Μαργαρίτα της Σκωτίας, Δελφίνη της Γαλλίας
Η Μαργαρίτα της Σκωτίας, Δελφίνη της Γαλλίας (γαλ.: Marguerite d'Ecosse, Περθ, 25 Δεκεμβρίου 1424 - 16 Αυγούστου 1445) δελφίνη της Γαλλίας ως πρώτη σύζυγος του μελλοντικού Λουδοβίκου ΙΑ΄ της Γαλλίας ήταν μεγαλύτερη κόρη και παιδί του Ιακώβου Α΄ της Σκωτίας και της Ιωάννας Μπωφόρ. Η Μαργαρίτα παντρεύτηκε σε ηλικία 11 ετών τον δελφίνο και διάδοχο του Γαλλικού θρόνου Λουδοβίκο, ο γάμος ήταν πολύ ατυχής και η ίδια πέθανε πρόωρα σε ηλικία 20 ετών από πυρετό.
Γάμος με τον Γάλλο δελφίνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κάρολος Ζ΄ της Γαλλίας επέλεξε την Μαργαρίτα σαν σύζυγο στον διάδοχο για διπλωματικούς λόγους.[4] Ο γάμος με τον δελφίνο όπως οι περισσότεροι βασιλικοί γάμοι τον 15ο αιώνα έγινε για πολιτικούς λόγους χωρίς να υπάρχει αγάπη μεταξύ τους και οι σχέσεις τους ήταν μέχρι το τέλος ψυχρές.[5] Η ψυχρότητα ήταν τόσο μεγάλη που μερικοί ιστορικοί αναφέρουν ότι ο Λουδοβίκος μισούσε την πρώτη σύζυγο του, παρέστη όμως κανονικά στην τελετή και την αγκάλιασε επίσημα στις 24 Ιουνίου 1436 στην πρώτη τους συνάντηση μετά τον γάμο. Ο γάμος του Λουδοβίκου με την Μαργαρίτα δείχνει καθοριστικά την φύση των γάμων της βασιλικής οικογένειας της Γαλλίας εκείνη την εποχή. Η τελετή του γάμου έγινε στις 25 Ιουνίου 1436 στο παρεκκλήσι του κάστρου της Τουρ από τον αρχιεπίσκοπο της Ρενς, ήταν πολύ πλούσιος για τα δεδομένα της εποχής.[6] Ο 13χρονος Λουδοβίκος έμοιαζε πολύ πιο μεγάλος και ώριμος από την 11χρονη νύφη η οποία για τα Γαλλικά δεδομένα χαρακτηριζόταν "κούκλα".[7] Ο Λουδοβίκος φορούσε "κυνηγητικά παντελόνια", ακόμα και στον γάμο αρνήθηκε να βγάλει τα "αθλητικά του ενδύματα".[8] Οι Σκωτσέζοι προσκεκλημένοι διώχθηκαν αμέσως μετά την τελετή, η πράξη αυτή τους δυσαρέστησε έντονα την ίδια εποχή που οι Γάλλοι τους είχαν έντονα ανάγκη σαν συμμάχους στους πολέμους τους με την Αγγλία. Η τελετή στην πραγματικότητα ήταν αρκετά ακριβή και οι Γάλλοι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν περισσότερο στα έξοδα.[9]
Στην τελετή που ακολούθησε βρέθηκαν γιατροί για να παρακολουθήσουν το νεαρό ζευγάρι στο θέμα της κατανάλωσης. Η Μαργαρίτα συνέχισε τις σπουδές της ενώ ο νεαρός Κάρολος ακολούθησε τον πατέρα του στις εκστρατείες και τον ονόμασε "Δελφίνο" σύμφωνα με το έθιμο που επικρατούσε στον Οίκο των Καπετιδών για τον μεγαλύτερο γιο και διάδοχο, ο Κάρολος Ζ΄ έμεινε έκπληκτος για την ψυχραιμία του γιου του.[10] Η μικρή Μαργαρίτα ήταν πολύ όμορφη, αξιαγάπητη και ευγενική, έγραψε πολλά έργα και ποιήματα τα περισσότερα από τα οποία καταστράφηκαν από τον σύζυγο της μετά τον θάνατο της.[11] Είχε μεγάλη θέση στην βασιλική αυλή και την ευνόησε έντονα ο πεθερός της Κάρολος Ζ΄, αισθανόταν όμως ξένη και ανεπιθύμητη στην Γαλλική αυλή κάτι που της δημιούργησε μεγάλη κατάθλιψη. Οι σχέσεις της με τον σύζυγο της έγιναν πολύ χειρότερες όταν ήρθε σε σύγκρουση με τον πατέρα του, ο Λουδοβίκος έβλεπε την Μαργαρίτα σαν όργανο του πατέρα του αφού εκείνος του επέβαλλε τον γάμο με αποτέλεσμα το έντονο μίσος του ίδιου και των οπαδών του. Φορούσε έναν στενό κορσέ από φόβο για την εγκυμοσύνη της, έτρωγε πράσινα μήλα και έπινε μηλόξιδο.
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μαργαρίτα της Σκωτίας πέθανε σε ηλικία 20 ετών στο Σαλόν-εν-Σαμπάνι της Μάρνης στις 16 Αυγούστου 1445. Στις 7 Αυγούστου πήγε με τις κυρίες της αυλής της για προσκύνημα εκεί αρρώστησε και αναγκάστηκε πολύ ζεστή στον πέτρινο θάλαμο να βγάλει τα ρούχα της, την επόμη μέρα ο γιατρός διέγνωσε φλεγμονή των πνευμόνων. Η Μαργαρίτα πέθανε εξοργισμένη με τον Τζάνετ ντε Τίλλει έναν Βρετανό στρατιώτη στην υπηρεσία του πεθερού της που την πρόσβαλλε όταν την βρήκε να διαβάζει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο χωρίς κεριά. Ο Λουδοβίκος της συμπεριφέρθηκε με μεγάλη ψυχρότητα και η ίδια έριξε την ευθύνη σε λόγια του Τζάνετ, πεθαίνοντας ακούγεται ότι φώναξε θλιμμένη "Ζήστε την ζωή σας και σταματήστε να με σκέφτεστε!". Η Μαργαρίτα τάφηκε στην εκκλησία του Σαιν Λαόν στο Τουάρ του Γαλλικού διαμερίσματος Ντε-Σέβρ.[12] Σε πεντέμιση χρόνια μετά τον θάνατο της ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο του την Καρλόττα της Σαβοΐας με την οποία απέκτησε :
Η Μαργαρίτα της Σκωτίας έμεινε διάσημη με έναν θρύλο ότι την φίλησε ο διάσημος ποιητής Άλεν Σαρτιέ ενώ κοιμόταν στο δωμάτιο της αλλά αυτό θεωρείται αδύνατο επειδή δεν ταιριάζουν οι ημερομηνίες με την ηλικία της και τον χρόνο θανάτου του ποιητή.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Cleugh,James. Chant Royal The Life of King Louis XI of France (1423-1483). Garden City, New York: Doubleday & Company, Inc., 1970.
- Paul Murray Kendall, Louis XI:The Universal Spider, (New York: W. W. Norton & Company Inc., 1971)
- Ruth Putnam, Charles the Bold
- Kendall, P.M. Louis XI: The Universal Spider, London, 2001
- Tyrell, Joseph M. Louis XI. Boston: Twayne Publishers, 1980
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ p10533.htm#i105325. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 «Kindred Britain»
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Paul Murray Kendall, Louis XI:The Universal Spider, (New York: W. W. Norton & Company Inc., 1971), 43.
- ↑ Tyrell, Joseph M. Louis XI. Boston: Twayne Publishers, 1980.
- ↑ Cleugh,James. Chant Royal The Life of King Louis XI of France (1423-1483). Garden City, New York: Doubleday & Company, Inc., 1970.
- ↑ Cleugh,James. Chant Royal The Life of King Louis XI of France (1423-1483). Garden City, New York: Doubleday & Company, Inc., 1970.
- ↑ Cleugh,James. Chant Royal The Life of King Louis XI of France (1423-1483). Garden City, New York: Doubleday & Company, Inc., 1970.
- ↑ Tyrell, Joseph M. Louis XI. Boston: Twayne Publishers, 1980.
- ↑ Tyrell, Joseph M. Louis XI. Boston: Twayne Publishers, 1980.
- ↑ (facie venusta valde, "a very lovely face," according to the Book of Pluscarden)
- ↑ https://web.archive.org/web/20081122091816/http://www.diocese-poitiers.com.fr/patrimoine/thouars-stlaon.html
|