Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Dàibhidh II (Σκωτικά Κελτικά)
Γέννηση5  Μαρτίου 1324[1][2][3]
Dunfermline Palace
Θάνατος22  Φεβρουαρίου 1371[1][2][3]
Κάστρο του Εδιμβούργου
Τόπος ταφήςαββαείο του Χόλυρουντ
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Σκωτίας
ΘρησκείαΧριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙωάννα του Πύργου (από 1328)[4][5]
Margaret Drummond, Queen of Scotland[4]
ΓονείςΡοβέρτος Α΄ της Σκωτίας[6][4] και Ελισάβετ του Μπουργκ[6][4]
ΑδέλφιαΜάρτζορι Μπρους
Margaret Bruce
ΟικογένειαΟίκος του Μπρους
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςWars of Scottish Independence
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμονάρχης της Σκωτίας (1329–1371)
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Ο Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας με τον Εδουάρδο Γ΄ της Αγγλίας· χειρόγραφο του 14ου αιώνα.
Καλλιτεχνική απεικόνιση του Δαυίδ Β΄ από τον Συλβέστερ Χάρντινγκ (1797).

Ο Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας (David II of Scotland, 5 Μαρτίου 1324 - Εδιμβούργο, 22 Φεβρουαρίου 1371) ήταν βασιλιάς της Σκωτίας (1329 - 1371) ο τελευταίος απόγονος του Οίκου του Μπρους, πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του στην εξορία ή στη φυλακή χάρη των αντιδράσεων του απέναντι στους Άγγλους που επιχείρησαν να κυριεύσουν το βασίλειό του. Ήταν γιος και διάδοχος του Ροβέρτου Μπρους από τη δεύτερη σύζυγό του, Ελισάβετ του Μπουργκ, και η μητέρα του πέθανε όταν ήταν τριών ετών (1327).[7]

Γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε στις 17 Ιουλίου 1328, σύμφωνα με τη συνθήκη του Νορθάμπτον,[8] την Αγγλίδα πριγκίπισσα Ιωάννα του Πύργου, μικρότερη κόρη του Εδουάρδου Β΄ της Αγγλίας και της Ισαβέλλας της Γαλλίας. Δεν απέκτησαν παιδιά από τον γάμο.[9] Διαδέχθηκε τον πατέρα του, Ροβέρτο Μπρους, στις 7 Ιουνίου 1329 σε ηλικία 5 ετών και στέφθηκε βασιλιάς της Σκωτίας στο Σκόουν, μαζί με τη σύζυγό του, Ιωάννα, στις 24 Νοεμβρίου 1331.[10] Κατά την περίοδο που ο Δαυίδ ήταν ανήλικος, την αντιβασιλεία ασκούσε ο Σερ Τόμας Ράντολφ, 1ος Κόμης του Μορέυ. Μετά τον θάνατο του τελευταίου, στις 20 Ιουλίου 1332, αντικαταστάθηκε από τον Ντόναλντ, Κόμη του Μαρ, ο οποίος εξελέγη από συμβούλιο Σκωτσέζων ευγενών στο Περθ στις 2 Αυγούστου 1332, αλλά και εκείνος σε 10 μέρες σκοτώθηκε, στη μάχη του Ντάππλιν Μουρ. Ο Σερ Άντριου Μάρρεϋ του Μπόθγουελ, ο οποίος παντρεύτηκε την αδελφή του Ροβέρτου Μπρους, Χριστίνα, ήταν ο επόμενος αντιβασιλέας αλλά συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Άγγλους στη μάχη του Ρόξμπουργκ (Απρίλιος 1333) και αντικαταστάθηκε από τον Άρτσιμπαλντ Ντάγκλας που έπεσε με τη σειρά του στη μάχη του Χάλιντον Χιλλ, τον Ιούλιο του 1333. [11]

Απόδραση στη Γαλλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την ήττα των Σκωτσέζων στη μάχη του Ντάππλιν Μουρ, στις 24 Σεπτεμβρίου 1332, ο Έντουαρντ Μπάλλιολ, ευνοούμενος του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας και διεκδικητής του θρόνου της Σκωτίας, στέφθηκε από τους Άγγλους βασιλιάς της Σκωτίας στη θέση του Δαυίδ, και επέστρεψε τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, με την υποστήριξη των αγγλικών δυνάμεων. [12] Στη συνέχεια, μετά την ήττα του στη μάχη του Χάλιντον Χιλλ, ο Δαυίδ Β΄ μαζί με τη σύζυγό του κατέφυγαν στην αυλή του Φιλίππου ΣΤ΄ της Γαλλίας ο οποίος ήταν ξάδελφος της πεθεράς του Δαυίδ Ισαβέλλας, φτάνοντας στη Βουλώνη στις 14 Μαΐου 1334.[13] Ο Φίλιππος τους δέχθηκε μεγαλοπρεπώς προσφέροντας τους πολυτελή διαμονή στο Κάστρο του Γκαγιάρ. Είναι άγνωστα τα γεγονότα της ζωής του στο διάστημα παραμονής του στο Παρίσι. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η φιλοξενία που τους παρείχε ο Γάλλος βασιλιάς εξόργισε τον Εδουάρδο Γ΄, απέναντι του με αποτέλεσμα την ταχύτερη έκρηξη του Εκατονταετούς πολέμου. Το 1346 ο Δαυίδ Β΄, με την υποστήριξη των Γάλλων, επιτέθηκε ξανά στην Αγγλία αλλά τραυματίστηκε και ηττήθηκε στη Μάχη του Νέβιλς Κρος, στις 17 Οκτωβρίου 1346,[14] συνελήφθη και μεταφέρθηκε αιχμάλωτος από τον Σερ Τζον ντε Κόπλαντ, στον Πύργο του Λονδίνου. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Κάστρο του Ουίνδσορ, μετά την επιστροφή του Εδουάρδου Γ΄. Οι συνθήκες στις οποίες έμεινε φυλακισμένος ήταν πολύ καλές, αν και κρατήθηκε 11 χρόνια.[15]

Επιστροφή στον θρόνο της Σκωτίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τελικά απελευθερώθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1357, με τη συνθήκη του Μπέρικ, έναντι του ποσού των 100.000 μάρκων, ποσό το οποίο δόθηκε ως λύτρα στον κουνιάδο του Εδουάρδο Γ΄ Η συνθήκη επικυρώθηκε και από το Κοινοβούλιο της Σκωτίας, στο Σκόουν, στις 6 Νοεμβρίου 1357. Ο Δαυίδ επέστρεψε στη Σκωτία αλλά το βασίλειό του και ο ίδιος ήταν πολύ φτωχοί και αδυνατούσε να συγκεντρώσει χρήματα για να πληρώσει τα λύτρα που ζητούσε ο Άγγλος βασιλιάς. Γι' αυτό έκανε πρόταση στον Εδουάρδο Γ΄ να ορίσει τον δεύτερο γιο του, Λάιονελ, Δούκα του Κλάρενς, ως διάδοχό του στον θρόνο της Σκωτίας. Το Κοινοβούλιο της Σκωτίας απέρριψε (1364) την πρόταση του Δαυίδ αλλά ο ίδιος συνέχισε τα επόμενα χρόνια τις διαπραγματεύσεις με τον Άγγλο βασιλιά για το συγκεκριμένο θέμα.

Δεύτερος γάμος και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τον θάνατο της πρώτης συζύγου του Ιωάννας του Πύργου (1362), παντρεύτηκε για δεύτερη φορά στις 20 Φεβρουαρίου 1364 τη Μάργκαρετ Ντράμμοντ, χήρα του Σερ Τζον Λόγκι και κόρη του Σερ Τζον Ντράμμοντ, αλλά χώρισαν στις 20 Μαρτίου 1370 χωρίς να αποκτήσουν παιδιά.[16] Η Μάργκαρετ ωστόσο ταξίδεψε στην Αβινιόν, ζητώντας από τον Πάπα να ακυρώσει το διαζύγιο, το οποίο είχε εκδοθεί σε βάρος της.[17] Τότε ο Δαυίδ απεβίωσε αιφνίδια στο Κάστρο του Εδιμβούργου, στις 22 Φεβρουαρίου 1371, και τάφηκε στο αβαείο του Χόλιρουντ, την εποχή που σχεδίαζε να νυμφευτεί την ερωμένη του, Άγκνες Ντάνμπαρ. Τον διαδέχθηκε ο Ροβέρτος Β΄ της Σκωτίας, γιος της ετεροθαλούς αδελφής του Μάρτζορι Μπρους.[18] Ο Δαυίδ Β΄ ήταν ο τελευταίος άρρην απόγονος της δυναστείας.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 p10210.htm#i102093.
  2. 2,0 2,1 2,2 «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0021614.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 53338.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 «Kindred Britain»
  5. p10210.htm#i102093. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  7. Richardson, Douglas, Plantagenet Ancestry, Baltimore, Md., 2004, p. 23,
  8. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "David II. (king of Scotland)". Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 860. Endnotes:
    • Andrew of Wyntoun, The orygynale cronykil of Scotland, edited by D. Laing (Edinburgh, 1872–1879)
    • John of Fordun, Chronica gentis Scotorum, edited by W. F. Skene (Edinburgh, 1871–1872)
    • J. H. Burton, History of Scotland, vol. ii. (Edinburgh, 1905)
    • A. Lang, History of Scotland, vol. i. (Edinburgh, 1900).
  9. Richardson (2004) p. 23
  10. Dunbar, Sir Archibald H., Scottish Kings — A Revised Chronology of Scottish History 1005–1625, Edinburgh, 1899, pp. 146–7
  11. Dunbar (1899) pp. 147–9
  12. Dunbar (1899) pp. 148–9
  13. Dunbar (1899) p. 150
  14. Dunbar (1899) p. 152
  15. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "David II. (king of Scotland)". Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 860. Endnotes:
    • Andrew of Wyntoun, The orygynale cronykil of Scotland, edited by D. Laing (Edinburgh, 1872–1879)
    • John of Fordun, Chronica gentis Scotorum, edited by W. F. Skene (Edinburgh, 1871–1872)
    • J. H. Burton, History of Scotland, vol. ii. (Edinburgh, 1905)
    • A. Lang, History of Scotland, vol. i. (Edinburgh, 1900).
  16. Dunbar (1899) p. 154
  17. Dunbar (1899) p. 156.
  18. One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Chisholm, Hugh, ed. (1911). "David II. (king of Scotland)". Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 860. Endnotes:
    • Andrew of Wyntoun, The orygynale cronykil of Scotland, edited by D. Laing (Edinburgh, 1872–1879)
    • John of Fordun, Chronica gentis Scotorum, edited by W. F. Skene (Edinburgh, 1871–1872)
    • J. H. Burton, History of Scotland, vol. ii. (Edinburgh, 1905)
    • A. Lang, History of Scotland, vol. i. (Edinburgh, 1900).

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • David Nash Ford (2004). Royal Berkshire History: David II, King of Scots (1324-1371).
  • John of Fordun (1871–72). Chronica gentis Scotorum, edited by W. F. Skene. Edinburgh.
  • John Hill Burton. (1905). History of Scotland, vol. ii. Edinburgh.
  • Andrew Lang. (1900). History of Scotland, vol. i. Edinburgh.
  • Nield, Jonathan (1968), A Guide to the Best Historical Novels and Tales, Ayer Publishing,
  • Shattock, Joanne (2000), The Cambridge Bibliography of English Literature, Volume 4; Volumes 1800-1900, Cambridge University Press
  • Andrew of Wyntoun. (1872–79). The orygynale cronykil of Scotland, edited by D. Laing Edinburgh.
  • Michael Brown. (2004). The Wars of Scotland, 1214–1371. The New Edinburgh History of Scotland, volume 4. Edinburgh: Edinburgh University Press.
  • Ranald Nicholson. (1975)., Scotland. The Later Middle Ages. Edinburgh: Mercat Press.
  • Michael Penman. (2003). David II, 1329–71: The Bruce Dynasty in Scotland. East Linton: Tuckwell Press.
Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας
Γέννηση: 5 Μαρτίου 1324 Θάνατος: 22 Φεβρουαρίου 1371
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Ροβέρτος Μπρους
Βασιλιάς της Σκωτίας

1329 - 1371
Διάδοχος
Ροβέρτος Β΄ της Σκωτίας