Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κύπελλο Ιταλίας (ποδόσφαιρο ανδρών)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κύπελλο Ιταλίας
ΔιοργανωτήςΙταλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου
Ίδρυση1922
Χώρα Ιταλία
Αριθμός ομάδων78
Τοπικά κύπελλαΣούπερ Καπ
Προκρίνει σεΓιουρόπα Λιγκ
Τρέχων κάτοχοςΓιουβέντους (15ος τίτλος)
Περισ. κατακτήσειςΓιουβέντους (15 τίτλοι)
Ιστοσελίδαlegaseriea.it
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση
wikidata (π • σ • ε )

Το Κύπελλο Ιταλίας (ιταλικά: Coppa Italia) είναι η ετήσια ποδοσφαιρική διοργάνωση του θεσμού του κυπέλλου της Ιταλίας. Είναι η δεύτερη πιο σημαντική διοργάνωση ποδοσφαίρου της Ιταλίας, μετά το ιταλικό πρωτάθλημα (Σέριε Α), και διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 1922, αλλά διακόπηκε για να ξαναρχίσει το 1936. Διακόπηκε ξανά το 1943 και επανήλθε το 1958, οπότε και διεξάγεται χωρίς διακοπή.

Η κάτοχος του ιταλικού κυπέλλου αποκτά το δικαίωμα να φορά μια τρίχρωμη κονκάρδα με τα εθνικά χρώματα της Ιταλίας και εξασφαλίζει τη συμμετοχή της στο ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ της επόμενης αγωνιστικής περιόδου. Σε περίπτωση που η κάτοχος έχει εξασφαλίσει μέσω του πρωταθλήματος τη συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ, η φιναλίστ του τελικού την αντικαθιστά στο Γιουρόπα Λιγκ. Η κυπελλούχος Ιταλίας επίσης αγωνίζεται στο εθνικό Σούπερ Καπ απέναντι στην πρωταθλήτρια Ιταλίας, ενώ σε περίπτωση που μία ομάδα έχει κατακτήσει και τους δύο τίτλους, η φιναλίστ του κυπέλλου είναι αυτή που συμμετέχει στον αγώνα του εκάστοτε Σούπερ Καπ.

Όποιος σύλλογος κατακτήσει το κύπελλο δέκα φορές, έχει το δικαίωμα να προσθέσει ένα ασημένιο αστέρι στο έμβλημά του, ανάλογο με το χρυσό αστέρι που αντιστοιχεί στις δέκα κατακτήσεις του εθνικού πρωταθλήματος, κάτι που το κατάφερε η Γιουβέντους, η οποία είναι και η πιο επιτυχημένη ομάδα του θεσμού με 15 κατακτήσεις. Είναι επίσης ο σύλλογος με τις περισσότερες συμμετοχές σε τελικούς, 22 στο σύνολο. Συνολικά δεκαέξι ομάδες έχουν κατακτήσει το κύπελλο και άλλες δέκα έχουν φτάσει στον τελικό ως φιναλίστ.

Τρόπαιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πρώτο τρόπαιο του Κυπέλλου Ιταλίας (1922)

Το αρχικό τρόπαιο της πρώτης διοργάνωσης του Κυπέλλου Ιταλίας, που κέρδισε το 1922 η Βάντο, καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της φασιστικής περιόδου. Η FIGC δημιούργησε ένα αντίγραφο το 1992, με την ευκαιρία των εβδομήντα χρόνων από τη νίκη της Βαντέζε στη διοργάνωση, που επί του παρόντος εκτίθεται στα κεντρικά γραφεία της Κάζα ντι Ρισπαρμίο ντι Σαβόνα στο Vado Ligure. Όπως και το προηγούμενο, το κύπελλο που δίνονταν από το 1936 έως το 1943, καθώς και αυτό που χρησιμοποιήθηκε από το 1958 έως το 1959, ήταν στυλιστικά πολύ διαφορετικά από το σημερινό.[1]

Αν και η επανέναρξη του διοργάνωσης σε μόνιμη βάση είχε ήδη υλοποιηθεί εδώ και δύο χρόνια, μόλις το 1960, πιο συγκεκριμένα στις 30 Μαΐου, η Lega Nazionale Professionisti, ενόψει του τελικού της δωδέκατης διοργάνωσης, αποφάσισε να παρήγγειλε το σημερινό τρόπαιο που είναι από καθαρό χρυσό, του οποίου η κατασκευή ανατέθηκε σε μια εξειδικευμένη εταιρεία του Μιλάνου και είχε τότε αξία δυόμισι εκατομμύρια λιρέτες.

Σύστημα διεξαγωγής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιηθεί διάφοροι τρόποι διεξαγωγής του Κυπέλλου Ιταλίας. Σύμφωνα με το ισχύον σύστημα, 78 ομάδες συμμετέχουν στη διοργάνωση, ενώ ο τελικός είναι μονός και διεξάγεται στο Ολίμπικο της Ρώμης. Η διαδικασία έχει ως εξής:

  • Πρώτη φάση: μονοί αγώνες
    • Πρώτος γύρος: Διασταυρώνονται 18 σύλλογοι από την Λέγκα Προ Πρίμα Ντιβιζιόνε, 9 σύλλογοι από την Λέγκα Προ Σεκόντα Ντιβιζιόνε και 9 σύλλογοι από την Σέριε Δ
    • Δεύτερος γύρος: Όλοι οι σύλλογοι από την Σέριε Β προστίθενται στους 18 νικητές του πρώτου γύρου
    • Τρίτος γύρος: Οι σύλλογοι στις θέσεις 9–20 από τη Σέριε Α της προηγούμενης περιόδου προστίθενται στους 20 νικητές τους δεύτερου γύρου
    • Τέταρτος γύρος: Διασταυρώνονται οι 16 νικητές του τρίτου γύρου
  • Δεύτερη φάση: διπλοί αγώνες
    • Γύρος των 16: Οι σύλλογοι στις θέσεις 1–8 από τη Σέριε Α της προηγούμενης περιόδου διασταυρώνονται με τους 8 νικητές του τέταρτου γύρου
    • Προημιτελικοί
    • Ημιτελικοί: διπλοί αγώνες
  • Τελικός: μονός αγώνας στο Ολίμπικο της Ρώμης

Τελικοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
E Επαναληπτικός
† Αποτέλεσμα μετά από παράταση
* Ο αγώνας οδηγήθηκε στα πέναλτι

Μονοί τελικοί 1922–1937

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περίοδος Νικητής Σκορ Φιναλίστ Πόλη
1922 Βάντο  †1–0 † Ουντινέζε Βάντο Λιγκούρε
1935–36 Τορίνο 5–1 Αλεσάντρια Γένοβα
1936–37 Τζένοα 1–0 ΑΣ Ρόμα Φλωρεντία

Διπλός τελικός 1938

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περίοδος Γηπεδούχος Σκορ Φιλοξενούμενος Πόλη
1937–38 Τορίνο 1–3 Γιουβέντους Τορίνο
Γιουβέντους 2–1 Τορίνο Τορίνο
Η Γιουβέντους κέρδισε με συνολικό σκορ 5–2

Μονοί τελικοί 1939–1967

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περίοδος Νικητής Σκορ Φιναλίστ Πόλη
1938–39 Ίντερ 2–1 Νοβάρα Μιλάνο
1939–40 Φιορεντίνα 2–0 Τζένοα Φλωρεντία
1940–41 Βενέτσια  †3–3 † ΑΣ Ρόμα Ρώμη
 Ε1–0 Ε Βενετία
1941–42 Γιουβέντους  †1–1 † ΑΚ Μίλαν Μιλάνο
 Ε4–1 Ε Τορίνο
1942–43 Τορίνο 4–0 Βενέτσια Μιλάνο
1958 Λάτσιο 1–0 Φιορεντίνα Ρώμη
1958–59 Γιουβέντους 4–1 Ίντερ Μιλάνο
1959–60 Γιουβέντους  †3–2 † Φιορεντίνα Μιλάνο
1960–61 Φιορεντίνα 2–0 Λάτσιο Φλωρεντία
1961–62 ΣΣΚ Νάπολι 2–1 ΣΠΑΛ Ρώμη
1962–63 Αταλάντα 3–1 Τορίνο Μιλάνο
1963–64 ΑΣ Ρόμα  †0–0 † Τορίνο Ρώμη
 Ε1–0 Ε Τορίνο
1964–65 Γιουβέντους 1–0 Ίντερ Ρώμη
1965–66 Φιορεντίνα  †2–1 † Καταντσάρο Ρώμη
1966–67 ΑΚ Μίλαν 1–0 Πάντοβα Ρώμη

Τελικοί σε όμιλο 1968–1971

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περίοδος Ομάδα Βαθμοί Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ ΔΤ
1967–68
Τορίνο 9 3 3 0 9 2 +7
ΑΚ Μίλαν 7 2 3 1 8 6 +2
Ίντερ 4 1 2 3 7 10 –3
Μπολόνια 4 1 2 3 7 13 –6
Η Τορίνο κέρδισε το κύπελλο
Περίοδος Ομάδα Βαθμοί Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ ΔΤ
1968–69
ΑΣ Ρόμα 9 3 3 0 11 5 +6
Κάλιαρι 6 2 2 2 9 8 +1
Φότζια 5 1 3 2 8 12 –4
Τορίνο 4 0 4 2 6 9 –3
Η Ρόμα κέρδισε το κύπελλο
Περίοδος Ομάδα Βαθμοί Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ ΔΤ
1969–70
Μπολόνια 9 4 1 1 11 2 +9
Τορίνο 8 4 0 2 9 7 +2
Κάλιαρι 5 1 3 2 5 9 –4
Βαρέζε 2 0 2 4 3 10 –7
Η Μπολόνια κέρδισε το κύπελλο
Περίοδος Ομάδα Βαθμοί Ν Ι Η ΤΥ ΤΚ ΔΤ
1970–71
ΑΚ Μίλαν 7 3 1 2 10 9 +1
Τορίνο 7 3 1 2 9 9 –
Φιορεντίνα 6 2 2 2 9 5 +4
ΣΣΚ Νάπολι 4 1 2 3 7 12 –7
Λόγω ισοβαθμίας, επιπλέον αγώνας Τορίνο–Μίλαν 0–0 (5–3 στα πέναλτι), η Τορίνο κέρδισε το κύπελλο

Μονοί τελικοί 1972–1980

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περίοδος Νικητής Σκορ Φιναλίστ Πόλη Σημειώσεις
1971–72 ΑΚ Μίλαν 2–0 ΣΣΚ Νάπολι Ρώμη
1972–73 ΑΚ Μίλαν  *1–1 * Γιουβέντους Ρώμη [α]
1973–74 Μπολόνια  *1–1 * Παλέρμο Ρώμη [β]
1974–75 Φιορεντίνα 3–2 ΑΚ Μίλαν Ρώμη
1975–76 ΣΣΚ Νάπολι 4–0 Βερόνα Ρώμη
1976–77 ΑΚ Μίλαν 2–0 Ίντερ Μιλάνο
1977–78 Ίντερ 2–1 ΣΣΚ Νάπολι Ρώμη
1978–79 Γιουβέντους  †2–1 † Παλέρμο Νάπολη
1979–80 ΑΣ Ρόμα  *0–0 * Τορίνο Ρώμη [γ]

Διπλοί τελικοί 1981–2007

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περίοδος Γηπεδούχος Σκορ Φιλοξενούμενος Γήπεδο Πόλη Σημειώσεις
1980–81 ΑΣ Ρόμα 1–1 Τορίνο Ολίμπικο Ρώμη
Τορίνο  *1–1 * ΑΣ Ρόμα Κομουνάλε Τορίνο [δ]
Συνολικό σκορ 2–2, η Ρόμα κέρδισε με 4–2 στα πέναλτι
1981–82 Ίντερ 1–0 Τορίνο Σαν Σίρο Μιλάνο
Τορίνο 1–1 Ίντερ Κομουνάλε Τορίνο
Η Ίντερ κέρδισε με συνολικό σκορ 2–1
1982–83 Βερόνα 2–0 Γιουβέντους Μαρκ'Αντόνιο Μπεντεγκόντι Βερόνα
Γιουβέντους  †3–0 † Βερόνα Κομουνάλε Τορίνο
Η Γιουβέντους κέρδισε με συνολικό σκορ 3–2
1983–84 Βερόνα 1–1 ΑΣ Ρόμα Μαρκ'Αντόνιο Μπεντεγκόντι Βερόνα
ΑΣ Ρόμα 1–0 Βερόνα Ολίμπικο Ρώμη
Η Ρόμα κέρδισε με συνολικό σκορ 2–1
1984–85 ΑΚ Μίλαν 0–1 ΟΚ Σαμπντόρια Σαν Σίρο Μιλάνο
ΟΚ Σαμπντόρια 2–1 ΑΚ Μίλαν Λουίτζι Φεράρις Γένοβα
Η Σαμπντόρια κέρδισε με συνολικό σκορ 3–1
1985–86 ΟΚ Σαμπντόρια 2–1 ΑΣ Ρόμα Λουίτζι Φεράρις Γένοβα
ΑΣ Ρόμα 2–0 ΟΚ Σαμπντόρια Ολίμπικο Ρώμη
Η Ρόμα κέρδισε με συνολικό σκορ 3–2
1986–87 ΣΣΚ Νάπολι 3–0 Αταλάντα Σαν Πάολο Νάπολη
Αταλάντα 0–1 ΣΣΚ Νάπολι Ατλέτι Ατζούρι ντ' Ιτάλια Μπέργκαμο
Η Νάπολι κέρδισε με συνολικό σκορ 4–0
1987–88 ΟΚ Σαμπντόρια 2–0 Τορίνο Λουίτζι Φεράρις Γένοβα
Τορίνο  †2–1 † ΟΚ Σαμπντόρια Κομουνάλε Τορίνο
Η Σαμπντόρια κέρδισε με συνολικό σκορ 3–2
1988–89 ΣΣΚ Νάπολι 1–0 ΟΚ Σαμπντόρια Σαν Πάολο Νάπολη
ΟΚ Σαμπντόρια 4–0 ΣΣΚ Νάπολι Τζιοβάνι Τσίνι Κρεμόνα
Η Σαμπντόρια κέρδισε με συνολικό σκορ 4–1
1989–90 Γιουβέντους 0–0 ΑΚ Μίλαν Κομουνάλε Τορίνο
ΑΚ Μίλαν 0–1 Γιουβέντους Σαν Σίρο Μιλάνο
Η Γιουβέντους κέρδισε με συνολικό σκορ 1–0
1990–91 ΑΣ Ρόμα 3–1 ΟΚ Σαμπντόρια Ολίμπικο Ρώμη
ΟΚ Σαμπντόρια 1–1 ΑΣ Ρόμα Λουίτζι Φεράρις Γένοβα
Η Ρόμα κέρδισε με συνολικό σκορ 4–2
1991–92 Γιουβέντους 1–0 Πάρμα Ντέλε Άλπι Τορίνο
Πάρμα 2–0 Γιουβέντους Ένιο Ταρντίνι Πάρμα
Η Πάρμα κέρδισε με συνολικό σκορ 2–1
1992–93 Τορίνο 3–0 ΑΣ Ρόμα Ντέλε Άλπι Τορίνο
ΑΣ Ρόμα 5–2 Τορίνο Ολίμπικο Ρώμη
Συνολικό σκορ 5–5, η Τορίνο κέρδισε με τον κανόνα των εκτός έδρας γκολ
1993–94 Ανκόνα 0–0 ΟΚ Σαμπντόρια Ντελ Κονέρο Ανκόνα
ΟΚ Σαμπντόρια 6–1 Ανκόνα Λουίτζι Φεράρις Γένοβα
Η Σαμπντόρια κέρδισε με συνολικό σκορ 6–1
1994–95 Γιουβέντους 1–0 Πάρμα Ντέλε Άλπι Τορίνο
Πάρμα 0–2 Γιουβέντους Ένιο Ταρντίνι Πάρμα
Η Γιουβέντους κέρδισε με συνολικό σκορ 3–0
1995–96 Φιορεντίνα 1–0 Αταλάντα Αρτέμιο Φράνκι Φλωρεντία
Αταλάντα 0–2 Φιορεντίνα Ατλέτι Ατζούρι ντ' Ιτάλια Μπέργκαμο
Η Φιορεντίνα κέρδισε με συνολικό σκορ 3–0
1996–97 ΣΣΚ Νάπολι 1–0 Βιτσέντζα Κάλτσιο Σαν Πάολο Νάπολη
Βιτσέντζα Κάλτσιο 3–0 ΣΣΚ Νάπολι Ρομέο Μέντι Βιτσέντζα
Η Βιτσέντζα κέρδισε με συνολικό σκορ 3–1
1997–98 ΑΚ Μίλαν 1–0 Λάτσιο Σαν Σίρο Μιλάνο
Λάτσιο 3–1 ΑΚ Μίλαν Ολίμπικο Ρώμη
Η Λάτσιο κέρδισε με συνολικό σκορ 3–2
1998–99 Πάρμα 1–1 Φιορεντίνα Ένιο Ταρντίνι Πάρμα
Φιορεντίνα 2–2 Πάρμα Αρτέμιο Φράνκι Φλωρεντία
Συνολικό σκορ 3–3, η Πάρμα κέρδισε με τον κανόνα των εκτός έδρας γκολ
1999–00 Λάτσιο 2–1 Ίντερ Ολίμπικο Ρώμη
Ίντερ 0–0 Λάτσιο Σαν Σίρο Μιλάνο
Η Λάτσιο κέρδισε με συνολικό σκορ 2–1
2000–01 Πάρμα 0–1 Φιορεντίνα Ένιο Ταρντίνι Πάρμα
Φιορεντίνα 1–1 Πάρμα Αρτέμιο Φράνκι Φλωρεντία
Η Φιορεντίνα κέρδισε με συνολικό σκορ 2–1
2001–02 Γιουβέντους 2–1 Πάρμα Ντέλε Άλπι Τορίνο
Πάρμα 1–0 Γιουβέντους Ένιο Ταρντίνι Πάρμα
Συνολικό σκορ 2–2, η Πάρμα κέρδισε με τον κανόνα των εκτός έδρας γκολ
2002–03 ΑΣ Ρόμα 1–4 ΑΚ Μίλαν Ολίμπικο Ρώμη
ΑΚ Μίλαν 2–2 ΑΣ Ρόμα Σαν Σίρο Μιλάνο
Η Μίλαν κέρδισε με συνολικό σκορ 6–3
2003–04 Λάτσιο 2–0 Γιουβέντους Ολίμπικο Ρώμη
Γιουβέντους 2–2 Λάτσιο Ντέλε Άλπι Τορίνο
Η Λάτσιο κέρδισε με συνολικό σκορ 4–2
2004–05 ΑΣ Ρόμα 0–2 Ίντερ Ολίμπικο Ρώμη
Ίντερ 1–0 ΑΣ Ρόμα Σαν Σίρο Μιλάνο
Η Ίντερ κέρδισε με συνολικό σκορ 3–0
2005–06 ΑΣ Ρόμα 1–1 Ίντερ Ολίμπικο Ρώμη
Ίντερ 3–1 ΑΣ Ρόμα Σαν Σίρο Μιλάνο
Η Ίντερ κέρδισε με συνολικό σκορ 4–2
2006–07 ΑΣ Ρόμα 6–2 Ίντερ Ολίμπικο Ρώμη
Ίντερ 2–1 ΑΣ Ρόμα Σαν Σίρο Μιλάνο
Η Ρόμα κέρδισε με συνολικό σκορ 7–4

Μονοί τελικοί 2008–σήμερα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περίοδος Νικητής Σκορ Φιναλίστ Γήπεδο Πόλη Σημειώσεις
2007–08 ΑΣ Ρόμα 2–1 Ίντερ Ολίμπικο Ρώμη
2008–09 Λάτσιο  *1–1 * ΟΚ Σαμπντόρια Ολίμπικο Ρώμη [ε]
2009–10 Ίντερ 1–0 ΑΣ Ρόμα Ολίμπικο Ρώμη
2010–11 Ίντερ 3-1 Παλέρμο Ολίμπικο Ρώμη
2011–12 ΣΣΚ Νάπολι 2–0 Γιουβέντους Ολίμπικο Ρώμη
2012–13 Λάτσιο 1–0 ΑΣ Ρόμα Ολίμπικο Ρώμη
2013–14 ΣΣΚ Νάπολι 3–1 Φιορεντίνα Ολίμπικο Ρώμη
2014–15 Γιουβέντους  †2–1 † Λάτσιο Ολίμπικο Ρώμη
2015–16 Γιουβέντους  †1–0 † ΑΚ Μίλαν Ολίμπικο Ρώμη
2016–17 Γιουβέντους 2–0 Λάτσιο Ολίμπικο Ρώμη
2017–18 Γιουβέντους 4–0 ΑΚ Μίλαν Ολίμπικο Ρώμη
2018–19 Λάτσιο 2–0 Αταλάντα Ολίμπικο Ρώμη
2019–20 ΣΣΚ Νάπολι  *0–0* Γιουβέντους Ολίμπικο Ρώμη [στ]
2020–21 Γιουβέντους 2–1 Αταλάντα Στάδιο Μαπέι Ρέτζο Εμίλια
2021–22 Ίντερ  †4–2 † Γιουβέντους Ολίμπικο Ρώμη
2022–23 Ίντερ 2–1 Φιορεντίνα Ολίμπικο Ρώμη
2023–24 Γιουβέντους 1–0 Αταλάντα Ολίμπικο Ρώμη

Τίτλοι ανά σύλλογο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διακριτικό κυπελλούχου Ιταλίας
Σύλλογος Τίτλοι Φιναλίστ Χρονιές
Γιουβέντους
15
7
1938, 1942, 1959, 1960, 1965, 1979, 1983, 1990, 1995, 2015, 2016, 2017, 2018, 2021, 2024
ΑΣ Ρόμα
9
8
1964, 1969, 1980, 1981, 1984, 1986, 1991, 2007, 2008
Ίντερ
9
6
1939, 1978, 1982, 2005, 2006, 2010, 2011, 2022, 2023
Λάτσιο
7
3
1958, 1998, 2000, 2004, 2009, 2013, 2019
Φιορεντίνα
6
5
1940, 1961, 1966, 1975, 1996, 2001
ΣΣΚ Νάπολι
6
4
1962, 1976, 1987, 2012, 2014, 2020
Τορίνο
5
8
1936, 1943, 1968, 1971, 1993
ΑΚ Μίλαν
5
9
1967, 1972, 1973, 1977, 2003
ΟΚ Σαμπντόρια
4
3
1985, 1988, 1989, 1994
Πάρμα
3
2
1992, 1999, 2002
Μπολόνια
2
-
1970, 1974
Αταλάντα
1
5
1963
Τζένοα
1
1
1937
Βενέτσια
1
1
1941
Βάντο
1
-
1922
Βιτσέντσα
1
-
1997
Ελλάς Βερόνα
-
3
-
Παλέρμο
-
3
-
Κάλιαρι
-
1
-
Ουντινέζε
-
1
-
Αλεσάντρια
-
1
-
Νοβάρα
-
1
-
ΣΠΑΛ
-
1
-
Καταντσάρο
-
1
-
Πάντοβα
-
1
-
Ανκόνα
-
1
-

Το 1968–1971 έγιναν τελικοί σε όμιλο με συμμετοχή τεσσάρων ομάδων, από αυτές υπολογίζονται οι δύο πρώτοι ως νικητής και φιναλίστ.

Σημειώσεις
  • α Η Μίλαν κέρδισε με 5–2 στα πέναλτι
  • β Η Μπολόνια κέρδισε με 4–3 στα πέναλτι
  • γ Η Ρόμα κέρδισε με 3–2 στα πέναλτι
  • δ Η Ρόμα κέρδισε με 4–2 στα πέναλτι
  • ε Η Λάτσιο κέρδισε με 6–5 στα πέναλτι
  • στ Η Νάπολι κέρδισε με 4–2 στα πέναλτι

Κορυφαίοι ποδοσφαιριστές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συμμετοχές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Θέση Παίκτης Περίοδος Αγώνες
1 Ρομπέρτο Μαντσίνι 1981–2001 73
2 Ρομπέρτο Μπάτζο 1982–2004 65
Φάουστο Σάλσανο 1979–2000
4 Πιέτρο Φάννα 1975–1993 59
5 Αλεσάντρο Αλτομπέλι 1973–1990 55
Τζιανλούκα Βιάλι 1980–1996
7 Πάολο Πουλίτσι 1966–1985 54
8 Μαουρίτσιο Γκανζ 1985–2007 52
Νίκολα Κάκια 1987–2005
10 Φραντσέσκο Τόττι 1992–2017 46
Πιέτρο Πάολο Βίρντις 1973–1991
12 Αντρέα Καρνεβάλε 1978–1996 45
Όσκαρ Νταμιάνι 1968–1986
Ντανιέλε Μασάρο 1979–1989
15 Πιέτρο Αναστάζι 1966–1981 44
Τζουζέπε Τζιανίνι 1981–1996
1997–1999
17 Τζιανκάρλο Μαρότσι 1982–2000 43
18 Ρομπέρτο Μπονισένια 1963–1980 42
Φρανσέσκο Φλάκι 1993–2010
Μάσιμο Αγκοστίνι 1982–2008
Τζουζέπε Ινκοτσιάτι 1981–1995
22 Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο 1993–2012 41
Βιτσέντζο Ντ' Αμίκο 1972–1988
Ντομένικο Κάσο 1971–1989

Κορυφαίοι σκόρερς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Θέση Παίκτης Σύλλογος Τέρματα Παρ.
1 Αλεσσάντρο Αλτομπέλι Μπρέσια, Ίντερ, Γιουβέντους 56 [2]
2 Ρομπέρτο Μπονισιένα Ελλάς Βερόνα, Βαρέζε, Γιουβέντους, Κάλιαρι, Ίντερ 48
3 Τζουζέπε Σαβόλντι Αταλάντα, Μπολόνια, Νάπολι 47
4 Τζιανλούκα Βιάλι Κρεμονέζε, Σαμπντόρια, Γιουβέντους 43
5 Μπρούνο Τζορντάνο Λάτσιο, Νάπολι, Άσκολι, Μπολόνια 38
Πάολο Πουλίτσι Τορίνο, Ουντινέζε, Φιορεντίνα
7 Ρομπέρτο Μπάτζο Βιτσέντσα, Φιορεντίνα, Γιουβέντους, Μίλαν, Μπολόνια, Ίντερ, Μπρέσια 36
Πιέτρο Αναστάζι Βαρέζε, Γιουβέντους, Ίντερ, Άσκολι
9 Ρομπέρτο Μαντσίνι Μπολόνια, Σαμπντόρια, Λάτσιο 33
10 Λουίτζι Ρίβα Κάλιαρι 32
11 Ρομπέρτο Προύτσο Τζένοα, Ρόμα, Φιορεντίνα 30
12 Ντιέγκο Μαραντόνα Νάπολι 29
13 Αντρέα Καρνεβάλε Αβελλίνο, Ρετζίνα, Κάλιαρι, Ουντινέζε, Νάπολι, Ρόμα, Πεσκάρα 28
Τζιάνι Ριβέρα Μίλαν
15 Φραντσέσκο Γκρατσιάνι Αρέτσο, Τορίνο, Φιορεντίνα, Ρόμα, Ουντινέζε 27
16 Πιερίνο Πράτι Μίλαν, Ρόμα 26
Όσκαρ Νταμιάνι Βιτσέντσα, Νάπολι, Γιουβέντους, Τζένοα, Μίλαν, Πάρμα
Άλντο Σερένα ΣΣΚ Μπάρι, Ίντερ, Μίλαν, Γιουβέντους
19 Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο Γιουβέντους 25
Αντόνιο Ντι Νατάλε Έμπολι, Ουντινέζε
Σάντρο Τοβαλιέρι Αρέτσο, Ρόμα, Αβελλίνο, Ανκόνα, Αταλάντα, Ρετζίνα, Σαμπντόρια
Γκαμπριέλ Μπατιστούτα Φιορεντίνα, Ρόμα

Λογότυπο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το λογότυπο του κυπέλλου έχει εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου. Το 2018 παρουσιάστηκε το νέο λογότυπο του κυπέλλου.[3]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Le caratteristiche del Trofeo d'oro della Coppa Italia». 13 settembre 1960. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-12-24. https://web.archive.org/web/20131224105742/http://www.emeroteca.coni.it/bookreader.php?&c=1&f=6520&p=3#page/4/mode/1up. Ανακτήθηκε στις 2023-01-21. 
  2. ↑ «Italy Cup - All-time top goalscorers» (στα Αγγλικά). transfermarkt.co.uk. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2023. 
  3. ↑ La Lega di Serie A si rinnova: ufficializzati i nuovi loghi goal.com

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κύπελλο_Ιταλίας_(ποδόσφαιρο_ανδρών)&oldid=10657035"