Μαρίνο Φαλιέρο
| Μαρίνο Φαλιέρο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Marino Faliero (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 1274 Βενετία |
| Θάνατος | 17 Απριλίου 1355[1][2][3] Βενετία |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Τόπος ταφής | Σάντι Τζοβάνι ε Πάολο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης στρατιωτικός[5] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (1354–1355) Ποδεστάς του Τρεβίζο (1339) Ποδεστάς του Τρεβίζο (1346–1347) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μαρίνο Φαλιέρο (Ιταλικά : Marino Faliero, 1274 - 17 Απριλίου 1355) ήταν ο 55ος Δόγης της Βενετίας (11 Σεπτεμβρίου 1354 - 17 Απριλίου 1355). Μερικές φορές αναφέρεται σαν Μαρίν Φαλιέρ ή Φαλιέρι, εκτελέστηκε στην διάρκεια ενός πραξικοπήματος.[6] Ο Μαρίνο Φαλιέρο ήταν ικανός στρατιωτικός αρχηγός και διπλωμάτης πριν διαδεχτεί τον Αντρέα Ντάντολο σαν νέος δόγης της Βενετίας.
Δόγης της Βενετίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την εποχή της εκλογής του ο πληθυσμός της Βενετίας ήταν έντονα δυσαρεστημένος από την κυβερνώσα αριστοκρατική τάξη λόγω της μεγάλης ήττας στην ναυμαχία του Πορτολούγκο (1354) από την Δημοκρατία της Γένοβας στον Γ΄ Βενετο - Γενουατικό πόλεμο.[7] Ο Φαλιέρο έμαθε τα νέα για την εκλογή του ενώ βρισκόταν σε διπλωματική αποστολή στην Αβινιόν.[8] Σε λίγους μήνες μετά την εκλογή του ο Φαλιέρο επιχείρησε με πραξικόπημα να πάρει όλες τις εξουσίες από τους αριστοκράτες. Η παράδοση αναφέρει ότι η δεύτερη σύζυγος του Αλουίκια Γκραντενίγκο προσβλήθηκε από τον αριστοκράτη και μετέπειτα δόγη Μικέλε Στεν αλλά σύμφωνα με μελέτη της Αντονέλλας Γκρινιόλα όλες οι Ιταλικές πόλεις εκείνη την εποχή προσπαθούσαν να αντικαταστήσουν τα ολιγαρχικά πολιτεύματα με απολυταρχικά.[9]
Εκτέλεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συνωμοσία οργανώθηκε πρόχειρα και αποκαλύφτηκε, ο Φαλιέρο παραδέχτηκε τις κατηγορίες (17 Απριλίου 1355), αποκεφαλίστηκε και το σώμα του ακρωτηριάστηκε.[10][11] Άλλοι 10 συνωμότες κρεμάστηκαν σε δημόσια θέα στην πλατεία του Αγίου Μάρκου.[12] Ο Μαρίνο Φαλιέρο καταδικάστηκε σε αιώνια αμαύρωση της μνήμης του, αφαιρέθηκε η προτομή του από την αίθουσα του Μεγάλου Συμβουλίου των δόγηδων και αντικαταστάθηκε με ένα μαύρο σάβανο που είναι ορατό ακόμα και σήμερα. Μια Λατινική επιγραφή πάνω στον σάβανο γράφει "η θέση αυτή προοριζόταν για τον Μαρίνο Φαλιέρο που αποκεφαλίστηκε για τα εγκλήματα του".[13]
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία της αποτυχημένης συνομωσίας του Φαλιέρο παίχτηκε τα νεώτερα χρόνια σε έργα από τον Λόρδο Βύρων (1820) και τον Καζιμίρ Ντελαβίγκν (1829).[14][15] Η τελευταία έκδοση μεταφέρθηκε σε όπερα από τον συνθέτη Γκαετάνο Ντονιτσέττι (1835).[16] Οι τρεις διαφορετικές ιστορίες παρουσιάζουν τον Φαλιέρο να υπερασπίζεται την τιμή της συζύγου του.[17][18] Ο Πρώσος συγγραφέας Ε. Τ. Α. Χόφμαν χρησιμοποιεί μια διαφορετική προσέγγιση στο έργο του "Δόγης και Δόγισσα" (1818), ο Γερμανός συνθέτης Ρόμπερτ Σούμαν τέλος θα γράψει μια όπερα βάση της ιστορίας που παρουσιάζει ο Χόφμαν.[19]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Marin-Falier. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. faliero-marino-marin. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 16599093q.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2020.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Faliero, Marino".
- ↑ Grignola, p. 48
- ↑ Grignola, p. 48
- ↑ Grignola, p. 49
- ↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Faliero, Marino".
- ↑ Byron, Lord George (1842). Marino Faliero ... An historical tragedy, in fife sic acts, of Lord Byron
- ↑ Norwich, pp. 223–229
- ↑ Grignola, p. 49
- ↑ Lefevre, Carl. "Lord Byron's Fiery Convert of Revenge"
- ↑ Ashbrook, William. "Marino Faliero"
- ↑ Ashbrook, William. "Marino Faliero"
- ↑ Lefevre, Carl. "Lord Byron's Fiery Convert of Revenge"
- ↑ Ashbrook, William. "Marino Faliero"
- ↑ Jensen, Eric Frederick (13 February 2012). "Schumann"
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ashbrook, William (1996). "Marino Faliero". The New Grove Dictionary of Opera.
- Brown, H. (1907). Studies in the History of Venice. London: John Murray.
- Grignola, Antonella (1999). The Doges of Venice. Venice: Demetra. ISBN 9788844014131.
- Norwich, John Julius (2003) [1977]. A History of Venice. London: Penguin. ISBN 978-0-14-101383-1.
- Lazzerini, V (1892). Genealogia d. M. Faliero. Archivio Veneto.
- — (1893) "M. Faliero avanti ii Dogado," ibid.
- — (1897) "M. Faliero, la Congiura," ibid.
- Romanin, S. (1855). Storia documentata di Venezia. lib. ix. Venice.
- Sanudo, M. (1900). Le Vite dei Dogi (Muratori fasc. ed.). Citta di Castello.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|