Βιτάλε Φαλιέρ
| Βιτάλε Φαλιέρο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Vitale Faliero (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 11ος αιώνας Βενετία[1] |
| Θάνατος | 1096[2] ή Δεκέμβριος 1095 Βενετία[1] |
| Τόπος ταφής | Βασιλική Αγίου Μάρκου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ορντελάφο Φαλιέρο |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (1084–1095) |
| Θυρεός | |
| |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βιτάλε Φαλιέρ (Ιταλικά : Vitale Falier, πέθανε το 1095) ήταν ο 32ος Δόγης της Βενετίας (1084 - 1095). Ο Βιτάλε Φαλιέρο ήταν μέλος ευγενούς Βενετσιάνικης οικογένειας από το Φάνο, συμμετείχε στο Συμβούλιο που είχε ρόλο να συμβουλεύει τον δόγη. Έγινε Δόγης της Βενετίας χάρη σε μια επανάσταση που ανέτρεψε τον Δεκέμβριο του 1084 τον προηγούμενο δόγη Ντομένικο Σέλβο με επικεφαλής τον ίδιο όπως και πολλούς άλλους. Είναι ο πρώτος δόγης της Βενετίας για τον οποίο υπάρχει προσωπογραφία που του είχαν ζωγραφίσει στο Υψηλό βωμό στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου.
Νίκες επί των Νορμανδών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την εποχή που έγινε δόγης η Βενετία είχε συμμαχήσει με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία στον πόλεμο εναντίον του Ροβέρτου Γυισκάρδου. Την άνοιξη του 1095 ο Βενετσιάνικος στόλος πέτυχε σημαντική νίκη στην σημερινή Αλβανία, εκδικήθηκε την ήττα του Σέλβο στην Κέρκυρα. Η μεγάλη φήμη που είχε αποκτήσει με την νίκη του επικυρώθηκε με την επίσκεψη του αυτοκράτορα Ερρίκου Δ΄ που συμμάχησε μαζί του εναντίον του πάπα. Ο Βιτάλε Φαλιέρ ολοκλήρωσε την οικοδόμηση του Καθεδρικού ναού του Αγίου Μάρκου. Στο τέλος της βασιλείας του η Βενετία δέχτηκε τεράστιο πλήγμα από έναν σεισμό, ένα τσουνάμι και μια επιδημία πείνας. Ο Βιτάλε Φαλιέρο πέθανε τον Δεκέμβριο του 1095, παντρεύτηκε την Κορνέλλα Μπέμπο και ο γιος του Ορντελάφο Φαλιέρ έγινε ο 34ος δόγης.[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1031298533. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2015.
- ↑ https://archive.org/stream/dogaressasofveni00stal#page/316/mode/2up
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Rendina, Claudio (1989). I dogi. Storia e segreti. Rome: Newton Compton.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|