Κύπελλο Ελλάδας (ποδόσφαιρο ανδρών)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κύπελλο Ελλάδος
ΔιοργανωτήςΕΠΟ
Ίδρυση1931
ΧώραΕλλάδα Ελλάδα
Τρέχων κάτοχοςΠαναθηναϊκός
(19ος τίτλος)
Περισ. κατακτήσειςΟλυμπιακός
(28 τίτλοι)
Τηλεοπτική κάλυψηCOSMOTE TV
Ιστοσελίδαepo.gr
Soccerball current event.svg 2022–23
wikidata (π • σ • ε )

Το Κύπελλο Ελλάδας αποτελεί τη δεύτερη σημαντικότερη εγχώρια διοργάνωση ποδοσφαίρου ανδρών, μετά το πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής (Super League). Διοργανώτρια αρχή του θεσμού είναι η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ).[1] Από την έναρξή του το 1931 έχει διεξαχθεί 80 φορές, στις οποίες κυπελλούχος αναδείχθηκε τις 79.[2]

Από την περίοδο 2018-19 (με εξαίρεση την περίοδο 2020-21) στο Κύπελλο Ελλάδας συμμετέχουν οι Π.Α.Ε. των επαγγελματικών κατηγοριών της χώρας και οι 53 κυπελλούχοι σύλλογοι των τοπικών Ε.Π.Σ.[3] Από την αγωνιστική περίοδο 2013−14 έως την περίοδο 2017-18 μετείχαν μόνο οι σύλλογοι των δύο ανώτερων εθνικών κατηγοριών, Σούπερ Λιγκ και Φούτμπολ Λιγκ, ενώ μέχρι τη σεζόν 2012−13 λάμβαναν επίσης μέρος αυτοί της Γ΄ Εθνικής (Φούτμπολ Λιγκ 2 κατά το 2010-2013). Παλαιότερα και έως την περίοδο 1970−71, δικαίωμα προαιρετικής συμμετοχής είχαν και οι αγωνιζόμενοι στα πρωταθλήματα των τοπικών Ενώσεων Ποδοσφαιρικών Σωματείων (Ε.Π.Σ.), με αποτέλεσμα κάποιες χρονιές ο συνολικός αριθμός των ομάδων να φτάνει ή ακόμα και να υπερβαίνει τις 200. Κατά καιρούς υπέστη διαφοροποιήσεις της επίσημης ονομασίας του, όπως π.χ. με την προσθήκη ονομασιών των εκάστοτε χορηγών.

Η πιο επιτυχημένη ομάδα του θεσμού είναι ο Ολυμπιακός με 28 τίτλους (εκ των οποίων τα 22 αήττητα), ο οποίος κατέχει και το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων με 5 σερί τρόπαια (αήττητα) από την περίοδο 1956-57 έως και την περίοδο 1960-61 [4].

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν από την ίδρυση της ΕΠΟ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διοργανώσεις κυπέλλου αναφέρονται από τα πρώτα ήδη χρόνια του ποδοσφαίρου στη χώρα. Συγκεκριμένα το Φεβρουάριο του 1907 καταγράφεται η διεξαγωγή συναντήσεων που προκήρυξαν η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων (σημερινή ΕΟΕ) και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Αθλητικών και Γυμναστικών Σωματείων (ΣΕΑΓΣ, πλέον ΣΕΓΑΣ)[5] με σύστημα νοκ άουτ,[σ 1] όπου στον τελικό αναμετρήθηκαν οι Εθνικός ΓΣ (επιβλήθηκε με 2-1) και Ακαδημαϊκόν Γυμναστήριον (ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών),[7] νικητές αντίστοιχα των Πειραϊκού Συνδέσμου και Πανελλήνιου ΓΣ κατά τους ημιτελικούς.[8]

Ως "αγώνα κυπέλλου" διεξαχθέντα υπό τον ΣΕΑΓΣ περιγράφει προπολεμική αθλητική εφημερίδα δύο διοργανώσεις περί τα 1909 και 1910, τις οποίες κατέκτησαν οι ΣΠ Γουδή και Πειραϊκός Σύνδεσμος.[9] Είναι πιθανόν αυτές να ταυτίζονται με τα πρωταθλήματα –του ίδιου φορέα και με νικητές τους προαναφερόμενους– των περιόδων 1908-09 και 1909-10 για τα οποία κάνουν λόγο πηγές της μεταγενέστερης βιβλιογραφίας[10] [11] ή όντως να προκηρύχθηκαν διοργανώσεις τόσο κυπέλλου, όσο και πρωταθλήματος κατά τη διάρκεια της ίδιας αγωνιστικής χρονιάς.

Ο θεσμός υπό την ΕΠΟ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ομάδα της ΑΕΚ κατέκτησε το πρώτο κύπελλο της ΕΠΟ το 1932.

Ξεκίνησε την περίοδο 1931–32 και τα πρώτα χρόνια η συμμετοχή ήταν προαιρετική, ενώ για πολλά χρόνια στη συνέχεια, ως τη φάση των «16» τα ζευγάρια προέκυπταν με γεωγραφικά κριτήρια, έτσι ώστε να αποφεύγονται οι συχνές μετακινήσεις των ομάδων. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 είχαν καθιερωθεί οι προκριματικοί όμιλοι, με τις ομάδες της Α΄ Εθνικής να τίθενται επικεφαλής και τις δύο πρώτες ομάδες κάθε ομίλου να προκρίνονται.

Μέχρι το 1963–64 εάν κάποιος αγώνας παρέμενε ισόπαλος και μετά την παράταση, γινόταν επαναληπτικός αγώνας στην έδρα της φιλοξενούμενης ομάδας και στην περίπτωση νέας ισοπαλίας έπειτα από 120', ακολουθούσε κλήρωση ("στρίψιμο" νομίσματος) στα γραφεία της ΕΠΟ μία από τις επόμενες ημέρες. Ο επαναληπτικός καταργήθηκε, όταν στον ημιτελικό Παναθηναϊκού−Ολυμπιακού 1–1 οι φίλαθλοι και των δύο ομάδων μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο, κατέστρεψαν το γήπεδο και διέκοψαν τον αγώνα, πιστεύοντας ότι ήταν κανονισμένο να λήξει ισόπαλο ώστε να γίνει επαναληπτικός και να υπάρξουν επιπλέον εισπράξεις. Τότε (1964) δεν απονεμήθηκε ο τίτλος, ωστόσο πολλά χρόνια αργότερα η ΕΠΟ αναγνώρισε αυτό το τρόπαιο στην ΑΕΚ, η οποία είχε προκριθεί στον τελικό αποκλείοντας τον Πιερικό.

Στη διοργάνωση της περιόδου 1968–69, ο κυπελλούχος αναδείχθηκε με κλήρωση (στρίψιμο νομίσματος).

Την περίοδο 1990–91 καθιερώθηκε για πρώτη φορά η διεξαγωγή διπλών αγώνων στον τελικό και ίσχυσε για δύο χρονιές (1990-91 και 1991-92), σε αντιγραφή της αντίστοιχης ιταλικής (στην Αυστρία είχαν επανέλθει σε μονό τελικό το 1990).

Περισσότερες κατακτήσεις τίτλων στη διοργάνωση έχει ο Ολυμπιακός, ο οποίος υπήρξε τελικός νικητής 28 φορές, έχοντας συμμετάσχει σε 41 τελικούς. Κατέχει μάλιστα το ρεκόρ έξι συνεχόμενων κατακτήσεων από το 1957 και μετά. Στον αντίποδα, το διάστημα των περιόδων 1973–74 έως 1979–80, το τρόπαιο κατέκτησαν διαδοχικά 7 διαφορετικοί σύλλογοι.

Ο Απόλλων Σμύρνης είναι κάτοχος του ρεκόρ της νίκης με ευρύτερη διαφορά στην ιστορία του θεσμού. Για τον Α΄ Προκριματικό Γύρο της περιφέρειας Αθηνών την περίοδο 1959-60 και στις 23 Σεπτεμβρίου 1959,[12] η ομάδα της Ριζούπολης επικράτησε με 23–0 του ΠΑΟ Νέας Μελανδίας (πρόγονο του σημερινού ΑΣ Πετράλωνα).[13] Τα περισσότερα τέρματα σε έναν αγώνα πέτυχε ο ΟΦΗ εναντίον του γειτονικού Ολυμπιακού Ηρακλείου το 1965 στη συνάντησή τους με τελικό αποτέλεσμα 24−2, κατά την οποία σημειώθηκε και το ρεκόρ συνολικής επίτευξης τερμάτων σε έναν αγώνα στο θεσμό (δεν λαμβάνονται υπόψη τυχόν εύστοχες εκτελέσεις στη διαδικασία των πέναλτι).[14]

Σύστημα διεξαγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τρόπαιο του θεσμού του Κυπέλλου Ελλάδος που η ΕΠΟ απένεμε κάθε χρόνο μεταξύ 1972 και 2009.

Από περίοδο 2018-19[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από την περίοδο 2018-19 στο Κύπελλο Ελλάδος θα συμμετέχουν, εκτός των ΠΑΕ των δυο επαγγελματικών κατηγοριών, και οι 53 κυπελλούχοι των τοπικών ΕΠΣ [15]

Από 2005-06 έως 2012-13[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από την περίοδο 2005–06 και μέχρι την 2012–13 ίσχυε το ακόλουθο σύστημα διεξαγωγής:

1ος γύρος: Μετέχουν αποκλειστικά οι ομάδες των 2 ομίλων της Γ΄ Εθνικής και οι αγώνες είναι μονοί νοκ άουτ στην έδρα της ομάδας που ορίζεται από την κλήρωση. Σε περίπτωση ισοπαλίας ακολουθεί παράταση και αν χρειαστεί η διαδικασία των πέναλτι.

2ος γύρος: Οι προκριθείσες ομάδες του 1ου γύρου αντιμετωπίζουν σε μονό νοκ άουτ αγώνα (με πιθανότητα παράτασης ή πέναλτι) τις ομάδες της Β΄ Εθνικής που εισέρχονται στη διοργάνωση. Οι αγώνες γίνονται υποχρεωτικά στην έδρα της ομάδας της Γ΄ Εθνικής. Περίπτωση να βρεθούν αντιμέτωπες μεταξύ τους ομάδες της ίδιας κατηγορίας, αποκλείεται.

3ος γύρος: Πρόκειται για έναν συμπληρωματικό, εμβόλιμο γύρο, με μόνο 2 ζευγάρια αγώνων ομάδων Β΄ και Γ΄ Εθνικής, ώστε το σύνολο των ομάδων που θα συνεχίσουν στη διοργάνωση να είναι 32. Και στη φάση αυτή οι δύο αγώνες είναι μονοί νοκ άουτ.

4ος γύρος: Οι προκριθείσες ομάδες του 2ου και του 3ου γύρου αντιμετωπίζουν σε μονό νοκ άουτ αγώνα (με πιθανότητα παράτασης ή πέναλτι ξανά) τις ομάδες της Α΄ Εθνικής που εισέρχονται στη διοργάνωση. Οι αγώνες γίνονται υποχρεωτικά στην έδρα της ομάδας μικρότερης κατηγορίας, δηλαδή οι ομάδες της Α΄ Εθνικής είναι όλες φιλοξενούμενες. Περίπτωση να βρεθούν αντιμέτωπες μεταξύ τους ομάδες της ίδιας κατηγορίας, και πάλι αποκλείεται.

5ος γύρος (φάση των 16): Οι 16 ομάδες που προκρίθηκαν από τον 4ο γύρο μπαίνουν πλέον σε ελεύθερη κλήρωση και σχηματίζονται 8 ζευγάρια, ανεξαρτήτως κατηγορίας. Η έδρα του αγώνα ορίζεται από την κλήρωση. Και πάλι οι αγώνες είναι μονοί νοκ άουτ, μόνο που σε περίπτωση ισοπαλίας δεν υπάρχει δυνατότητα για παράταση ή πέναλτι. Σ΄ αυτήν την περίπτωση ορίζεται επαναληπτικός αγώνας στην έδρα της φιλοξενούμενης ομάδας. Αν και πάλι υπάρξει ισοπαλία, τότε ακολουθεί κανονικά η διαδικασία παράτασης και πέναλτι. Δεν υπολογίζεται ο κανονισμός του εκτός έδρας γκολ στην περίπτωση 2 ισοπαλιών, αφού κάθε αγώνας αυτής της φάσης λογίζεται ως μοναδικός.

Προημιτελικοί (φάση των 8): Οι 8 ομάδες σχηματίζουν, πάντα κατόπιν κλήρωσης, 4 ζευγάρια όπου πλέον οι αγώνες γίνονται διπλοί στις έδρες των αντιπάλων ομάδων. Σ΄ αυτήν την περίπτωση ισχύει ο κανονισμός του εκτός έδρας γκολ για την πρόκριση, χωρίς όμως και πάλι να αποκλείεται το ενδεχόμενο για παράταση ή πέναλτι στον επαναληπτικό αγώνα.

Ημιτελικοί: Διεξάγονται ακριβώς με την ίδια διαδικασία των προημιτελικών.

Τελικός: Διεξάγεται μονός αγώνας με ενδεχόμενο παράτασης ή πέναλτι σε περίπτωση ισοπαλίας, ενώ η έδρα του αγώνα ορίζονταν έγκαιρα από την ΕΠΟ και διευκρινίζονταν οι περιπτώσεις όπου οι αντίπαλες ομάδες του τελικού προέρχονται από διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές. Με νέο όμως καταστατικό από το 2012, όλοι οι τελικοί ορίζονται στην έδρα του ΟΑΚΑ ανεξάρτητα από τις γεωγραφικές περιοχές των ομάδων του τελικού.

Οι Κυπελλούχοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύνολο τίτλων και συμμετοχές στον τελικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανά σύλλογο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύλλογος Κυπελ. Φιναλίστ Συμμετ. Έτη παρουσίας ως κυπελλούχος Έτη παρουσίας ως φιναλίστ
630px seven vertical stripes HEX-ED1C24 and White.svg Ολυμπιακός 28 14 42 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009, 2012, 2013, 2015, 2020 1956, 1962*, 1966, 1969, 1974, 1976, 1986, 1988, 1993, 2001, 2002, 2004, 2016, 2021
Verde con trifoglio Verde su cerchio Bianco.svg Παναθηναϊκός 19 11 30 1940, 1948, 1955, 1967, 1969, 1977, 1982, 1984, 1986, 1988, 1989, 1991, 1993, 1994, 1995, 2004, 2010, 2014, 2022 1949, 1960, 1962*, 1965, 1968, 1972, 1975, 1997, 1998, 1999, 2007
600px Giallo con aquila bicefala nera.svg ΑΕΚ 15 11 26 1932, 1939, 1949, 1950, 1956, 1964**, 1966***, 1978, 1983, 1996, 1997, 2000, 2002, 2011, 2016 1948, 1953, 1979, 1994, 1995, 2006, 2009, 2017, 2018, 2019, 2020
600px Bianco con aquila bicefala nera.png Π.Α.Ο.Κ. 8 14 22 1972, 1974, 2001, 2003, 2017, 2018, 2019, 2021 1939, 1951, 1955, 1970, 1971, 1973, 1977, 1978, 1981, 1983, 1985, 1992, 2014, 2022
600px Marrone con cavallo Bianco.png ΑΕΛ 2 02 4 1985, 2007 1982, 1984
600px diagonal HEX-0000FF background HEX-E60607.svg Πανιώνιος 2 04 6 1979, 1998 1952, 1961, 1967, 1989
Giallo e Nero Aris.JPG Άρης Θεσσαλονίκης 1 08 9 1970 1932, 1933, 1940, 1950, 2003, 2005, 2008, 2010
Azzurro e Bianco con H.png Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1 04 5 1976 1947, 1957, 1980, 1987
600px diagonal right Black on White background.svg ΟΦΗ 1 01 2 1987 1990
600px Blu e Bianco Strisce Εθνικός Πειραιώς 1 0– 1 1933
600px Giallo e Rosso (Strisce)2.png Καστοριά 1 0– 1 1980
Δόξα Δράμας – 03 3 1954, 1958, 1959
Blu con Stella Bianca.png Ατρόμητος – 02 2 2011, 2012
Bianco e Nero Pierikos.png Πιερικός – 01 1 1963
600px Culori Athinaikos.png Αθηναϊκός – 01 1 1991
600px Blu Bianco e Blu2.svg Απόλλων Σμύρνης – 01 1 1996
Blu con Stella bianca 2.png Ιωνικός – 01 1 2000
Blu con Stella Gialla.png Αστέρας Τρίπολης – 01 1 2013
600px bisection vertical HEX-FF0000 White.svg Ξάνθη – 01 1 2015

* η συμμετοχή των Ολυμπιακού Πειραιώς και Παναθηναϊκού στον τελικό του 1962 προσμετράται και για τους δύο ως παρουσία φιναλίστ, δεδομένου ότι ο αγώνας διακόπηκε λόγω σκότους στη παράταση (0-0). Λόγω των επεισοδίων μεταξύ των παικτών των δυο ομάδων, των επεισοδίων στις κερκίδες, τις υπερβολικές καθυστερήσεις και την καχυποψία ότι όλα αυτά ήταν σκόπιμα για να επαναληφθεί ο αγώνας και να αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη οι ομάδες, το συμβούλιο της ΓΓΑ αποφάσισε να τιμωρήσει την ΕΠΟ με επίπληξη και απαγόρευσε την επανάληψη του αγώνα ως ποινή για τις δυο ομάδες.[16]

** το 1964 διεκόπη ο ημιτελικός μεταξύ Ολυμπιακού Πειραιώς και Παναθηναϊκού, πάλι στην παράταση (1-1), λόγω εισβολής των φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο. Τότε δεν έγινε τελικός, ενώ αρκετά αργότερα η ΕΠΟ αναγνώρισε αυτό το τρόπαιο στην ΑΕΚ, η οποία είχε προκριθεί στον τελικό αποκλείοντας τον Πιερικό στα ημιτελικά.

*** το 1966 πάλι δεν έγινε τελικός. Ο Ολυμπιακός είχε προκριθεί στον τελικό έχοντας αποκλείσει τα Τρίκαλα, ενώ στον άλλο ημιτελικό μεταξύ ΑΕΚ και Καβάλας ξέσπασε διαμάχη μεταξύ των δυο ομάδων, με αφορμή την έδρα του ημιτελικού. Η Καβάλα τελικά μηδενίστηκε και η ΕΠΟ όρισε καθυστερημένα τον τελικό τον Ιούλιο. Ο Ολυμπιακός διαμαρτυρήθηκε έντονα επειδή οι παίκτες του και ο προπονητής είχαν φύγει ήδη για διακοπές, με αποτέλεσμα να μην κατέβει στον τελικό. Τελικά το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους η ΕΠΟ ανακήρυξε κυπελλούχο την ΑΕΚ.

Ανά πόλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με την τρέχουσα ένταξη κάθε συλλόγου σε μία Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων (ΕΠΣ).

Πόλη Κ. Φ. Κυπελλούχοι Φιναλίστ
Αθήνα 36 29 Παναθηναϊκός 19, ΑΕΚ 15, Πανιώνιος 2 Παναθηναϊκός 10, ΑΕΚ 11, Πανιώνιος 4, Ατρόμητος 2, Αθηναϊκός 1, Απόλλων Σμύρνης 1
Πειραιάς 29 15 Ολυμπιακός 28, Εθνικός 1 Ολυμπιακός 14, Ιωνικός 1
Θεσσαλονίκη 100 26 Π.Α.Ο.Κ. 8, Άρης 1, Ηρακλής 1 Π.Α.Ο.Κ. 14, Άρης 8, Ηρακλής 4
Λάρισα 2 2 ΑΕ Λάρισας
Ηράκλειο 01 01 ΟΦΗ
Καστοριά 01 0– ΑΓΣ Καστοριάς
Δράμα 0– 03 Δόξα
Κατερίνη 0– 01 Πιερικός
Τρίπολη 0– 01 Αστέρας
Ξάνθη 0– 01 Ξάνθη ΑΟ

Επιμέρους στατιστικά, ρεκόρ και πληροφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ολυμπιακός είναι ο πολυνίκης του θεσμού με 28 κατακτήσεις, ενώ διαθέτει και το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων με 5 σερί τρόπαια από την περίοδο 1956-57 έως την περίοδο 1960-61.[17]

Η ΑΕΚ είναι η πρώτη ομάδα που κατέκτησε το τρόπαιο. Ο Άρης αποτελεί την πρώτη ομάδα εκτός Λεκανοπεδίου και συνάμα την πρώτη της Θεσσαλονίκης που κατέκτησε το τρόπαιο, ενώ η Καστοριά αποτελεί την πρώτη επαρχιακή ομάδα που στέφθηκε νικήτρια του θεσμού (1980) και μάλιστα μαζί με την ΑΕΛ (1985, 2007) και τον ΟΦΗ (1987) είναι οι μόνες εκτός των δύο μεγάλων αστικών κέντρων της Αθήνας-Πειραιά και της Θεσσαλονίκης που έχουν καταφέρει να κερδίσουν το τρόπαιο στην ιστορία του θεσμού.

Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα με τις περισσότερες παρουσίες σε τελικό με 42 και ακολουθεί ο Παναθηναϊκός με 30.

Κορυφαίοι ποδοσφαιριστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνολικά στο θεσμό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συμμετοχή σε κατακτήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως κατακτήσεις του κυπέλλου Ελλάδος σε ατομικό επίπεδο, προσμετρώνται οι περιπτώσεις που ο παίκτης αγωνίστηκε τουλάχιστον μία φορά για τη διοργάνωση της εκάστοτε περιόδου. Όταν δεν μετείχε στον τελικό της χρονιάς, αυτή αναγράφεται με πλάγια γραμματοσειρά και συνοδεύεται από επεξηγηματική σημείωση.

κατά χρονολογική σειρά επίτευξης του αριθμού κατακτήσεων
# Ποδοσφαιριστής Κατακτήσεις[18] [19] [20]
(χωρίς συμμετοχή στον τελικό)		 Χρονιές Σύλλογος/γοι
1 Ηλίας Ρωσ(σ)ίδης 9 (2) 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958,[σ 2] 1959,[σ 3] 1960, 1961 ΟΣΦΠ
Θανάσης Μπέμπης 9 (1) 1951, 1952, 1953, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961,[σ 4] 1963 ΟΣΦΠ
3 Μπάμπης Κοτρίδης 8 (2) 1951, 1952, 1953,[σ 5] 1954, 1957, 1958, 1959,[σ 6] 1960 ΟΣΦΠ
Κώστας Πολυχρονίου 8 (1) 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968[σ 7] ΟΣΦΠ
Δημήτρης Σαραβάκος 8 (4) 1979,[σ 8] 1986, 1988, 1989, 1991, 1993,[σ 9] 1994, 1996[σ 10] Πανιώνιος 1, ΠΑΟ 6, ΑΕΚ 1
6 Κώστας Αντωνίου 7 (2) 1984, 1986, 1988,[σ 11] 1989, 1991, 1993, 1994 ΠΑΟ
Κώστας Μαυρίδης 7 (2) 1984, 1986, 1988, 1989, 1991, 1993, 1994[σ 12] ΠΑΟ
Γιάννης Καλιτζάκης 7000 1988, 1989, 1991, 1993, 1994, 1995, 2000 ΠΑΟ 6, ΑΕΚ 1
9 Βασίλης Ξανθόπουλος 6 (1) 1952, 1953, 1954, 1957, 1959, 1960[σ 13] ΟΣΦΠ
Σωτήρης Γκαβέτσος 6 (1) 1957, 1958, 1959,[σ 14] 1960, 1961, 1963 ΟΣΦΠ
Μίμης Στεφανάκος 6000 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965 ΟΣΦΠ
Γιάννης Κυράστας 6 (1) 1973,[σ 15] 1975, 1981, 1982, 1984, 1986 ΟΣΦΠ 3, ΠΑΟ 3
Λούης Χριστοδούλου 6 (2) 1988, 1989, 1991, 1993, 1994, 1995[σ 16] ΠΑΟ
Γιώργος Χ. Γεωργιάδης 6 (1) 1993, 1994, 1995, 2001, 2003, 2005[σ 17] ΠΑΟ 3, Π.Α.Ο.Κ. 2, ΟΣΦΠ 1
  • ο Πολυχρονίου δεν είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει και 9ο τρόπαιο,[30] όταν ο Ολυμπιακός αποσύρθηκε από τον τελικό του 1966 με αντίπαλο την ΑΕΚ.

Τέρματα και αρχισκόρερ έτους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποδοσφαιριστές που έχουν σημειώσει τουλάχιστον 50 γκολ στην κανονική διάρκεια ή παράταση αγώνων κυπέλλου (όχι σε ενδεχόμενη διαδικασία των πέναλτι) και με τη σχετική αθλητική βιβλιογραφία να παραθέτει στοιχεία έως και τη διοργάνωση 2008-09 μόνο,[σ 18] είναι:

# Ποδοσφαιριστής Τέρματα
[31][32][33]		 Πέν. Σύλλογος/γοι Πρώτος σκόρερ διοργάνωσης[34] [35]
φορές χρονιές (με τονισμένα οι νικηφόρες)
1 Γιώργος Σιδέρης
73
 5[36] Ατρόμητος Πειραιώς (13), ΟΣΦΠ (60)[36]
5
 1962 με 9, 1963 με 7, 1965 με 7, 1968 με 7, 1969 με 9
2 Δημήτρης Σαραβάκος 64[σ 19]
;
 Πανιώνιος Σμύρνης, ΠΑΟ (50),[37] ΑΕΚ
4
 1988 με 10, 1989 με 7, 1990 με 8, 1991 με 10 (όλες με τον ΠΑΟ)
3 Μίμης Παπαϊωάννου
55
;
 ΑΕΚ
–
4 Θωμάς Μαύρος
54
;
 Πανιώνιος Σμύρνης (σε δύο θητείες), ΑΕΚ
μία
 1983 με 12 (με την ΑΕΚ)
5 Κριστόφ Βαζέχα
0050[37]
;
 ΠΑΟ
μία
 1999 με 5

Στον τελικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρουσίες, αγώνες και επιτυχίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

κατά χρονολογική σειρά επίτευξης του αριθμού παρουσιών[20]
# Ποδοσφαιριστής Σύλ-
λο-
γος		 Παρουσία και αγώνες τελικών Κατάκτηση κυπέλλου
πλ. αγ. χρονιές πλ. χρονιές
1 Θανάσης Μπέμπης ΟΣΦΠ 100 120 1951, 1952 & επανάληψη, 1953, 1956, 1957, 1958, 1959,
1960 & επανάληψη, 1962 διακοπή, 1963 		8[σ 20] 1951 με 1953, 1957 με 1960, 1963
2 Κώστας Πολυχρονίου ΟΣΦΠ 9 100 1956, 1957, 1958, 1959, 1960 & επανάλ., 1961, 1962 διακ., 1963, 1965 7[σ 21] 1957 με 1961, 1963, 1965
Μίμης Δομάζος ΠΑΟ 9 100 8: 1960 & επανάλ., 1962 διακοπή, 1965, 1967, 1968, 1969, 1972, 1977 3 3: 1967, 1969, 1977
ΑΕΚ 1: 1979 –
Γιώργος Κούδας Π.Α.Ο.Κ. 9 9 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1978, 1981, 1983 2 1972, 1974
5 Ηλίας Ρωσ(σ)ίδης ΟΣΦΠ 8 100 1951, 1952 & επανάλ., 1953, 1954, 1956, 1957, 1960 & επανάλ., 1961 7[σ 22] 1951 με 1954, 1957, 1960, 1961
Στράτος Αποστολάκης ΟΣΦΠ 8 9 2: 1988, 1990 5 1: 1990
ΠΑΟ 6: 1991 διπλός, 1993, 1994, 1995, 1997, 1998 4: 1991, 1993 με 1995
Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς ΟΣΦΠ 8 8 1999, 2001, 2002, 2004, 2005, 2006, 2008, 2009 5 1999, 2005, 2006, 2008, 2009
8 Μπάμπης Κοτρίδης ΟΣΦΠ 7 9 1951, 1952 & επανάληψη, 1954, 1956, 1957, 1958, 1960 & επανάληψη 6[σ 23] 1951, 1952, 1954, 1957, 1958, 1960
Μίμης Στεφανάκος ΟΣΦΠ 7 8 1958, 1959, 1960 & επανάληψη, 1961, 1962 διακοπή, 1963, 1965 6 1958 με 1961, 1963, 1965
Γιάννης Γκαϊτατζής ΟΣΦΠ 7 7 1965, 1968, 1969, 1971, 1973, 1974, 1975 5 1965, 1968, 1971, 1973, 1975
Σταύρος Σαράφης Π.Α.Ο.Κ. 7 7 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1978 2 1972, 1974
Γιάννης Γούναρης Π.Α.Ο.Κ. 7 7 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1978, 1981 2 1972, 1974
Κριστόφ Βαζέχα ΠΑΟ 7 8 1991 διπλός, 1993, 1994, 1995, 1997, 1998, 1999 4[σ 24] 1991, 1993 με 1995
Γιάννης Καλιτζάκης ΠΑΟ 7 8 6: 1988, 1989, 1991 διπλός, 1993, 1994, 1995 7 6: 1988, 1989, 1991, 1993 με 1995
ΑΕΚ 1: 2000 1: 2000
Γιώργος Χ. Γεωργιάδης ΠΑΟ 7 7 5: 1993, 1994, 1995, 1997, 1998 5[σ 25] 3: 1993 με 1995
Π.Α.Ο.Κ. 2: 2001, 2003 2: 2001, 2003
  • οι Πολυχρονίου, Γκαϊτατζής δεν είχαν την ευκαιρία για μία 10η και 8η παρουσία αντίστοιχα,[30] όταν ο Ολυμπιακός αποσύρθηκε από τον τελικό του 1966 με αντίπαλο την ΑΕΚ.

Από τους παίκτες που μετείχαν αποκλειστικά σε νικηφόρους τελικούς, ο Καλιτζάκης αποτελεί αυτόν με τις περισσότερες παρουσίες στην ιστορία του θεσμού και συγκεκριμένα 7. Ο Μπέμπης έχει 8, οι Ρωσσίδης, Πολυχρονίου 7, ενώ και οι τρεις ως μόνη ήττα το 1-2 του 1956 από την ΑΕΚ (στον μοναδικό, άλλωστε, τελικό σε 13 που ο Ολυμπιακός Πειραιώς ηττήθηκε κατά τη 15ετή κυριαρχία του στη διοργάνωση μεταξύ 1951 και 1965).

Τέρματα σε τελικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προσμετρώνται όσα σημειώθηκαν στην κανονική διάρκεια του αγώνα και την παράταση, όχι σε ενδεχόμενη διαδικασία των πέναλτι:[39] [40]

κατά χρονολογική σειρά επίτευξης του αριθμού τερμάτων
# Ποδοσφαιριστής Τέρματα Λεπτά Τέρματα ανά τελικό
(με τονισμένα οι νικηφόροι)		 Σύλλογος/γοι
1 Γιώργος Σιδέρης 6 690' 1960 κανένα+ένα, 1961 δύο, 1963 ένα, 1965 ένα, 1968, 1969 ένα ΟΣΦΠ
2 Γιώργος Δαρίβας 5 570' 1951 ένα, 1952 κανένα+ένα, 1953 ένα, 1954 ένα, 1956 ένα ΟΣΦΠ
Κώστας Πολυχρονίου 5 (1 πέν.) 937' 1956, 1957, 1958 δύο, 1959, 1960 κανένα+δύο, 1961, 1962, 1963 ένα, 1965 ΟΣΦΠ
Δημήτρης Σαραβάκος 5 (1 πέν.) 450' 1986 δύο, 1988 ένα, 1989 ένα, 1991 ένα, 1995 ΠΑΟ, ΑΕΚ (το 1995)
5 Νίκος Κίτσος 4 300' 1932 τρία, 1933 ένα Άρης Θεσσαλονίκης
Μπάμπης Δρόσος 4 480' 1951 δύο, 1952 ένα+κανένα, 1953, 1954 ένα ΟΣΦΠ
Γιώτης Τσαλουχίδης 4 480' 1988, 1990 δύο, 1992 ένα+ένα, 1993 ΟΣΦΠ
Κριστόφ Βαζέχα 4 (1 πέν.) 755' 1991 ένα+κανένα, 1993 ένα, 1994 ένα, 1995 ένα, 1997, 1998, 1999 ΠΑΟ
9 από 3: Γιάννης Βάζος (ΟΣΦΠ), Ηλίας Υφαντής (ΟΣΦΠ), Θανάσης Μπέμπης (ΟΣΦΠ), Τάκης Τσιρώνης (1 πεν. / ΑΓΣ Καστοριάς), Χρήστος Δημόπουλος (1 πεν. / ΠΑΟ), Βαγγέλης Βλάχος (ΑΕΚ 1, ΠΑΟ 2), Βασίλης Τσιάρτας (1 πέν. / ΑΕΚ), Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς (2 πέν. / ΟΣΦΠ),[41] Μιχάλης Κωνσταντίνου (ΠΑΟ 2, ΟΣΦΠ 1),[41] Μάρκους Μπεργκ (ΠΑΟ),[41] Ραφίκ Τζεμπούρ (ΟΣΦΠ 2, ΑΕΚ 1)[41] [42]

Από τους παραπάνω, χατ τρικ σημείωσαν οι Κίτσος (1932, στον πρώτο τελικό του θεσμού), Βάζος (1947), Τσιρώνης (1980, έπειτα από 33 χρόνια και διεξαγωγή ισάριθμων ακριβώς αγώνων με 8 να περιλαμβάνουν παράταση), Τσιάρτας (1996) και Μπεργκ (2014).[41] Ο Τσιρώνης κατέχει τη διάκριση του ταχύτερου χατ τρικ και του μοναδικού καθαρού (στα τελευταία 24' της επανάληψης), ενώ κυπελλούχοι στέφθηκαν οι τέσσερις που έπονται του πρωτοπόρου Κίτσου.

Οι 83 σύλλογοι με συμμετοχή στα προημιτελικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Κατάλογος συλλόγων με συμμετοχή στα προημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών

Κατά τις 78 φορές που ο θεσμός έχει διεξαχθεί μέχρι και την περίοδο 2019-20 (δεν συνυπολογίζεται η διοργάνωση 1940-41 που διακόπηκε στον αρχικό γύρο), μόλις 19 σύλλογοι έχουν προκριθεί στον τελικό, με 11 από αυτούς να στέφονται κυπελλούχοι, άλλοι 26 έως –μόνο– τα ημιτελικά και 38 στα προημιτελικά.

Ντέρμπι στο κύπελλο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Κατάλογος αγώνων ντέρμπι στο Κύπελλο Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών

Έως και την 78η διεξαγωγή του ελληνικού κυπέλλου (αγωνιστική περίοδος 2019-20, χωρίς να περιλαμβάνεται η προαναφερόμενη 1940-41), μόνον οι ΑΕΚ, Ολυμπιακός Πειραιώς, Παναθηναϊκός και Π.Α.Ο.Κ. έχουν να επιδείξουν διψήφιο αριθμό παρουσιών στον τελικό του και επιπρόσθετα, συγκεντρώνουν το 90% σχεδόν των τροπαίων. Οι πιθανές 6 μεταξύ τους συναντήσεις, διατηρούν για οποιοδήποτε γύρο του θεσμού το χαρακτήρα του ντέρμπι τον οποίον έχουν και στο πρωτάθλημα. Το ίδιο συμβαίνει επίσης για αυτή των δύο της συμπρωτεύουσας Άρη Θεσσαλονίκης και Π.Α.Ο.Κ., η οποία στο εξωτερικό αφενός αναγνωρίζεται ως η πλέον ενδιαφέρουσα ποδοσφαιρική αντιπαλότητα της Ελλάδας έπειτα από εκείνη των Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού,[43] αφετέρου έχει συγκαταλεχθεί ανάμεσα στα 50 σπουδαιότερα σε παγκόσμιο επίπεδο.[44]

Κατά μέσο όρο, προκύπτουν 2 διασταυρώσεις κάθε χρόνο μεταξύ των –θεωρούμενων ως– δημοφιλέστερων συλλόγων στη χώρα, με το φίλαθλο κοινό να έχει την ευκαιρία παρακολούθησης σχεδόν τριών (2,7) ντέρμπι κυπέλλου ετησίως. Χωρίς κανένα εξελίχθηκαν 8 διοργανώσεις, δηλαδή μία στην 9ετία, ενώ περισσότερα υπήρξαν τα 9 της περιόδου 2000-01 ως αποτέλεσμα των διπλών αγώνων σε κάθε φάση, ακόμα και των ομίλων, πλην του τελικού. Οι Άρης και Π.Α.Ο.Κ. αναμετρήθηκαν τρεις φορές για την 1949-50, το ίδιο ΑΕΚ και Παναθηναϊκός την 1995-96.

Μοναδική κυπελλούχος που επικράτησε και των τριών άλλων σε γύρο νοκ άουτ, αποτέλεσε η ΑΕΚ τη χρονιά 1977-78. Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το κύπελλο 1993-94 και η ΑΕΚ το 1995-96 έχοντας να αντιμετωπίσουν επίσης τρεις διασταυρώσεις για ντέρμπι, αλλά με την πρώτη –συμπτωματικά μεταξύ τους– κατά τη φάση των ομίλων και άρα χωρίς σοβαρή πιθανότητα αποκλεισμού εφόσον δεν νικούσαν, όπως και συνέβη. ΑΕΚ και Ολυμπιακός έχουν αναμετρηθεί σε 38 αγώνες και τους πιο πολλούς, ενώ ο δεύτερος και ο Παναθηναϊκός παρουσιάζουν την υψηλότερη συχνότητα διασταυρώσεων με 30 (πρόκειται όμως και για το ζευγάρι που καθυστερεί περισσότερο να συναντηθεί και συγκεκριμένα από το 2008). Γενικά, οι Πειραιώτες έχουν αντιμετωπίσει κάποιον από τους τρεις 79 φορές και σε 104 αγώνες, αριθμοί μεγαλύτεροι των υπολοίπων. Το ντέρμπι των "αιωνίων", αποτελεί τον συνηθέστερο τελικό του κυπέλλου Ελλάδος έχοντας λάβει χώρα σε 11 περιπτώσεις εντός 44 ετών, αρχική το 1960, πλέον πρόσφατη το 2004 και με μοιρασμένες τις επιτυχίες (το 1962 διακόπηκε χωρίς την ανάδειξη νικητή).

Τελικοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Κατάλογος τελικών Κυπέλλου Ελλάδας στο ποδόσφαιρο ανδρών

Κατάλογος αγώνων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περίοδος Κυπελλούχος Σκορ Φιναλίστ Χώρος Περιοχή Θεατές Αν.
1931–32 ΑΕΚ 5–3 Άρης Θεσσαλονίκης Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ; [υ 1]
1932–33 Εθνικός Πειραιώς 2–2 (παρ.) Άρης Θεσσαλονίκης Γήπεδο Άρη (παλαιό) Θεσσαλονίκη 7.000
2–1 Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1933–34 δ.δ. [υ 2]
1934–35 δ.δ. ό.π.
1935–36 δ.δ. ό.π.
1936–37 δ.δ. ό.π.
1937–38 δ.δ. ό.π.
1938–39 ΑΕΚ 2–1 Π.Α.Ο.Κ. Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1939–40 Παναθηναϊκός 3–1 Άρης Θεσσαλονίκης Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1940–41 δ.δ. [υ 3]
1941–42 δ.δ. [υ 4]
1941–42 δ.δ. ό.π.
1943–44 δ.δ. ό.π.
1944–45 δ.δ. [υ 5]
1945–46 δ.δ. ό.π.
1946–47 Ολυμπιακός Πειραιώς 5–0 Ηρακλής Θεσσαλονίκης Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1947–48 Παναθηναϊκός 2–1 ΑΕΚ Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1948–49 ΑΕΚ 0–0 (πα-δ) Παναθηναϊκός Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
2–1 (παρ.) Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1949–50 ΑΕΚ 4–0 Άρης Θεσσαλονίκης Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1950–51 Ολυμπιακός Πειραιώς 4–0 Π.Α.Ο.Κ. Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1951–52 Ολυμπιακός Πειραιώς 2–2 (παρ.) Πανιώνιος Σμύρνης Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ; (Ε)
2–0 Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1952–53 Ολυμπιακός Πειραιώς 3–2 ΑΕΚ Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1953–54 Ολυμπιακός Πειραιώς 2–0 Δόξα Δράμας Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1954–55 Παναθηναϊκός 2–0 Π.Α.Ο.Κ. Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα 6.729
1955–56 ΑΕΚ 2–1 Ολυμπιακός Πειραιώς Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1956–57 Ολυμπιακός Πειραιώς 2–0 Ηρακλής Θεσσαλονίκης Γήπεδο Καραϊσκάκη Πειραιάς 18.000
1957–58 Ολυμπιακός Πειραιώς 5–1 Δόξα Δράμας Γήπεδο Καραϊσκάκη Πειραιάς ;
1958–59 Ολυμπιακός Πειραιώς 2–1 Δόξα Δράμας Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1959–60 Ολυμπιακός Πειραιώς 1–1 (παρ.) Παναθηναϊκός Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα 25.000 (Ε)
3–0 Γήπεδο Καραϊσκάκη Πειραιάς ;
1960–61 Ολυμπιακός Πειραιώς 3–0 Πανιώνιος Σμύρνης Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα ;
1961–62 0–0 (παρ.)
Ολυμπιακός Πειραιώς-Παναθηναϊκός
διεκόπη		 Στάδ. Ν. Φιλαδέλφειας Αθήνα 28.155
1962–63 Ολυμπιακός Πειραιώς 3–0 Πιερικός Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα 25.045
1963–64 ΑΕΚ α.α.
1964–65 Ολυμπιακός Πειραιώς 1–0 Παναθηναϊκός Στάδιο Καραϊσκάκη Πειραιάς ;
1965–66 ΑΕΚ (α.α.) Ολυμπιακός Πειραιώς Στάδιο Καραϊσκάκη Πειραιάς
1966–67 Παναθηναϊκός 1–0 Πανιώνιος Σμύρνης Στάδ. Ν. Φιλαδέλφειας Αθήνα ;
1967-68 Ολυμπιακός Πειραιώς 1–0 Παναθηναϊκός Γήπεδο ΠΑΟ Αθήνα 22.318
1968–69 Παναθηναϊκός 1–1 (παρ-κ) Ολυμπιακός Πειραιώς Στάδιο Καραϊσκάκη Πειραιάς ;
1969–70 Άρης Θεσσαλονίκης 1–0 Π.Α.Ο.Κ. Καυτανζόγλειο στάδιο Θεσσαλονίκη 46.695
1970–71 Ολυμπιακός Πειραιώς 3–1 Π.Α.Ο.Κ. Στάδιο Καραϊσκάκη Πειραιάς 45.000
1971–72 Π.Α.Ο.Κ. 2–1 Παναθηναϊκός Στάδιο Καραϊσκάκη Πειραιάς 34.831
1972–73 Ολυμπιακός Πειραιώς 1–0 Π.Α.Ο.Κ. Στάδιο Καραϊσκάκη Πειραιάς 40.070
1973–74 Π.Α.Ο.Κ. 2–2 (4–3 π) Ολυμπιακός Πειραιώς Στάδ. Ν. Φιλαδέλφειας Αθήνα 26.402
1974–75 Ολυμπιακός Πειραιώς 1–0 Παναθηναϊκός Στάδιο Καραϊσκάκη Πειραιάς 34.430
1975–76 Ηρακλής Θεσσαλονίκης 4–4 (6–5 π) Ολυμπιακός Πειραιώς Στάδ. Ν. Φιλαδέλφειας Αθήνα 24.871
1976-77 Παναθηναϊκός 2–1 Π.Α.Ο.Κ. Στάδιο Καραϊσκάκη Πειραιάς 28.490
1977–78 ΑΕΚ 2–0 Π.Α.Ο.Κ. Στάδιο Καραϊσκάκη Πειραιάς 23.483
1978–79 Πανιώνιος Σμύρνης 3–1 ΑΕΚ Στάδιο Καραϊσκάκη Πειραιάς 20.299
1979–80 ΑΓΣ Καστοριά 5–2 Ηρακλής Θεσσαλονίκης Στάδιο Νίκος Γκούμας Αθήνα 9.471
1980–81 Ολυμπιακός Πειραιώς 3–1 Π.Α.Ο.Κ. Στάδιο Νίκος Γκούμας Αθήνα 30.512
1981–82 Παναθηναϊκός 1–0 ΑΕ Λάρισας Στάδιο Νίκος Γκούμας Αθήνα 22.560
1982–83 ΑΕΚ 2–0 Π.Α.Ο.Κ. ΟΑΚΑ Αθήνα 72.899
1983–84 Παναθηναϊκός 2–0 ΑΕ Λάρισας ΟΑΚΑ Αθήνα 73.829
1984–85 ΑΕ Λάρισας 4–1 Π.Α.Ο.Κ. ΟΑΚΑ Αθήνα 24.994
1985–86 Παναθηναϊκός 4–0 Ολυμπιακός Πειραιώς ΟΑΚΑ Αθήνα 72.948
1986–87 ΟΦΗ 1–1 (3–1 π) Ηρακλής Θεσσαλονίκης ΟΑΚΑ Αθήνα 23.587
1987–88 Παναθηναϊκός 2–2 (4–3 π) Ολυμπιακός Πειραιώς ΟΑΚΑ Αθήνα 73.375
1988–89 Παναθηναϊκός 3–1 Πανιώνιος Σμύρνης ΟΑΚΑ Αθήνα 54.183
1989–90 Ολυμπιακός Πειραιώς 4–2 ΟΦΗ ΟΑΚΑ Αθήνα 47.627
1990–91 Παναθηναϊκός 3–0 Αθηναϊκός Γήπ. Απ. Νικολαΐδης Αθήνα 12.737 (Δ)
2–1 ΟΑΚΑ Αθήνα 19.375
1991–92 Ολυμπιακός Πειραιώς 1–1 Π.Α.Ο.Κ. Γήπεδο Τούμπας Θεσσαλονίκη 25.744 (Δ)
2–0 Στάδιο Καραϊσκάκη Πειραιάς 29.831
1992–93 Παναθηναϊκός 1–0 Ολυμπιακός Πειραιώς ΟΑΚΑ Αθήνα 64.532
1993–94 Παναθηναϊκός 3–3 (4–2 π) ΑΕΚ ΟΑΚΑ Αθήνα 61.232
1994–95 Παναθηναϊκός 1–0 (παρ.) ΑΕΚ ΟΑΚΑ Αθήνα 60.777
1995–96 ΑΕΚ 7–1 Απόλλων Αθηνών ΟΑΚΑ Αθήνα 31.563
1996–97 ΑΕΚ 0–0 (5–3 π) Παναθηναϊκός Στάδιο Καραϊσκάκη Πειραιάς 21.926
1997–98 Πανιώνιος Σμύρνης 1–0 Παναθηναϊκός Στάδιο Καραϊσκάκη Πειραιάς 21.436
1998–99 Ολυμπιακός Πειραιώς 2–0 Παναθηναϊκός ΟΑΚΑ Αθήνα 57.783
1999–00 ΑΕΚ 3–0 Ιωνικός Νίκαιας ΟΑΚΑ Αθήνα 25.471
2000–01 Π.Α.Ο.Κ. 4–2 Ολυμπιακός Πειραιώς Στάδιο Νίκος Γκούμας Αθήνα 13.600
2001–02 ΑΕΚ 2–1 Ολυμπιακός Πειραιώς ΟΑΚΑ Αθήνα 45.258
2002–03 Π.Α.Ο.Κ. 1–0 Άρης Θεσσαλονίκης Γήπεδο Τούμπας Θεσσαλονίκη 18.703
2003–04 Παναθηναϊκός 3–1 Ολυμπιακός Πειραιώς Στάδιο Ν. Σμύρνης Αθήνα 7.500
2004–05 Ολυμπιακός Πειραιώς 3–0 Άρης Θεσσαλονίκης Παμπελοποννησιακό Πάτρα 15.550
2005–06 Ολυμπιακός Πειραιώς 3–0 ΑΕΚ Παγκρήτιο στάδιο Ηράκλειο 22.079
2006–07 ΑΕ Λάρισας 2–1 Παναθηναϊκός Πανθεσσαλικό στάδιο Βόλος 18.111
2007–08 Ολυμπιακός Πειραιώς 2–0 Άρης Θεσσαλονίκης Καυτανζόγλειο στάδιο Θεσσαλονίκη 19.199
2008–09 Ολυμπιακός Πειραιώς 4-4 (15-14 π) ΑΕΚ ΟΑΚΑ Αθήνα 48.594
2009–10 Παναθηναϊκός 1–0 Άρης Θεσσαλονίκης ΟΑΚΑ Αθήνα 48.926
2010–11 ΑΕΚ 3–0 Ατρόμητος Αθηνών ΟΑΚΑ Αθήνα 50.912
2011–12 Ολυμπιακός Πειραιώς 2–1 (παρ.) Ατρόμητος Αθηνών ΟΑΚΑ Αθήνα 41.500
2012–13 Ολυμπιακός Πειραιώς 3–1 (παρ.) Αστέρας Τρίπολης ΟΑΚΑ Αθήνα 28.980
2013–14 Παναθηναϊκός 4–1 Π.Α.Ο.Κ. ΟΑΚΑ Αθήνα 44.356
2014–15 Ολυμπιακός Πειραιώς 3–1 Skoda Ξάνθη ΟΑΚΑ Αθήνα 26.300
2015–16 ΑΕΚ 2–1 Ολυμπιακός Πειραιώς ΟΑΚΑ Αθήνα 310 [υ 6]
2016–17 Π.Α.Ο.Κ. 2–1 ΑΕΚ Πανθεσσαλικό στάδιο Βόλος 19.236
2017–18 Π.Α.Ο.Κ. 2–0 ΑΕΚ ΟΑΚΑ Αθήνα 35.545
2018–19 Π.Α.Ο.Κ. 1–0 ΑΕΚ ΟΑΚΑ Αθήνα 1.040
2019–20 Ολυμπιακός Πειραιώς 1–0 ΑΕΚ Πανθεσσαλικό στάδιο Βόλος κ.θ. [υ 7]
2020–21 Π.Α.Ο.Κ. 2–1 Ολυμπιακός Πειραιώς ΟΑΚΑ Αθήνα κ.θ.[υ 8]
2021–22 Παναθηναϊκός 1–0 Π.Α.Ο.Κ. ΟΑΚΑ Αθήνα 45.409
Υποσημειώσεις
  1. ↑ η εναρκτήρια διεξαγωγή του θεσμού την περίοδο 1931–32 ολοκληρώθηκε το φθινόπωρο του 1931 και πριν από την έναρξη του Πανελλήνιου πρωταθλήματος της ίδιας αγωνιστικής χρονιάς. Σε αυτό, η κυπελλούχος Ελλάδος ΑΕΚ κατατάχθηκε τελευταία από 8 ομάδες, αποφεύγοντας σε αγώνες διαβάθμισης τον υποβιβασμό στην Α΄ κατηγορία της ΕΠΣ Αθηνών όταν επικράτησε του πρωταθλητή της, ΑΠΟ Γουδή.
  2. ↑ δεν διοργανώθηκε για διάφορους λόγους
  3. ↑ διακόπηκε με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου και ενώ είχαν πραγματοποιηθεί 8 αγώνες της προκριματικής φάσης
  4. ↑ δεν διοργανώθηκε εξαιτίας της Κατοχής
  5. ↑ δεν διεξήχθη ως συνέπεια των γεγονότων που προηγήθηκαν του Εμφυλίου πολέμου
  6. ↑ Ο αγώνας είχε οριστεί από την ΕΠΟ για τις 7 Μαΐου 2016.[45] Έπειτα από απόφαση του υφυπουργού αθλητισμού ο αγώνας αναβλήθηκε.[46] Εν συνεχεία, η ΕΠΟ όρισε ως ημερομηνία διεξαγωγής του αγώνα τις 15 Μαΐου 2016.[47][48] Τελικά η ΕΠΟ όρισε ως ημερομηνία διεξαγωγής του αγώνα τις 17 Μαΐου 2016.[49]
  7. ↑ Υπήρξαν φόβοι επεισοδίων.
  8. ↑ Λόγω της πανδημίας COVID-19.
Υπόμνημα
(Ε) Επαναληπτικός
(Δ) Διπλός τελικός
ά.α. Άνευ αγώνος
δ.δ. Δεν διεξήχθη
ό.π. Όπου και προηγουμένως
κ.θ. Κεκλεισμένων των θυρών

Γήπεδα διεξαγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι αγώνες για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος έχουν πραγματοποιηθεί σε 11 διαφορετικά σημεία 6 πόλεων της χώρας. Μόλις 8 χρονιές μονός τελικός ορίστηκε να διεξαχθεί εκτός Λεκανοπεδίου Αττικής, το οποίο φιλοξενεί την κορυφαία αναμέτρηση του θεσμού 9 φορές τη δεκαετία.

Χώρος
[τελευταία ονομασία]		 Πόλη Διοργανώσεις με μονό τελικό Επα-
ναλη-
πτικός		 Επα-
νά-
ληψη		 Έδρα
διπλού
τελικού		 Αγώνες
συνο-
λικά
Πλήθος Διαστήματα Έδρα πρωταθλήματος
Στάδιο ΟΑΚΑ «Σπύρος Λούης» Αθήνα 26 μόνιμα 1983-1990,
1993-1996,1999,2000,2002
2009-2016

2018-2019,2021

ΠΑΟ, ΟΣΦΠ, ΑΕΚ – – 1 27
Γήπεδο «Απ. Νικολαΐδης» Αθήνα 18 1932,
μόνιμα 1939-1956,
1959-1963, 1968		 ΠΑΟ, ΟΣΦΠ 2 1 1 22
Στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης» Πειραιάς 13 1957-1958,
1965-1979,
1997-1998		 ΟΣΦΠ 1 – 1 15
Στάδιο Νίκος Γκούμας Αθήνα 08 1962, 1967,
1974,1976,

1980-1982, 2001

– – – – 08
Πανθεσσαλικό στάδιο Βόλος 03 2007, 2017, 2020 – – – – 03
Καυτανζόγλειο στάδιο Θεσσαλονίκη 02 1970, 2008 – – – – 02
Γήπεδο Τούμπας Θεσσαλονίκη 01 2003 Π.Α.Ο.Κ. – – 1 02
Γήπεδο Άρη (παλαιό) Θεσσαλονίκη 01 1933 Άρης – – – 01
Στάδιο Ν. Σμύρνης Αθήνα 01 2004 – – – – 01
Παμπελοποννησιακό στάδιο Πάτρα 01 2005 – – – – 01
Παγκρήτιο στάδιο Ηράκλειο 01 2006 – – – – 01

Σε όλη σχεδόν την ιστορία του θεσμού, υπήρχε ένας χώρος σταθερής ή έστω συχνότατης τέλεσης του αγώνα ανά διαστήματα. Αρχικά και μέχρι το 1963 ήταν το γήπεδο Παναθηναϊκού, σήμερα «Απόστολος Νικολαΐδης» (17 μονοί τελικοί από τους πρώτους 21, με συνεχείς 12 μεταξύ 1939 και 1956), το οποίο το διαδέχθηκε το ανακαινισμένο στάδιο «Καραϊσκάκη» από το 1969 και για όλη τη δεκαετία του '70 (8 στους 11). Κατόπιν τριών ετών στο γήπεδο «Νίκος Γκούμας» και με την ανέγερση του πολλαπλάσιας χωρητικότητας Ολυμπιακού σταδίου Αθηνών, αυτό αποτέλεσε –πλην δύο διοργανώσεων με διπλό τελικό– τη μόνιμη επιλογή της ΕΠΟ για τα επόμενα 14 χρόνια και ανεξαρτήτως αντιπάλων (παρότι ταυτόχρονα διατελούσε έδρα του Παναθηναϊκού και για μικρότερες περιόδους των Ολυμπιακού, ΑΕΚ). Ακολούθησε η 12ετία 1997-2008 με 9 διαφορετικά γήπεδα διεξαγωγής και για πρώτη φορά τα 3 στην λεγόμενη επαρχία, ενώ στη συνέχεια έχει επανέλθει ο προκαθορισμός του σταδίου ΟΑΚΑ μέσω της προκήρυξης του κυπέλλου.[50]

Τηλεοπτική κάλυψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι αγώνες του Κυπέλλου Ελλάδος καλύπτονται τηλεοπτικά και εκπέμπουν από τον ιδιωτικό σταθμό τηλεοπτικό εθνικής εμβέλειας της συνδρομητικής τηλεόρασης, COSMOTE TV, η οποία ανήκει στον όμιλο ΟΤΕ.

Χορηγίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το διάστημα 2006–10, κεντρικός χορηγός του Κυπέλλου ήταν η εταιρεία Hellas Online,[51] ενώ ο θεσμός ονομαζόταν «Κύπελλο Hellas Online». Για την περίοδο 2010–11, ο κεντρικός χορηγός της διοργάνωσης ήταν ο ΟΠΑΠ, ενώ η διοργάνωση είχε τον τίτλο «Κύπελλο Ελλάδος ΟΠΑΠ».[52] Το 2022, τη χορηγία της διοργάνωσης ανέλαβε η εταιρεία Novibet,[53] ενώ ο θεσμός πήρε την ονομασία «Novibet Κύπελλο Ελλάδας».

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Επομένως νικήτρια ανεκηρύχθη η ομάς του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου η οποία την προσεχή Κυριακήν θα διαμφισβητήση την νίκην προς την νικήτριαν της πρώτης Κυριακής ομάδα του Ακαδημαϊκού Γυμναστηρίου. Οι αγώνες της Κυριακής θα είνε τελικοί."[6]
  2. ↑ τέσσερις εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[21]
  3. ↑ πέντε εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[21]
  4. ↑ δύο εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[22]
  5. ↑ δύο εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[21]
  6. ↑ δύο εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[21]
  7. ↑ μία εμφάνιση πριν τον τελικό[22]
  8. ↑ τουλάχιστον μία εμφάνιση πριν τον τελικό[23]
  9. ↑ σημείωσε 2 τέρματα στη φάση των ομίλων[24]
  10. ↑ σημείωσε τουλάχιστον ένα τέρμα στη φάση των ομίλων (διαμόρφωσε το τελικό ΠΑΟ-ΑΕΚ 3-1, δηλαδή κατά την ήττα από τον πρώην του σύλλογο[25]
  11. ↑ σημείωσε 3 τέρματα σε γύρους πριν τον τελικό[26]
  12. ↑ σημείωσε τέρμα στη φάση των ομίλων[27]
  13. ↑ δύο εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό[22]
  14. ↑ μία εμφάνιση πριν τον τελικό[21]
  15. ↑ μία εμφάνιση πριν τον τελικό[22]
  16. ↑ σημείωσε 2 τέρματα στη φάση των ομίλων[28]
  17. ↑ τουλάχιστον μία εμφάνιση πριν τον τελικό[29]
  18. ↑ μάλλον δύσκολο πάντως να έχει ήδη ή να προσεγγιστεί μελλοντικά ο αριθμός 50, λαμβάνοντας υπόψη τις τωρινές συνθήκες του ελληνικού ποδοσφαίρου (λιγότεροι αγώνες εξαιτίας συρρίκνωσης των εθνικών κατηγοριών, σκορ χαμηλότερα, μεταγραφή στο εξωτερικό των ικανότερων επιθετικών)
  19. ↑ έκδοση της ΓΓΑ πιστώνει στον Σαραβάκο 62 τέρματα,[33] γεγονός που ενδεχόμενα οφείλεται στο ότι οι συγγραφείς είτε θεώρησαν κάποια ως αυτογκόλ, είτε δεν ενημέρωσαν τα στοιχεία τους μέχρι και το τέλος της σταδιοδρομίας του παίκτη (1997)
  20. ↑ συνολικά, ο Μπέμπης κατέκτησε 9 κύπελλα[18]
  21. ↑ συνολικά, ο Πολυχρονίου κατέκτησε 8 κύπελλα[18]
  22. ↑ συνολικά, ο Ρωσσίδης κατέκτησε 9 κύπελλα[18]
  23. ↑ συνολικά, ο Κοτρίδης κατέκτησε 8 κύπελλα[18]
  24. ↑ συνολικά, ο Βαζέχα κατέκτησε 5 κύπελλα αγωνιζόμενος με τον ΠΑΟ και τελευταίο την περίοδο 2003-04 (με τέσσερις εμφανίσεις σε γύρους πριν τον τελικό)[38]
  25. ↑ συνολικά, ο ΓΧ Γεωργιάδης κατέκτησε 6 κύπελλα, το τελευταίο με τον ΟΣΦΠ τη χρονιά 2004-05 (με τουλάχιστον μία εμφάνιση πριν τον τελικό)[29]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Κανονισμός Αγώνων Ποδοσφαίρου (Κ.Α.Π.) 2019 , Άρθρο 3:Κατηγορίες Διοργανώσεων, Άρθρα 38-43» (PDF). epo.gr. Ε.Π.Ο. 9 Αυγούστου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 15 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2019. 
  2. ↑ «Ιστορική αναδρομή στα 86 χρόνια ζωής του κυπέλλου». cnn.gr. 10 Μαΐου 2018. 
  3. ↑ News, FL. «Η προκήρυξη του Κυπέλλου - Footballleague News». https://www.footballleaguenews.gr/paraskinia/atzenta_football_league/item/84939-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%AE%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%85%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85.html. Ανακτήθηκε στις 2018-07-10. 
  4. ↑ «Ιστορική αναδρομή στα 86 χρόνια ζωής του κυπέλλου». cnn.gr. 10 Μαΐου 2018. 
  5. ↑ Προκήρυξις αγώνων ποδοσφαιρίσεως, εφημ. ΕΜΠΡΟΣ, 31.01.1907, σελ. 4
  6. ↑ Οι χθεσινοί αγώνες ποδοσφαιρίσεως εις τον Νέον Φάληρον, εφημ. ΕΜΠΡΟΣ, 19.02.1907, σελ. 2
  7. ↑ Τα αποτελέσματα του αγώνος της ποδοσφαιρίσεως, εφημ. ΕΜΠΡΟΣ, 26.02.1907, σελ. 2
  8. ↑ Οι χθεσινοί αγώνες εις το Ποδηλατοδρόμιον, εφημ. ΕΜΠΡΟΣ, 12.02.1907, σελ. 4
  9. ↑ Η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου κατά την τελευταίαν 30ετίαν Αρχειοθετήθηκε 2015-02-19 στο Wayback Machine., εφημ. ΑΘΛΗΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ, 22.06.1938, σελ. 3
  10. ↑ Ανδρέας Μπόμης, Γκολ 2000 • Ένας αιώνας ποδόσφαιρο: αλμανάκ, ιστορία, σχόλια, Εκδόσεις Πελεκάνος, Αθήνα 2000, ISBN 978-000-4000-05-3, σελ. 39
  11. ↑ Greece - Final Tables 1906-1959, Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος, Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF)
  12. ↑ Το ποδοσφαιρικόν κύπελλον Ελλάδος, εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 24.09.1959, σ. 4
  13. ↑ Οι μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία του Κυπέλλου Ελλάδος, Θοδωρής Κουνάδης, sport24.gr, 23.09.2011
  14. ↑ Greek Cup - Highest Scores (complete), Γιώργος Γ. Βασσάλος για το Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF) (Αγγλικά)
  15. ↑ News, FL. «Η προκήρυξη του Κυπέλλου - Footballleague News». https://www.footballleaguenews.gr/paraskinia/atzenta_football_league/item/84939-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%AE%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%85%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85.html. Ανακτήθηκε στις 2018-07-10. 
  16. ↑ http://www.oldfootball.gr/k2/user-page/item/60-apagoreythikan-ta-olympiakos-panathinaikos.html
  17. ↑ «Τα αξιοσημείωτα στην ιστορία του κυπέλλου Ελλάδας». makthes.gr. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 Στάθης Αρβανίτης, Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 23-32
  19. ↑ Πάνος Φιαμέγκος (συνεργ. στατιστικά Ν. Πετρόπουλος), Παναθηναϊκός, 1908-1998 • 90 χρόνια ιστορικής πορείας, Εκδ. Γ. Γεωργαλάς, Αθήνα 1998, σελ. 202
  20. ↑ 20,0 20,1 67 χρόνια κύπελλο Ελλάδος, ό.π, σελ. 29
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, Η ιστορία του Ολυμπιακού • 71 χρόνια Ολυμπιακός, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996, τμ. Β, σελ. 725
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τμ. Β, σελ. 730-731
  23. ↑ Άρης-Πανιώνιος 5-2, εφημ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 15.02.1979, σελ. 4
  24. ↑ Σήφης Βοτζάκης (συνεργ. Βαγγέλης Μελέκογλου), 100 χρόνια Παναθηναϊκός • Η ιστορία 1908-2008, Εκδόσεις Α.Α Λιβάνη, Αθήνα 2008, ISBN 960-1418-75-X, σελ. 489
  25. ↑ Βοτζάκης, σελ. 495
  26. ↑ Βοτζάκης, ό.π, σελ. 483
  27. ↑ Βοτζάκης, ό.π, σελ. 490
  28. ↑ Βοτζάκης, ό.π, σελ. 492
  29. ↑ 29,0 29,1 Ολυμπιακός: Απλά νίκησε, Βασίλης Καλπίνος, Ελληνική Ραδιοφωνία (ΕΡΑ), 22.12.2004
  30. ↑ 30,0 30,1 Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τμ. Α, σελ. 290
  31. ↑ 67 χρόνια κύπελλο Ελλάδος, ό.π, σελ. 28
  32. ↑ συλλογικό έργο (επιμέλεια Κώστας Κουκουλάς), The Cupfather, σειρά Goalnews Magazine, ειδική έκδοση εφημ. Goal news 02.04.2009, σελ. 36-37
  33. ↑ 33,0 33,1 συλλογικό έργο, Ελληνικός αθλητισμός • Ιστορική αναδρομή 1896-1996 / Στατιστικά όλων των αθλημάτων, έκδοση Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (ΓΓΑ), Υφυπουργείο Αθλητισμού, Αθήνα 1997, τμ. Β΄, σελ. 265
  34. ↑ Greece - Cup Data > Topscorers by Year, Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος, RSSSF (Αγγλικά)
  35. ↑ The Cupfather, ό.π, σελ. 46
  36. ↑ 36,0 36,1 Αρβανίτης, ό.π, σελ. 346
  37. ↑ 37,0 37,1 Βοτζάκης, ό.π, σελ. 506
  38. ↑ 2003-2004, ψηφιακό αρχείο Κυπέλλου Ελλάδος, ΕΠΟ
  39. ↑ 67 χρόνια κύπελλο Ελλάδος, ό.π, σελ. 30
  40. ↑ Μπόμης, ό.π, σελ. 558 και 560
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 41,3 41,4 Αφιέρωμα στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος Αρχειοθετήθηκε 2015-05-20 στο Wayback Machine., e-soccer.gr, 20.05.2015
  42. ↑ Ολυμπιακός – ΑΕΚ 1-2: «Κιτρινόμαυρο» γλέντι με Μάνταλο και Τζιμπούρ!, Παναγιώτης Τζαμπαζλής, onsports.gr
  43. ↑ Country > Greece, footballderbies.com (Αγγλικά)
  44. ↑ The greatest rivalries in club football > Nos 50-41, βρετανική εφημ. Daily Mail 13.09.2009 (Αγγλικά)
  45. ↑ «Ημερομηνίες αγώνων Κυπέλλου επαγγελματικών ομάδων περιόδου 2015-2016» (PDF). Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. 14 Σεπτεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (pdf) στις 8 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2015. 
  46. ↑ «Ολυμπιακός - ΑΕΚ: Αναβάλλεται ο τελικός Κυπέλλου Ελλάδος». sport24.gr. 
  47. ↑ «Ανακοίνωση Ε.Π.Ο. (6/5/2016)». Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. 6 Μαΐου 2016. http://www.epo.gr/News.aspx?a_id=46517&NewsType=21. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2016. 
  48. ↑ «Αποφάσεις Επιτροπής Εκτάκτων Θεμάτων (7/5/2016)». Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. 7 Μαΐου 2016. http://www.epo.gr/News.aspx?a_id=46518&NewsType=21. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2016. 
  49. ↑ «Οριστικά την Τρίτη 17 Μαΐου ο τελικός του Κυπέλλου». Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2016. 
  50. ↑ Διοργανώσεις > Κύπελλο Ελλάδος > Προκήρυξη, ιστότοπος ΕΠΟ (αρχειοθετημένο από το πρωτότυπο μέσω του web.archive.org στις 19.06.2016)
  51. ↑ Χρηματοοικονομική ανάλυση των εταιρειών Vodafone – Hellas Online Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine., okeanis.lib.teipir.gr
  52. ↑ Προκήρυξη αγώνων Κυπέλλου Ελλάδος ΟΠΑΠ 2010-2011, ιστότοπος Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ)
  53. ↑ «ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΛΛΑΔΑΣ NOVIBET Κύπελλο Ελλάδας: Η Novibet αποκλειστικός χορηγός της διοργάνωσης». sport24.gr. 15 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2023.  line feed character in |title= at position 24 (βοήθεια)

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Κύπελλο Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών
Κύπελλο ΕΠΟ
1931–32  • 1932–33  • 1933–34  • 1934–35  • 1935–36  • 1936–37  • 1937–38  • 1938–39  • 1939–40  • 1940–41  • 1941–42  • 1942–43  • 1943–44  • 1944–45  • 1945–46  • 1946–47  • 1947–48  • 1948–49  • 1949–50  • 1950–51  • 1951–52  • 1952–53  • 1953–54  • 1954–55  • 1955–56  • 1956–57  • 1957–58  • 1958–59  • 1959–60  • 1960–61  • 1961–62  • 1962–63  • 1963–64  • 1964–65  • 1965–66  • 1966–67  • 1967–68  • 1968–69  • 1969–70  • 1970–71  • 1971–72  • 1972–73  • 1973–74  • 1974–75  • 1975–76  • 1976–77  • 1977–78  • 1978–79  • 1979–80  • 1980–81  • 1981–82  • 1982–83  • 1983–84  • 1984–85  • 1985–86  • 1986–87  • 1987–88  • 1988–89  • 1989–90  • 1990–91  • 1991–92  • 1992–93  • 1993–94  • 1994–95  • 1995–96  • 1996–97  • 1997–98  • 1998–99  • 1999–00  • 2000–01  • 2001–02  • 2002–03  • 2003–04  • 2004–05  • 2005–06  • 2006–07  • 2007–08  • 2008–09  • 2009–10  • 2010–11  • 2011–12  • 2012–13  • 2013–14  • 2014–15  • 2015–16  • 2016–17  • 2017–18  • 2018–19  • 2019–20  • 2020–21  • 2021–22  • 2022–23
Ο θεσμός δεν διοργανώθηκε το διάστημα 1933–1938 (για διάφορους λόγους), διακόπηκε την αγωνιστική περίοδο 1940–41 (Ελληνοϊταλικός πόλεμος)
και είχε ανασταλεί το διάστημα 1941–1946 (γερμανική Κατοχή και μήνες που προηγήθηκαν του Εμφυλίου).
π • σ • ε Ελληνικό ποδόσφαιρο
Εθνικές Ομάδες ανδρών
Εθνικές Ομάδες γυναικών
Πρωταθλήματα ανδρών
Πρωταθλήματα γυναικών
Διοργανώσεις Κυπέλλων
Διάφορα
Δικαστικές και
άλλες υποθέσεις
π • σ • ε Εθνικά ποδοσφαιρικά κύπελλα της Ευρώπης (UEFA)
Ενεργά
Αγγλία  · Άγιος Μαρίνος  · Αζερμπαϊτζάν  · Αλβανία  · Ανδόρρα  · Αρμενία  · Αυστρία  · Βέλγιο  · Βόρεια Ιρλανδία  · Βόρεια Μακεδονία  · Βοσνία-Ερζεγοβίνη  · Βουλγαρία  · Γαλλία  · Γερμανία  · Γεωργία  · Γιβραλτάρ  · Δανία  · Ελβετία  · Ελλάδα  · Εσθονία  · Ιρλανδία  · Ισλανδία  · Ισπανία  · Ισραήλ  · Ιταλία  · Καζακστάν  · Κοσσυφοπέδιο  · Κροατία  · Κύπρος  · Λετονία  · Λευκορωσία  · Λιθουανία · Λίχτενσταϊν  · Λουξεμβούργο  · Μάλτα  · Μαυροβούνιο  · Μολδαβία  · Νήσοι Φερόες  · Νορβηγία  · Ολλανδία  · Ουαλία  · Ουγγαρία  · Ουκρανία  · Πολωνία  · Πορτογαλία  · Ρουμανία  · Ρωσία  · Σερβία  · Σκωτία  · Σλοβακία  · Σλοβενία  · Σουηδία  · Τουρκία  · Τσεχία  · Φινλανδία
Έπαυσαν
π • σ • ε Κύπελλα του ελληνικού αθλητισμού
Ποδόσφαιρο
Μπάσκετ
Βόλεϊ
Πόλο
Χάντμπολ
Ποδόσφαιρο σάλας
Ποδόσφαιρο άμμου
Πινγκ πονγκ
Μπέιζμπολ
Κρίκετ
Σκάκι
Μπόουλινγκ
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κύπελλο_Ελλάδας_(ποδόσφαιρο_ανδρών)&oldid=9951205"