Αντρέα Γκρίττι
| Αντρέα Γκρίττι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Andrea Gritti (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 17 Απριλίου 1455 Μπαρντολίνο |
| Θάνατος | 28 Δεκεμβρίου 1538 Βενετία |
| Τόπος ταφής | Βενετία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Βεντραμίν |
| Τέκνα | Αλβίζε Γκρίττι |
| Οικογένεια | Gritti |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Πόλεμοι/μάχες | Πόλεμος της Συμμαχίας του Καμπραί |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (1523–1538) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αντρέα Γκρίττι (1455 - 1538) ήταν Δόγης της Βενετίας (1523 - 1538) μετά από μια πετυχημένη διπλωματική και στρατιωτική σταδιοδρομία.
Έμπορος στην Κωνσταντινούπολη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Βερόνα και έζησε στην νεότητα του στην Κωνσταντινούπολη σαν έμπορος που εξυπηρετούσε τα Βενετσιάνικα συμφέροντα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1490 ενώ οι σχέσεις ανάμεσα στην Δημοκρατία της Βενετίας και την Οθωμανική Αυτοκρατορία βρέθηκαν σε κρίσιμο σημείο άρχισε να πληροφορεί μυστικά την πατρίδα του για τις κινήσεις του Οθωμανικού ναυτικού.[2] Ο ρόλος του αποκαλύφτηκε και φυλακίστηκε με την κατηγορία της κατασκοπείας, γλύτωσε την θανατική καταδίκη λόγω της φιλίας του με τον Μεγάλο Βεζίρη και ελευθερώθηκε σε μερικά χρόνια.
Στρατιωτικές υπηρεσίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις αρχές του 16ου αιώνα η Βενετία έχασε σχεδόν όλες τις κτήσεις της στην Ιταλική χερσόνησο, ο Αντρέα Γκρίττι ήταν πρωταγωνιστής στις εξελίξεις που ακολούθησαν με στόχο την ανάκτηση των περιοχών. Μετά την ήττα των Βενετών στην μάχη του Αγκναντέλλο (1509) διορίστηκε Προβλεπτής του Βενετσιάνικου στρατού στο Τρεβίζο. Το Συμβούλιο των Δέκα του έδωσε εντολή να υποστηρίξει τις εξεγέρσεις απέναντι στους κατακτητές, από την θέση αυτή μπόρεσε επιτυχώς να ανακτήσει την Πάντοβα και να την υπερασπιστεί στην συνέχεια από τον αυτοκράτορα.
Μετά τον θάνατο του Νικολό ντι Πιτιγκλιάνο ανέλαβε την ηγεσία του Βενετσιάνικου στρατού αλλά οπισθοχώρησε μπροστά στην προέλαση των Γάλλων. Συνέχισε να είναι Προβλεπτής στους πολέμους που ακολούθησαν στην "Συμμαχία του Καμπραί", ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τον Φραγκίσκο Α΄ της Γαλλίας που είχαν σαν αποτέλεσμα να συμμαχήσει η Δημοκρατία της Βενετίας με τους Γάλλους.
Δόγης της Βενετίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν εξελέγη Δόγης της Βενετίας (1523) έκλεισε συμφωνία με τον αυτοκράτορα Κάρολο Κουίντο και του υποσχέθηκε να κρατήσει ουδετερότητα η Βενετία στους Ιταλικούς πολέμους. Η Δημοκρατία δεν ενεπλάκη στους πολέμους ανάμεσα στον Κάρολο Κουίντο και τον Φραγκίσκο Α΄, το καθήκον του ήταν μονάχα να εμποδίσει την προέλαση των Οθωμανών στην Ουγγαρία. Δεν μπόρεσε να εμποδίσει τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή να επιτεθεί στην Κέρκυρα (1537) προκαλώντας την Βενετία να ξεκινήσει νέο πόλεμο με τους Οθωμανούς. H σύζυγος του ήταν η Μπενεντέττα Βεντραμίν.[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ Labalme P.H. & Sanguineti White L. (eds.) (2008) Venice, cità excelentissima: selections from the Renaissance diaries of Marino Sanudo, Johns Hopkins University Press, Baltimore, pp. 232-235.
- ↑ https://archive.org/stream/dogaressasofveni00stal#page/316/mode/2up
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Finlay, Robert, "Fabius Maximus in Venice: Doge Andrea Gritti, the War of Cambrai, and the Rise of Habsburg Hegemony, 1509-1530," Renaissance Quarterly 53:988–1031, Winter 2000.
- Gino Benzoni (2002). Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 59
- Labalme P.H. & Sanguineti White L. (eds.) (2008) Venice, cità excelentissima: selections from the Renaissance diaries of Marino Sanudo, Johns Hopkins University Press, Baltimore.
- Norwich, John Julius (1989). A History of Venice. New York: Vintage Books.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|