Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κύπελλο Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κύπελλο Ελλάδας
ΔιοργανωτήςΕλληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία
Ίδρυση1931
Χώρα Ελλάδα
Αριθμός ομάδων31
Προκρίνει σεUEFA Europa League
Τρέχων κάτοχος Ολυμπιακός
(29ος τίτλος)
(2024–25)
Περισ. κατακτήσεις Ολυμπιακός
(29 τίτλοι)
Τηλεοπτική κάλυψηCosmote Sport
ΧορηγόςBetsson
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
2025–26
wikidata (π • σ • ε )

Το Κύπελλο Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών αποτελεί τη δεύτερη σημαντικότερη διοργάνωση ποδοσφαίρου ανδρών στην Ελλάδα, μετά το πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής Κατηγορίας (Super League 1). Διοργανώτρια αρχή του θεσμού είναι η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (Ε.Π.Ο.).[1] Από την έναρξή του το 1931 έχει διεξαχθεί 83 φορές, στις οποίες κυπελλούχος αναδείχθηκε τις 82.[2] Από το 2023, το κύπελλο είναι γνωστό και με την ονομασία Κύπελλο Ελλάδας Betsson λόγω της χορηγίας από την εν λόγω εταιρεία.[3]

Από την περίοδο 2018–19 (με εξαίρεση την περίοδο 2020–21) στο Κύπελλο Ελλάδας συμμετέχουν οι Π.Α.Ε. των επαγγελματικών εθνικών κατηγοριών της Super League 1 (Α1 Εθνικής Κατηγορίας) και της Super League 2 (Α2 Εθνικής Κατηγορίας) και μέχρι την περίοδο 2024–25 συμμετείχαν και οι 53 κυπελλούχοι σύλλογοι των τοπικών Ε.Π.Σ.[4]

Από την αγωνιστική περίοδο 2013–14 έως την περίοδο 2017–18 μετείχαν μόνο οι σύλλογοι των δύο ανώτερων εθνικών κατηγοριών, Super League και Β΄ Εθνικής Κατηγορίας (Football League), ενώ μέχρι τη σεζόν 2012–13 λάμβαναν επίσης μέρος αυτοί της Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας (Football League 2 κατά την περίοδο 2010–2013).

Παλαιότερα και έως την περίοδο 1970–71, δικαίωμα προαιρετικής συμμετοχής είχαν και οι αγωνιζόμενοι στα πρωταθλήματα των τοπικών Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων (Ε.Π.Σ.), με αποτέλεσμα κάποιες χρονιές ο συνολικός αριθμός των ομάδων να φτάνει ή ακόμα και να υπερβαίνει τις 200. Κατά καιρούς υπέστη διαφοροποιήσεις της επίσημης ονομασίας του, όπως π.χ. με την προσθήκη ονομασιών των εκάστοτε χορηγών.

Η πιο επιτυχημένη ομάδα του θεσμού είναι ο Ολυμπιακός με 29 τίτλους (εκ των οποίων τα 22 αήττητα), ο οποίος κατέχει και το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων με 5 σερί τρόπαια (αήττητα) από την περίοδο 1956–57 έως και την περίοδο 1960–61, [2] ενώ είναι και ο τρέχων κάτοχος του τροπαίου.

Πριν από την ίδρυση της Ε.Π.Ο.

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διοργανώσεις κυπέλλου αναφέρονται από τα πρώτα ήδη χρόνια του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα το Φεβρουάριο του 1907 καταγράφεται η διεξαγωγή συναντήσεων που προκήρυξαν η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων (σημερινή Ε.Ο.Ε.) και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Αθλητικών και Γυμναστικών Σωματείων (Σ.Ε.Α.Γ.Σ., πλέον Σ.Ε.Γ.Α.Σ.)[5] με σύστημα νοκ άουτ,[σ 1] όπου στον τελικό αναμετρήθηκαν οι Εθνικός Γ.Σ. (επιβλήθηκε με 2-1) και Ακαδημαϊκόν Γυμναστήριον (ομάδα του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών),[7] νικητές αντίστοιχα των Πειραϊκού Συνδέσμου και Πανελλήνιου Γ.Σ. κατά τους ημιτελικούς.[8]

Ως "αγώνα κυπέλλου" διεξαχθέντα υπό τον Σ.Ε.Α.Γ.Σ. περιγράφει προπολεμική αθλητική εφημερίδα δύο διοργανώσεις περί τα 1909 και 1910, τις οποίες κατέκτησαν οι Σ.Π. Γουδί και Πειραϊκός Σύνδεσμος.[9] Είναι πιθανόν αυτές να ταυτίζονται με τα πρωταθλήματα (του ίδιου φορέα και με νικητές τους προαναφερόμενους) των περιόδων 1908–1909 και 1909–1910 για τα οποία κάνουν λόγο πηγές της μεταγενέστερης βιβλιογραφίας[10][11] ή όντως να προκηρύχθηκαν διοργανώσεις τόσο κυπέλλου, όσο και πρωταθλήματος κατά τη διάρκεια της ίδιας αγωνιστικής χρονιάς.

Ο θεσμός υπό την Ε.Π.Ο.

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ομάδα της Α.Ε.Κ. κατέκτησε το πρώτο κύπελλο της Ε.Π.Ο. το 1932.

Ξεκίνησε την περίοδο 1931–32 και τα πρώτα χρόνια η συμμετοχή ήταν προαιρετική, ενώ για πολλά χρόνια στη συνέχεια, ως τη φάση των «16» τα ζευγάρια προέκυπταν με γεωγραφικά κριτήρια, έτσι ώστε να αποφεύγονται οι συχνές μετακινήσεις των ομάδων. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 είχαν καθιερωθεί οι προκριματικοί όμιλοι, με τις ομάδες της Α΄ Εθνικής να τίθενται επικεφαλής και τις δύο πρώτες ομάδες κάθε ομίλου να προκρίνονται.

Μέχρι το 1963–64 εάν κάποιος αγώνας παρέμενε ισόπαλος και μετά την παράταση, γινόταν επαναληπτικός αγώνας στην έδρα της φιλοξενούμενης ομάδας και στην περίπτωση νέας ισοπαλίας έπειτα από 120', ακολουθούσε κλήρωση ("στρίψιμο" νομίσματος) στα γραφεία της Ε.Π.Ο. μία από τις επόμενες ημέρες. Ο επαναληπτικός καταργήθηκε, όταν στον ημιτελικό Παναθηναϊκού − Ολυμπιακού Πειραιώς 1–1 οι φίλαθλοι και των δύο ομάδων μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο, κατέστρεψαν το γήπεδο και διέκοψαν τον αγώνα, πιστεύοντας ότι ήταν κανονισμένο να λήξει ισόπαλο ώστε να γίνει επαναληπτικός και να υπάρξουν επιπλέον εισπράξεις. Τότε (1964) δεν απονεμήθηκε ο τίτλος, ωστόσο πολλά χρόνια αργότερα η Ε.Π.Ο. αναγνώρισε αυτό το τρόπαιο στην Α.Ε.Κ., η οποία είχε προκριθεί στον τελικό αποκλείοντας τον Πιερικό Κατερίνης.

Στη διοργάνωση της περιόδου 1968–69, ο κυπελλούχος αναδείχθηκε με κλήρωση (στρίψιμο νομίσματος).

Την περίοδο 1990–91 καθιερώθηκε για πρώτη φορά η διεξαγωγή διπλών αγώνων στον τελικό και ίσχυσε για δύο χρονιές (1990–91 και 1991–92), σε αντιγραφή της αντίστοιχης ιταλικής (στην Αυστρία είχαν επανέλθει σε μονό τελικό το 1990).

Περισσότερες κατακτήσεις τίτλων στη διοργάνωση έχει ο Ολυμπιακός Πειραιώς, ο οποίος υπήρξε τελικός νικητής 28 φορές, έχοντας συμμετάσχει σε 41 τελικούς. Κατέχει μάλιστα το ρεκόρ έξι συνεχόμενων κατακτήσεων από το 1957 και μετά. Στον αντίποδα, το διάστημα των περιόδων 1973–74 έως 1979–80, το τρόπαιο κατέκτησαν διαδοχικά 7 διαφορετικοί σύλλογοι.

Ο Απόλλων Σμύρνης είναι κάτοχος του ρεκόρ της νίκης με ευρύτερη διαφορά στην ιστορία του θεσμού. Για τον Α΄ Προκριματικό Γύρο της περιφέρειας Αθηνών την περίοδο 1959–60 και στις 23 Σεπτεμβρίου 1959,[12] η ομάδα της Ριζούπολης επικράτησε με 23–0 του Π.Α.Ο. Νέας Μελανδίας (πρόγονο της σημερινής Α.Ε. Πετραλώνων).[13] Τα περισσότερα τέρματα σε έναν αγώνα πέτυχε ο Ο.Φ.Η. εναντίον του γειτονικού Ολυμπιακού Ηρακλείου το 1965 στη συνάντησή τους με τελικό αποτέλεσμα 24−2, κατά την οποία σημειώθηκε και το ρεκόρ συνολικής επίτευξης τερμάτων σε έναν αγώνα στο θεσμό (δεν λαμβάνονται υπόψη τυχόν εύστοχες εκτελέσεις στη διαδικασία των πέναλτι).[14]

Σύστημα διεξαγωγής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το τρόπαιο του θεσμού του Κυπέλλου Ελλάδας που η Ε.Π.Ο. απένεμε κάθε χρόνο μεταξύ 1972 και 2009.

Από την περίοδο 2025–26 εφαρμόζεται νέο σύστημα διεξαγωγής. Συμμετέχουν αποκλειστικά οι ομάδες της Super League 1 και της Super League 2, ενώ οι κυπελλούχοι Ε.Π.Σ. αγωνίζονται πλέον στο αναβιωμένο Ερασιτεχνικό Κύπελλο Ελλάδας. Η διοργάνωση ξεκινά με προκριματικό γύρο τον Αύγουστο και ακολουθεί «League Phase» 20 ομάδων, όπου κάθε σύλλογος δίνει 4 αγώνες (2 εντός και 2 εκτός). Οι τέσσερις πρώτες ομάδες προκρίνονται απευθείας στους προημιτελικούς, ενώ οι θέσεις 5–12 δίνουν μονά play-offs. Τα προημιτελικά είναι μονά, τα ημιτελικά διπλά και ο τελικός μονός στο Ο.Α.Κ.Α. Έχει καταργηθεί η παράταση έως και τα ημιτελικά (οι ισοπαλίες κρίνονται απευθείας στα πέναλτι) και έχει θεσπιστεί κανονισμός συμμετοχής ενός ποδοσφαιριστή γεννημένου από το 2004 και μετά, με δικαίωμα στην Εθνική Ελλάδας, καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Ο τελικός του 2026 έχει οριστεί για τις 25 Απριλίου 2026.

Από την περίοδο 2013–14 εφαρμόστηκε σύστημα νοκ-άουτ με μονούς αγώνες στους πρώτους γύρους και διπλούς από τη φάση των «16» έως και τα ημιτελικά, με κανονισμό εκτός έδρας γκολ, παράταση και πέναλτι όπου απαιτείται. Ο τελικός παρέμεινε μονός και οριζόταν από την Ε.Π.Ο., αρχικά σε διάφορα γήπεδα και από το 2012 και εξής στο Ο.Α.Κ.Α..

Από το 2014–15 εισήχθη φάση ομίλων 32 ομάδων (μετά από προκριματικό γύρο), η οποία διατηρήθηκε έως και το 2018–19, όταν συμμετείχαν ρητά οι Π.Α.Ε. των δύο επαγγελματικών κατηγοριών και οι κυπελλούχοι των τοπικών Ε.Π.Σ. Το 2020–21, λόγω πανδημίας COVID-19, συμμετείχαν μόνο οι ομάδες της Super League 1 σε συνοπτικό φορμάτ. Το 2021–22 επανήλθε το πλήρες σχήμα με κλιμακωτή είσοδο κατηγοριών, ενώ μέχρι το 2024–25 ίσχυε ότι οι αγώνες ήταν μονοί μέχρι τα προημιτελικά και διπλοί στα προημιτελικά και ημιτελικά, με τον τελικό πάντα στο Ο.Α.Κ.Α. Ο τελικός του 2025 διεξήχθη στις 17 Μαΐου 2025.


Από την περίοδο 2005–2006 και μέχρι την περίοδο 2012–2013 ίσχυε το ακόλουθο σύστημα διεξαγωγής:

1ος γύρος: Μετέχουν αποκλειστικά οι ομάδες των 2 ομίλων της Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας και οι αγώνες είναι μονοί νοκ άουτ στην έδρα της ομάδας που ορίζεται από την κλήρωση. Σε περίπτωση ισοπαλίας ακολουθεί παράταση και αν χρειαστεί η διαδικασία των πέναλτι.

2ος γύρος: Οι προκριθείσες ομάδες του 1ου γύρου αντιμετωπίζουν σε μονό νοκ άουτ αγώνα (με πιθανότητα παράτασης ή πέναλτι) τις ομάδες της Β΄ Εθνικής Κατηγορίας που εισέρχονται στη διοργάνωση. Οι αγώνες γίνονται υποχρεωτικά στην έδρα της ομάδας της Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας. Περίπτωση να βρεθούν αντιμέτωπες μεταξύ τους ομάδες της ίδιας κατηγορίας, αποκλείεται.

3ος γύρος: Πρόκειται για έναν συμπληρωματικό, εμβόλιμο γύρο, με μόνο 2 ζευγάρια αγώνων ομάδων Β΄ Εθνικής και Γ΄ Εθνικής, ώστε το σύνολο των ομάδων που θα συνεχίσουν στη διοργάνωση να είναι 32. Και στη φάση αυτή οι δύο αγώνες είναι μονοί νοκ άουτ.

4ος γύρος: Οι προκριθείσες ομάδες του 2ου και του 3ου γύρου αντιμετωπίζουν σε μονό νοκ άουτ αγώνα (με πιθανότητα παράτασης ή πέναλτι ξανά) τις ομάδες της Α΄ Εθνικής που εισέρχονται στη διοργάνωση. Οι αγώνες γίνονται υποχρεωτικά στην έδρα της ομάδας μικρότερης κατηγορίας, δηλαδή οι ομάδες της Α΄ Εθνικής είναι όλες φιλοξενούμενες. Περίπτωση να βρεθούν αντιμέτωπες μεταξύ τους ομάδες της ίδιας κατηγορίας, και πάλι αποκλείεται.

5ος γύρος (φάση των 16): Οι 16 ομάδες που προκρίθηκαν από τον 4ο γύρο μπαίνουν πλέον σε ελεύθερη κλήρωση και σχηματίζονται 8 ζευγάρια, ανεξαρτήτως κατηγορίας. Η έδρα του αγώνα ορίζεται από την κλήρωση. Και πάλι οι αγώνες είναι μονοί νοκ άουτ, μόνο που σε περίπτωση ισοπαλίας δεν υπάρχει δυνατότητα για παράταση ή πέναλτι. Σ΄ αυτήν την περίπτωση ορίζεται επαναληπτικός αγώνας στην έδρα της φιλοξενούμενης ομάδας. Αν και πάλι υπάρξει ισοπαλία, τότε ακολουθεί κανονικά η διαδικασία παράτασης και πέναλτι. Δεν υπολογίζεται ο κανονισμός του εκτός έδρας γκολ στην περίπτωση 2 ισοπαλιών, αφού κάθε αγώνας αυτής της φάσης λογίζεται ως μοναδικός.

Προημιτελικοί (φάση των 8): Οι 8 ομάδες σχηματίζουν, πάντα κατόπιν κλήρωσης, 4 ζευγάρια όπου πλέον οι αγώνες γίνονται διπλοί στις έδρες των αντιπάλων ομάδων. Σ΄ αυτήν την περίπτωση ισχύει ο κανονισμός του εκτός έδρας γκολ για την πρόκριση, χωρίς όμως και πάλι να αποκλείεται το ενδεχόμενο για παράταση ή πέναλτι στον επαναληπτικό αγώνα.

Ημιτελικοί: Διεξάγονται ακριβώς με την ίδια διαδικασία των προημιτελικών.

Τελικός: Διεξάγεται μονός αγώνας με ενδεχόμενο παράτασης ή πέναλτι σε περίπτωση ισοπαλίας, ενώ η έδρα του αγώνα ορίζονταν έγκαιρα από την Ε.Π.Ο. και διευκρινίζονταν οι περιπτώσεις όπου οι αντίπαλες ομάδες του τελικού προέρχονται από διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές. Με νέο όμως καταστατικό από το 2012, όλοι οι τελικοί ορίζονται στην έδρα του Ο.Α.Κ.Α. ανεξάρτητα από τις γεωγραφικές περιοχές των ομάδων του τελικού.

‡ Η νικήτρια ομάδα κέρδισε το νταμπλ (Πρωτάθλημα και Κύπελλο)
(#) Αριθμός τίτλου κάθε ομάδας
Περίοδος Κυπελλούχος
1931–32 Α.Ε.Κ.
1932–33 Εθνικός Πειραιώς
1933–38 δεν διεξήχθη
1938–39 Α.Ε.Κ. ‡ (2)
1939–40 Παναθηναϊκός
1940–41 δεν ολοκληρώθηκε
Ελληνοϊταλικός Πόλεμος
1941–44 δεν διεξήχθη
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
1944–46 δεν διεξήχθη
Εμφύλιος Πόλεμος
1946–47 Ολυμπιακός ‡
1947–48 Παναθηναϊκός (2)
1948–49 Α.Ε.Κ. (3)
1949–50 Α.Ε.Κ. (4)
1950–51 Ολυμπιακός ‡ (2)
1951–52 Ολυμπιακός (3)
1952–53 Ολυμπιακός (4)
1953–54 Ολυμπιακός ‡ (5)
1954–55 Παναθηναϊκός (3)
1955–56 Α.Ε.Κ. (5)
1956–57 Ολυμπιακός ‡ (6)
1957–58 Ολυμπιακός ‡ (7)
1958–59 Ολυμπιακός ‡ (8)
1959–60 Ολυμπιακός (9)
1960–61 Ολυμπιακός (10)
1961–62 διεκόπη ο τελικός
1962–63 Ολυμπιακός (11)
1963–64 Α.Ε.Κ. (6)
1964–65 Ολυμπιακός (12)
1965–66 Α.Ε.Κ. (7)
1966–67 Παναθηναϊκός (4)
1967–68 Ολυμπιακός (13)
1968–69 Παναθηναϊκός ‡ (5)
1969–70 Άρης Θεσσαλονίκης
1970–71 Ολυμπιακός (14)
1971–72 Π.Α.Ο.Κ.
1972–73 Ολυμπιακός ‡ (15)
1973–74 Π.Α.Ο.Κ. (2)
1974–75 Ολυμπιακός ‡ (16)
1975–76 Ηρακλής Θεσσαλονίκης
1976–77 Παναθηναϊκός ‡ (6)
1977–78 Α.Ε.Κ. ‡ (8)
1978–79 Πανιώνιος
1979–80 Καστοριά 1980
1980–81 Ολυμπιακός ‡ (17)
1981–82 Παναθηναϊκός (7)
1982–83 Α.Ε.Κ. (9)
1983–84 Παναθηναϊκός ‡ (8)
1984–85 Λάρισα
1985–86 Παναθηναϊκός ‡ (9)
1986–87 Ο.Φ.Η.
1987–88 Παναθηναϊκός (10)
1988–89 Παναθηναϊκός (11)
1989–90 Ολυμπιακός (18)
1990–91 Παναθηναϊκός ‡ (12)
1991–92 Ολυμπιακός (19)
1992–93 Παναθηναϊκός (13)
1993–94 Παναθηναϊκός (14)
1994–95 Παναθηναϊκός ‡ (15)
1995–96 Α.Ε.Κ. (10)
1996–97 Α.Ε.Κ. (11)
1997–98 Πανιώνιος (2)
1998–99 Ολυμπιακός ‡ (20)
1999–2000 Α.Ε.Κ. (12)
2000–01 Π.Α.Ο.Κ. (3)
2001–02 Α.Ε.Κ. (13)
2002–03 Π.Α.Ο.Κ. (4)
2003–04 Παναθηναϊκός ‡ (16)
2004–05 Ολυμπιακός ‡ (21)
2005–06 Ολυμπιακός ‡ (22)
2006–07 Λάρισα (2)
2007–08 Ολυμπιακός ‡ (23)
2008–09 Ολυμπιακός ‡ (24)
2009–10 Παναθηναϊκός ‡ (17)
2010–11 Α.Ε.Κ. (14)
2011–12 Ολυμπιακός ‡ (25)
2012–13 Ολυμπιακός ‡ (26)
2013–14 Παναθηναϊκός (18)
2014–15 Ολυμπιακός ‡ (27)
2015–16 Α.Ε.Κ. (15)
2016–17 Π.Α.Ο.Κ. (5)
2017–18 Π.Α.Ο.Κ. (6)
2018–19 Π.Α.Ο.Κ. ‡ (7)
2019–20 Ολυμπιακός ‡ (28)
2020–21 Π.Α.Ο.Κ. (8)
2021–22 Παναθηναϊκός (19)
2022–23 Α.Ε.Κ. ‡ (16)
2023–24 Παναθηναϊκός (20)
2024–25 Ολυμπιακός ‡ (29)

Σύνολο τίτλων και συμμετοχές στον τελικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύλλογος Τίτλοι Φιναλίστ Έτη κατάκτησης Έτη φιναλίστ
Ολυμπιακός 29 14 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013, 2015, 2020, 2025 1956, 1962, 1966, 1969, 1974, 1976, 1986, 1988, 1993, 2001, 2002, 2004, 2016, 2021
Παναθηναϊκός 20 11 1940, 1948, 1955, 1967, 1969, 1977, 1982, 1984, 1986, 1988, 1989, 1991, 1993, 1994, 1995, 2004, 2010, 2014, 2022, 2024 1949, 1960, 1962, 1965, 1968, 1972, 1975, 1997, 1998, 1999, 2007
Α.Ε.Κ. 16 11 1932, 1939, 1949, 1950, 1956, 1964, 1966, 1978, 1983, 1996, 1997, 2000, 2002, 2011, 2016, 2023 1948, 1953, 1979, 1994, 1995, 2006, 2009, 2017, 2018, 2019, 2020
Π.Α.Ο.Κ. 8 15 1972, 1974, 2001, 2003, 2017, 2018, 2019, 2021 1939, 1951, 1955, 1970, 1971, 1973, 1977, 1978, 1981, 1983, 1985, 1992, 2014, 2022, 2023
Πανιώνιος 2 4 1979, 1998 1952, 1961, 1967, 1989
Λάρισα 2 2 1985, 2007 1982, 1984
Άρης Θεσσαλονίκης 1 9 1970 1932, 1933, 1940, 1950, 2003, 2005, 2008, 2010, 2024
Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1 4 1976 1947, 1957, 1980, 1987
Ο.Φ.Η. 1 2 1987 1990, 2025
Εθνικός Πειραιώς 1 0 1933 —
Καστοριά 1980 1 0 1980 —
Δόξα Δράμας 0 3 — 1954, 1958, 1959
Ατρόμητος Αθηνών 0 2 — 2011, 2012
Πιερικός 0 1 — 1963
Αθηναϊκός Βύρωνα 0 1 — 1991
Απόλλων Σμύρνης 0 1 — 1996
Ιωνικός Νίκαιας 0 1 — 2000
Αστέρας Τρίπολης 0 1 — 2013
Ξάνθη 0 1 — 2015

Σύμφωνα με την τρέχουσα ένταξη κάθε συλλόγου σε μία Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων (Ε.Π.Σ.).

Πόλη Τίτλοι Φιναλίστ Σύλλογος Τίτλοι Φιναλίστ
Αθήνα 38 30 Παναθηναϊκός 20 11
Α.Ε.Κ. 16 11
Πανιώνιος 2 4
Ατρόμητος Αθηνών 0 2
Αθηναϊκός Βύρωνα 0 1
Απόλλων Σμύρνης 0 1
Πειραιάς 30 15 Ολυμπιακός 29 14
Εθνικός Πειραιώς 1 0
Ιωνικός Νίκαιας 0 1
Θεσσαλονίκη 10 28 Π.Α.Ο.Κ. 8 15
Άρης Θεσσαλονίκης 1 9
Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1 4
Λάρισα 2 2 Λάρισα 2 2
Ηράκλειο 1 2 Ο.Φ.Η. 1 2
Καστοριά 1 0 Καστοριά 1980 1 0
Δράμα 0 3 Δόξα Δράμας 0 3
Κατερίνη 0 1 Πιερικός 0 1
Τρίπολη 0 1 Αστέρας Τρίπολης 0 1
Ξάνθη 0 1 Ξάνθη 0 1

Επιμέρους στατιστικά, ρεκόρ και πληροφορίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ολυμπιακός Πειραιώς είναι ο πολυνίκης του θεσμού με 29 κατακτήσεις, ενώ διαθέτει και το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων με 5 σερί τρόπαια από την περίοδο 1956–1957 έως την περίοδο 1960–1961.[15]

Η Α.Ε.Κ. είναι η πρώτη ομάδα που κατέκτησε το τρόπαιο. Ο Άρης Θεσσαλονίκης αποτελεί την πρώτη ομάδα εκτός Λεκανοπεδίου Αττικής και συνάμα την πρώτη της Θεσσαλονίκης που κατέκτησε το τρόπαιο, ενώ ο Α.Γ.Σ. Καστοριάς αποτελεί την πρώτη επαρχιακή ομάδα που στέφθηκε νικήτρια του θεσμού (1980) και μάλιστα μαζί με την Α.Ε. Λ. (1985, 2007) και τον Ο.Φ.Η. (1987) είναι οι μόνες εκτός των δύο μεγάλων αστικών κέντρων Αθηνών - Πειραιώς και Θεσσαλονίκης που έχουν καταφέρει να κερδίσουν το τρόπαιο στην ιστορία του θεσμού.

Ο Ολυμπιακός Πειραιώς είναι η ομάδα με τις περισσότερες παρουσίες σε τελικό με 43 και ακολουθεί ο Παναθηναϊκός με 31.

Κορυφαίοι ποδοσφαιριστές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνολικά στο θεσμό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συμμετοχή σε κατακτήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως κατακτήσεις του Κυπέλλου Ελλάδας σε ατομικό επίπεδο, προσμετρώνται οι περιπτώσεις που ο παίκτης αγωνίστηκε τουλάχιστον μία φορά για τη διοργάνωση της εκάστοτε περιόδου. Όταν δεν μετείχε στον τελικό της χρονιάς, αυτή αναγράφεται με πλάγια γραμματοσειρά και συνοδεύεται από επεξηγηματική σημείωση.

κατά χρονολογική σειρά επίτευξης του αριθμού κατακτήσεων
#ΠοδοσφαιριστήςΚατακτήσεις[16][17][18]
(χωρίς συμμετοχή στον τελικό)		ΧρονιέςΣύλλογος/γοι
1 Ηλίας Ρωσίδης 9 (2) 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958,[σ 2] 1959,[σ 3] 1960, 1961 Ο.Σ.Φ.Π.
Θανάσης Μπέμπης 9 (1)1951, 1952, 1953, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961,[σ 4] 1963 Ο.Σ.Φ.Π.
3 Μπάμπης Κοτρίδης 8 (2) 1951, 1952, 1953,[σ 5] 1954, 1957, 1958, 1959,[σ 6] 1960 Ο.Σ.Φ.Π.
Κώστας Πολυχρονίου 8 (1) 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968[σ 7] Ο.Σ.Φ.Π.
Δημήτρης Σαραβάκος 8 (4) 1979,[σ 8] 1986, 1988, 1989, 1991, 1993,[σ 9] 1994, 1996[σ 10] Πανιώνιος 1, Π.Α.Ο. 6, Α.Ε.Κ. 1
6 Κώστας Αντωνίου 7 (2) 1984, 1986, 1988,[σ 11] 1989, 1991, 1993, 1994 Π.Α.Ο.
Κώστας Μαυρίδης 7 (2) 1984, 1986, 1988, 1989, 1991, 1993, 1994[σ 12] Π.Α.Ο.
Γιάννης Καλιτζάκης 7 1988, 1989, 1991, 1993, 1994, 1995, 2000 Π.Α.Ο. 6, Α.Ε.Κ. 1
9 Βασίλης Ξανθόπουλος 6 (1) 1952, 1953, 1954, 1957, 1959, 1960[σ 13] Ο.Σ.Φ.Π.
Σωτήρης Γκαβέτσος 6 (1) 1957, 1958, 1959,[σ 14] 1960, 1961, 1963 Ο.Σ.Φ.Π.
Μίμης Στεφανάκος 6 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965 Ο.Σ.Φ.Π.
Γιάννης Κυράστας 6 (1) 1973,[σ 15] 1975, 1981, 1982, 1984, 1986 Ο.Σ.Φ.Π. 3, Π.Α.Ο. 3
Λούης Χριστοδούλου 6 (2) 1988, 1989, 1991, 1993, 1994, 1995[σ 16] Π.Α.Ο.
Γιώργος Χ. Γεωργιάδης 6 (1) 1993, 1994, 1995, 2001, 2003, 2005[σ 17] Π.Α.Ο. 3, Π.Α.Ο.Κ. 2, Ο.Σ.Φ.Π. 1

Τέρματα και αρχισκόρερ έτους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποδοσφαιριστές που έχουν σημειώσει τουλάχιστον 50 γκολ στην κανονική διάρκεια ή παράταση αγώνων κυπέλλου (όχι σε ενδεχόμενη διαδικασία των πέναλτι) και με τη σχετική αθλητική βιβλιογραφία να παραθέτει στοιχεία έως και τη διοργάνωση 2008–2009 μόνο,[σ 18] είναι:

#ΠοδοσφαιριστήςΤέρματα
[29][30][31]		Πέν.Σύλλογος/γοιΠρώτος σκόρερ διοργάνωσης[32][33]
φορέςχρονιές (με τονισμένα οι νικηφόρες)
1Γιώργος Σιδέρης
73
5[34]Ατρόμητος Πειραιώς (13), Ο.Σ.Φ.Π. (60)[34]
5
1962 με 9, 1963 με 7, 1965 με 7, 1968 με 7, 1969 με 9
2Δημήτρης Σαραβάκος64[σ 19]
;
Πανιώνιος Σμύρνης, Π.Α.Ο. (50),[35] Α.Ε.Κ.
4
1988 με 10, 1989 με 7, 1990 με 8, 1991 με 10 (όλες με τον Π.Α.Ο.)
3Μίμης Παπαϊωάννου
55
;
Α.Ε.Κ.
–
4Θωμάς Μαύρος
54
;
Πανιώνιος Σμύρνης (σε δύο θητείες), Α.Ε.Κ.
μία
1983 με 12 (με την Α.Ε.Κ.)
5Κριστόφ Βαζέχα
50[35]
;
Π.Α.Ο.
μία
1999 με 5

Παρουσίες, αγώνες και επιτυχίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
κατά χρονολογική σειρά επίτευξης του αριθμού παρουσιών[18]
#ΠοδοσφαιριστήςΣύλ-
λο-
γος		Παρουσία και αγώνες τελικώνΚατάκτηση κυπέλλου
πλ.αγ.χρονιέςπλ.χρονιές
1 Θανάσης Μπέμπης Ο.Σ.Φ.Π. 10 12 1951, 1952 & επανάληψη, 1953, 1956, 1957, 1958, 1959,
1960 & επανάληψη, 1962 διακοπή, 1963		 8[σ 20] 1951 με 1953, 1957 με 1960, 1963
2 Κώστας Πολυχρονίου Ο.Σ.Φ.Π. 9 10 1956, 1957, 1958, 1959, 1960 & επανάλ., 1961, 1962 διακ., 1963, 1965 7[σ 21] 1957 με 1961, 1963, 1965
Μίμης Δομάζος Π.Α.Ο. 9 10 8: 1960 & επανάλ., 1962 διακοπή, 1965, 1967, 1968, 1969, 1972, 1977 3 3: 1967, 1969, 1977
Α.Ε.Κ. 1: 1979 –
Γιώργος Κούδας Π.Α.Ο.Κ. 9 9 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1978, 1981, 1983 2 1972, 1974
5 Ηλίας Ρωσίδης Ο.Σ.Φ.Π. 8 10 1951, 1952 & επανάλ., 1953, 1954, 1956, 1957, 1960 & επανάλ., 1961 7[σ 22] 1951 με 1954, 1957, 1960, 1961
Στράτος Αποστολάκης Ο.Σ.Φ.Π. 8 9 2: 1988, 1990 5 1: 1990
Π.Α.Ο. 6: 1991 διπλός, 1993, 1994, 1995, 1997, 1998 4: 1991, 1993 με 1995
Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς Ο.Σ.Φ.Π. 8 8 1999, 2001, 2002, 2004, 2005, 2006, 2008, 2009 5 1999, 2005, 2006, 2008, 2009
8 Μπάμπης Κοτρίδης Ο.Σ.Φ.Π. 7 9 1951, 1952 & επανάληψη, 1954, 1956, 1957, 1958, 1960 & επανάληψη 6[σ 23] 1951, 1952, 1954, 1957, 1958, 1960
Μίμης Στεφανάκος Ο.Σ.Φ.Π. 7 8 1958, 1959, 1960 & επανάληψη, 1961, 1962 διακοπή, 1963, 1965 6 1958 με 1961, 1963, 1965
Γιάννης Γκαϊτατζής Ο.Σ.Φ.Π. 7 7 1965, 1968, 1969, 1971, 1973, 1974, 1975 5 1965, 1968, 1971, 1973, 1975
Σταύρος Σαράφης Π.Α.Ο.Κ. 7 7 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1978 2 1972, 1974
Γιάννης Γούναρης Π.Α.Ο.Κ. 7 7 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1978, 1981 2 1972, 1974
Κριστόφ Βαζέχα Π.Α.Ο. 7 8 1991 διπλός, 1993, 1994, 1995, 1997, 1998, 1999 4[σ 24] 1991, 1993 με 1995
Γιάννης Καλιτζάκης Π.Α.Ο. 7 8 6: 1988, 1989, 1991 διπλός, 1993, 1994, 1995 7 6: 1988, 1989, 1991, 1993 με 1995
Α.Ε.Κ. 1: 2000 1: 2000
Γιώργος Χ. Γεωργιάδης Π.Α.Ο. 7 7 5: 1993, 1994, 1995, 1997, 1998 5[σ 25] 3: 1993 με 1995
Π.Α.Ο.Κ. 2: 2001, 2003 2: 2001, 2003

Από τους παίκτες που μετείχαν αποκλειστικά σε νικηφόρους τελικούς, ο Καλιτζάκης αποτελεί αυτόν με τις περισσότερες παρουσίες στην ιστορία του θεσμού και συγκεκριμένα 7. Ο Μπέμπης έχει 8, οι Ρωσίδης, Πολυχρονίου 7, ενώ και οι τρεις ως μόνη ήττα το 1-2 του 1956 από την Α.Ε.Κ. (στον μοναδικό, άλλωστε, τελικό σε 13 που ο Ολυμπιακός Πειραιώς ηττήθηκε κατά τη 15ετή κυριαρχία του στη διοργάνωση μεταξύ 1951 και 1965).

Προσμετρώνται όσα σημειώθηκαν στην κανονική διάρκεια του αγώνα και την παράταση, όχι σε ενδεχόμενη διαδικασία των πέναλτι:[37][38]

κατά χρονολογική σειρά επίτευξης του αριθμού τερμάτων
#ΠοδοσφαιριστήςΤέρματαΛεπτάΤέρματα ανά τελικό
(με τονισμένα οι νικηφόροι)		Σύλλογος/γοι
1 Γιώργος Σιδέρης 6 690' 1960 κανένα+ένα, 1961 δύο, 1963 ένα, 1965 ένα, 1968, 1969 ένα Ο.Σ.Φ.Π.
2 Γιώργος Δαρίβας 5 570' 1951 ένα, 1952 κανένα+ένα, 1953 ένα, 1954 ένα, 1956 ένα Ο.Σ.Φ.Π.
Κώστας Πολυχρονίου 5 (1 πέν.) 937' 1956, 1957, 1958 δύο, 1959, 1960 κανένα+δύο, 1961, 1962, 1963 ένα, 1965 Ο.Σ.Φ.Π.
Δημήτρης Σαραβάκος 5 (1 πέν.) 450' 1986 δύο, 1988 ένα, 1989 ένα, 1991 ένα, 1995 Π.Α.Ο., Α.Ε.Κ. (το 1995)
5 Νίκος Κίτσος 4 300' 1932 τρία, 1933 ένα Άρης Θεσσαλονίκης
Μπάμπης Δρόσος 4 480' 1951 δύο, 1952 ένα+κανένα, 1953, 1954 ένα Ο.Σ.Φ.Π.
Γιώτης Τσαλουχίδης 4 480' 1988, 1990 δύο, 1992 ένα+ένα, 1993 Ο.Σ.Φ.Π.
Κριστόφ Βαζέχα 4 (1 πέν.) 755' 1991 ένα+κανένα, 1993 ένα, 1994 ένα, 1995 ένα, 1997, 1998, 1999 Π.Α.Ο.
9από 3: Γιάννης Βάζος (Ο.Σ.Φ.Π.), Ηλίας Υφαντής (Ο.Σ.Φ.Π.), Θανάσης Μπέμπης (Ο.Σ.Φ.Π.), Τάκης Τσιρώνης (1 πεν. / Α.Γ.Σ. Καστοριάς), Χρήστος Δημόπουλος (1 πεν. / Π.Α.Ο.), Βαγγέλης Βλάχος (Α.Ε.Κ. 1, Π.Α.Ο. 2), Βασίλης Τσιάρτας (1 πέν. / Α.Ε.Κ.), Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς (2 πέν. / Ο.Σ.Φ.Π.),[39] Μιχάλης Κωνσταντίνου (Π.Α.Ο. 2, Ο.Σ.Φ.Π. 1),[39] Μάρκους Μπεργκ (Π.Α.Ο.),[39] Ραφίκ Τζεμπούρ (Ο.Σ.Φ.Π. 2, Α.Ε.Κ. 1)[39][40]

Από τους παραπάνω, χατ τρικ σημείωσαν οι Νίκος Κίτσος (1932, στον πρώτο τελικό του θεσμού), Γιάννης Βάζος (1947), Τάκης Τσιρώνης (1980, έπειτα από 33 χρόνια και διεξαγωγή ισάριθμων ακριβώς αγώνων με 8 να περιλαμβάνουν παράταση), Βασίλης Τσιάρτας (1996) και Μάρκους Μπεργκ (2014).[39] Ο Τάκης Τσιρώνης κατέχει τη διάκριση του ταχύτερου χατ τρικ και του μοναδικού καθαρού (στα τελευταία 24' της επανάληψης), ενώ κυπελλούχοι στέφθηκαν οι τέσσερις που έπονται του πρωτοπόρου Νίκου Κίτσου.

Οι 83 σύλλογοι με συμμετοχή στα προημιτελικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τις 78 φορές που ο θεσμός έχει διεξαχθεί μέχρι και την περίοδο 2019–2020 (δεν συνυπολογίζεται η διοργάνωση 1940–1941 που διακόπηκε στον αρχικό γύρο), μόλις 19 σύλλογοι έχουν προκριθεί στον τελικό, με 11 από αυτούς να στέφονται κυπελλούχοι, άλλοι 26 έχουν φτάσει έως τα ημιτελικά και άλλοι 38 στα προημιτελικά.

Ντέρμπι στο κύπελλο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έως και την 78η διεξαγωγή του Κυπέλλου Ελλάδας (αγωνιστική περίοδος 2019–2020, χωρίς να περιλαμβάνεται η προαναφερόμενη 1940–1941), μόνον οι Α.Ε.Κ., Ολυμπιακός Πειραιώς, Παναθηναϊκός, Π.Α.Ο.Κ. και Άρης Θεσσαλονίκης έχουν να επιδείξουν διψήφιο αριθμό παρουσιών στον τελικό του και επιπρόσθετα, συγκεντρώνουν το 90% σχεδόν των τροπαίων. Οι πιθανές 6 μεταξύ τους συναντήσεις, διατηρούν για οποιοδήποτε γύρο του θεσμού το χαρακτήρα του ντέρμπι τον οποίον έχουν και στο πρωτάθλημα. Το ίδιο συμβαίνει επίσης για αυτή των δύο της συμπρωτεύουσας Π.Α.Ο.Κ. και Άρη, η οποία στο εξωτερικό αφενός αναγνωρίζεται ως η πλέον ενδιαφέρουσα ποδοσφαιρική αντιπαλότητα της Ελλάδας έπειτα από εκείνη των Ολυμπιακού Πειραιώς και Παναθηναϊκού,[41] αφετέρου έχει συγκαταλεχθεί ανάμεσα στα 50 σπουδαιότερα σε παγκόσμιο επίπεδο.[42]

Κατά μέσο όρο, προκύπτουν 2 διασταυρώσεις κάθε χρόνο μεταξύ των (θεωρούμενων ως) δημοφιλέστερων συλλόγων στην Ελλάδα, με το φίλαθλο κοινό να έχει την ευκαιρία παρακολούθησης σχεδόν τριών (2,7) ντέρμπι κυπέλλου ετησίως. Χωρίς κανένα εξελίχθηκαν 8 διοργανώσεις, δηλαδή μία στην 9ετία, ενώ περισσότερα υπήρξαν τα 9 της περιόδου 2000–2001 ως αποτέλεσμα των διπλών αγώνων σε κάθε φάση, ακόμα και των ομίλων, πλην του τελικού. Οι Άρης Θεσσαλονίκης και Π.Α.Ο.Κ. αναμετρήθηκαν τρεις φορές για την 1949–1950, το ίδιο Α.Ε.Κ. και Παναθηναϊκός την 1995–1996.

Μοναδική κυπελλούχος που επικράτησε και των τριών άλλων σε γύρο νοκ άουτ, αποτέλεσε η Α.Ε.Κ. τη χρονιά 1977–1978. Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το κύπελλο 1993–1994 και η Α.Ε.Κ. το 1995–1996 έχοντας να αντιμετωπίσουν επίσης τρεις διασταυρώσεις για ντέρμπι, αλλά με την πρώτη (συμπτωματικά μεταξύ τους) κατά τη φάση των ομίλων και άρα χωρίς σοβαρή πιθανότητα αποκλεισμού εφόσον δεν νικούσαν, όπως και συνέβη. Α.Ε.Κ. και Ολυμπιακός Πειραιώς έχουν αναμετρηθεί σε 38 αγώνες και τους πιο πολλούς, ενώ ο δεύτερος και ο Παναθηναϊκός παρουσιάζουν την υψηλότερη συχνότητα διασταυρώσεων με 30 (πρόκειται όμως και για το ζευγάρι που καθυστερεί περισσότερο να συναντηθεί και συγκεκριμένα από το 2008). Γενικά, ο Ολυμπιακός Πειραιώς έχει αντιμετωπίσει κάποιον από τους τρεις 79 φορές και σε 104 αγώνες, αριθμοί μεγαλύτεροι των υπολοίπων. Το ντέρμπι των “αιωνίων”, αποτελεί τον συνηθέστερο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας έχοντας λάβει χώρα σε 11 περιπτώσεις εντός 44 ετών, αρχική το 1960, πλέον πρόσφατη το 2004 και με μοιρασμένες τις επιτυχίες (το 1962 διακόπηκε χωρίς την ανάδειξη νικητή).

* Αποτέλεσμα μετά από παράταση
† Ο αγώνας οδηγήθηκε στα πέναλτι (σκορ των πέναλτι)
‡ Η νικήτρια ομάδα κέρδισε το νταμπλ (Πρωτάθλημα και Κύπελλο)
(E) Επαναληπτικός
# Άνευ Αγώνος
& Ρίψη Νομίσματος
Περίοδος Κυπελλούχος Σκορ Φιναλίστ Γήπεδο Πόλη Θεατές
1931–32 Α.Ε.Κ. 5–3 Άρης Θεσσαλονίκης Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας Αθήνα 10.000
1932–33 Εθνικός Πειραιώς 2–2 * Άρης Θεσσαλονίκης Γήπεδο Άρη (παλαιό) Θεσσαλονίκη 7.000
2–1 (Ε) Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας Αθήνα
1933–38 δεν διεξήχθη
1938–39 ‡ Α.Ε.Κ. 2–1 Π.Α.Ο.Κ. Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας Αθήνα
1939–40 Παναθηναϊκός 3–1 Άρης Θεσσαλονίκης
1940–41 δεν ολοκληρώθηκε
Ελληνοϊταλικός Πόλεμος
1941–44 δεν διεξήχθη
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
1944–46 δεν διεξήχθη
Εμφύλιος Πόλεμος
1946–47 ‡ Ολυμπιακός 5–0 Ηρακλής Θεσσαλονίκης Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας Αθήνα 12.000
1947–48 Παναθηναϊκός 2–1 Α.Ε.Κ. 12.000
1948–49 Α.Ε.Κ. 0–01 * Παναθηναϊκός 15.000
2–1 (Ε) 15.000
1949–50 Α.Ε.Κ. 4–0 Άρης Θεσσαλονίκης 5.500
1950–51 ‡ Ολυμπιακός 4–0 Π.Α.Ο.Κ. 15.000
1951–52 Ολυμπιακός 2–2 Πανιώνιος 15.000
2–0 (Ε) 15.000
1952–53 Ολυμπιακός 3–2 Α.Ε.Κ. 25.000
1953–54 ‡ Ολυμπιακός 2–0 Δόξα Δράμας
1954–55 Παναθηναϊκός 2–0 Π.Α.Ο.Κ. 6.729
1955–56 Α.Ε.Κ. 2–1 Ολυμπιακός 25.000
1956–57 ‡ Ολυμπιακός 2–0 Ηρακλής Θεσσαλονίκης Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης Πειραιάς
1957–58 ‡ Ολυμπιακός 5–1 Δόξα Δράμας 22.000
1958–59 ‡ Ολυμπιακός 2–1 Δόξα Δράμας Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας Αθήνα 25.000
1959–60 Ολυμπιακός 1–1 Παναθηναϊκός 25.000
3–0 (Ε) Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης Πειραιάς
1960–61 Ολυμπιακός 3–0 Πανιώνιος Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας Αθήνα 25.000
1961–62 Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός: 0–02 * Στάδιο Νίκος Γκούμας 28.155
1962–63 Ολυμπιακός 3–0 Πιερικός Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας 25.000
1963–64 3 Α.Ε.Κ. # — — — —
1964–65 Ολυμπιακός 1–0 Παναθηναϊκός Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης Πειραιάς 45.000
1965–66 Α.Ε.Κ. 2–04 # Ολυμπιακός — — —
1966–67 Παναθηναϊκός 1–0 Πανιώνιος Στάδιο Νίκος Γκούμας Αθήνα 28.000
1967–68 Ολυμπιακός 1–0 Παναθηναϊκός Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας 22.318
1968–69 ‡ Παναθηναϊκός 1–1 * & Ολυμπιακός Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης Πειραιάς 39.000
1969–70 Άρης Θεσσαλονίκης 1–0 Π.Α.Ο.Κ. Καυτανζόγλειο Στάδιο Θεσσαλονίκη 46.695
1970–71 Ολυμπιακός 3–1 Π.Α.Ο.Κ. Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης Πειραιάς 38.000
1971–72 Π.Α.Ο.Κ. 2–1 Παναθηναϊκός 34.831
1972–73 ‡ Ολυμπιακός 1–0 Π.Α.Ο.Κ. 40.070
1973–74 Π.Α.Ο.Κ. 2–2 †
(4–3)		 Ολυμπιακός Στάδιο Νίκος Γκούμας Αθήνα 28.000
1974–75 ‡ Ολυμπιακός 1–0 Παναθηναϊκός Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης Πειραιάς 34.430
1975–76 Ηρακλής Θεσσαλονίκης 4–4 †
(6–5)		 Ολυμπιακός Στάδιο Νίκος Γκούμας Αθήνα 24.871
1976–77 ‡ Παναθηναϊκός 2–1 Π.Α.Ο.Κ. Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης Πειραιάς 28.490
1977–78 ‡ Α.Ε.Κ. 2–0 Π.Α.Ο.Κ. 23.483
1978–79 Πανιώνιος 3–1 Α.Ε.Κ. 20.299
1979–80 Καστοριά 1980 5–2 Ηρακλής Θεσσαλονίκης Στάδιο Νίκος Γκούμας Αθήνα 9.471
1980–81 ‡ Ολυμπιακός 3–1 Π.Α.Ο.Κ. 30.512
1981–82 Παναθηναϊκός 1–0 Λάρισα 22.560
1982–83 Α.Ε.Κ. 2–0 Π.Α.Ο.Κ. Ολυμπιακό Στάδιο 72.240
1983–84 ‡ Παναθηναϊκός 2–0 Λάρισα 73.829
1984–85 Λάρισα 4–1 Π.Α.Ο.Κ. 24.994
1985–86 ‡ Παναθηναϊκός 4–0 Ολυμπιακός 72.948
1986–87 Ο.Φ.Η. 1–1 †
(3–1)		 Ηρακλής Θεσσαλονίκης 23.587
1987–88 Παναθηναϊκός 2–2 †
(4–3)		 Ολυμπιακός 73.375
1988–89 Παναθηναϊκός 3–1 Πανιώνιος 54.183
1989–90 Ολυμπιακός 4–2 Ο.Φ.Η. 47.627
1990–91 ‡ Παναθηναϊκός 3–0 Αθηναϊκός Βύρωνα Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας 12.737
2–1 Ολυμπιακό Στάδιο 19.375
1991–92 Ολυμπιακός 1–1 Π.Α.Ο.Κ. Γήπεδο Τούμπας Θεσσαλονίκη 25.744
2–0 Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης Πειραιάς 29.831
1992–93 Παναθηναϊκός 1–0 Ολυμπιακός Ολυμπιακό Στάδιο Αθήνα 64.532
1993–94 Παναθηναϊκός 3–3 †
(4–2)		 Α.Ε.Κ. 61.232
1994–95 ‡ Παναθηναϊκός 1–0 * Α.Ε.Κ. 60.777
1995–96 Α.Ε.Κ. 7–1 Απόλλων Σμύρνης 31.563
1996–97 Α.Ε.Κ. 0–0 †
(5–3)		 Παναθηναϊκός Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης Πειραιάς 21.926
1997–98 Πανιώνιος 1–0 Παναθηναϊκός 21.436
1998–99 ‡ Ολυμπιακός 2–0 Παναθηναϊκός Ολυμπιακό Στάδιο Αθήνα 57.783
1999–2000 Α.Ε.Κ. 3–0 Ιωνικός Νίκαιας 25.471
2000–01 Π.Α.Ο.Κ. 4–2 Ολυμπιακός Στάδιο Νίκος Γκούμας 13.300
2001–02 Α.Ε.Κ. 2–1 Ολυμπιακός Ολυμπιακό Στάδιο 45.258
2002–03 Π.Α.Ο.Κ. 1–0 Άρης Θεσσαλονίκης Γήπεδο Τούμπας Θεσσαλονίκη 18.703
2003–04 ‡ Παναθηναϊκός 3–1 Ολυμπιακός Στάδιο Νέας Σμύρνης Αθήνα 7.500
2004–05 ‡ Ολυμπιακός 3–0 Άρης Θεσσαλονίκης Παμπελοποννησιακό Στάδιο Πάτρα 15.550
2005–06 ‡ Ολυμπιακός 3–0 Α.Ε.Κ. Παγκρήτιο Στάδιο Ηράκλειο 22.079
2006–07 Λάρισα 2–1 Παναθηναϊκός Πανθεσσαλικό Στάδιο Βόλος 18.111
2007–08 ‡ Ολυμπιακός 2–0 Άρης Θεσσαλονίκης Καυτανζόγλειο Στάδιο Θεσσαλονίκη 19.199
2008–09 ‡ Ολυμπιακός 4–4 †
(15–14)		 Α.Ε.Κ. Ολυμπιακό Στάδιο Αθήνα 48.594
2009–10 ‡ Παναθηναϊκός 1–0 Άρης Θεσσαλονίκης 48.926
2010–11 Α.Ε.Κ. 3–0 Ατρόμητος Αθηνών 50.912
2011–12 ‡ Ολυμπιακός 2–1 * Ατρόμητος Αθηνών 41.500
2012–13 ‡ Ολυμπιακός 3–1 * Αστέρας Τρίπολης 28.980
2013–14 Παναθηναϊκός 4–1 Π.Α.Ο.Κ. 44.356
2014–15 ‡ Ολυμπιακός 3–1 Ξάνθη 26.300
2015–16 Α.Ε.Κ. 2–1 Ολυμπιακός 310
2016–17 Π.Α.Ο.Κ. 2–1 Α.Ε.Κ. Πανθεσσαλικό Στάδιο Βόλος 19.236
2017–18 Π.Α.Ο.Κ. 2–0 Α.Ε.Κ. Ολυμπιακό Στάδιο Αθήνα 35.545
2018–19 ‡ Π.Α.Ο.Κ. 1–0 Α.Ε.Κ. 1.040
2019–20 ‡ Ολυμπιακός 1–0 Α.Ε.Κ. Πανθεσσαλικό Στάδιο Βόλος 05
2020–21 Π.Α.Ο.Κ. 2–1 Ολυμπιακός Ολυμπιακό Στάδιο Αθήνα 05
2021–22 Παναθηναϊκός 1–0 Π.Α.Ο.Κ. 45.409
2022–23 ‡ Α.Ε.Κ. 2–0 Π.Α.Ο.Κ. Πανθεσσαλικό Στάδιο Βόλος 06
2023–24 Παναθηναϊκός 1–0 Άρης Θεσσαλονίκης 06
2024–25 ‡ Ολυμπιακός 2–0 Ο.Φ.Η. Ολυμπιακό Στάδιο Αθήνα 55.000

Υποσημειώσεις

  • 1 Ο αγώνας διακόπηκε στο 20' της παράτασης εξαιτίας του σκοταδιού (είχαν προηγηθεί εκτεταμένες καθυστερήσεις από σοβαρούς τραυματισμούς παικτών). Σε αντίθεση με μεταγενέστερες πηγές, όπως και την ΕΠΟ, ορισμένες παλαιότερες δεν τον περιλαμβάνουν στους διεξαχθέντες τελικούς (προφανώς, λόγω της μη ολοκλήρωσής του).
  • 2 Ο τελικός Ολυμπιακός–Παναθηναϊκός: 0–0 της περιόδου 1961–62 διακόπηκε στο 7' της παράτασης εξαιτίας του σκοταδιού (είχαν προηγηθεί πολλαπλές καθυστερήσεις από επεισόδια εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου) και χωρίς να επαναληφθεί, με συνέπεια τη χρονιά εκείνη να μην ανακηρυχθεί τροπαιούχος.
  • 3 Η διοργάνωση 1963–64 δεν ολοκληρώθηκε, καθώς ο ημιτελικός Παναθηναϊκός–Ολυμπιακός: 1–1 διακόπηκε από βίαιες αντιδράσεις των θεατών (για το ενδεχόμενο προσυμφωνημένης ισοπαλίας και διεξαγωγής επαναληπτικού αγώνα) και δεν επαναλήφθηκε. Στο Κύπελλο Κυπελλούχων της επόμενης περιόδου μετείχε η νικήτρια του άλλου ημιτελικού ΑΕΚ, την οποία αργότερα η ΕΠΟ αναγνώρισε και ως κάτοχο του τίτλου.
  • 4 Η διοργάνωση 1965–66 ολοκληρώθηκε χωρίς τη διεξαγωγή τελικού, καθώς ο γηπεδούχος Ολυμπιακός δεν διεκδίκησε το τρόπαιο.
  • 5 Κεκλεισμένων των θυρών λόγω της πανδημίας COVID-19.
  • 6 Κεκλεισμένων των θυρών γιατί υπήρξαν φόβοι επεισοδίων.

Γήπεδα διεξαγωγής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι αγώνες για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας έχουν πραγματοποιηθεί σε 11 διαφορετικά σημεία 6 πόλεων της χώρας. Μόλις 8 χρονιές μονός τελικός ορίστηκε να διεξαχθεί εκτός Λεκανοπεδίου Αττικής, το οποίο φιλοξενεί την κορυφαία αναμέτρηση του θεσμού 9 φορές τη δεκαετία.

Χώρος
[τελευταία ονομασία]		ΠόληΔιοργανώσεις με μονό τελικόΕπα-
ναλη-
πτικός		Επα-
νά-
ληψη		Έδρα
διπλού
τελικού		Αγώνες
συνο-
λικά
ΠλήθοςΔιαστήματαΈδρα πρωταθλήματος
Στάδιο Ο.Α.Κ.Α. «Σπύρος Λούης»Αθήνα31μόνιμα 1983–1991, 1993–2002, 2009–2016, 2018–2019, 2021–2022, μόνιμα 2025–σήμερα Π.Α.Ο., Ο.Σ.Φ.Π., Α.Ε.Κ.––131
Γήπεδο «Απ. Νικολαΐδης»Αθήνα181932–1933, μόνιμα 1939–1956, 1959–1961, 1963, 1968Π.Α.Ο., Ο.Σ.Φ.Π.21122
Στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης»Πειραιάς131957–1958, 1960, 1965, 1969, 1971–1973, 1975, 1977–1979, 1992, 1997–1998 Ο.Σ.Φ.Π.1–115
Στάδιο Νίκος ΓκούμαςΑθήνα81962, 1967, 1974, 1976, 1980–1982, 2001 ––––8
Πανθεσσαλικό στάδιοΒόλος52007, 2017, 2020, 2023–2024Ν.Π.Σ. Βόλος–––5
Καυτανζόγλειο στάδιοΘεσσαλονίκη21970, 2008––––2
Γήπεδο ΤούμπαςΘεσσαλονίκη12003Π.Α.Ο.Κ. ––12
Γήπεδο Άρη (παλαιό)Θεσσαλονίκη11933Άρης Θεσσαλονίκης–––1
Στάδιο Νέας ΣμύρνηςΑθήνα12004––––1
Παμπελοποννησιακό στάδιοΠάτρα12005––––1
Παγκρήτιο στάδιοΗράκλειο12006––––1

Σε όλη σχεδόν την ιστορία του θεσμού, υπήρχε ένας χώρος σταθερής ή έστω συχνότατης τέλεσης του αγώνα ανά διαστήματα. Αρχικά και μέχρι το 1963 ήταν το γήπεδο Παναθηναϊκού, σήμερα «Απόστολος Νικολαΐδης» (17 μονοί τελικοί από τους πρώτους 21, με συνεχείς 12 μεταξύ 1939 και 1956), το οποίο το διαδέχθηκε το ανακαινισμένο στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» από το 1969 και για όλη τη δεκαετία του 1970 (8 στους 11). Κατόπιν τριών ετών στο γήπεδο «Νίκος Γκούμας» και με την ανέγερση του πολλαπλάσιας χωρητικότητας Ολυμπιακού Σταδίου Αθηνών, αυτό αποτέλεσε (πλην δύο διοργανώσεων με διπλό τελικό) τη μόνιμη επιλογή της Ε.Π.Ο. για τα επόμενα 14 χρόνια και ανεξαρτήτως αντιπάλων (παρότι ταυτόχρονα διατελούσε έδρα του Παναθηναϊκού και για μικρότερες περιόδους των Ολυμπιακού, Α.Ε.Κ.). Ακολούθησε η 12ετία 1997–2008 με 9 διαφορετικά γήπεδα διεξαγωγής και για πρώτη φορά τα 3 στην λεγόμενη επαρχία, ενώ στη συνέχεια έχει επανέλθει ο προκαθορισμός του σταδίου Ο.Α.Κ.Α. μέσω της προκήρυξης του Κυπέλλου Ελλάδας.[43]

Τηλεοπτική κάλυψη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι αγώνες του Κυπέλλου Ελλάδας καλύπτονται τηλεοπτικά και εκπέμπουν από τον ιδιωτικό σταθμό τηλεοπτικό εθνικής εμβέλειας της συνδρομητικής τηλεόρασης, COSMOTE TV, η οποία ανήκει στον όμιλο Ο.Τ.Ε..

Το διάστημα 2006–2010, κεντρικός χορηγός του Κυπέλλου Ελλάδας ήταν η εταιρεία Hellas Online,[44] ενώ ο θεσμός ονομαζόταν «Κύπελλο Hellas Online». Για την περίοδο 2010–2011, ο κεντρικός χορηγός της διοργάνωσης ήταν ο Ο.Π.Α.Π., ενώ η διοργάνωση είχε τον τίτλο «Κύπελλο Ελλάδος ΟΠΑΠ».[45] Το 2022, τη χορηγία της διοργάνωσης ανέλαβε η εταιρεία Novibet,[46] ενώ ο θεσμός πήρε την ονομασία «Κύπελλο Ελλάδας Novibet». Την τριετία 2023–2026, τη χορηγία έχει αναλάβει η εταιρεία Betsson, ενώ ο θεσμός άλλαξε ονομασία σε «Κύπελλο Ελλάδας Betsson».[3]

  1. ↑ Επομένως νικήτρια ανεκηρύχθη η ομάς του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου η οποία την προσεχή Κυριακήν θα διαμφισβητήση την νίκην προς την νικήτριαν της πρώτης Κυριακής ομάδα του Ακαδημαϊκού Γυμναστηρίου. Οι αγώνες της Κυριακής θα είνε τελικοί."[6]
  2. ↑ τέσσερις εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[19]
  3. ↑ πέντε εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[19]
  4. ↑ δύο εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[20]
  5. ↑ δύο εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[19]
  6. ↑ δύο εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[19]
  7. ↑ μία εμφάνιση πριν τον τελικό[20]
  8. ↑ τουλάχιστον μία εμφάνιση πριν τον τελικό[21]
  9. ↑ σημείωσε 2 τέρματα στη φάση των ομίλων[22]
  10. ↑ σημείωσε τουλάχιστον ένα τέρμα στη φάση των ομίλων (διαμόρφωσε το τελικό ΠΑΟ-ΑΕΚ 3-1, δηλαδή κατά την ήττα από τον πρώην του σύλλογο[23]
  11. ↑ σημείωσε 3 τέρματα σε γύρους πριν τον τελικό[24]
  12. ↑ σημείωσε τέρμα στη φάση των ομίλων[25]
  13. ↑ δύο εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[20]
  14. ↑ μία εμφάνιση πριν τον τελικό[19]
  15. ↑ μία εμφάνιση πριν τον τελικό[20]
  16. ↑ σημείωσε 2 τέρματα στη φάση των ομίλων[26]
  17. ↑ τουλάχιστον μία εμφάνιση πριν τον τελικό[27]
  18. ↑ μάλλον δύσκολο πάντως να έχει ήδη ή να προσεγγιστεί μελλοντικά ο αριθμός 50, λαμβάνοντας υπόψη τις τωρινές συνθήκες του ελληνικού ποδοσφαίρου (λιγότεροι αγώνες εξαιτίας συρρίκνωσης των εθνικών κατηγοριών, σκορ χαμηλότερα, μεταγραφή στο εξωτερικό των ικανότερων επιθετικών)
  19. ↑ έκδοση της ΓΓΑ πιστώνει στον Σαραβάκο 62 τέρματα,[31] γεγονός που ενδεχόμενα οφείλεται στο ότι οι συγγραφείς είτε θεώρησαν κάποια ως αυτογκόλ, είτε δεν ενημέρωσαν τα στοιχεία τους μέχρι και το τέλος της σταδιοδρομίας του παίκτη (1997)
  20. ↑ συνολικά, ο Μπέμπης κατέκτησε 9 κύπελλα[16]
  21. ↑ συνολικά, ο Πολυχρονίου κατέκτησε 8 κύπελλα[16]
  22. ↑ συνολικά, ο Ρωσσίδης κατέκτησε 9 κύπελλα[16]
  23. ↑ συνολικά, ο Κοτρίδης κατέκτησε 8 κύπελλα[16]
  24. ↑ συνολικά, ο Βαζέχα κατέκτησε 5 κύπελλα αγωνιζόμενος με τον ΠΑΟ και τελευταίο την περίοδο 2003-04 (με τέσσερις εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό)[36]
  25. ↑ συνολικά, ο ΓΧ Γεωργιάδης κατέκτησε 6 κύπελλα, το τελευταίο με τον ΟΣΦΠ τη χρονιά 2004-05 (με τουλάχιστον μία εμφάνιση πριν τον τελικό)[27]
  1. ↑ «Κανονισμός Αγώνων Ποδοσφαίρου (Κ.Α.Π.) 2019 , Άρθρο 3:Κατηγορίες Διοργανώσεων, Άρθρα 38-43» (PDF). epo.gr. Ε.Π.Ο. 9 Αυγούστου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 15 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2019.
  2. 1 2 «Ιστορική αναδρομή στα 86 χρόνια ζωής του κυπέλλου». cnn.gr. 10 Μαΐου 2018.
  3. 1 2 «Εγένετο... Κύπελλο Ελλάδας Betsson - Έκλεισε το deal». SDNA. 30 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2023.
  4. ↑ News, FL. «Η προκήρυξη του Κυπέλλου - Footballleague News». https://www.footballleaguenews.gr/paraskinia/atzenta_football_league/item/84939-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%AE%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%85%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85.html. Ανακτήθηκε στις 2018-07-10.
  5. ↑ Προκήρυξις αγώνων ποδοσφαιρίσεως, εφημ. ΕΜΠΡΟΣ, 31.01.1907, σελ. 4
  6. ↑ Οι χθεσινοί αγώνες ποδοσφαιρίσεως εις τον Νέον Φάληρον, εφημ. ΕΜΠΡΟΣ, 19.02.1907, σελ. 2
  7. ↑ Τα αποτελέσματα του αγώνος της ποδοσφαιρίσεως, εφημ. ΕΜΠΡΟΣ, 26.02.1907, σελ. 2
  8. ↑ Οι χθεσινοί αγώνες εις το Ποδηλατοδρόμιον, εφημ. ΕΜΠΡΟΣ, 12.02.1907, σελ. 4
  9. ↑ Η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου κατά την τελευταίαν 30ετίαν Αρχειοθετήθηκε 2015-02-19 στο Wayback Machine., εφημ. ΑΘΛΗΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ, 22.06.1938, σελ. 3
  10. ↑ Ανδρέας Μπόμης, Γκολ 2000 • Ένας αιώνας ποδόσφαιρο: αλμανάκ, ιστορία, σχόλια, Εκδόσεις Πελεκάνος, Αθήνα 2000, ISBN 978-000-4000-05-3, σελ. 39
  11. ↑ Greece - Final Tables 1906-1959, Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος, Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF)
  12. ↑ Το ποδοσφαιρικόν κύπελλον Ελλάδος, εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 24.09.1959, σ. 4
  13. ↑ Οι μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία του Κυπέλλου Ελλάδος, Θοδωρής Κουνάδης, sport24.gr, 23.09.2011
  14. ↑ Greek Cup - Highest Scores (complete), Γιώργος Γ. Βασσάλος για το Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF) (Αγγλικά)
  15. ↑ «Τα αξιοσημείωτα στην ιστορία του κυπέλλου Ελλάδας». makthes.gr.
  16. 1 2 3 4 5 Στάθης Αρβανίτης, Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 23-32
  17. ↑ Πάνος Φιαμέγκος (συνεργ. στατιστικά Ν. Πετρόπουλος), Παναθηναϊκός, 1908-1998 • 90 χρόνια ιστορικής πορείας, Εκδ. Γ. Γεωργαλάς, Αθήνα 1998, σελ. 202
  18. 1 2 67 χρόνια κύπελλο Ελλάδος, ό.π, σελ. 29
  19. 1 2 3 4 5 Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, Η ιστορία του Ολυμπιακού • 71 χρόνια Ολυμπιακός, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996, τμ. Β, σελ. 725
  20. 1 2 3 4 Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τμ. Β, σελ. 730-731
  21. ↑ Άρης-Πανιώνιος 5-2, εφημ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 15.02.1979, σελ. 4
  22. ↑ Σήφης Βοτζάκης (συνεργ. Βαγγέλης Μελέκογλου), 100 χρόνια Παναθηναϊκός • Η ιστορία 1908-2008, Εκδόσεις Α.Α Λιβάνη, Αθήνα 2008, ISBN 960-1418-75-X, σελ. 489
  23. ↑ Βοτζάκης, σελ. 495
  24. ↑ Βοτζάκης, ό.π, σελ. 483
  25. ↑ Βοτζάκης, ό.π, σελ. 490
  26. ↑ Βοτζάκης, ό.π, σελ. 492
  27. 1 2 Ολυμπιακός: Απλά νίκησε, Βασίλης Καλπίνος, Ελληνική Ραδιοφωνία (ΕΡΑ), 22.12.2004
  28. 1 2 Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τμ. Α, σελ. 290
  29. ↑ 67 χρόνια κύπελλο Ελλάδος, ό.π, σελ. 28
  30. ↑ συλλογικό έργο (επιμέλεια Κώστας Κουκουλάς), The Cupfather, σειρά Goalnews Magazine, ειδική έκδοση εφημ. Goal news 02.04.2009, σελ. 36-37
  31. 1 2 συλλογικό έργο, Ελληνικός αθλητισμός • Ιστορική αναδρομή 1896-1996 / Στατιστικά όλων των αθλημάτων, έκδοση Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (ΓΓΑ), Υφυπουργείο Αθλητισμού, Αθήνα 1997, τμ. Β΄, σελ. 265
  32. ↑ Greece - Cup Data > Topscorers by Year, Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος, RSSSF (Αγγλικά)
  33. ↑ The Cupfather, ό.π, σελ. 46
  34. 1 2 Αρβανίτης, ό.π, σελ. 346
  35. 1 2 Βοτζάκης, ό.π, σελ. 506
  36. ↑ 2003-2004, ψηφιακό αρχείο Κυπέλλου Ελλάδος, ΕΠΟ
  37. ↑ 67 χρόνια κύπελλο Ελλάδος, ό.π, σελ. 30
  38. ↑ Μπόμης, ό.π, σελ. 558 και 560
  39. 1 2 3 4 5 Αφιέρωμα στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος Αρχειοθετήθηκε 2015-05-20 στο Wayback Machine., e-soccer.gr, 20.05.2015
  40. ↑ Ολυμπιακός – ΑΕΚ 1-2: «Κιτρινόμαυρο» γλέντι με Μάνταλο και Τζιμπούρ!, Παναγιώτης Τζαμπαζλής, onsports.gr
  41. ↑ Country > Greece, footballderbies.com (Αγγλικά)
  42. ↑ The greatest rivalries in club football > Nos 50-41, βρετανική εφημ. Daily Mail 13.09.2009 (Αγγλικά)
  43. ↑ Διοργανώσεις > Κύπελλο Ελλάδος > Προκήρυξη, ιστότοπος ΕΠΟ (αρχειοθετημένο από το πρωτότυπο μέσω του web.archive.org στις 19.06.2016)
  44. ↑ Χρηματοοικονομική ανάλυση των εταιρειών Vodafone – Hellas Online Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine., okeanis.lib.teipir.gr
  45. ↑ Προκήρυξη αγώνων Κυπέλλου Ελλάδος ΟΠΑΠ 2010-2011, ιστότοπος Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ)
  46. ↑ «Κύπελλο Ελλάδας: Η Novibet αποκλειστικός χορηγός της διοργάνωσης». sport24.gr. 15 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2023.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κύπελλο_Ελλάδας_(ποδόσφαιρο_ανδρών)&oldid=11338543"