Πάολο Ρόσι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πάολο Ρόσι

Με τη Βιτσέντσα
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης23 Σεπτεμβρίου 1956
Τόπος γέννησηςΠράτο, Φλωρεντία, Ιταλία
Ημερ. θανάτου9 Δεκεμβρίου 2020 (64 ετών)
Τόπος θανάτουΣιένα, Τοσκάνη, Ιταλία
Ύψος1,78 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1973–1975Γιουβέντους0(0)
1975–1976→Κόμο 19076(0)
1976–1979Βιτσέντσα Κάλτσιο94(60)
1979–1980Περούτζια28(13)
1985–1986Μίλαν20(2)
1986–1987Βερόνα20(4)
Σύνολο251(103)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1977–1986 Ιταλία48(20)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Πάολο Ρόσι (ιταλικά: Paolo Rossi, 23 Σεπτεμβρίου 1956 – 9 Δεκεμβρίου 2020) ήταν Ιταλός διεθνής ποδοσφαιριστής. Σημαντικότερη επιτυχία του υπήρξε η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1982 με την Ιταλία και η ανάδειξή του σε πρώτο σκόρερ και καλύτερου παίκτη στην ίδια διοργάνωση.[1][2]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1956 στη Σάντα Λουτσία της Τοσκάνης. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Κόμο και συνέχισε στη Λανερόσι Βιτσέντσα με την οποία κέρδισε την άνοδο στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος το 1977, ενώ την επόμενη χρονιά ήταν πρώτος σκόρερ της Σέριε Α με 24 γκολ.[3] Σύντομα κλήθηκε στην Εθνική Ιταλίας και αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 σημειώνοντας τρία τέρματα. Οι πολύ καλές εμφανίσεις του βραβεύτηκαν με την ασημένια μπάλα της διοργάνωσης ως δεύτερου καλύτερου παίκτη.[4] Το 1980 η καριέρα του πέρασε μεγάλη κρίση, όταν τιμωρήθηκε με τριετή αποκλεισμό λόγω συμμετοχής του σε σκάνδαλο στοιχημάτων αν και ο ίδιος το αρνήθηκε. Τελικά, η ποινή του μειώθηκε σε δύο χρόνια, κάτι που του επέτρεψε να επανέλθει στην ενεργό δράση.[5]

Ξανακλήθηκε στην εθνική και πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία, παρά την επιφυλακτικότητα σχετικά με την κατάστασή του λόγω της μακροχρόνιας αποχής. Ο προπονητής της ομάδας, Έντσο Μπεαρζότ, επικρίθηκε ευρέως για την επιλογή του. Στην πρώτη φάση των ομίλων οι εμφανίσεις του ήταν μέτριες (όπως και της ομάδας) χωρίς να πετύχει ούτε ένα τέρμα, ενώ τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης ως τον χαρακτήριζαν ως «φάντασμα».[6][7] Στη δεύτερη φάση η Ιταλία προκρίθηκε μόλις ως τρίτη και κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις δύο μεγάλες Νοτιοαμερικάνικες δυνάμεις, Βραζιλία (τρίτη στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο) και την πρωταθλήτρια Αργεντινή. Ρόσι και Ιταλία αναγεννήθηκαν ξεκινώντας με την πρώτη νίκη στη διοργάνωση επί της Αργεντινής με 2–1 και στη συνέχεια αντιμετώπισαν τη Βραζιλία που ερχόταν από τέσσερις σερί νίκες και εντυπωσιακές εμφανίσεις.[5] Στις 5 Ιουλίου στη Βαρκελώνη πραγματοποιήθηκε μία από τις καλύτερες συναντήσεις στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων με το Ρόσι να ανοίγει το σκορ, ο Σώκρατες να ισοφαρίζει, ο Ρόσι ξαναχτυπά πάλι αλλά ξανά αυτό δεν είναι αρκετό μέχρι που εκμεταλλευόμενος άλλη μια ολιγωρία της βραζιλιάνικης άμυνας σημείωσε το τρίτο του τέρμα δίνοντας την πρόκριση στην Ιταλία με 3–2.[8][9][10] Στον ημιτελικό απέναντι στη Πολωνία συνέχισε να βρίσκει στόχο πετυχαίνοντας δύο γκολ.[11] Στον τελικό άνοιξε το σκορ και έτσι αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με έξι γκολ οδηγώντας την Ιταλία στην κατάκτηση του τίτλου.[7][12]

Η χρονιά αυτή ήταν η πιο σημαντική στην καριέρα του αφού πήρε επίσης το έπαθλο της Χρυσής Μπάλας και αναδείχθηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής της Ευρώπης.[13] Επίσης, επελέγη από τη γαλλική L'Équipe ως αθλητής / αθλήτρια της χρονιάς όλων των αθλημάτων (Champion des champions de L'Équipe) για το 1982, ένας από τους πέντε μόνο ποδοσφαιριστές που έχουν πετύχει κάτι τέτοιο από το 1980 που δημιουργήθηκε ο θεσμός.[14]

Συνέχισε την καριέρα του στη Γιουβέντους και κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου 1982–83, η ομάδα τερμάτισε δεύτερη στο πρωτάθλημα και κέρδισε το Κύπελλο με το Ρόσι να σημειώνει πέντε γκολ. Βοήθησε επίσης τη Γιουβέντους να φτάσει το 1983 στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στην Αθήνα, χωρίς όμως να κατακτήσει το τρόπαιο απέναντι στο Αμβούργο (0–1). Τελείωσε τη διοργάνωση ως πρώτος σκόρερ με έξι γκολ.[15] Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου 1983–84, κέρδισε τον δεύτερο τίτλο πρωταθλήματος με το σύλλογο, σημειώνοντας 13 γκολ, όπως επίσης κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1983–84 και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Κύπελλο. Την τελευταία του χρονιά με τον σύλλογο, ο Ρόσι τελικά κέρδισε το μεγάλο Ευρωπαϊκό Κύπελλο το 1985 στον τελικό των Βρυξελλών απέναντι στη Λίβερπουλ. Είναι ένας από τους εννέα παίκτες που έχουν κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, το Κύπελλο Πρωταθλητριών και τη Χρυσή Μπάλα.[16] Αργότερα αγωνίστηκε στη Μίλαν και στη Βερόνα. Με την Σκουάντρα Ατζούρα αγωνίστηκε 48 φορές και πέτυχε 20 γκολ.[17] Με 9 τέρματα είναι πρώτος σκόρερ της Εθνικής Ιταλίας σε τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου μαζί με τον Ρομπέρτο Μπάτζο και τον Κριστιάν Βιέρι.

Στις εκλογές της IFFHS για την ανάδειξη των κορυφαίων του 20ού αιώνα ψηφίστηκε 40ός Ευρωπαίος. [18] Το 2004 συμπεριλήφθηκε από τον Πελέ στο FIFA 100 ως ένα από τους 125 καλύτερους εν ζωή παίκτες.[19]

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιτσέντσα

  • Πρωτάθλημα δεύτερης κατηγορίας : 1976–77

Γιουβέντους

  • Πρωτάθλημα Ιταλίας (2) : 1981–82 , 1983–84
  • Κύπελλο Ιταλίας : 1982–83
  • Ευρωπαϊκό Κύπελλο Κυπελλούχων : 1983–84
  • Σούπερ κύπελλο UEFA : 1984
  • Ευρωπαϊκό Κύπελλο Πρωταθλητριών : 1984–85

Ιταλία

  • Παγκόσμιο Κύπελλο : 1982

Ατομικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κορυφαίος σκόρερ δεύτερης κατηγορίας : 1976–77 (21 γκολ)
  • Κορυφαίος σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος : 1977–78 (24 γκολ)
  • Ασημένια μπάλα του Παγκόσμιου Κυπέλλου : 1978
  • Καλύτερη ομάδα Παγκόσμιου Κυπέλλου (2) : 1978 , 1982
  • Gazzetta Sports Awards Άνθρωπος της Χρονιάς: 1978
  • FIFA XI (2) : 1979, 1986
  • Χρυσό παπούτσι του Παγκόσμιου Κυπέλλου : 1982
  • Χρυσή μπάλα του Παγκόσμιου Κυπέλλου : 1982
  • Onze d'Or : 1982
  • Χρυσή Μπάλα (Ballon D'Or) : 1982
  • L'Équipe Πρωταθλητής Πρωταθλητών : 1982
  • Πρώτος σκόρερ Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών : 1982–83
  • IFFHS : 40ός Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα
  • World Soccer περιοδικό : 100 σπουδαιότεροι παίκτες του 20ού αιώνα : 42ος
  • FIFA 100
  • Δημοσκόπηση UEFA Golden Jubilee : 12η θέση
  • Golden Foot "Football Legends" : 2007
  • Ιταλική αίθουσα φήμης του ποδοσφαίρου : 2016

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «World Cup 2014: Fifa announces Golden Ball shortlist». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2020. 
  2. ↑ «FIFA : Fontaine, Mbappé, Ronaldo... Tous les meilleurs buteurs de la Coupe du Monde». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2023. 
  3. ↑ «When Paolo Rossi's future was decided on an anonymous phone call». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  4. ↑ «Paolo Rossi in the World Cups». Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Μόνο ένας τον πίστεψε: Ο παίκτης που «έστησε» με την ολική επαναφορά του ένα ολόκληρο Μουντιάλ». Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2022. 
  6. ↑ «FIFA : Rossi breaks Brazilian hearts (14) - 100 great World Cup moments». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2022. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Top 10 player performances in World Cup history». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2020. 
  8. ↑ «10 Greatest World Cup Matches». Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2020. 
  9. ↑ «Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (10): Ιταλία - Βραζιλία 3-2 (1982)». Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2020. 
  10. ↑ «FIFA : Rossi wakes to stun Brazil's dream team». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2021. 
  11. ↑ «Ranked! The 25 best World Cup players EVER». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020. 
  12. ↑ «World Cup Top Goal Scorers (Golden Boot)». Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  13. ↑ «Ballon d'Or Winner's List». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2020. 
  14. ↑ «L'Équipe Champion of Champions Winners». Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2022. 
  15. ↑ «Champions Cup/Champions League Topscorers». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020. 
  16. ↑ «Os seletos: os craques que venceram Copa do Mundo, Liga dos Campeões e Ballon d'Or». Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2024. 
  17. ↑ «Paolo Rossi - Goals in International Matches». Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2020. 
  18. ↑ «IFFHS Century Elections». Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2020. 
  19. ↑ «Pele's list of the greatest». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2013. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • ΕΤ-Sports, τ. 32 (24-3-2008), σελ. 10.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβεία
Προκάτοχος
Σεμπάστιαν Κόε 		Πρωταθλητής των Πρωταθλητών της L'Équipe
1982 		Διάδοχος
Καρλ Λιούις
Προκάτοχος
Μάριο Κέμπες 		Πολυτιμότερος παίκτης Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου
1982 		Διάδοχος
Ντιέγκο Μαραντόνα
Προκάτοχος
Μάριο Κέμπες 		Χρυσό Παπούτσι Παγκοσμίου Κυπέλλου
1982 		Διάδοχος
Γκάρι Λίνεκερ
π • σ • ε Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου - Πρώτοι σκόρερ
π • σ • ε Εθνική Ιταλίας – Μουντιάλ 1982 (3ος τίτλος)
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πάολο_Ρόσι&oldid=10466502"