Ιάκωβος Β΄ της Σκωτίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιάκωβος Β΄ της Σκωτίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Seumas II Alba (Σκωτικά Κελτικά) και James II of Scotland (Αγγλικά)
Γέννηση16  Οκτωβρίου 1430
αββαείο του Χόλυρουντ
Θάνατος3  Αυγούστου 1460
Roxburgh
Συνθήκες θανάτουθανατηφόρο δυστύχημα
Τόπος ταφήςαββαείο του Χόλυρουντ
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Σκωτίας
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Καθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[1]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Σαιντ Άντριους
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαρία του Χέλρε (από 1449)[2][3]
ΤέκναΙάκωβος Γ΄ της Σκωτίας[2]
Μαρία Στιούαρτ, κόμισσα του Αρράν
Αλέξανδρος Στιούαρτ, δούκας του Όλμπανυ[4]
Δαυίδ Στιούαρτ, κόμης του Μόρεϊ[4]
Ιωάννης Στιούαρτ, κόμης του Μαρ (απεβ. 1479)[4]
Μαργαρίτα Στιούαρτ[4]
John Stewart[4]
unnamed son Stewart[4]
ΓονείςΙάκωβος Α΄ της Σκωτίας[2] και Ιωάννα Μπωφόρ[2]
ΑδέλφιαAlexander Stewart, Duke of Rothesay (δίδυμος και μεγαλύτερος αδελφός)
Μαρία Στιούαρτ, κόμισσα του Μπάκαν (νεότερη αδελφή)
Ιωάννα Στιούαρτ, κόμισσα του Μόρτον (μεγαλύτερη αδερφή)
Ελεονώρα Στιούαρτ (νεότερη αδελφή)
Μαργαρίτα της Σκωτίας, Δελφίνη της Γαλλίας (μεγαλύτερη αδερφή)[2]
Αναμπέλα της Σκωτίας (νεότερη αδελφή)[2]
Ισαβέλλα της Σκωτίας, δούκισσα της Βρεττάνης (μεγαλύτερη αδερφή)
Andrew Stewart (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα και νεότερος αδερφός)
John Stewart, 1st Earl of Atholl (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα και νεότερος αδερφός)
James Stewart, 1st Earl of Buchan (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα και νεότερος αδερφός)
ΟικογένειαΟίκος των Στιούαρτ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμονάρχης της Σκωτίας (1437–1460)
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ιάκωβος Β΄ της Σκωτίας (James II of Scotland, 16 Οκτωβρίου 1430 - 3 Αυγούστου 1460) βασιλιάς της Σκωτίας (1437 - 1460) ήταν γιος του Ιακώβου Α΄ της Σκωτίας και της Ιωάννας Μπωφόρ. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια της ζωής του πέρα από το ότι στα πρώτα του γενέθλια ο μεγαλύτερος δίδυμος και μοναδικός αδελφός του Αλέξανδρος πέθανε, ο Ιάκωβος έγινε διάδοχος του θρόνου και δούκας του Ρόθεσει. Στις 21 Φεβρουαρίου 1437 ο Ιάκωβος Α' δολοφονήθηκε και ο εξάχρονος δούκας του Ρόθεσει τον διαδέχθηκε ως Ιάκωβος Β' και πήρε το προσωνύμιο "φλογισμένο πρόσωπο". Ο Ιάκωβος Β΄ σε ηλικία 19 ετών (1449) παντρεύτηκε την 15χρονη Μαρία του Χέλρε κόρη του Άρνολντ δούκα του Χέλρε, έκανε επτά παιδιά από τα οποία τα έξι έφτασαν μέχρι την ενηλικίωση, με τον γάμο βελτιώθηκαν σημαντικά οι σχέσεις της Σκωτίας με τη Φλάνδρα.

Το προσωνύμιο "φλογισμένο πρόσωπο" το πήρε από ένα σημάδι στο πρόσωπο όταν γεννήθηκε το οποίο έδειχνε εκρηκτική φυσιογνωμία.[5] Ο Ιάκωβος Β΄ ήταν ενεργητικός βασιλιάς, πολιτικοποιημένος και δημοφιλής στους Σκωτσέζους όπως όλοι οι βασιλείς από τον Οίκο των Στιούαρτ, η νομοθεσία του είχε επίσης πολλά στοιχεία δημοφιλίας. Δεν κληρονόμησε τα λογοτεχνικά ενδιαφέροντα του πατέρα του όπως οι δυο από τις αδελφές του αλλά την εποχή του ιδρύθηκε το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης από τον επίσκοπο Τέρνμπουλ και έκανε προσφορές στο Σαιν Σαλβαντόρ το νέο πανεπιστήμιο του αρχιεπισκόπου του Αγίου Ανδρέα Κένεντι. Είχε κληρονομήσει μεγάλο μέρος από την ενεργητικότητα του πατέρα του αλλά η δολοφονία του κόμη του Ντάγκλας ήταν μεγάλο στίγμα για τη βασιλεία του.[6]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πατέρας του δολοφονήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1437 και ο εξάχρονος Ιάκωβος Β΄ με την παρέμβαση της μητέρας του στέφθηκε βασιλιάς στις 25 Μαρτίου 1437 στο αβαείο του Χόλυρουντ. Το Κοινοβούλιο της Σκωτίας απαγόρευσε τη διαχείριση της βασιλικής περιουσίας μέχρι την εποχή που ο Ιάκωβος Β΄ φτάσει 18 ετών.[7] Ο μικρός Ιάκωβος ζούσε μέχρι το 1439 στο κάστρο του Ντάνμπαρ με τη μητέρα του και τις πέντε από τις έξι αδελφές του, η άλλη αδελφή του Μαργαρίτα της Σκωτίας, Δελφίνη της Γαλλίας πήγε στη Γαλλία και παντρεύτηκε τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΑ΄.[8]

Τη διετία 1437 - 1439 ο πρώτος ξάδελφος του βασιλιά Άρστιμπαλντ Ντάγκλας, 5ος κόμης του Ντάγκλας έγινε Υπολοχαγός του βασιλείου, μετά τον θάνατο του και την απώλεια των υψηλών κομήτων που ακολούθησε η εξουσία μεταβιβάστηκε σε μικρότερους όπως ο Γουίλιαμ Κράιτον, 1ος λόρδος του Κράιτον και Καγκελάριος της Σκωτίας και ο Σερ Αλεξάντερ Λίβινγκστον του Κάλενταρ φρουρός του νεαρού βασιλιά στο κάστρο του Στέρλινγκ. Ο Αλεξάντερ Λίβινγκστον εκμεταλλεύτηκε τη θέση του για να συλλάβει τη βασιλομήτωρ Ιωάννα στις 3 Αυγούστου 1439 και να τη θέσει υπό περιορισμό στο κάστρο του Στέρλινγκ. Η Ιωάννα απελευθερώθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου αφού συμφώνησε να παραμείνει ο μικρός Ιάκωβος υπό την κηδεμονία του Λίβινγκστον και να του δώσει όλη της την προίκα της για την ασφάλεια του νεαρού βασιλιά.[9] Τον Νοέμβριο του 1440 ο 16χρονος Άρστιμπαλντ Ντάγκλας, 6ος κόμης του Ντάγκλας και ο 12χρονος μικρότερος αδελφός του Δαυίδ προσκλήθηκαν στο κάστρο του Εδιμβούργου σε γεύμα στο όνομα του βασιλιά, σύμφωνα με τον θρύλο ο βασιλιάς που ήταν μόλις 10 ετών εντυπωσιάστηκε από τα δυο αδέλφια. Ο νεαρός κόμης του Ντάγκλας και ο αδελφός του με προδοτικό τρόπο απομονώθηκαν και αποκεφαλίστηκαν στις 24 Νοεμβρίου, την ίδια τύχη είχε τρεις μέρες αργότερα ο Σερ Μάλκολμ Φλέμινγκ του Κάμπερνολντ. Ο Ιάκωβος Β΄ που ήταν τότε μικρό παιδί ακούγεται ότι δεν είχε καμιά ανάμειξη στις δολοφονίες, τα τραγικά αυτά περιστατικά έμειναν γνωστά στην ιστορία σαν "Το μαύρο δείπνο"

Υποταγή των Ντάγκλας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιάκωβος Β΄ της Σκωτίας (1440)

Ο Ιάκωβος Β΄ έφτασε στην ενηλικίωση (1449), η βασιλεία του από τότε είχε σημαντικές διαφορές σε σχέση με πριν. Οι Ντάγκλας χρησιμοποίησαν την ενηλικίωση του βασιλιά σαν πρόσχημα να ρίξουν από την εξουσία τους Λίβινγκστον καθώς ο νεαρός Ιάκωβος Β΄ ήθελε να εκδικηθεί για τη σύλληψη της μητέρας του το 1439. Οι Ντάγκλας και οι Κράιτον εξακολουθούσαν να έχουν το μεγαλύτερο μέρος της εξουσίας, ο Ιάκωβος δεν μπορούσε να κυβερνήσει χωρίς αυτούς. Ο Ιάκωβος Β΄ δεν έμεινε ικανοποιημένος από την κατάσταση και προσπάθησε την περίοδο 1451 - 1455 να τους αποβάλλει από την εξουσία, οι προσπάθειες ξεκίνησαν με την απουσία του Γουίλιαμ Ντάγκλας, 8ου κόμη του Ντάγκλας από τη Σκωτία (1451) και ολοκληρώθηκαν με τη δολοφονία του Ντάγκλας στις 22 Φεβρουαρίου 1452 στο κάστρο του Στέρλινγκ. Οι περισσότερες πληροφορίες για τον φόνο του Ντάγκλας προέρχονται από το Χρονικό του Αούντσιλεκ μια σύγχρονη πηγή που ήταν θραυσματική. Ο βασιλιάς κατηγόρησε τον κόμη για παράνομους δεσμούς με τον Τζων Μακντόναλντ, 11ο κόμη του Ρος και λόρδο του Άιλα και τον Αλεξάντερ Λίντσεϊ, 4ο κόμη του Κρόφορντ. Ο δεσμός αυτός ήταν επικίνδυνος για τον ίδιο τον Ιάκωβο Β΄, ο βασιλιάς ζήτησε από τον Ντάγκλας να σπάσει τον δεσμό εκείνος το αρνήθηκε και ο Ιάκωβος τον σκότωσε με 26 κτυπήματα και πέταξε το πτώμα του κάτω από το παράθυρο. Οι αυλικοί πολλοί από τους οποίους ήταν παλιοί κτηματίες του Ντάγκλας συμμετείχαν στη δολοφονία, ένας από αυτούς τον χτύπησε με τσεκούρι στο κεφάλι.

Ο φόνος δεν έφερε την ειρήνη, οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν και ο Ιάκωβος Β΄ προσπάθησε να κάνει κατάσχεση της περιουσίας των Ντάγκλας αλλά τον έσυραν σε συνεχείς ταπεινώσεις και τον ανάγκασαν να τους επιστρέψει τα εδάφη, να αναγνωρίσει τον Ιάκωβο Ντάγκλας, 9ο κόμη του Ντάγκλας και να κλείσει ειρήνη. Οι στρατιωτικές συγκρούσεις που συνεχίστηκαν έφεραν σε σοβαρό κίνδυνο τον Ιάκωβο Β΄ ακόμα και να εκθρονιστεί και να εκδιωχθεί από τη χώρα. Ο Ιάκωβος ανέτρεψε την σε βάρος του κατάσταση με τη δωροδοκία των συμμάχων του Ντάγκλας ανάμεσα στους οποίους τον κόμη του Κρόφορντ μετά τη μάχη του Μπρέχιν, τον Μάιο του 1455 στη μάχη του Άρκινχολμ ο Ιάκωβος συνέτριψε τους Ντάγκλας ολοκληρώνοντας τον θρίαμβο του.

Ισχυρός βασιλιάς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στους μήνες που ακολούθησαν το Κοινοβούλιο σε συμφωνία με τον βασιλιά αποφάσισε να κάνει κατάσχεση της περιουσίας των Ντάγκλας οι οποίοι εξορίστηκαν κατόπιν στην Αγγλία. Ο βασιλιάς ήταν πλέον παντοδύναμος και οι διάδοχοι του δεν αντιμετώπισαν κανένα σοβαρό πρόβλημα, μετά την εξόντωση της οικογένειας του Μέρντοχ Στιούαρτ από τον πατέρα του η εξόντωση των Ντάγκλας ήταν το δεύτερο σημαντικό βήμα για την εδραίωση της βασιλικής εξουσίας.[10]

Την περίοδο 1455 - 1460 ο Ιάκωβος Β΄ προσπάθησε να ενισχύσει τη βασιλική εξουσία, οι φιλοδοξίες του όμως να καταλάβει τις Ορκάδες, τα Σέτλαντ και τη Νήσο του Μαν δεν είχαν επιτυχία. Ο βασιλιάς έκανε περιοδείες σε όλη τη χώρα και προσπάθησε να αυξήσει τα έσοδα του με τη δωροδοκία σοβαρών εγκλημάτων, οι δημοφιλείς πρακτικές του Ιακώβου Β΄ ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1450.[11] Το 1458 το Κοινοβούλιο επέβαλε στον βασιλιά να αλλάξει τη συμπεριφορά του αλλά κανένας δεν μπορεί να μαντέψει τι θα είχε ακολουθήσει αν ζούσε περισσότερο.[12] Ο Ιάκωβος Β΄ ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Σκωτίας για τον οποίο αναπαράσταση της εποχής του, ήταν μια ξυλογραφία που τόνιζε το σημάδι του στο πρόσωπο.

Γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι διαπραγματεύσεις για τον γάμο με τη Μαρία του Χέλρε ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1447 όταν ένας απεσταλμένος από τη Βουργουνδία ήρθε στη Σκωτία και ολοκληρώθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1448 με μια αποστολή υπό τον καγκελάριο Κράιτον. Ο Φίλιππος Γ΄ της Βουργουνδίας έδωσε 60.000 κορώνες στη συγγενή του και την προίκα της αξίας 10.000 κορονών με εδάφη στο Στράθιρν, το Άθολ, το Μέθβεν και το Λινλιθγκόου. Στις 25 Φεβρουαρίου 1449 πραγματοποιήθηκε ένα τουρνουά ανάμεσα στον Ιάκωβο, κύριο του Ντάγκλας, έναν άλλο Ιάκωβο αδελφό του λόρδου του Λοχ Λέβεν και σε δυο άλλους ευγενείς ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν ο Ιάκωβος του Λαλαίν ένας από τους διάσημους ιππότες της εποχής του. Ο γάμος εορτάστηκε στις 3 Ιουλίου 1449 στο Χόλυρουντ, ένας διάσημος Γάλλος χρονικογράφος ο Ματθαίος ντ'Εσκούσι δίνει λεπτομερείς πληροφορίες για την τελετή. Πολλοί συνοδοί της Μαρίας από την οικογένεια Φλέμινγκ παρέμειναν στη Σκωτία, οι σχέσεις ανάμεσα στη Σκωτία και τη Φλάνδρα που ήταν ήδη φιλικές από την εποχή του Ιακώβου Α΄ έγιναν πιο στενές.[13]

Ο γάμος του βασιλιά της Σκωτίας οδήγησε στον περιορισμό της κηδεμονίας και στην πτώση των Λίβινγκστον, το φθινόπωρο ο Σερ Αλεξάντερ και άλλα μέλη της οικογένειας συνελήφθησαν, στις 19 Ιανουαρίου 1450 με απόφαση του κοινοβουλίου ο Αλεξάντερ Λίβινγκστον γιος του Σερ Αλεξάντερ και ο Ροβέρτος Λίβινγκστον του Λινλιθγκόου εκτελέστηκαν για προδοσία στο κάστρο του Χιλλ. Ο Σερ Αλεξάντερ και οι συγγενείς του έμεναν υπό περιορισμό σε διαφορετικά κάστρα, μόνο ένα μέλος της οικογένειας ο Ιάκωβος μεγαλύτερος γιος του Σερ Αλεξάντερ αποκαταστάθηκε στη θέση του καγκελάριου (1454) στην οποία είχε διοριστεί το καλοκαίρι του 1449.[14]

Το τέλος του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κάστρο του Ρόξμπουργκ στο οποίο ο Ιάκωβος Β΄ σκοτώθηκε με την έκρηξη του "Λέων"

Ο Ιάκωβος Β΄ ενθουσιασμένος παρήγγειλε το πιο σύγχρονο πυροβολικό για να το χρησιμοποιήσει εναντίον του Μελανού Ντάγκλας, οι φιλοδοξίες του τον οδήγησαν στην πολιορκία του κάστρου του Ρόξμπουργκ (1460) ενός από τα ελάχιστα κάστρα που είχαν απομείνει στους Άγγλους μετά τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Ο Ιάκωβος Β΄ εισήγαγε πολλά κανόνια από τη Φλάνδρα για τις ανάγκες της πολιορκίας, στις 3 Αυγούστου ενώ στεκόταν μπροστά σε ένα από αυτά τα κανόνια το "Λέων" εξερράγη και τον σκότωσε. Ο ιστορικός Ροβέρτος Στιούαρτ του Πίτσκοτι σημειώνει : "καθώς ο βασιλιάς στεκόταν μπροστά σε ένα κομμάτι του πυροβολικού το μηριαίο οστό του θρυμματίστηκε από ένα κομμάτι πυροβόλου που εκσφενδονίστηκε και πέθανε επί τόπου".[15] Οι Σκωτσέζοι συνέχισαν την πολιορκία με τον Τζώρτζ Ντάγκλας, 4ο κόμη του Άνγκους και το κάστρο έπεσε σε λίγες μέρες, στη συνέχεια η χήρα του Ιακώβου Β΄ Μαρία του Χέλρε διέταξε την καταστροφή του.[16] Τον Ιάκωβο Β΄ διαδέχθηκε ο γιος του Ιάκωβος Γ΄ υπό την κηδεμονία της μητέρας του Μαρίας που πέθανε τρία χρόνια αργότερα.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε το 1449 τη Μαρία των Έχμοντ, κόρη του Άρνολντ δούκα του Χέλρε και απέκτησε:

  • Ιάκωβος Γ΄ 1452-1488, βασιλιάς της Σκωτίας.
  • Μαρία 1453-1488, παντρεύτηκε πρώτα τον Τόμας Μπόυντ 1ο κόμη του Αρράν και μετά τον Ιάκωβο 1ο κύριο του Χάμιλτον.
  • Αλέξανδρος [.1454-1485, δούκας του Όλμπανυ.
  • Δαβίδ 1455-1457, απεβ. 2 ετών.
  • Μαργαρίτα π.1455/56-π.1480/1500;, ερωμένη του Γουίλιαμ 3ου κυρίου του Κράιχτον.
  • Ιωάννης π.1456-1479, κόμης του Μαρ και του Γκάριοχ.

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τέχνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ιάκωβος Β΄ της Σκωτίας εμφανίζεται στα παρακάτω μυθιστορήματα και έργα :[17]

  • "Ο καπετάνιος της φρουράς" (1962) του Τζέιμς Γκραντ. Το μυθιστόρημα καλύπτει τα γεγονότα της περιόδου 1440 - 1452 και τις συγκρούσεις του Ιακώβου Β΄ με τους κόμητες του Ντάγκλας, τα περισσότερα από τα γεγονότα έγιναν μακριά από τη Σκωτία στην αυλή του Αρνολντ, δούκα του Χέλρε πεθερού του βασιλιά.[18]
  • "Δυο άπορες πριγκίπισσες" (1891) της Σάρλοτ Μάρι Γιόνγκ (1823 - 1901). Ο Ιάκωβος Β΄ ήταν δευτερεύων χαρακτήρας με κύριους χαρακτήρες τις αδελφές του Ελεονώρα, Μαρία και Ιωάννα, το μυθιστόρημα περιέχει ταξίδια στις ξένες αυλές ιδιαίτερα του Ερρίκου ΣΤ΄ της Αγγλίας και του Ρενέ Α΄ της Νεαπόλεως.[19][20]
  • "Ο Μελανός Ντάγκλας" (1899) και η "Κυρία Μαργαρίτα" (1905) του Σάμιουελ Ράδερφορντ Κρόκετ (1859 - 1914). Τα δυο μυθιστορήματα καλύπτουν την περίοδο 1439 - 1460 ιδιαίτερα τις συγκρούσεις του Ιακώβου Β΄ με τους κόμητες του Ντάγκλας, περιγράφει τη θανάτωση του Γουίλιαμ Ντάγκλας, 8ου κόμη του Ντάγκλας (1452) και τον θάνατο του ίδιου του Ιακώβου στην πολιορκία του Ρόξμπουργκ (1460). Οι υπόλοιπες ιστορικές φυσιογνωμίες που απεικονίζονται είναι ο ο Γουίλιαμ Ντάγκλας, 6ος κόμης του Ντάγκλας, ο μικρότερος αδελφός του Δαυίδ, η πρωταγωνίστρια του δεύτερου μυθιστορήματος Μαργαρίτα Ντάγκλας, ισχυρή κυρία του Γκαλλοουευ, ο Σερ Αλεξάντερ Λίβινγκστον του Κάλενταρ, ο Γουίλιαμ Κραιτον, 1ος λόρδος του Κράιτον, ο Κάρολος Ζ΄ της Γαλλίας, ο δελφίνος Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας και η Αγνή Σορέλ. Υπάρχει ασθενής αναφορά για την πρώτη φάση του "Πολέμου των Ρόδων" αλλά τα γεγονότα στην Αγγλία τονίζονται μονάχα επιφανειακά.[21]
  • "Ιάκωβος Β΄ : Η μέρα των αθώων" (2014) της Ρόνα Μανρό (γεν. 1959). Μια συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου της Σκωτίας, του Εθνικού Θεάτρου της Μεγάλης Βρετανίας και του Διεθνούς Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, οι τρεις Ιάκωβοι (Ιάκωβος Α΄, Ιάκωβος Β΄ και Ιάκωβος Γ΄) είναι τρία ξεχωριστά έργα. Το κάθε έργο παρουσιάζει τη Σκωτία μέσα στον χρόνο το δευτερο έργο περιγράφει τις σχέσεις του Ιακώβου Β΄ με τους Ντάγκλας και τον θάνατο του λόρδου Ντάγκλας.[22]
  • "Μελανός Ντάγκλας" του Νάιτζελ Τράντερ (1909 - 2000), το μυθιστόρημα καλύπτει τα γεγονότα της δολοφονίας του 8ου κόμη του Ντάγκλας.
  • "Η άνοδος του Νικκολό" της Ντόροθυ Ντάννεττ (1923 - 2001), το μυθιστόρημα καλύπτει τα γεγονότα και τους πολέμους της εποχής σε διεθνές επίπεδο με επίκεντρο ιδιαίτερα τη Φλάνδρα.
  • "Στο κλείδωμα του χρόνου" της Μάργκαρετ Ζαν Άντερσον (γεν. 1931). Μυθιστόρημα παιδικής φαντασίας, εμφανίζεται σαν ένας από τους πρωταγωνιστές στη μάχη του Ρόξμπουργκ και τονίζεται ιδιαίτερα η στιγμή της έκρηξης του "Λιονταριού" που τον σκοτώνει.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2020.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 «Kindred Britain»
  3. p10211.htm#i102108. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  5. Mackay, Aeneas James George (1892). "James II of Scotland". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 29. London: Smith, Elder & Co.
  6. Mackay, Aeneas James George (1892). "James II of Scotland". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 29. London: Smith, Elder & Co.
  7. Mackay, Aeneas James George (1892). "James II of Scotland". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 29. London: Smith, Elder & Co.
  8. Mackay, Aeneas James George (1892). "James II of Scotland". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 29. London: Smith, Elder & Co.
  9. Mackay, Aeneas James George (1892). "James II of Scotland". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 29. London: Smith, Elder & Co.
  10. McGladdery, James II, Chapter 4, Appendix 2 (The Auchinleck Chronicle); Brown, The Black Douglases, chapter 13; Tanner, Scottish Parliament, Chapter 5
  11. Tanner (2001), p. 201, 204
  12. Tanner (2001), Chapter 6
  13. Mackay, Aeneas James George (1892). "James II of Scotland". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 29. London: Smith, Elder & Co.
  14. Mackay, Aeneas James George (1892). "James II of Scotland". In Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 29. London: Smith, Elder & Co.
  15. Mahoney, Mike. "Scottish Monarchs - Kings and Queens of Scotland - James II". www.englishmonarchs.co.uk. Retrieved 2016-10-11.
  16. Colvin and Brown (1963), p. 819; Salter (1985), p. 17
  17. Nield (1968), p. 52
  18. Nield (1968), p. 52
  19. Nield (1968), p. 52
  20. "Project Gutenberg's Two Penniless Princesses, by Charlotte M. Yonge"
  21. Nield (1968), p. 52
  22. https://www.eif.co.uk/whats-on/2014/james2#.VDrOv1eK2-0

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Colvin, H. M.; Brown, R. A. (1963), "The Royal Castles 1066–1485", The History of the King's Works. Volume II: The Middle Ages, London: Her Majesty's Stationery Office
  • McAndrew, Bruce A. (2006), Scotland's Historic Heraldry, Boydell & Brewer.
  • Nield, Jonathan (1968), A Guide to the Best Historical Novels and Tales, Ayer Publishing.
  • Mike Salter (1985). Discovering Scottish Castles. Shire Publications Ltd.
  • Tanner, Roland (2001). The Late Medieval Scottish Parliament: Politics and the Three Estates, 1424-1488. Tuckwell.
  • 'The Auchinleck Chronicle', printed in McGladdery, James II, Appendix 2, pp 160–73.
  • M. Brown, The Black Douglases (East Linton, 1998).
  • C. McGladdery, James II (Edinburgh, 1990).
  • R Tanner, The Late Medieval Scottish Parliament: Politics and the Three Estates, 1424-1488 (East Linton, 2001).
Ιάκωβος Β΄ της Σκωτίας
Γέννηση: 16 Οκτωβρίου 1430 Θάνατος: 3 Αυγούστου 1460
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Ιάκωβος Α΄ της Σκωτίας
Βασιλιάς της Σκωτίας

1437 - 1460
Διάδοχος
Ιάκωβος Γ΄ της Σκωτίας