Πιέτρο Δ΄ Καντιάνο
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Πιέτρο Δ΄ Καντιάνο | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 10ος αιώνας Βενετία |
| Θάνατος | 976[1] ή 11 Ιουνίου 976 Βενετία |
| Τόπος ταφής | Abbazia di Sant'Ilario |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Βαλντράντα της Τοσκάνης (έως 976) Γιοβανίτσια Καντιάνο (έως 961)[2] |
| Τέκνα | Βιτάλε Καντιάνο Μαρίνα Καντιάνο |
| Γονείς | Πιέτρο Γ΄ Καντιάνο |
| Αδέλφια | Βιτάλε Καντιάνο |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (959–976) |
| Θυρεός | |
 | |
Ο Πιέτρο Δ΄ Καντιάνο (ιταλικά: Pietro IV Candiano, πέθανε στις 11 Αυγούστου 976), ο 22ος παραδοσιακά και 20ος ιστορικά Δόγης της Βενετίας (959 - 976) ήταν μεγαλύτερος γιος του Πιέτρο Γ΄ Καντιάνο και της Ριχίλδης Καντιάνο. Ο Πιέτρο Δ΄ είχε συμβασιλεύσει με τον πατέρα του που τον είχε επιλέξει διάδοχο. Ο πατέρας του προσπάθησε να δημιουργήσει κληρονομική μοναρχία στη Βενετία και προκάλεσε την οργή του λαού της πόλης που επιχείρησε να τον θανατώσει. Ο Πιέτρο Δ΄ έσωσε τον πατέρα του, τον φυγάδευσε με μια ομάδα οπαδών του στον Γκυ της Ιβρέας, εκείνος με τη σειρά του τον έστειλε στον δικό του πατέρα Βασιλιά της Ιταλίας Βερεγγάριο Β΄.
Δόγης της Βενετίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πιέτρο Γ΄ συμμετείχε με τον Γκυ σε εκστρατεία εναντίον του Θεοβάλδου Β΄, δούκα του Σπολέτο και κέρδισε την υποστήριξη του Βερεγγάριου για μια έφοδο στη Δημοκρατία της Βενετίας. Ο Πιέτρο Δ΄ νίκησε τον πατέρα του αλλά δεν τον σκότωσε, στη συνέχεια εξελέγη νέος Δόγης της Βενετίας. Η πρώτη του πράξη ήταν η τύφλωση και η απέλαση του επισκόπου του Καστέλλο που κατηγορήθηκε για μαγεία, συγκάλεσε Συνέλευση τον Ιούνιο του 960 που απαγόρευσε με νόμο το δουλεμπόριο. Ο Πιέτρο Δ΄ απέκτησε με τη βοήθεια του αυτοκράτορα μια σειρά από εμπορικά προνόμια τόσο για τους Βενετούς γενικά όσο και για τον ίδιο και την οικογένεια του. Την ίδια στιγμή ο αυτοκράτορας Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής τον απειλούσε με πόλεμο αν δεν σταματούσε το εμπόριο με τους Σαρακηνούς με τους οποίους η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν σε σκληρό πόλεμο. Ο Πιέτρο Δ΄ υπέκυψε και διέκοψε το εμπόριο με τους Μουσουλμάνους.
Δολοφονία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο προστάτης του Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας πέθανε (973) και ο διάδοχος του Όθων Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν απασχολημένος με εξεγέρσεις στη Γερμανία, οι αντίπαλοι του στη Βενετία βρήκαν την ευκαιρία να τον εκθρονίσουν, τον κλείδωσαν στα ανάκτορα και έβαλαν φωτιά. Η φωτιά εξαπλώθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της πόλης που κάηκε και στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου. Ο δόγης και ο μικρότερος γιος του με τη δεύτερη σύζυγο του Βαλντράντα Πιέτρο Ε΄ θανατώθηκαν και τα σώματα τους ρίχτηκαν στο σφαγείο, αργότερα βρέθηκαν και τάφηκαν με τιμές στην εκκλησία του Αγίου Ιλαρίωνος, τον διαδέχτηκε ο Πιέτρο Α΄ Ορσεόλο από την Οικογένεια Ορσεόλο. Ο μεγαλύτερος γιος του Βιτάλε που επέζησε δραπέτευσε στη Σαξονία και ξεκίνησε συνωμοσία εναντίον του νέου δόγη.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πιέτρο Δ΄ Καντιάνο χώρισε για πολιτικούς λόγους την πρώτη σύζυγο του Γιοβανίτσια Καντιάνο και την πίεσε να αποσυρθεί στη μονή του Σάντα Ζαχαρία, μαζί της απέκτησε δυο παιδιά τον μελλοντικό δόγη Βιτάλε Καντιάνο και τη Μαρίνα Καντιάνο που παντρεύτηκε τον μελλοντικό δόγη Τριμπούνο Μέμμο. Ο Πιέτρο Δ΄ παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο (966) τη Βαλντράντα της Τοσκάνης, κόρη του Ουμβέρτου του Σπολέτο και συγγενή του Όθων Α΄ που του έφερε τεράστια προίκα με περιοχές όπως το Τρεβίζο, η Φριούλι και η Φερράρα. Με τη δεύτερη σύζυγο του απέκτησε έναν γιο τον Πιέτρο Ε΄ που σκοτώθηκε μαζί του στον εμπρησμό του 976.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 1018031030. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Norwich, John Julius. A History of Venice. Alfred A. Knopf: New York, 1982.
- Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|