Παμπελοποννησιακό Στάδιο
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 38°13′18″N 21°45′07″E / 38.2217°N 21.7519°E
 | |
| Πλήρες όνομα | Παμπελοποννησιακό Εθνικό Στάδιο Πάτρας |
|---|---|
| Ιδιοκτήτης | Ελληνικό Δημόσιο |
| Διαχειριστής | Δήμος Πατρέων |
| Είδος | στάδιο |
| Χωρητικότητα | 23.588 θεατές |
| Επιφάνεια | Φυσικός Χλοοτάπητας |
| Πίνακας αποτελεσμάτων | 2 |
| Κατασκευή | |
| Έναρξη εργασιών | 1981 |
| Ολοκλήρωση | 1981 |
| Ανακαίνιση | 2004 |
| Τοποθεσία | |
 | |
| Διεύθυνση | Πάτρα και Κουκούλι Πάτρας Δήμος Πατρέων Ελλάδα |
| Φορείς εκμετάλλευσης | |
| Δήμος Πατρέων | |
| Ιστοσελίδα | |
| pampeloponisiako.gr | |
 Πολυμέσα | |
Το Παμπελοπονησιακό Στάδιο είναι αθλητική εγκατάσταση και αποτελεί μέρος του σύγχρονου Παμπελοποννησιακού Εθνικού Αθλητικού Κέντρου (Π.Ε.Α.Κ.), ευρισκόμενο στην Πάτρα και συγκεκριμένα στην συνοικία Κουκούλι, νοτιοανατολικά του κέντρου της πόλης.
Κατασκευάστηκε το 1981, με την ονομασία Εθνικό Στάδιο Πατρών. Το 2004 ανακατασκευάστηκε και έκτοτε πήρε την ονομασία Παμπελοποννησιακό Στάδιο, καθώς και φιλοξένησε αγώνες ποδοσφαίρου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Η αρχική του χωρητικότητα ήταν 16.000 θεατές και έπειτα την ανακαίνιση του ανήλθε σε 23.588 θέσεις[1], με τις μισές από αυτές είναι στεγασμένες. Μετά την παραχώρηση του στο Δήμο Πατρέων, η χωρητικότητα μειώθηκε στις 20.252 θέσεις[2].
Γενικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διαθέτει στίβο 8 λωρίδων που περιβάλλει τον ποδοσφαιρικό αγωνιστικό χώρο. Επιπλέον, διαθέτει βοηθητικό ανοιχτό γήπεδο με φυσικό χλοοτάπητα (γρασίδι) με επίσης περιβάλλοντα στίβο, δύο μικρά γήπεδα ποδοσφαίρου με τεχνητό (πλαστικό) χλοοτάπητα, δύο ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ, κυλικείο, αλλά και μεγάλους χώρους στάθμευσης οχημάτων. Ακόμα, στις αίθουσες του κάτω από τις κερκίδες στεγάζονται διάφοροι αθλητικοί και πολιτιστικοί σύλλογοι καθώς και φορείς της πόλης.
Το στάδιο, όπως επίσης και ο περιβάλλοντας χώρος ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο και το διαχειρίζεται ο Δήμος Πατρέων.
Χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το γήπεδο έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από την Παναχαϊκή, η οποία έχει παίξει εκεί αρκετά παιχνίδια της κατά καιρούς, αλλά και από τον Πατραϊκό που αποτέλεσε την έδρα του για δύο χρόνια περίπου από το 1999 έως το 2001.
Στο Παμπελοποννησιακό πραγματοποιούνται συχνά διάφορα αθλητικά γεγονότα, τουρνουά και διοργανώσεις, καθώς και μουσικές συναυλίες. Συχνά εκεί λαμβάνει χώρα ο τελικός Κυπέλλου της Ε.Π.Σ. Αχαΐας καθώς και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου.
Το 2005 διεξάχθηκε ο ποδοσφαιρικός τελικός Κυπέλλου Ελλάδας όπου ήρθαν αντιμέτωποι ο Ολυμπιακός με τον Άρη, με τους Πειραιώτες να νικούν με 3-0 και να κατακτούν τον τίτλο.
Σήμερα το Παμπελοποννησιακό αποτελεί ένα πολυδύναμο αθλητικό κέντρο, καθώς και την μεγαλύτερη αθλητική εγκατάσταση στην Αχαΐα και την Δυτική Ελλάδα.
Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Παμπελοποννησιακό βρίσκεται στη ανατολική-νοτιοανατολική (ΑΝΑ) πλευρά της Πάτρας, στην συνοικία Κουκούλι και απέχει από το κέντρο της πόλης περίπου 4 χιλιόμετρα.
Η κεντρική είσοδος και η πρόσβαση προς τους αθλητικούς χώρους γίνεται από την Λεωφόρο Πατρών-Κλάους, ενώ το στάδιο περιβάλλουν επίσης οι οδοί Ιωάννη Ρίτσου και Γεωργίου Σεφέρη καθώς και η Λεωφόρος Ελευθερίου Βενιζέλου (Κωνσταντίνου Τσάτσου από το ύψος του σταδίου και πάνω-ανατολικά).
Ανακατασκευή και Ολυμπιακοί Αγώνες 2004[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 το Παμπελοποννησιακό φιλοξένησε διάφορους αγώνες ποδοσφαίρου. Συγκεκριμένα, εκεί διεξάχθηκαν πέντε προκριματικοί και ένας προημιτελικός από το τουρνουά ανδρών, καθώς και τρεις προκριματικοί, ένας προημιτελικός και ένας ημιτελικός από το τουρνουά γυναικών.
Αναγκαία προϋπόθεση όμως πριν την διεξαγωγή των αγώνων εκεί, ήταν η ανακατασκευή του σταδίου. Γι' αυτό το λόγο πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένα έργα αναβάθμισης του από τα μέσα του 2002 μέχρι την άνοιξη του 2004. Η αρχιτεκτονική μελέτη ήταν ευθύνη του γραφείου «Γραμματόπουλος-Πανουσάκης & Συνεργάτες» για λογαριασμό της Γενικής Γραμματέας Αθλητισμού (Γ.Γ.Α.), ενώ τις εργασίες εκτέλεσαν οι κατασκευαστικές εταιρίες «Έμπεδος Α.Ε.» και «Δομική Κρήτης Α.Ε.», με συνολικό κόστος περίπου 30.000.000 €.
Τα έργα που πραγματοποιήθηκαν περιέλαβαν: επέκταση της δυτικής εξέδρας, σκέπαστρο πάνω από τη δυτική πλευρά του σταδίου, νέες ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις, τοποθέτηση πλαστικών καθισμάτων, ηλεκτρονικούς πίνακες, αναμόρφωση όλων των χώρων κάτω από τις κερκίδες, κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης, αλλαγή του ηλεκτροφωτισμού κ.α. Η χωρητικότητα του σταδίου πριν την ανακαίνιση του, ανερχόταν περίπου σε 18.000 θεατές (χωρίς καθίσματα) και μετά από αυτή ανήλθε σε 23.588 θέσεις.
Η ανακατασκευή επιτρέπει τη μελλοντική ανέγερση επέκτασης των εξεδρών και από την ανατολική πλευρά του σταδίου, όμοια με τη δυτική η οποία που ανακατασκευάστηκε και επεκτάθηκε το 2004. Αν πραγματοποιηθεί στο μέλλον κάτι τέτοιο, η χωρητικότητα του Παμπελοποννησιακού Σταδίου θα αυξηθεί κατά 6.500 θέσεις, φτάνοντας συνολικά περίπου τις 30.000 θέσεις.
Το ανακαινισμένο στάδιο παραδόθηκε σε χρήση στις 28 Μαρτίου του 2004 με την διεξαγωγή του τελικού του Κυπέλλου Ερασιτεχνών της Ε.Π.Σ. Αχαΐας ανάμεσα στο Ζαβλάνι και την Αστραπή Ψαροφαΐου, σε έναν αγώνα που νικήτρια ομάδα αναδείχτηκε η πρώτη με σκορ 2-1 στην παράταση που ακολούθησε έπειτα από ισοπαλία (1-1) στην κανονική διάρκεια.
Ρεκόρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ρεκόρ προσέλευσης πριν την ανακαίνιση και την αύξηση της χωρητικότητας του, ήταν 16.839 θεατές σε ποδοσφαιρική αναμέτρηση ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Λάρισα το 1989.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Παμπελοποννησιακό Εθνικό Στάδιο Πατρών». www.stadia.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2020.
- ↑ stadiopatras. «ΚΑΤΟΨΕΙΣ – ΠΑΜΠΕΛΟΠΟΝΗΣΙΑΚΟ ΣΤΑΔΙΟ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2020.
| ||||||||||||||||||||||||||