Πιέτρο Πολάνι
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Πιέτρο Πολάνι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Pietro Polani (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 1098 Βενετία |
| Θάνατος | 1148[1] Βενετία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (1130–1147) |
| Θυρεός | |
| |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πιέτρο Πολάνι (1098 - 1148) ήταν ο 36ος Δόγης της Βενετίας (1130 - 1148). Ο Πιέτρο Πολάνι εξελέγη Δόγης της Βενετίας παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των μεγάλων αριστοκρατικών οικογενειών της πόλης όπως ο Οίκος των Ντάντολο. Η κατηγορία των αντιπάλων του ήταν ότι με τον γάμο του με την Αδελάσα Μιτσιέλ, κόρη του προηγούμενου δόγη Ντομένικο Μιτσιέλ προσπαθούσε να μετατρέψει την Δημοκρατία της Βενετίας σε κληρονομική εξουσία.
Το Συμβούλιο των Σοφών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την περίοδο του Πιέτρο Πολάνι σημειώθηκε έντονη παρακμή και ακολούθησαν μεγάλες απειλές για την Βενετία. Την τριετία 1133 - 1135 η Ουγγαρία κυρίευσε σημαντικές βάσεις της Δημοκρατίας στις Δαλματικές ακτές όπως : Σίμπενικ, Τρογκίρ και Σπλιτ. Η Πάντοβα προσπάθησε να επεκτείνει την ζώνη της σε βάρος της Βενετίας (1141) και έσπασε από τους Βενετσιάνους το μονοπώλιο στο εμπόριο αλατιού που είχαν μέχρι τότε. Η Ανκόνα στα νότια έκανε επίσης επέκταση της δικής της ζώνης σε βάρος της Βενετίας. Οι απειλές αυτές και ο κίνδυνος διάλυσης της Δημοκρατίας οδήγησαν τους Βενετσιάνους στην δημιουργία του "Συμβουλίου των Σοφών" με στόχο να συμβουλεύσει τον δόγη, στο Συμβούλιο μετείχαν μέλη της ανώτερης αριστοκρατίας όπως τραπεζίτες και έμποροι. Τους επόμενους αιώνες το "Συμβούλιο των Σοφών" θα αποκτήσει μεγάλες εξουσίες και θα μετατρέψει το πολίτευμα σε ολιγαρχία περιορίζοντας τις εξουσίες του δόγη. Η πρώτη απόφαση του Συμβουλίου με την σύμφωνη γνώμη του Πιέτρο Πολάνι ήταν η απουσία της Βενετίας από την Β΄ Σταυροφορία.
Συμμαχία με το Βυζάντιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βενετία έστρεψε τις δραστηριότητες της στην Ανατολική Μεσόγειο, υποστήριξε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία που δέχτηκε Νορμανδική επίθεση από τον Ρογήρο Β΄ της Σικελίας. Τα περισσότερα μέλη της αριστοκρατίας με πρωταγωνιστή τον πατριάρχη Ενρίκο Ντάντολο αντιτάχθηκαν σφοδρά στην απόφαση αυτή δηλώνοντας ότι δεν πρέπει η Βενετία να συμμαχήσει με το σχισματικό Ορθόδοξο Βυζάντιο. Ο αφορισμός του πάπα στην συνέχεια δεν στάθηκε ούτε αυτός ικανός να απαρνηθεί τα μεγάλα εμπορικά προνόμια που κέρδισε η Βενετία σε νησιά όπως η Κρήτη, η Κύπρος, η Ρόδος και η Χίος χάρη στην συμμαχία της με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ο Πιέτρο Πολάνι διοικούσε τον Βενετσιάνικο στόλο εναντίον των Νορμανδών αλλά αρρώστησε βαριά και επέστρεψε στην Βενετία όπου και πέθανε. Ο στόλος του νίκησε χωρίς τον ίδιο στο Ακρωτήριο Ταίναρο τον Γεώργιο της Αντιόχειας (1148). Ο Πιέτρο Πολάνι τάφηκε στο μοναστήρι του Αγίου Κυπριανού στο Μουράνο.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1013392035. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Andrea da Mosto: I dogi di Venezia. Florenz 2003.
- Claudio Rendina: I dogi. Storia e segreti. Roma 1984.
- Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|