήμος Καβάνταρτσι 29,188
12 Κότσανι Δήμος Κότσανης 28,330
13 Κίτσεβο Δήμος Κίτσεβο 27,067
14 Στρούγκα Δήμος Στρούγκα 16,559
15 Ράντοβις Δήμος Ράντοβις 16,223
16 Γευγελή Δήμος Γευγελής 15,685
17 Ντεμπάρτσα Δήμος Ντεμπάρτσα 14,561
18 Κρίβα Παλάνκα Δήμος Κρίβα Παλάνκα 14,558
19 Σβέτι Νίκολα Δήμος Σβέτι Νίκολα 13,746
20 Νεγκότινο Δήμος Νεγκότινου 13,284
Τα στοιχεία του παραπάνω πίνακα βασίζονται στην απογραφή του 2002.[12]

Διοικητική διαίρεση

Κύριο άρθρο: Περιφέρειες της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και Δήμοι της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας

Η χώρα διαιρείται σε 8 περιφέρειες και 84 δήμους. Οι περιφέρειες:

Ιστορία

Αρχαία ιστορία της περιοχής

Χάρτης της περιοχής κατά την αρχαιότητα (π. 5ος αιώνας π.Κ.Χ.)

Κατά την αρχαιότητα, μεγάλο μέρος της σημερινής πΓΔΜ άνηκε στο βασίλειο της Παιονίας, το οποίο κατοικούνταν από τους Παίονες, επίσης σε μέρη της αρχαίας Ιλλυρίας[13][14] και της Δαρδανίας,[15] που κατοικούνταν από διάφορες Ιλλύριες φυλές,[16][17] καθώς επίσης και σε μέρη της Λυγκηστίδας και της Πελαγονίας οι οποίες κατοικούνταν από τις Ελληνικές φυλές των Μολοσσών.[18] Τα όρια αυτών των βασιλείων δεν ήταν ποτέ σταθερά, ενώ μερικές φορές ήταν υπό τον έλεγχο του βασιλείου της Αρχαίας Μακεδονίας και άλλες όχι.

Το 336 π.Κ.Χ. ο Φίλιππος Β' κατέλαβε την περιοχή της αρχαίας Άνω Μακεδονίας, συμπεριλαμβανομένου του βόρειου και νότιου τμήματος της Παιονίας, τα οποία ανήκουν σήμερα στην πΓΔΜ.[19] Ο γιος του Φιλίππου, ο Αλέξανδρος ο Μέγας κατέλαβε την υπόλοιπη περιοχή, επεκτείνοντας την αυτοκρατορία του μέχρι τον Δούναβη. Οι Ρωμαίοι συμπεριέλαβαν μεγάλο μέρος της περιοχής που σχηματίζει τη σημερινή πΓΔΜ, στην Επαρχία της Μακεδονίας, αν και τα πιο βόρεια τμήματα της περιοχής άνηκαν στην Επαρχία της Μοισίας. Τον καιρό του Διοκλητιανού, η περιοχή διαιρέθηκε μεταξύ των επαρχιών Macedonia Salutaris και Moesia prima.[20]

Η άφιξη των Σλάβων - Μεσαίωνας

Οι Σλάβοι στην Ευρώπη κατά το 650
Αρχείο:Central Balkans 19th century.JPG
Κεντρικά Βαλκάνια στις αρχές του 20ού αιώνα με την περιοχή της Παλαιάς Σερβίας

Η Γιουγκοσλαβική Στρατιωτική Εγκυκλοπαίδεια κατατάσσει τους προγόνους της πλειονότητας των σημερινών κατοίκων της πΓΔΜ ως Σλάβους, ανθρώπους των πρώτων Σλαβικών φυλών: Βερζήτες, Σαγουδάτες, Στρουμνιάνοι και άλλοι, οι οποίοι κατέφτασαν στην περιοχή τον 6ο Κ.Χ. αιώνα. Στην περιοχή της Αχρίδας κατέφθασε η Σλαβική φυλή των Βερζητών και εποίκησε τις σημερινές πόλεις της Αχρίδας, Καβανταρτσίου, Πρίλαπου, Μοναστηρίου και Δίβρης και όλη την περιοχή που αυτές περιβάλλουν. Οι Βυζαντινοί συγγραφείς άρχισαν να αποκαλούν αυτήν την περιοχή Σκλαβηνία[21].Στο κέντρο της σημερινής πΓΔΜ εγκαταστάθηκαν οι σλάβοι Σαγουδάτες εποικίζοντας την περιοχή κατά μήκος του ποταμού Μπρεγκάλνιτσα (Καμένιτσα, Κότσανη, Βίνιτσα, Στιπ) και τις δυτικές, προς το νότο, όχθες του ποταμού Βαρδάρη (Αξιού)[22][23].Στην ανατολική πλευρά της χώρας εγκαταστάθηκαν οι Στρουμνιάνοι. Η σλαβική αυτή φυλή πήρε το όνομα της από τον ποταμό Στρούμιτσα (Στρωμνιτσιώτης), εποίκησε τη Στρώμνιτσα και όλη την ανατολική περιοχή[24].

Υπό τη βασιλεία του Χαν των Βουλγάρων Πρεσιάν (836-852) η Βουλγαρία φάνηκε να επεκτείνεται ελέγχοντας πλέον πολλές Σλαβικές φυλές που ζούσαν στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας. Οι Σλάβοι της περιοχής δέχτηκαν το Χριστιανισμό ως δική τους θρησκεία γύρω στον 9ο αιώνα, όταν Τσάρος της Βουλγαρίας ήταν ο Μπόρις Α'.

Το 1014, ο βυζαντινός Αυτοκράτορας Βασίλειος Β' νίκησε το στρατό του Τσάρου Σαμουήλ της Βουλγαρίας και το 1018 οι Βυζαντινοί ανέκτησαν τον έλεγχο της περιοχής (και όλων των Βαλκανίων) για πρώτη φορά ύστερα από τον 7ο αιώνα. Επί Βυζαντίου η περιοχή ονομαζόταν Μοναστήρι. Παρόλα αυτά, στα τέλη του 12ου αιώνα, η παρακμή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας οδήγησε στη διεκδίκηση της περιοχής από διάφορες πολιτικές οντότητες, με μία σύντομη Νορμανδική κατοχή τη δεκαετία του 1080.

Το 13ο αιώνα, η ανανεωμένη Βουλγαρική Αυτοκρατορία επανέκτησε τον έλεγχο της περιοχής, κατάσταση η οποία ανατράπηκε σύντομα λόγω πολλών πολιτικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε η Βουλγαρία στο εσωτερικό της, όταν η περιοχή της Μακεδονίας κατακτήθηκε ξανά από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία στις αρχές του 14ου αιώνα. Λίγα χρόνια αργότερα η περιοχή πέρασε στα χέρια της Σερβικής Αυτοκρατορίας. Οι Σέρβοι θεωρούσαν τον εαυτό τους απελευθερωτές της Σλαβικής οικογένειας από το Βυζαντινό δεσποτισμό. Τα Σκόπια έγιναν η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του Σέρβου Τσάρου Στέφαν Ντουσάν.

Το Σαντζάκι Σκοπίων στο Βιλαέτι Μοναστηρίου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Μετά το θάνατο του βασιλιά Ντουσάν, η εμφάνιση ενός νέου αδύναμου διαδόχου οδήγησε σε πολιτική σύγκρουση των Σέρβων αριστοκρατών, οι οποίοι επιχειρώντας να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα κομμάτια εξουσίας κατόρθωσαν να χωρίσουν τα Βαλκάνια για μία ακόμη φορά. Η συγκεκριμένη κρίση συνέπεσε με την άνοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τις πρώτες επεκτατικές της κινήσεις προς την Ευρώπη. Το Βασίλειο της Πριλάπου υπήρξε ένα από τα βραχύβια κράτη που εμφανίστηκε ύστερα από την κατάρρευση της Σερβικής Αυτοκρατορίας το 14ο αιώνα.[25] Χωρίς να έχει παραμείνει κάποια αξιόλογη δύναμη στις χριστιανικές βαλκανικές χώρες, οι Οθωμανοί κατόρθωσαν σχετικά εύκολα να κατακτήσουν τα κεντρικά Βαλκάνια και να τα διατηρήσουν υπό τη κυριαρχία τους για τους επόμενους πέντε αιώνες. Καθοριστική ήττα του Σερβικού στρατού που έκρινε το μέλλον της περιοχής θεωρείται η Μάχη του Κόσοβο το 1389. Μέχρι το τέλος του 14ου αιώνα, οι Οθωμανοί είχαν κατακτήσει όλα τα εδάφη της σημερινής πΓΔΜ, με την κατάκτηση των Σκοπίων στις 19 Ιανουαρίου 1392. Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η περιοχή ανήκε στο βιλαέτι του Μαναστίρ (Μοναστηρίου).

Η εθνική αφύπνιση

Περιοχές που ανήκαν στο Βουλγαρικό εξαρχάτο (1870-1913).

Η Οθωμανική διακυβέρνηση στην περιοχή θεωρήθηκε σκληρή. Πολλοί από τους μεταρρυθμιστές της Βουλγαρικής Εθνικής Αναβίωσης του 18ου αιώνα προέρχονταν από τη συγκεκριμένη περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των Αδελφών Μιλαντίνωφ,[26] Ράικο Ζίνζιφοφ, Γιοακίμ Καρτσόβσκι,[27] Κίριλ Πεϊτσίνοβιτς[28] και άλλοι. Οι επισκοπές των Σκοπίων, Ντεμπάρ, Μπίτολα, Οχρίδα, Βέλες και Στρούμιτσα ψήφισαν να γίνουν μέλη του Βουλγαρικού Εξαρχάτου μετά από την θέσπισή του το 1870.[29]

Αρκετά κινήματα που είχαν ως στόχο τη δημιουργία μιας αυτόνομης "Ενωμένης Μακεδονίας", η οποία θα περιελάμβανε ολόκληρη την περιοχή της Μακεδονίας, άρχισαν να ανέρχονται στα τέλη του 19ου αιώνα. Μεταξύ των πρώτων οργανώσεων με αυτόν το σκοπό υπήρξαν οι αποκαλούμενες Βουλγαρικές Μακεδονικές-Αδριανουπολίτικες Επαναστατικές Επιτροπές. Συγκεκριμένα, το 1893 Μακεδόνες Βούλγαροι (Βούλγαροι που κατάγονται από την ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας) ίδρυσαν την τότε БМОРК (Български Македоно-Одрински революционни комитети – Βουλγάρικη Επαναστατική Ένωση Μακεδονίας-Aδριανούπολης), το μετέπειτα ΒΜΡΟ (Вътрешна македонска революционна организация - Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) και ξεκινάει έτσι ο αγώνας για την ανεξαρτησία. Η πρώιμη οργάνωση δεν διακήρυττε καμία εθνική ταυτότητα· ήταν επίσημα ανοικτή στο να «ενώνει όλα τα απογοητευμένα στοιχεία στις περιοχές της Μακεδονίας και της Αδριανούπολης, ανεξαρτήτως εθνικότητας».[30] Η πλειοψηφία των μελών του ωστόσο ήταν Μακεδόνες Βούλγαροι.[31] Το 1903 το ΒΜΡΟ οργάνωσε την Εξέγερση του Ίλιντεν-Πρεομπράζχενι (προφήτη Ηλία) κατά των Οθωμανών, η οποία παρά τις αρχικές επιτυχίες, συμπεριλαμβανομένου του σχηματισμού της «Δημοκρατίας του Κρουσόβου», συντρίφθηκε με πολλές ανθρώπινες απώλειες. Παρά την αποτυχία της, η εξέγερση προκάλεσε παγκόμιο ενδιαφέρον για το μακεδονικό ζήτημα[32].

Μολονότι ο εθνικιστής ηγέτης Γκότσε Ντέλτσεφ (Goce Delčev) από το Κιλκίς πέθανε πριν την εξέγερση του Ίλιντεν, έγινε σύμβολο του Βουλγαρικού και Μακεδονικού εθνικισμού στην ευρύτερη περιοχή της ιστορικής Μακεδονίας[33] και το ΒΜΡΟ συνέχισε τον αγώνα κατά της Σερβίας, η οποία πήρε τον έλεγχο της γεωγραφικής περιοχής της Βόρειας Μακεδονίας (ή Μακεδονίας του Βαρδάρη, -αναφέρεται αποκλειστικά- από τους μη Έλληνες), το 1913 με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ο οργανισμός χωρίστηκε στην Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (IMRO) και στην Εσωτερική Θρακική Επαναστατική Οργάνωση (ITRO).[34]

Βασίλειο της Σερβίας και Γιουγκοσλαβία

Η Βαρντάρσκα Μπανόβινα μέρος του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας.

Μετά το πέρας των δύο Βαλκανικών Πολέμων το 1912 και 1913, τα περισσότερα ευρωπαϊκά εδάφη της διαλυμένης πλέον Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μοιράστηκαν μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας και Σερβίας. Η περιοχή που βρίσκεται σήμερα η πΓΔΜ ονομάστηκε Južna Srbija, "Νότια Σερβία". Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1918, η Σερβία έγινε μέρος του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Το 1929, το Βασίλειο μετονομάστηκε επισήμως σε Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας και διαιρέθηκε σε περιφέρειες γνωστές και ως μπανόβινα. Η Νότια Σερβία, δηλαδή η περιοχή της σημερινής πΓΔΜ, έγινε γνωστή ως η Βαρντάρσκα Μπανόβινα του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας.

Το όραμα της Ενωμένης Μακεδονίας χρησιμοποιήθηκε από την Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (IMRO) στο διάστημα του Μεσοπολέμου. Οι αρχηγοί της οργάνωσης, όπως οι Τόντορ Αλεξάντροφ, Αλεξάνταρ Προτογέροφ και Ιβάν Μιχαήλοφ, προώθησαν τη συγκεκριμένη ιδέα με στόχο την απελευθέρωση των κατεχομένων από την Ελλάδα και Σερβία εδαφών και τη δημιουργία μίας ενωμένης Μακεδονίας για όλους τους Μακεδόνες, ανεξαρτήτως θρησκείας και εθνικότητας. Η Βουλγαρική κυβέρνηση του Αλεξάντερ Μαλίνοφ το 1918 προσφέρθηκε να παραδώσει τη Μακεδονία του Πιρίν για αυτόν το σκοπό μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο,[35] αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν το επέτρεψαν, καθώς η Σερβία και η Ελλάδα εναντιώθηκαν στη συγκεκριμένη ιδέα.

Η IMRO αποφάσισε να αρχίσει ανταρτοπόλεμο στη Βαρντάρσκα Μπανόβινα, μαζί με την Νεανική Μακεδονική Μυστική Επαναστατική Οργάνωση (MMTRO), οργανώνοντας συνεχώς επιθέσεις κατά των Σέρβων διοικητικών και στρατιωτικών αξιωματούχων της περιοχής. Το 1923 ιδρύεται στη Στιπ η "Ένωση κατά των Βουλγάρων συμμοριτών" από Σέρβους τσέτνικ με στόχο την εξουδετέρωση της IMRO και της MMTRO.[36]

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Γιουγκοσλαβία πέρασε στην κατοχή των δυνάμεων του Άξονα από το 1941 μέχρι το 1945. Η Βαρντάρσκα Μπανόβινα διαιρέθηκε μεταξύ της Βουλγαρίας και της Ιταλοκρατούμενης Αλβανίας. Ιδρύθηκαν οι λεγόμενες Βουλγαρικές Επιτροπές Δράσης που είχαν ως στόχο να προετοιμάσουν την περιοχή για το νέο Βουλγαρικό διοικητικό και στρατιωτικό καθεστώς.[37] Οι Επιτροπές αποτελούνταν κυρίως από πρώην μέλη της IMRO, αλλά και μερικούς κομμουνιστές όπως ήταν οι Πάνκο Μπρασνάροφ (Panko Brashnarov), Στραχίλ Γκόγκοφ (Strahil Gogov) και Μετόντι Σατόροφ (Metodi Shatorov).

Συγκεκριμένα η Κομιντέρν είχε αναθέσει στον Σατόροφ τη θέση του Γραμματέα της Μακεδονικής Περιφερειακής Επιτροπής του Κομμουνιστκού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας (ΚΚΓ). Παρόλα αυτά, μετά τη Βουλγαρική εισβολή, η Μακεδονική Περιφερειακή Επιτροπή υπό την ηγεσία του Σατόροφ πέρασε στη σφαίρα επιρροής του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας (ΚΚΒ)[38][39] και διέκοψε κάθε σχέση με το ΚΚΓ. Συγκεκριμένα, ο Σατόροφ αρνήθηκε να ακολουθήσει την εντολή του ΚΚΓ περί στρατιωτικής επίθεσης κατά των Βουλγάρων.[40] Οι Βουλγαρικές αρχές, υπό Γερμανική πίεση,[41] συγκέντρωσαν περισσότερους από 7.000 Εβραίους στα Σκόπια και τη Μπίτολα και τους έστειλαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.[42] Η σκληρή διακυβέρνηση από τις κατοχικές δυνάμεις οδήγησε πολλούς Σλαβομακεδόνες στη στήριξη της κομμουνιστικής αντίστασης των παρτιζάνων στο κίνημα του Γιόσιπ Μπροζ Τίτο μετά το 1943,[43] με επακόλουθο την ολοκλήρωση του Εθνικού Απελευθερωτικού Πολέμου και την υποχώρηση των Γερμανικών δυνάμεων έξω από την περιοχή μέχρι το τέλος του 1944.

Στη Δημοκρατία του Βαρδάρη, μετά το Βουλγαρικό κομμουνιστικό πραξικόπημα του 1944, τα Βουλγαρικά στρατεύματα βρέθηκαν περικυκλωμένα από Γερμανικές δυνάμεις, τις οποίες αντιμετώπισαν επιτυχώς προσπαθώντας να επιστρέψουν στα παλιά Βουλγαρικά σύνορα. Τρεις Βουλγαρικοί στρατοί (των περίπου 455.000 ατόμων συνολικά) μπήκαν στη Γιουγκοσλαβία το Σεπτέμβριο του 1944 και μετακινήθηκαν από τη Σόφια στο Νις και τα Σκόπια με σκοπό την εξουδετέρωση των Γερμανικών δυνάμεων που υποχωρούσαν από την Ελλάδα. Η νότια και ανατολική Σερβία όπως και η Δημοκρατία της Μακεδονίας απελευθερώθηκαν σε διάστημα ενός μήνα.[44] Ωθούμενη από τη Σοβιετική Ένωση, η οποία είχε βλέψεις για τη δημιουργία μίας μεγάλης Νότιας Σλαβικής Ομοσπονδίας, η Βουλγαρική κυβέρνηση προσφέρθηκε ξανά να παραχωρήσει τη Μακεδονία του Πιρίν στη γειτονική χώρα στο πλαίσιο του οράματος της Ενωμένης Μακεδονίας το 1945.

Σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία

Η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας ως μέρος της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας.

Το 1944 η Αντιφασιστική Συνέλευση για την Εθνική Απελευθέρωση της Μακεδονίας (ASNOM) διακήρυξε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας ως μέρος της Λαϊκής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Η ASNOM παρέμεινε ενεργή κυβέρνηση μέχρι το τέλος του πολέμου. Το Σλαβομακεδονικό αλφάβητο κωδικοποιήθηκε από γλωσσολόγους της ASNOM, οι οποίοι στήριξαν το αλφάβητο τους στο φωνητικό αλφάβητο του Βουκ Στεφάνοβιτς Κάρατζιτς και τους κανόνες του Κρίστε Πέτκοφ Μισίρκοφ.

Η νέα δημοκρατία έγινε μία από τις έξι επιμέρους δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας. Μετά τη μετονομασία της ομοσπονδίας σε Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας το 1963, η Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας μετονομάστηκε ανάλογα σε Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Κατά τη διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου (1946–1949) οι Σλαβομακεδόνες κομμουνιστές αντάρτες υποστήριξαν τους Έλληνες κομμουνιστές. Πολλοί από τους πρόσφυγες του πολέμου κατέφυγαν στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας για ασφάλεια.

Ανεξαρτησία

Τον Ιανουάριο του 1991 ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας Κίρο Γκλιγκόροφ (Kiro Gligorov) κήρυξε την πλήρη ανεξαρτησία της χώρας, μετά από τα συντριπτικά αποτελέσματα του δημοψηφίσματος και τη μετονομασία της σε Δημοκρατία της Μακεδονίας. Το Βελιγράδι συνεργάστηκε και απέσυρε όλες τις ομοσπονδιακές Γιουγκοσλαβικές δυνάμεις από τη χώρα και η απόσχιση ήταν ειρηνική και αναίμακτη.

Η κρίση του 2001

Τον Αύγουστο του 2001 ξέσπασε κρίση στη χώρα με συμπλοκές Αλβανών αυτονομιστών και του κρατικού στρατού στα δυτικά της πΓΔΜ όπου διαμένουν κυρίως Αλβανοί και μουσουλμάνοι (το αλβανικό στοιχείο είναι συγκεντρωμένο κυρίως στη δυτική πΓΔΜ, ιδιαίτερα στις πόλεις Τέτοβο (70%), Γκόστιβαρ (66%), Κίτσεβο (30%), Στρούγκα (56%) και Κουμάνοβο (25%), όπως και στην πρωτεύουσα Σκόπια (20%), σύμφωνα με τα δημογραφικά στοιχεία της χώρας).[6] Οι εχθροπραξίες έλαβαν τέλος με την Συμφωνία της Οχρίδας στις 13 Αυγούστου, η οποία προβλέπει σειρά μέτρων συνδιαλλαγής, αυτοδιοίκηση και αποκέντρωση, καθεστώς επίσημης γλώσσης του κράτους τα αλβανικά, ίση αντιπροσώπευση των Αλβανών στην δημόσια διοίκηση και αφοπλισμό των αντιμαχομένων πλευρών.[45]

Οι βουλευτικές εκλογές τον Οκτωβρίου του 2002 έφεραν στην εξουσία το Σοσιαλδημοκρατικό Συνασπισμό "Μαζί για τη Μακεδονία", στον οποίο ηγείτο το κόμμα "Σοσιαλιστική Δημοκρατική Ένωση της Μακεδονίας", το οποίο ανέλαβε την υποχρέωση να σεβασθεί τη διαδικασία εφαρμογής της Συμφωνίας της Οχρίδας, με ιδιαίτερη έμφαση στην αντιμετώπιση φαινομένων κακοδιοίκησης και διαφθοράς και την εξυγίανση της οικονομίας.[46][47]

Πολιτισμός

Εθνική κουζίνα

Τηγανητά φασόλια Tavče Gravče.

Η εθνική κουζίνα της πΓΔΜ έχει δεχτεί πολλές ελληνικές και τουρκικές επιρροές. Υπάρχουν διαφορετικές ποικιλίες κεμπάπ, καθώς επίσης και πιάτα όπως ο μουσακάς (μελιτζάνες, πατάτες και κιμάς σε στρώσεις) και το μπουρέκ, κρεατόπιτα που συναντάται συχνά και σε άλλες βαλκανικές κουζίνες. Οι εθνικές σπεσιαλιτέ είναι η πέστροφα Οχρίδας (που βρίσκεται στα πρόθυρα εξαφάνισης)[48] και ο φασουλοταβάς ή "tavče gravče" (τηγανητά φασόλια).

Πολιτική

Σύνταγμα και οργάνωση της πΓΔΜ

To Σύνταγμα του 1991 θεσπίζει ως πολίτευμα της πΓΔΜ την Προεδρική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Ο Πρόεδρος εκλέγεται με άμεση ψηφοφορία για μία περίοδο πέντε ετών και δυνατότητα επανεκλογής για μία άλλη φορά. Διορίζει τον Πρωθυπουργό, ο οποίος έχει με τη σειρά του την ευθύνη για το σχηματισμό της κυβέρνησης. Ο ίδιος διορίζει επίσης τους Πρέσβεις στο εξωτερικό και τους δύο δικαστικούς που εδρεύουν στο Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο. [εκκρεμεί παραπομπή]

Το Σύνταγμα της χώρας θεσπίζει τη διάκριση των εξουσιών σε νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική και είναι ο ύψιστος νόμος της χώρας. Το Κοινοβούλιο αποτελείται από 120 έδρες. [εκκρεμεί παραπομπή]

Η διοικητική οργάνωση και αυτοδιοίκηση της πΓΔΜ διαθέτει μόνο ένα βαθμό αποκέντρωσης, αυτόν της κοινότητας. H χώρα διαθέτει 123 κοινότητες, οι οποίες αύξησαν την εξουσία τους τελευταία με την θέσπιση του νόμου περί τοπικής αυτοδιαχείρισης, που θεσπίσθηκε το 2002. [εκκρεμεί παραπομπή]

Εξωτερικές σχέσεις

Σχέσεις με την Ελλάδα

Οι σχέσεις των δύο χωρών είναι αρκετά καλές και η μετακίνηση των πολιτών γίνεται με την ταυτότητα για τους Έλληνες που εισέρχονται στην ΠΓΔΜ και με διαβατήριο για τους πολίτες της ΠΓΔΜ που εισέρχονται στην Ελλάδα.

Από το 1991, έτoς ανεξαρτησίας της πΓΔΜ, μέχρι και σήμερα συνεχίζεται η πολιτική και διπλωματική διαμάχη για τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» στο συνταγματικό όνομα της γείτονος. [εκκρεμεί παραπομπή]

Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι η ονομασία Μακεδονία είναι αναμφίβολα ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Θεωρεί ότι η ιστορία της Μακεδονίας και ειδικά η συγκεκριμένη ονομασία δεν είναι διαπραγματεύσιμη και ως πατρική ταυτότητα και κληρονομιά δε δύναται να παραχωρηθεί σε τρίτους.[49]

Tov Απρίλιο του 1991 εκλέγεται η πρώτη μετακομμουνιστική πολυκομματική βουλή και ψηφίζεται το νέο Σύνταγμά της νέας αυτής Δημοκρατίας, με την ψήφιση τροπολογιών ισχυουσών Συνταγματικών Διατάξεων, προς τη μετάβαση από καθεστώς σοσιαλιστικής δημοκρατίας, σε καθεστώς δυτικού τύπου δημοκρατίας, χωρίς η μετάβαση αυτή να στερείται διαφόρων ιδιαιτεροτήτων, όπως είναι οι διατάξεις περί μεταβολής συνόρων, οι οποίες βρίσκονται στο προοίμιο των άρθρων 3, 68 και 74, αλλά και περί προστασίας μειονοτήτων σε γειτονικές χώρες άρθρο 49 παρ. 1 στο οποίο αναφέρεται: «Η Δημοκρατία, μεριμνά για την κατάσταση και τα δικαιώματα του μακεδονικού λαού στις γειτονικές χώρες». Εδώ αναφέρεται καθαρά σε πολίτες της Αλβανίας, της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της Σερβίας, τους οποίους τα Σκόπια θεωρούν αποτελούν «μακεδονική μειονότητα».[εκκρεμεί παραπομπή]

Επίσης, σχεδίασαν μια νέα σημαία με τον Ήλιο της Βεργίνας.[εκκρεμεί παραπομπή]

Η Ελλάδα πιέζει μέσω της τότε ΕΟΚ τη νέα αυτή Δημοκρατία να συμμορφωθεί.[εκκρεμεί παραπομπή]

Στις 13 Απριλίου 1992 η Ελλάδα λαμβάνει θέση για το θέμα της ονομασίας του κράτους της γείτονος με την απόφαση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό τον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, όταν το πρόβλημα του ονόματος πήρε την πλήρη σαφή και ουσιαστική μορφή του και αποφασίστηκε να μην γίνει αποδεκτό κανένα όνομα που θα αναφέρεται στον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του.[εκκρεμεί παραπομπή]

Στις 27 Ιουνίου στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής της Λισσαβόνας έχουμε την υποστήριξη της Ευρώπης στις Ελληνικές θέσεις. Η αναγνώριση της νέας αυτής Δημοκρατίας από την Ελλάδα και την τότε ΕΟΚ συνδέεται με τις εξής προϋποθέσεις:

  • Αλλαγή της αμφισβητούμενης Συνταγματικής της ονομασίας "Δημοκρατία της Μακεδονίας", ενώ το όνομα της γείτονος δεν θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του.[εκκρεμεί παραπομπή]
  • Παύση της αλυτρωτικής και εχθρικής της προπαγάνδας και επίσης προσφορά συνταγματικών και πολιτικών εγγυήσεων σχετικά με τις δήθεν εδαφικές διεκδικήσεις της Νέας αυτής Δημοκρατίας από τις γειτονικές της χώρες και για τροποποιήσεις των επίμαχων άρθρων του Συντάγματος της στις διατάξεις περί μεταβολής συνόρων και περί δήθεν προστασίας μειονοτήτων σε γειτονικές χώρες και την άμεση αλλαγή του συμβόλου που υπάρχει στη σημαία της και του νέου χαρτονομίσματος.[εκκρεμεί παραπομπή]

Την 8 Απριλίου 1993 [2], αναγνωρίστηκε στα Ηνωμένη Έθνη (με την Απόφαση 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας (του ΟΗΕ) [3]) με την προσωρινή ονομασία της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, χωρίς το δικαίωμα ανάρτησης σημαίας. H πΓΔΜ έχει επισήμως αποδεχθεί ότι το όνομα του κράτους αποτελεί αντικείμενο διαπραγματεύσεων.

Οι δύο χώρες (πΓΔΜ και Ελλάδα) ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την τελική ονομασία του κρατιδίου.

Την 16 Φεβρουαρίου 1994 η Ελλάδα αποφάσισε τον οικονομικό αποκλεισμό (εμπάργκο) της πΓΔΜ και τη διακοπή λειτουργίας του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στα Σκόπια, ως μέσο πίεσης για την αποδοχή των ελληνικών όρων. [εκκρεμεί παραπομπή]

Αρχίζουν οι πιέσεις από τους μεσολαβητές για άρση του εμπάργκο. Η Ελλάδα παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το Δικαστήριο όμως δεν κάνει δεκτό το αίτημα για λήψη ασφαλιστικών μέτρων κατά της Ελλάδας. [εκκρεμεί παραπομπή]

Ενδιάμεση Συμφωνία

H Αμερική εντείνει τις πιέσεις της για άρση του ελληνικού εμπάργκο και στις 4 Σεπτεμβρίου 1995 από τα Σκόπια ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α. Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, από την Αθήνα ο τότε πρέσβης Τόμας Μίλερ και από την Ουάσινγκτον ο τότε εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Νίκολας Μπέρνς, ανακοινώνουν ταυτόχρονα την επίτευξη συμφωνίας Ελλάδας – πΓΔΜ για απευθείας διάλογο υπό την αιγίδα του Σάιρους Βάνς, με σκοπό την υπογραφή μιας «ενδιάμεσης» συμφωνίας. [εκκρεμεί παραπομπή]

Στις 13 Σεπτεμβρίου στην Νέα Υόρκη των Η.Π.Α., υπογράφεται η Ενδιάμεση Συμφωνία από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Παπούλια και τον τότε υπουργό Εξωτερικών της πΓΔΜ κ. Τσερβενκόφσκι και προβλέπει:[50][51]

  • Τον σεβασμό των υπαρχόντων συνόρων.
  • Την υποχρέωση από την Ελλάδα να αναγνωρίσει τα Σκόπια με την προσωρινή ονομασία «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ)».
  • Η πΓΔΜ θα πρέπει να προχωρήσει σε άμεση αλλαγή του συμβόλου (με τον Ήλιο της Βεργίνας) που υπάρχει στη σημαία της και να σχεδιάσει μια νέα σημαία.
  • Η πΓΔΜ θα πρέπει να σταματήσει την έκδοση και να διακηρύξει τηv άμεση αλλαγή του νέου χαρτονομίσματος με την απεικόνιση του Λευκού Πύργου της Θεσσαλονίκης.
  • Η πΓΔΜ θα πρέπει να διακηρύξει ότι η ερμηνεία των επίμαχων άρθρων στο Σύνταγμά της δεν ερμηνεύονται ως διεκδίκηση ελληνικού εδάφους αλλά ούτε και ως ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας.
  • H Ελλάδα έχει τη δυνατότητα βάση του άρθρου 11, να αντιταχθεί στην ένταξη της γείτονος χώρας σε διεθνείς οργανισμούς με ονομασία διαφορετική από της πΓΔΜ (fYROM).
  • Άρση του ελληνικού εμπάργκο. (Το ελληνικό εμπάργκο επέφερε ζημιά 1,5 δις. δολαρίων στην οικονομία της πΓΔΜ . Τα διυλιστήρια και τα χαλυβουργεία διέκοψαν τη λειτουργία τους, επειδή δεν μπορούσαν να ανεφοδιαστούν από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης . Από τότε μέχρι σήμερα όλοι, ακόμη και οι ίδιοι οι σλάβοι κάτοικοι της πΓΔΜ-(σλαβομακεδόνες), συμφωνούν ότι η πΓΔΜ δεν μπορεί να αναπνεύσει οικονομικά χωρίς την Ελλάδα).

Ενώ μέχρι να βρεθεί μόνιμη και τελική λύση συμφωνήθηκε να χρησιμοποιείται ως προσωρινό όνομα το «πΓΔΜ» (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας), με το οποίο έγινε δεκτή και στον ΟΗΕ (στις 7/4/1993 με την Απόφαση 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας).

Στις 12 Οκτωβρίου, το Μόνιμο Συμβούλιο του Ο.Α.Σ.E. αποφασίζει, με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας, την ένταξη των Σκοπίων με την αγγλική ονομασία former Yugoslav Republic of Macedonia ή με τη συντομογραφία fYROM.[52][εκκρεμεί παραπομπή]

Οι δύο χώρες (πΓΔΜ και Ελλάδα) άρχισαν ξανά διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την τελική ονομασία του κρατιδίου.[εκκρεμεί παραπομπή][53]

Τον Απρίλιο του 2008 η Ελλάδα άσκησε βέτο [54][55][56][57][58][59] στην ένταξη της όμορης χώρας στο ΝΑΤΟ, κατά τη σύνοδο κορυφής στο Βουκουρέστι. Τελικά, η αίτηση ένταξης απορρίφθηκε ομόφωνα από τα μέλη του ΝΑΤΟ. Στις 21 Μαρτίου 2011 η πΓΔΜ ξεκίνησε προφορική διαδικασία προσφυγής κατά Ελλάδας στο Δικαστήριο της Χάγης ή οποία κατατέθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2008.[60] Στην προσφυγή επικαλείται την παραβίαση από την Ελλάδα του Άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας μεταξύ των χωρών που υπογράφηκε το 1995. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό η Ελλάδα συμφωνεί να μην προβάλλει αντιρρήσεις στην αίτηση της πΓΔΜ σε συμμετοχή σε οργανισμούς στις οποίες η Ελλάδα είναι ήδη μέλος (όπως ΝΑΤΟ ή Ευρωπαϊκή Ένωση), με αιτιολογία τη μή συμφωνία για το όνομα.[61][62] Το Δικαστήριο στις 5 Δεκεμβρίου 2011 [63] καταδίκασε την Ελλάδα για τις επίσημες δηλώσεις, κατά τη σύνοδο κορυφής του Βουκουρεστίου, όπου ουσιαστικά αρνούνταν την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, λόγω της μή έυρεσης λύσης για το όνομα [64]. Η Γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung δημοσίευσε άρθρο «15:1 για τη “Μακεδονία”» και υπότιτλο «Επιτυχία για το βαλκανικό κράτος στη διαμάχη του ονόματος με την Ελλάδα», παρόλο που η απόφαση του δικαστηρίου δεν αφορά την διαμάχη για την ονομασία καθαυτή [54][65]. Η πολιτική της Ελλάδος, στην άσκηση βέτο δέχτηκε αρνητική κριτική σε άρθρα σε εφημερίδες στον Ελληνικό και διεθνή τύπο [55][57][65][66][67]. Ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ Νίκολα Γκρούεβσκι, σε ομιλία του δήλωσε ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης δίνει το "το δικαίωμα να χρησιμοποιεί η πΓΔΜ το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας στην επικοινωνία μας με τους διεθνείς οργανισμούς και σε διμερές επίπεδο" [68][69].[70]

Παρά το ότι δεν έχει υπάρξει επίτευξη συμφωνίας μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση της πΓΔΜ διακηρύσσει ότι περισσότερες από 130 χώρες έχουν αναγνωρίσει την χώρα με το συνταγματικό της όνομα, ανάμεσα τους η Βουλγαρία, η Τουρκία, η Ρωσία, η Κίνα, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, που θα χρησιμοποιεί τη συνταγματική της ονομασία μόνο στις διμερείς τους σχέσεις.[71]

Σχέσεις με την Βουλγαρία

Η Βουλγαρία ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την ανεξαρτησία της πΓΔΜ, αλλά όχι και την ύπαρξη ξεχωριστού έθνους Μακεδόνων και ξεχωριστής μακεδονικής γλώσσας αφού θεωρεί τους πολίτες της πΓΔΜ ως ομόεθνους και ομόγλωσσούς της. Στο πλαίσιο αυτό η Βουλγαρία χορηγεί βουλγαρικό διαβατήριο σε όποιον πολίτη της πΓΔΜ το αιτηθεί αποδεικνύοντας εθνική Βουλγαρική καταγωγή, ενώ ανάμεσα στους κατόχους βουλγαρικού διαβατηρίου είναι και ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας κ. Λιούμπκο Γκεοργκέφσκι[72][73][74].
Πρόσφατα έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι η βουλγαρική υποστήριξη για την προσχώρηση της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι υπό όρους και θα εξαρτηθεί από την πραγματική δυνατότητά της να εφαρμόσει τις πολιτικές ενός καλού γείτονα.[75]

Η Βουλγαρία έχει προτείνει να υπογράψει μία συνθήκη (με βάση την Κοινή δήλωση του 1999[76]) για τη διασφάλιση της καλής γειτονίας μεταξύ των δύο χωρών, προκειμένου να καταστεί δυνατή η βουλγαρική υποστήριξη για την προσχώρηση της πΓΔΜ στην Ευρωπαϊκή Ένωση.[77][78]

Εκλογές

Κύριο λήμμα: Εκλογές στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας

Μεταφορές

Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά και τα φώτα πρέπει να είναι αναμμένα και κατά την διάρκεια της μέρας [79].

Δείτε επίσης

Σημειώσεις

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 CIA World Factbook
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Report for Selected Country». International Monetary Fund. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2011. 
  3. ↑ H αναγνώριση της Δημοκρατίας των Σκοπίων από τον O.H.E. ως fYROM United Nations A/RES/47/225.
  4. ↑ Ανακοινωθέν της συνδιάσκεψης του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι www.nato.int, ανακτήθηκε 9/4/2008.
  5. ↑ «Macedonian Ministry of Environment». Web.archive.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2010. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Census of Population, Households and Dwellings in the Republic of Macedonia, 2002 - Book XIII, Skopje, 2005,» (PDF). State Statistical Office of the Republic of Macedonia. σελ. 34. Ανακτήθηκε στις 31/07/2009.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  7. ↑ Jean-Perre Liegeois και Nicolae Gheorghe, Ρομά/Τσιγγάνοι: Μια Ευρωπαϊκή Μειονότητα, μεταφρασμένο στα ελληνικά, στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι, σελ. 8. Ανακτήθηκε 31/07/2009.
  8. ↑ Σύμφωνα με τον Victor Roudometof στο Nationalism and Identity Politics in the Balkans: Greece and the Macedonian Question, ο Βακαλόπουλος (1994) αναφέρει ότι υπάρχει Βλάχικη μειονότητα 250.000 ατόμων. Ο Roudometof σημειώνει ότι οι Βλάχοι των νοτίων Βαλκανίων, ιστορικά, αυτοπροσδιορίζονται κυρίως ως Έλληνες.
  9. ↑ Σύμφωνα με το Joshua Project, η Ελληνική μειονότητα ανέρχεται σε 600 άτoμα [1] (καταχωρήθηκε στο Internet Archive, 22/12/2007).
  10. ↑ The World Factbook 2009. Washington, DC: Central Intelligence Agency, 2009.
  11. ↑ Αντωνιάδου, Μαρία (19 Μαΐου 2002). «Η Εκκλησία των Σκοπίων ζητεί ανεξαρτησία». Το Βήμα. http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=142620&ct=75&dt=19/05/2002. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2011. 
  12. ↑ «Census of Population, Households and Dwellings in the Republic of Macedonia, 2002 - Book XIII, Skopje, 2005» (PDF). State Statistical Office of the Republic of Macedonia. 
  13. ↑ Wilkes, John: The Illyrians, Wiley-Blackwell, 1996, ISBN 0-631-19807-5, p. 49.
  14. ↑ Sealey, Raphael, A history of the Greek city states, ca. 700-338 B.C., University of California Press, 1976 ISBN 0-520-03177-6, p. 442.
  15. ↑ Evans, Thammy, Macedonia, Bradt Travel Guides, 2007, ISBN 1-84162-186-2, p. 13
  16. ↑ Borza, Eugene N., In the shadow of Olympus: the emergence of Macedon, Princeton University Press, 1992, ISBN 0-691-00880-9, pp. 74-75.
  17. ↑ Lewis, D.M. et al. (ed.), The Cambridge ancient history: The fourth century B.C., Cambridge University Press, 2000, ISBN 0-521-23348-8, pp. 723-724.
  18. ↑ The Cambridge Ancient History Volume 3, Part 3: The Expansion of the Greek World, Eighth to Sixth Centuries BC by John Boardman and N. G. L. Hammond,1982,ISBN 0-521-23447-6,page 284
  19. ↑ Poulton, Hugh, Who are the Macedonians? C. Hurst & Co. Publishers, 2000, ISBN 1-85065-534-0, p. 14.
  20. ↑ Encyclopaedia Britannica — Scopje
  21. ↑ History of Ohrid THE ARRIVAL OF THE SLAVS.
  22. ↑ Izvori za historiju naroda Jugoslavije: srednji vijek
  23. ↑ Macedonia and the Macedonians: A History
  24. ↑ ВТОРЖЕНИЯ СЛАВЯН И ИХ РАССЕЛЕНИЕ НА ТЕРРИТОРИИ ВИЗАНТИЙСКОЙ ИМПЕРИИ
  25. ↑ Nicol, Donald Macgillivray (1993). The last centuries of Byzantium, (1261–1453) by Donald MacGillivray Nicol. Google Books. σελ. 500. ISBN 9780521439916. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2010. 
  26. ↑ Phillips, John (2004). Macedonia: Warlords and Rebels in the Balkans. I.B.Tauris. σελ. 41. ISBN 186064841X. 
  27. ↑ Becoming Bulgarian: the articulation of Bulgarian identity in the nineteenth century in its international context: an intellectual history, Ost-European studies, Janette Sampimon, Pegasus, 2006, ISBN 90-6143-311-8, σ. 234.
  28. ↑ James Franklin Clarke, Dennis P. Hupchick - "The pen and the sword: studies in Bulgarian history", Columbia University Press, 1988, ISBN 0-88033-149-6, σ. 221 (...Peichinovich of Tetovo, Macedonia, author of one of the first Bulgarian books...)
  29. ↑ Gawrych, George Walter (2006). The Crescent and the Eagle: Ottoman Rule, Islam and the Albanians, 1874-1913. I.B.Tauris. σ. 28. ISBN 1-84511-287-3.
  30. ↑ "...uniting all the disgruntled elements in Macedonia and the Adrianople region, regardless of their nationality...", Μ. Glenny, "The Balkans"
  31. ↑ History of the Ottoman Empire and Modern Turkey: Volume 2, Reform, Revolution, and Republic: The Rise of Modern Turkey 1808-1975, από τον Stanford J. Shaw, 1977, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-29166-8, σσ. 209. Books.google.bg. 27 Μαΐου 1977. ISBN 9780521291668. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2010. 
  32. ↑ Encyclopædia Britannica Online, 2011, λήμμα Macedonia.
  33. ↑ Keith Brown, Villains and Symbolic Pollutions in the Narratives of Nations, στο Balkan Ιdentities: Νation and Μemory (επιμ. Mariana Nikolaeva Todorova), C. Hurst & Co. Publishers, 2004, ISBN 1-85065-715-7, σελ. 238.
  34. ↑ Circular letter No9 issued by a secret meeting of former IMARO activists and members of its Central committee, held on December 20, 1919, cited in a collective research of the Macedonian Scientific Institute, "Освободителните борби на Македония", part 4, Sofia, 2002, retrieved on October 26, 2007: "Поради изменилите се условия в Македония и Тракия от Балканските войни насам, организацията се преименува от ВМОРО на ВМРО, като нейната цел си остава извоюване на автономия и обединение на разпокъсаните части на Македония." (Βουλγάρικα)
  35. ↑ Gerginov, Kr., Bilyarski, Ts. Unpublished documents for Todor Alexandrov's activities 1910–1919, magazine VIS, book 2, 1987, p.214 – Гергинов, Кр. Билярски, Ц. Непубликувани документи за дейността на Тодор Александров 1910–1919, сп. ВИС, кн. 2 от 1987, с. 214.
  36. ↑ Vassil Karloukovski. «Гиза, Антони, „Балканските държави и Македония", Македонски Научен Институт ­ София, 2001 г». Promacedonia.org. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2010.  soft hyphen character in |title= at position 77 (βοήθεια)
  37. ↑ Bulgarian Campaign Committees in Macedonia – 1941 Dimitre Mičev
  38. ↑ Historical dictionary of the Republic of Macedonia, Valentina Georgieva, Sasha Konechni, Scarecrow Press, 1998, ISBN 0-8108-3336-0, p. 223.
  39. ↑ Who are the Macedonians? Hugh Poulton, C. Hurst & Co. Publishers, 1995, ISBN 1-85065-238-4, p.102. Books.google.bg. 1995. ISBN 9781850652380. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2010. 
  40. ↑ Miller, Marshall Lee (1975). Bulgaria during the Second World War, Marshall Lee Miller, Stanford University Press, 1975, ISBN 0-8047-0870-3, p. 131. Google Books. σελ. 314. ISBN 9780804708708. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2010. 
  41. ↑ Bulgaria managed to save its entire 48,000-strong Jewish population during World War II from deportation to concentration camps, but under German pressure those Jews from their newly annexed territories without Bulgarian citizenship were deported, such as those from Vardar Macedonia and Western Thrace. The Holocaust in Macedonia: Deportation of Monastir Jewry United States Holocaust Memorial Museum
  42. ↑ Mark Cohen, The Holocaust in Macedonia: Deportation of Monastir Jewry, United States Holocaust Memorial Museum
  43. ↑ This policy changed since 1943 with the arrival of the Tito's envoy Montenegrin Serb Svetozar Vukmanović-Tempo. He began in earnest to organise armed resistance to the Bulgarian rule and sharply criticized the Sharlo's pro-Bulgarian policy.At a meeting of the partisan brigades, as well as a group of battalions in the Resen region on 21 Dec 1943, Tempo makes the following comments about Shatorov and the leadership of the MCP: ...They thought that the Macedonian people were Bulgarians and that they were oppressed by the hegemony of Great Serbia and had to be transferred to Bulgaria. Their basic slogan is: "All non-Macedonians out of Macedonia". The capital J [Serbo-Croatian spelling of Yugoslavia, Yugoslavian, etc.] was deleted from all documents. In fact they did not want Yugoslavia, no matter where it stood politically. When the war started, the initial decision of this leadership was to be separate from Yugoslavia and from Tito. They declared that Macedonia would be free as soon as the Bulgarians came...
  44. ↑ Dr. Ivan Yanev Bulgaria's Foreign Policy During the Second World War as Reflected in Bulgarian Historic Literature 1938–1944 Варна, 2006 Издателство "Литернет", Bezmonitor.com
  45. ↑ Peace deal: What was agreed BBC News. 22 Αυγούστου 2001
  46. ↑ Macedonia: Implementation of the Framework (Ohrid) Agreement UNHCR. 18 Ιουλίου 2003
  47. ↑ Profile: Branko Crvenkovski BBC News. 4 Μαΐου 2004
  48. ↑ http://news.nationalgeographic.com/news/2003/09/0915_030915_ohridtrout.html
  49. ↑ Floudas, Demetrius Andreas; «"A Name for a Conflict or a Conflict for a Name? An Analysis of Greece's Dispute with FYROM",». 24 (1996) Journal of Political and Military Sociology, 285. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2008. 
  50. ↑ «Interim Accord» (PDF). United Nations. 1995. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2008. 
  51. ↑ «Ενδιάμεση Συμφωνία». United Nations. 1995. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2011. 
  52. ↑ The former Yugoslav Republic of Macedonia OSCE POLIS
  53. ↑ Floudas, Demetrius Andreas; «"Pardon? A Name for a Conflict? FYROM's Dispute with Greece Revisited"» (PDF). in: Kourvetaris et al (eds.), The New Balkans, East European Monographs: Columbia University Press, 2002, p. 85. 
  54. ↑ 54,0 54,1 Νίκος Φραγκόπουλος, Βιβή Παπαναγιώτου (2011-12-05). «Ικανοποίηση στα Σκόπια». ΣΚΑΪ. http://www.skai.gr/news/politics/article/188237/ikanopoiisi-sta-skopia-/. Ανακτήθηκε στις 2011-12-07. 
  55. ↑ 55,0 55,1 ««Υμνησαν» το βέτο Καραμανλής - Σαμαράς». Εφημερίδα Τα Νέα. 2011-12-06. http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4678204. Ανακτήθηκε στις 2011-12-07. 
  56. ↑ «Χαμηλοί τόνοι για τα Σκόπια - Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αναμένεται να καταδικάσει την Ελλάδα για το βέτο στο Βουκουρέστι». Εφημερίδα Τα Νέα. 2011-12-05. http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4677724. Ανακτήθηκε στις 2011-12-07. 
  57. ↑ 57,0 57,1 «Greece wrong to veto Macedonia's NATO bid: ICJ». worldbulletin.net. 2011-12-05. http://www.worldbulletin.net/?aType=haber&ArticleID=82579. Ανακτήθηκε στις 2011-12-07. 
  58. ↑ «Macedonia wins ICJ case against Greece». SouthEast Times News. 2011-12-06. http://www.setimes.com/cocoon/setimes/xhtml/en_GB/features/setimes/features/2011/12/06/feature-03. Ανακτήθηκε στις 2011-12-07. 
  59. ↑ «World Court rules against Greece in Macedonia case». The Guardian. 2011-12-05. http://www.guardian.co.uk/world/feedarticle/9979693. Ανακτήθηκε στις 2011-12-07. 
  60. ↑ «Ελλάδα-ΠΓΔΜ στη Χάγη». Ιστοσελίδα σταθμού Αθήνα 9.84. 2011-03-21. http://www.athina984.gr/node/142287. Ανακτήθηκε στις 2011-03-21. 
  61. ↑ «Ξεκινά στη Χάγη η προφορική διαδικασία της προσφυγής πΓΔΜ κατά Ελλάδος». tvxs.gr. 21 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2011. 
  62. ↑ «Application of the Interim Accord of 13 September 1995 (the former Yugoslav Republic of Macedonia v. Greece)». Ιστοσελίδα Διεθνή Δικαστηρίου Χάγης. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2011. 
  63. ↑ «Summary of the Judgment of 5 December 2011». Ιστοσελίδα Διεθνή Δικαστηρίου Χάγης. 5 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2011. 
  64. ↑ «Χάγη: Η Ελλάδα παραβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία με την ΠΓΔΜ Η απόφαση είναι τελική, δίχως δικαίωμα έφεσης». Εφημερίδα Ελευθεροτυπία. 2011-12-05. http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=329831. Ανακτήθηκε στις 2011-12-06. 
  65. ↑ 65,0 65,1 «Γερμανικός Τύπος: Καθαρή ήττα της Ελλάδας στην διαμάχη με την ΠΓΔΜ». tvxs.gr. 2011-12-06. http://tvxs.gr/node/78144. Ανακτήθηκε στις 2011-12-06. 
  66. ↑ «UN court rules against Greece in Macedonia row». Hurriyet Daily News. 2011-12-05. http://www.hurriyetdailynews.com/un-court-rules-against-greece-in-macedonia-row.aspx?pageID=238&nID=8473&NewsCatID=359. Ανακτήθηκε στις 2011-12-07. 
  67. ↑ Πουλίδου Χ. (2011-12-06). «"Δικαίωση" της ΠΓΔΜ για το ελληνικό βέτο στην ένταξη στο ΝΑΤΟ». Εφημερίδα Αυγή. http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=656043. Ανακτήθηκε στις 2011-12-07. 
  68. ↑ «Νέα δεδομένα βλέπει στη απόφαση της Χάγης ο Γκρουέφσκι». tvxs.gr. 2011-12-19. http://www.tvxs.gr/node/79513. Ανακτήθηκε στις 2011-12-19. 
  69. ↑ «Ν. Γκρούεφσκι: «Παρεμποδιστήκαμε αδικαιολόγητα εκ μέρους της Ελλάδας»». Εφημερίδα Καθημερινή. 2011-12-19. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_19/12/2011_419034. Ανακτήθηκε στις 2011-12-19. 
  70. ↑ Αλέξανδρος Μαλλιάς (2012-01). «Ανάλυση της Απόφασης του Διεθνού Δικαστήριου της Χάγης» (PDF). Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Ανακτήθηκε στις 2012-02-02.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |date= (βοήθεια)
  71. ↑ Ο Καναδάς αναγνώρισε την πΓΔΜ με τη συνταγματική της ονομασία in.gr, ανακτήθηκε 20/9/2007.
  72. ↑ εφημερίδα Καθημερινή: Τεταμένες σχέσεις ανάμεσα σε πΓΔΜ και Βουλγαρία «Οι κάτοικοι των Σκοπίων ... βουλγαρικό διαβατήριο.», ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2009
  73. ↑ εφημερίδα Καθημερινή: Η Ε.Ε. αποκτά νοτιοανατολικό πυλώνα «Η Βουλγαρία άνοιξε ... σε πολίτες της», ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2009
  74. ↑ Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας - Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης «ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΜΕ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ … την εθνική σου ταυτότητα», ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2009
  75. ↑ Ivanov, Lyubomir et al. Bulgarian Policies on the Republic of Macedonia. Sofia: Manfred Wörner Foundation, 2008. 80 pp. (Τρίγλωσση δημοσίευση στα αγγλικά, βουλγαρικά και σλαβομακεδονικά. ISBN 978-954-92032-2-6
  76. ↑ Wikisource:Joint Declaration of 22 February 1999
  77. ↑ Bulgaria's Position Concerning Macedonia Unchanged – Kalfin. The Sofia Echo, 31 July 2006.
  78. ↑ Bulgaria Treaty Proposal Called 'Indecent'. BalkanInsight, 17 March 2010.
  79. ↑ Βρετανική κυβερνητική ιστοσελίδα British Foreign and Commonwealth Office: Macedonia travel advice. (Αγγλικά)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


π • σ • ε Υποψήφιες χώρες για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Σε Διαπραγμάτευση
Υποψήφιες Χώρες
Χώρες που έχει παγώσει η Ενταξιακή Διαπραγμάτευση
Δυνητικά Υποψήφιες Χώρες
Μη Αναγνωρισμένες Χώρες
π • σ • ε Χώρες της Ευρώπης
Κυρίαρχα κράτη
Εξαρτημένα εδάφη
Δανία
Ηνωμένο Βασίλειο
Νορβηγία
Φινλανδία
Αμφισβητούμενα εδάφη
  • Κριμαία
  • Νήσος Ρόκαλ
    • Μη αναγνωρισμένα κράτη
    1. Διηπειρωτικές χώρες με επικράτεια στην Ευρώπη και στην Ασία. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Κράτη που περιλαμβάνουν υπερπόντια εδάφη και σε άλλες ηπείρους με την μητροπολιτική περιοχή να βρίσκεται στην Ευρώπη.

    Πρότυπο:Link FA Πρότυπο:Link GA

    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βόρεια_Μακεδονία&oldid=4238174"