Πάπας Σισίνιος
| Πάπας Σισίνιος | |
|---|---|
 | |
| Από | 15 Ιανουαρίου 708 |
| Έως | 4 Φεβρουαρίου 708 |
| Προκάτοχος | Πάπας Ιωάννης Ζ΄ |
| Διάδοχος | Πάπας Κωνσταντίνος |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 650 Συρία |
| Θάνατος | 4 Φεβρουαρίου 708 Ρώμη, Βυζαντινή αυτοκρατορία |
Ο Πάπας Σισίνιος (Sisinnio, 650 - 4 Φεβρουαρίου 708) ήταν Πάπας από τις 15 Ιανουαρίου του 708 έως τον θάνατό του στις 4 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους[1]. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια της ζωής του πέρα από το γεγονός ότι καταγόταν από την Συρία και ο πατέρας του ονομαζόταν Ιωάννης. Την εποχή της εκλογής του ήταν σοβαρά άρρωστος από ουρική αρθρίτιδα και πέθανε μόλις 20 μέρες μετά από την εκλογή του. Το σύντομο χρονικό διάστημα της παποσύνης του όρισε επίσκοπο στην Κορσική και οχύρωσε την παλαιά πόλη της Ρώμης. Η ταφή του έγινε στην παλαιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου, τον διαδέχθηκε ο Πάπας Κωνσταντίνος.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα τέλη του 5ου αιώνα μ.Χ. οι εκκλησίες της ανατολής και της δύσης διχάστηκαν σχετικά με την μερική αποδοχή του Μονοφυσιτισμού από την ανατολική εκκλησία η οποία αποδέχτηκε ότι η θεϊκή φύση του Ιησού Χριστού επισκίαζε την ανθρώπινη. Η Σύνοδος της Χαλκηδόνας (451) καταδίκασε τον Μονοφυσιτισμό, με αυτόν τον τρόπο προήλθε προσωρινά μια ένωση.[2] Η ανατολική εκκλησία ωστόσο προσπαθούσε να διατηρήσει την υποστήριξη των κατοίκων οι οποίοι στις Ανατολικές επαρχίες είχαν ασπαστεί τον Μονοφυσιτισμό, η εκκλησία της Ρώμης αντέδρασε θεωρώντας αυτή την κίνηση ως Αίρεση.[3] Την εποχή του πάπα Μαρτίνου Α΄ οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο εκκλησίες εντάθηκαν έντονα.[4] Ο ιστορικός Έημον Ντάφυ έγραψε "στα τέλη του 7ου αιώνα ο εκλεγμένος Πάπας θα έπρεπε να περιμένει την αυτοκρατορική έγκριση την οποία θα μπορούσε να δώσει το Εξαρχάτο της Ραβέννας, είχε υπό την ηγεσία του το Δουκάτο της Ρώμης για λογαριασμό της Κωνσταντινούπολης".[5] Ο ιστορικός Ρίτσαρντ Μακμπράιεν εξηγεί ότι ο ρόλος του Πάπα την 1η χιλιετία ήταν σχεδόν διακοσμητικός. Ο Πάπας δεν μπορούσε να διορίσει όλους τους επισκόπους, δεν μπορούσε να εκδώσει Εγκυκλίους ή Κατηχήσεις ούτε να συγκαλέσει Οικουμενικές Συνόδους.[6] Τους περασμένους αιώνες η Βυζαντινή αυτοκρατορία όριζε στο αξίωμα του Πάπα Ρωμαίους αξιωματούχους, το Βασίλειο των Οστρογότθων διόρισε κατόπιν αξιωματούχους της επαρχίας.
Ο ιστορικός Τζέφρι Ρίτσαρντς σημειώνει "οι λόγοι ήταν τόσο πολιτικοί όσο και κοινωνικοί", οι μονάρχες ήθελαν να εξασφαλίσουν την υποστήριξη τους.[7] Τον 6ο αιώνα μ.Χ. σημειώθηκε μια μεγάλη αλλαγή, την περίοδο (604-752) μόνο οι 8 από τους 27 Πάπες ήταν Ρωμαίοι σε αντίθεση με την περίοδο (483-604) που ήταν 11 από τους 17.[8] Ο λόγος ήταν ότι ο κορυφαίος αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α´ ανακατέλαβε την Ιταλία, πολλές ευγενείς οικογένειες Ρωμαίων εκτελέστηκαν ή εξορίστηκαν στην ανατολή.[9] Η εκλογή του πάπα έγινε κατόπιν θέμα όχι της Ρωμαϊκής Συγκλήτου αλλά του λαού, του κλήρου της Ρώμης και της αυτοκρατορικής φρουράς.[10] Ο Ρίτσαρντς συνεχίζει τονίζοντας ότι από την χρονιά που έπεσε η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (476) μέχρι την χρονιά που ανέβηκε η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (752) η έδρα του πάπα ήταν υπό αυτοκρατορική προστασία.[11] Ο προκάτοχος του Πάπας Ιωάννης Ζ΄ ανέβηκε στον παπικό θρόνο την ίδια χρονιά που επανήλθε για δεύτερη φορά ο Ιουστινιανός Β´.[12] Ο αυτοκράτορας έστειλε στον νέο Πάπα τις αποφάσεις της Πένθεκτης Οικουμενικής Συνόδου για να τις επικυρώσει, ο ίδιος το έκανε για να μην συγκρουστεί με τον αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης.[13] Η ίδια κατάσταση συνεχίστηκε με τον διάδοχο του Κωνσταντίνο ο οποίος ταξίδευσε στην ανατολή για να διαπραγματευτεί το θέμα με τον πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης.[14]
Πάπας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πληροφορίες που σώζονται για τον Σισίνιο πριν την άνοδο του στον Παπικό θρόνο είναι ελάχιστες, παρέχονται μόνο από 5 γραμμές στο Liber Pontificalis, το μεγάλο έργο που σχετίζονται με τις Παπικές βιογραφίες.[15][16] Ο Σισίνιος ήταν Σύριος και από τους δύο γονείς, ο πατέρας του ονομαζόταν Ιωάννης.[17] Ο Σισίνιος ήταν σεβαστός στην Ρωμαική κοινωνία για τον ηθικό τρόπο ζωής του και το ενδιαφέρον που έδειξε για τον λαό της Ρώμης, αυτά προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του Εξαρχάτου της Ραβέννας.[18][19] Οι προκάτοχοι του όπως και ο ίδιος από την εποχή του πάπα Ονώριου Α΄ δεν ανήκαν στην ανώτερη Ρωμαϊκή τάξη, αυτό φαίνεται από την έλλειψη δωρεών σε χρυσό και ασήμι. Η εκλογή του Σισίνιου έγινε τον Οκτώβριο του 707, ακολούθησε η στέψη του (15 Ιανουαρίου 708).[20] Το χρονικό διάστημα των τριών μηνών της καθυστέρησης περίμενε την επικύρωση της εκλογής από το Εξαρχάτο της Ραβέννας.[21] Την εποχή της εκλογής του ο Σισίνιος ήταν άρρωστος από ουρική αρθρίτιδα σε πολύ προχωρημένο βαθμό, δεν μπορούσε να φάει μόνος του με τα χέρια.[22] Ο Ρίτσαρντς σημειώνει ότι οι περισσότεροι πάπες στην εποχή του εκλέγονταν σε μεγάλη ηλικία επειδή το εκλογικό σώμα εκτιμούσε την μεγάλη τους εμπειρία σε πολιτικά και θρησκευτικά θέματα.[23] Το ελάχιστο χρονικό διάστημα της Παποσύνης του όρισε επίσκοπο στην Κορσική, τα τείχη της Ρώμης ήταν σε άσχημη κατάσταση από τις επιδρομές και διέταξε την ενίσχυση τους με ασβέστη.[24] Το έργο δεν εκτελέστηκε επειδή ο Σισίνιος πέθανε αμέσως μετά (4 Φεβρουαρίου 708).[25] Η ταφή του έγινε στην παλιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου, το τάφος του καταστράφηκε τον 17ο αιώνα με την κατεδάφιση της Βασιλικής.[26] Ο διάδοχος του Κωνσταντίνος επίσης Σύριος έγινε μοναχός (25 Μαρτίου 708).[27][28][29]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Pope Sisinnius Catholic Encyclopedia (1913)
- ↑ Duffy 1997, σσ. 37–38
- ↑ Duffy 1997, σ. 38
- ↑ Duffy 1997, σσ. 60-61
- ↑ Duffy 1997, σ. 61
- ↑ McBrien 2000, σσ. 4-5
- ↑ Richards 1979, σ. 243
- ↑ Richards 1979, σ. 244
- ↑ Richards 1979, σσ. 246-248
- ↑ Richards 1979, σ. 248
- ↑ Richards 1979, σσ. 1-2
- ↑ Richards 1979, σ. 211
- ↑ Richards 1979, σ. 212
- ↑ Richards 1979, σσ. 213-214
- ↑ Kelly & Walsh 1988, σ. 85
- ↑ Durliat 2002a, σ. 1428
- ↑ McBrien 2000, σ. 117
- ↑ Kelly & Walsh 1988, σ. 85
- ↑ McBrien 2000, σ. 117
- ↑ Kelly & Walsh 1988, σ. 85
- ↑ Kelly & Walsh 1988, σ. 85
- ↑ McBrien 2000, σ. 117
- ↑ Richards 1979, σ. 250
- ↑ Kelly & Walsh 1988, σ. 85
- ↑ McBrien 2000, σ. 117
- ↑ Reardon 2004, σ. 58
- ↑ Kelly & Walsh 1988, σ. 85
- ↑ McBrien 2000, σ. 117
- ↑ Durliat 2002b, σ. 420
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Duffy, Eamon (1997). Saints & Sinners: A History of the Popes. New Haven: Yale University Press.
- Durliat, Jean (2002a). "Sisinnius". In Levillain, Phillipe (ed.). The Papacy: An Encyclopedia.
- Durliat, Jean (2002b). "Constantine I". In Levillain, Phillipe (ed.). The Papacy: An Encyclopedia.
- Kelly, J. N. D.; Walsh, M. J. (1988) [1986]. Oxford Dictionary of Popes. Oxford: Oxford University Press.
- Levillain, Philippe, ed. (2002c). The Papacy: An Encyclopedia. Vol. 1. New York City: Routledge.
- Levillain, Philippe, ed. (2002d). The Papacy: An Encyclopedia. Vol. 3. New York City: Routledge.
- McBrien, Richard P. (2000). Lives of the Popes. New York City: HarperCollins.
- McBrien, Richard P. (2006). The Pocket Guide to the Popes. San Francisco: HarperCollins.
- Reardon, Wendy J. (2004). The Deaths of the Popes. Jefferson, North Carolina: McFarland & Co.
- Richards, Jeffrey (1979). The Popes and the Papacy in the Early Middle Ages, 476-752. London: Routledge & Kegan Paul.
|
