Σεμπαστιάνο Βενιέρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σεμπαστιάνο Βενιέρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Sebastiano Venier (Ιταλικά)
Γέννηση1496[1][2][3]
Βενετία
Θάνατος3  Μαρτίου 1578
Βενετία
Τόπος ταφήςΣάντι Τζοβάνι ε Πάολο
Χώρα πολιτογράφησηςΒενετική Δημοκρατία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[4]
Οικογένεια
ΣύζυγοςCecilia Contarini
ΤέκναFrancisco Venier, Seigneur de la Guerche, de la Salle[5]
ΓονείςMosè Venier[5] και Elena Dona[5]
ΟικογένειαΟικογένεια Βενιέρ
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςναύαρχος
Πόλεμοι/μάχεςΔ΄ Βενετοτουρκικός Πόλεμος και Ναυμαχία της Ναυπάκτου
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαProcurator of San Marco
Δόγης της Βενετίας (1577–1578)
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Σεμπαστιάνο Βενιέρ (ιταλικά: Sebastiano Venier, 1496 - 3 Μαρτίου 1578) ήταν ο 86ος Δόγης της Βενετίας (11 Ιουνίου 1577 - 3 Μαρτίου 1578) και έμεινε πασίγνωστος για τον σπουδαίο του ρόλο σαν αρχηγός των ναυτικών δυνάμεων της Βενετίας στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571). Καταγόταν από την επιφανή Βενετσιάνικη Οικογένεια Βενιέρ που διετέλεσαν για αιώνες Άρχοντες στα Κύθηρα και αργότερα στην Πάρο.[6] Ο Σεμπαστιάνο Βενιέρ ήταν γιος του Μοϊζέ Βενιέρ και της Έλενας Ντόνα, εγγονός του Τζουάν Φραντσέσκο Βενιέρ Άρχοντα συγκυβερνήτη των Κυθήρων, δισέγγονος του Μοϊζέ Βενιέρ (1412 - 1476) και ανιψιός του Νικολό Βενιέρ, Άρχοντα της Πάρου και της Τσετσίλια Βενιέρ, Αρχόντισσας της Πάρου.[7][8] Ο Σεμπαστιάνο Βενιέρ εργάστηκε στη νεότητα του σαν δικηγόρος, τα μεγάλα του προσόντα τον οδήγησαν σε ψηλές διοικητικές θέσεις στη Δημοκρατία της Βενετίας, διορίστηκε Πραίτορας στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου (1570) και τον Δεκέμβριο του ίδιου στόλου ναύαρχος του Βενετσιάνικου στόλου στον νέο μεγάλο πόλεμο που ξέσπασε με την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ναυμαχία της Ναυπάκτου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου μια μεγάλη ένωση χριστιανικών κρατών συγκρούστηκε με τον Οθωμανικό στόλο, ο ίδιος ο Σεμπαστιάνο Βενιέρ ήταν διοικητής όλων των Βενετσιάνικων πλοίων, αφορμή ήταν η κατάληψη και η καταστροφή της Κύπρου από τους Οθωμανούς την προηγούμενη χρονιά που ήταν Βενετσιάνικη κτήση (1570). Η Ναυμαχία έγινε στον Κορινθιακό κόλπο αλλά ονομάστηκε Ναυμαχία της Ναυπάκτου επειδή οι Βενετοί έλεγαν τον Πατραϊκό και Κορινθιακό κόλπο ενωμένους "Κόλπο της Ναυπάκτου" ή "Κόλπο του Λεπάντο". Το αποτέλεσμα ήταν συντριπτική πανωλεθρία για τους Οθωμανούς, οι σύμμαχοι έχασαν μόνο 15 πλοία ενώ οι Οθωμανοί τα 233 από τα 273, τα υπόλοιπα 40 που σώθηκαν καταστράφηκαν αμέσως μετά από τρικυμία. Τα κέρδη όμως για τον προκάτοχο του Αλβίζε Α΄ Μοτσενίγκο παρά τον μεγάλο θρίαμβο ήταν ανύπαρκτα, στην ειρηνική συνθήκη που ακολούθησε με τους Τούρκους (7 Μαρτίου 1573) το νησί παρέμεινε σε αυτούς. Η μόνη επίπτωση για τους Τούρκους από τη συντριβή ήταν κάποιες τοπικές εξεγέρσεις πληθυσμών χωρίς αποτέλεσμα επειδή δεν είχαν την απαραίτητη στήριξη από τη δύση. Θα ξεκινήσει όμως από τότε να δημιουργείται το κλίμα για τις μεγάλες επαναστάσεις των εθνοτήτων που θα γίνουν 2 αιώνες αργότερα.

Δόγης της Βενετίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σεμπαστιάνο Βενιέρ επέστρεψε μετά τη ναυμαχία στη Βενετία με μεγάλες τιμές και τεράστιο σεβασμό από τους κατοίκους, εξελέγη Δόγης της Βενετίας σε ηλικία 81 έτους (11 Ιουνίου 1577). Παντρεύτηκε τη Τσετσίλια Κονταρίνι με την οποία έκανε μια κόρη την Έλενα Βενιέρ και δυο γιους, ο ένας από τους γιους του Φραντσέσκο Βενιέρ πήγε στη Γαλλία. O Σεμπαστιάνο Βενιέρ πέθανε την επόμενη χρονιά από καρδιακή προσβολή (3 Μαρτίου 1578) όταν ξέσπασε φωτιά στα ανάκτορα των Δόγηδων, τάφηκε στον Ναό Αγίων Ιωάννου και Παύλου παραδοσιακό τόπο ταφής των δόγηδων από τον 15ο αιώνα.

Συγγενικές σχέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Νουρμπανού Σουλτάνα πρώτη σύζυγος του σουλτάνου Σελίμ Β΄ και μητέρα του σουλτάνου Μουράτ Γ΄ ήταν πρώτη του ξαδέλφη, η εξισλαμισμένη κόρη του θείου του Νικολό Βενιέρ, Άρχοντα της Πάρου και εγγονή του Τζουάν Φραντσέσκο Βενιέρ Άρχοντα των Κυθήρων. Την εποχή που ξέσπασε ο Τρίτος Βενετοτουρκικός πόλεμος (1537–1540) απήχθη από τους Οθωμανούς και απεστάλη στον σουλτάνο Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή για να γίνει συνοδός στη σύζυγο του Χιουρέμ Σουλτάνα, Γαλλικής καταγωγής.[9] Ο Νουρμπανού πήρε σύζυγο τον διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Σελίμ γιο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς και της Χιουρέμ, με τον γάμο έγινε γενάρχης όλων των μετέπειτα Σουλτάνων.[10]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 101343238X. Ανακτήθηκε στις 15  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00598904. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w65t785v. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28  Μαρτίου 2015.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  6. Mihail-Dimitri Sturdza, Dictionnaire Historique et Généalogique des Grandes Familles de Grèce, d'Albanie et de Constantinople, Paris: Sturdza, 1983, p. 445
  7. http://www.wargs.com/royal/venier.html
  8. Mihail-Dimitri Sturdza, Dictionnaire Historique et Généalogique des Grandes Familles de Grèce, d'Albanie et de Constantinople, Paris: Sturdza, 1983, p. 446
  9. http://www.wargs.com/royal/venier.html
  10. A. D. Alderson, The structure of the Ottoman dynasty, Oxford: Clarendon, 1956, Table XXXI et seq., for details.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Mihail-Dimitri Sturdza, Dictionnaire Historique et Généalogique des Grandes Familles de Grèce, d'Albanie et de Constantinople, Paris: Sturdza, 1983
  • A. D. Alderson, The structure of the Ottoman dynasty, Oxford: Clarendon, 1956, Table XXXI et seq., for details.
  • Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σεμπαστιάνο Βενιέρ
Γέννηση: 1496 Θάνατος: 3 Μαρτίου 1578
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Αλβίζε Α΄ Μοτσενίγκο
Δόγης της Βενετίας

1577 - 1578
Διάδοχος
Νικολό Ντα Πόντε