Ιωάννης Φαμπριακός
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ιωάννης Φαμπριακός | |
|---|---|
| Περίοδος | 742 |
| Προκάτοχος | Ιοβιανός ο Ύπατος |
| Διάδοχος | Τεοντάτο Ιπάτο (Δόγης) |
| δεδομένα () | |
Ο Ιωάννης Φαμπριακός (λατ. Iohannes Fabriacus) ήταν Βυζαντινός αξιωματούχος και στρατηγός. Διετέλεσε Magister Militum του Δουκάτου της Βενετίας το 742.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ιωάννης υπήρξε ο πέμπτος και τελευταίος στρατιωτικός διοικητής στην διαδοχή της διακυβέρνησης της Βενετίας μετά την δολοφονία του Δόγη Όρσο Ιπάτο.
Η περίοδος διακυβέρνησής του αποδείχτηκε ιδιαιτέρως σκληρή, ενώ ο ίδιος πήρε ξεκάθαρη θέση υπέρ της γενέτειράς του Ερακλέα στην διαμάχη που είχε η τελευταία με την γειτονική της και αντίπαλο πόλη Εκίλιο, με την μία να είναι φιλοβυζαντινή και την άλλη φιλολομβαρδική.
Οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο πλευρών που ακολούθησαν ήταν τόσο βίαιες που το κανάλι του Άρκο, το οποίο κυλούσε μεταξύ των δύο πόλεων, εκείνη την περίοδο μετονομάστηκε σε "dell'omicidio" (ελληνικά: "της δολοφονίας").
Λίγο καιρό αργότερα ο Ιωάννης αποπέμφθηκε των καθηκόντων του και, σύμφωνα με το βυζαντινό τυπικό, τυφλώθηκε, ξυρίστηκε η κεφαλή του και υποχρεώθηκε σε εξορία. Η λαϊκή συνέλευση έλαβε τότε από την αυτοκρατορική εξουσία της Κωνσταντινούπολης την άδεια να εκλέξει έναν νέο δόγη, στο πρόσωπο του Ντιοντάτο Ιπάτο, γιο του Ούρσο Ιπάτο, ο οποίος είχε ήδη αναλάβει την διακυβέρνηση, δύο χρόνια νωρίτερα, ως magister militum.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Samuele Romanin, Storia documentata di Venezia, Pietro Naratovich tipografo editore, Venezia, 1853.
- Heinrich Kretschmayr, Geschichte von Venedig, Band I: Bis zum Tode Enrico Dandolos, Gotha 1905
