Βαλάντοβο

Βαλάντοβο
Σημαία Έμβλημα
Βαλάντοβο 41°19′1″N 22°33′40″E
Χώρα	Βόρεια Μακεδονία
Διοικητική υπαγωγή	Δήμος Βαλαντόβου
Υψόμετρο	110 μέτρα
Πληθυσμός	3.671 (2021)
Ταχ. κωδ.	2460
Τηλ. κωδ.	043
Ζώνη ώρας	ώρα Κεντρικής Ευρώπης θερινή ώρα Κεντρικής Ευρώπης
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Το Βαλανδοβο (σλαβομακεδονικά: Валандово‎‎ [vaˈɫandɔvɔ]) είναι πόλη στη νοτιοανατολική Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. Η πόλη είναι η έδρα του Δήμου Βαλαντόβου.

Αρχαία ιστορία

Αποδεικτικά στοιχεία ανθρώπινης παρουσίας  μπορούν να εντοπιστούν στην αρχή κατά του 10ου-7ου αι. π.Χ. Υπάρχει ένας οικισμός, γνωστός ως Μικρή Κωνσταντινούπολη), που χρονολογείται από τη Ρωμαϊκή περίοδο. Στην περιοχή γύρω από την πόλη υπάρχουν, επίσης, δύο πολύ σημαντικοί αρχαιολογικοί χώροι. Στο λόφο του Ισάρ στο χωριό Μαρβίντσι κοντά στην πόλη Βαλάντοβο, κατά την πρώϊμη αρχαϊκή περίοδο υπήρχε μια περιοχή που ανήκε στο αρχαιοελληνικό Μακεδονικό βασίλειο που ονομάζονταν Αμφαξίτιδα (Αμφαξίτις), όπου στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «και από τις δύο πλευρές του Αξιού». Τα πολλά στρώματα αυτής της κοινότητας μιλούν για μονιμότητα χωρίς σημαντικές διακοπές, όπου ο χρόνος κατάφερε να διασώσει τα πρώτα ίχνη της ύπαρξής της. Ο λόφος είναι 40 με 45 μέτρα ύψος και βρίσκεται πάνω από την απορροή του ποταμού Άνσκα, που εισρέει μέσα στον ποταμό Αξιό. Η Ακρόπολη της πόλης ενισχύθηκε αμυντικά με προπύργια. Τα περισσότερα από τα αρχιτεκτονικά ευρήματα δείχνουν την ύπαρξη καθημερινών αντικειμένων, ενώ η τελευταία φάση δείχνει την πιθανή ύπαρξη ενός κεραμικού εργαστηρίου. Η μέθοδος κατασκευής στα νεότερα πρωτόγονα στάδια, είναι πολύ διαφορετική από τα τελευταία στάδια. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, η πόλη καταστράφηκε για πρώτη φορά τον 3ο αιώνα π.Χ., στην περίοδο της Κέλτικης εισβολής το 279 π.Χ. Το ανασκαμμένο υλικό κατασκευής δείχνει την πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη της πόλης μέσα στους αιώνες της επιβίωσης της. Κατά τον 5ο και 4ο αιώνα π.Χ., το υλικό ήταν εισαγόμενο από την Κόρινθο στη νότια Ελλάδα και την Ιωνία, στη Μικρά Ασία. Κεραμικά από την Εποχή του Σιδήρου βρέθηκαν σε τάφους και ελληνικούς αμφορείς από την κλασική και ύστερη Ελληνική περίοδο. Εκτός από τα εισαγόμενα κεραμικά από τα μεγάλα κέντρα παραγωγής, υπάρχουν επίσης τοπικά κεραμικά προϊόντα με ντόπια παράδοση και συχνά προσομοίωση ελληνικών μορφών. Κατά την αρχαία περίοδο εποχή, οι συνδέσεις με τις γειτονικές κορυφαία πολιτιστικά κέντρα στη Μακεδονία: την Πέλλα, τη Βέροια, την Αμφίπολη και τη Θεσσαλονίκη ενισχύθηκαν. Κεραμικό πλαστικό, κοσμήματα και νομίσματα κατασκευάζονταν με βάση το μοτίβο αυτών των αναπτυγμένων κέντρων. Η παλαιά πόλη του Ισάρ εξασφάλιζε την οικονομική της ανάπτυξη μέσα από τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την εξόρυξη. Τα πολυάριθμα ορυχεία της περιοχής, καθώς και η κεραμική τέχνη συνεχίστηκε ως παράδοση και κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο.

Σύγχρονη περίοδος

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, το Βαλάντοβο ήταν μέρος του Βιλαετίου της Θεσσαλονίκης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1913, ως αποτέλεσμα των Βαλκανικών Πολέμων, η πόλη έγινε μέρος του Βασιλείου της Σερβίας, το οποίο το 1918 εντάχθηκε στο Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Από το 1929 έως το 1941 το Βαλάντοβο αποτελούσε τμήμα της Βαρντάρ Μπανόβινα του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας. Από το 1941 έως το 1944, κατά τη διάρκεια της κατοχής της Γιουγκοσλαβίας από τον Άξονα, το Βαλάντοβο, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της Βαρντάρ Μπανόβινα, προσαρτήθηκε από το Βασίλειο της Βουλγαρίας. Στην πόλη υπάρχει ελληνικό στρατιωτικό κοιμητήριο στο οποίο βρίσκονται οι τάφοι 14 Ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν στη Μάχη της Δοϊράνης κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στις 11 Νοεμβρίου 1918.

Γεωγραφία και κλίμα

Έχοντας ένα ιδανικό μεσογειακό κλίμα, η πόλη και τα περίχωρά της δίνουν την εντύπωση ενός μεγάλου κήπου γεμάτου με τα γνωστά και νόστιμα σύκα και ρόδια του Βαλαντόβο, καθώς και άλλα πρώιμα ανοιξιάτικα λαχανικά και φρούτα.

Πληθυσμός και εθνότητες

Σύμφωνα με την απογραφή που διενεργήθηκε το 2002, ο πληθυσμός του Δήμου Βαλάντοβο αποτελείται από 11,890 κατοίκους.

Η εθνική δομή του πληθυσμού που ζει στο Βαλάντοβο είναι:

• Σλαβομακεδόνες: 9,830 (82.67%)
• Τούρκοι: 1,333 (11.21%)
• Ρομά: 32 (0.27%)
• Σέρβοι: 639 (5.37%)
• Βόσνιοι: 1
• Βλάχοι: 1
• Άλλοι: 52 (0.45%)

Mουσικό φεστιβάλ

Κέντρο της πόλης του Βαλάντοβο

Το Βαλαντόβο είναι γνωστό για το ετήσιο φεστιβάλ μουσικής τους, στο οποίο συμμετέχουν οι καλύτεροι λαϊκοί τραγουδιστές από όλη τη χώρα. Το πρώτο φεστιβάλ ξεκίνησε ως αποτέλεσμα της συνέχειας της πλούσιας και μακράς μουσικής παράδοσης της περιοχής. Αυτό έγινε το 1985 και αποτέλεσε μια νέα παράδοση που προωθήθηκε αμέσως από το ξεκίνημά του. Για πάνω από 20 χρόνια τώρα, το φεστιβάλ έχει παρουσιάσει πολύτιμη μουσική και έχει αποκτήσει μεγάλη εθνική σημασία.

Οι επικεφαλής διοργανωτές του φεστιβάλ αντιμετώπισαν κάποια προβλήματα και δυσκολίες από το ταπεινό του ξεκίνημα, αλλά παρ 'όλα αυτά ποτέ δεν παραιτήθηκαν από την ιδέα τους και το φεστιβάλ έγινε γρήγορα αποδεκτό από το κοινό.

Το 1989 κατασκευάσθηκε μια καλοκαιρινή σκηνή του φεστιβάλ με 1.200 καθίσματα και όλες οι παραστάσεις 1985-89 μεταδόθηκαν από την τηλεόραση και έτσι τις είδαν 30.000 θεατές. Η μουσική παραγωγή του Βαλαντόβο έχει εκδώσει 35 κασέτες ήχου, αρχεία και βιντεοκασέτες.

Το 1993, το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας.

Το FOLK FEST έχει γίνει δεκτό στη FIDOV - Παγκόσμια Ομοσπονδία Οργανώσεων Φεστιβάλ, που εδρεύει στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ. Αυτή η ιδιότητα του μέλους επιτρέπει παγκόσμια παρουσίαση τόσο της χώρας όσο και του φεστιβάλ. Το φεστιβάλ έχει επίσης λάβει πολλά βραβεία, μεταξύ άλλων από τη Deutsche Welle, γερμανικό ραδιοφωνικό σταθμό, για τα επιτεύγματα των μεταναστών της χώρας.

Σημαντικοί γηγενείς

• Γκιόργκε Ίβανοβ, Πρόεδρος της χώρας

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Valandovo στο Wikimedia Commons