Ρομάριο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρομάριο
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΡομάριο ντε Σόουζα Φαρία
Ημερ. γέννησης29 Ιανουαρίου 1966 (1966-01-29) (57 ετών)
Τόπος γέννησηςΡίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία
Ύψος1,67 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Ομάδες νέων
1979–1980Ολαρία
1981–1985Βάσκο ντα Γκάμα
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1985–1988Βάσκο ντα Γκάμα141(80)
1988–1993Αϊντχόφεν110(99)
1993–1995Μπαρτσελόνα46(34)
1995–1996Φλαμένγκο59(60)
1996–1996Βαλένθια5(4)
1997Φλαμένγκο22(21)
1997–1998Βαλένθια3(0)
1998–1999Φλαμένγκο73(56)
2000–2002Βάσκο ντα Γκάμα88(79)
2002–2003Φλουμινένσε51(33)
2003Αλ Σαντ3(0)
2003–2004Φλουμινένσε22(11)
2005–2006Βάσκο ντα Γκάμα50(35)
2006Μαϊάμι25(19)
2006–2007Άντελαϊντ Γιουνάιτεντ4(1)
2007Βάσκο ντα Γκάμα15(13)
2009Αμέρικα Ρίο ντε Τζανέιρο0(0)
Σύνολο717(545)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1985 Βραζιλία K-2011(11)
1988 Βραζιλία K-2311(15)
1987–2005 Βραζιλία70(55)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
2007–2008Βάσκο ντα Γκάμα
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Ρομάριο ντε Σόουζα Φαρία (πορτογαλικά: Romário de Souza Faria, γεννήθηκε 29 Ιανουαρίου 1966) είναι Βραζιλιάνος πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και πολιτικός,[1] ο οποίος αναδείχθηκε σε έναν από τους καλύτερους επιθετικούς και δεινότερους σκόρερ όλων των εποχών.[2][3][4]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1966 σε μια φτωχογειτονιά του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στις αλάνες της γειτονιάς και το 1979 γίνεται μέλος στις Ακαδημίες της Ολαρία, όπου παρέμεινε για ένα χρόνο. Το 1981 έγινε μέλος των Ακαδημιών της Βάσκο ντα Γκάμα, ενός από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Βραζιλίας εκείνη την περίοδο.[5] Έτσι ξεκίνησε μια μεγάλη και μακροχρόνια καριέρα, που θα τον αναδείξει σε έναν από τους μεγαλύτερους σκόρερ όλων των εποχών.

Καριέρα σε συλλόγους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1985 προωθείται στην ομάδα των ανδρών της Βάσκο ντα Γκάμα, όπου το ταλέντο του αρχίζει να λάμπει. Στην πρώτη θητεία του στην ομάδα είχε 47 εμφανίσεις και πέτυχε 17 γκολ, ενώ ήταν δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος Καριόκα.[6] Στη Βραζιλία άρχισαν να τον αποκαλούν Baixinho (κοντούλης) λόγω του μικρού μεγέθους του.[7] Προσελκύει το ενδιαφέρον ομάδων από την Ευρώπη και έτσι το 1988 η Αϊντχόφεν τον οδηγεί να αλλάξει ήπειρο. Η μεταγραφή του έγινε με ποσό ρεκόρ για Βραζιλιάνο παίκτη στην Ευρώπη.[8]

Στην Ολλανδία αγωνίστηκε για πέντε χρόνια, πετυχαίνοντας συνολικά 166 γκολ σε 175 εμφανίσεις (127 σε 143 επίσημες εμφανίσεις),[9] βοηθώντας έτσι την ομάδα του να πάρει τρία πρωταθλήματα, ενώ ο ίδιος ήταν τρεις φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και δύο του Κυπέλλου.[10][11] Ήταν ο πρώτος παίκτης που εισήχθη στο "Hall of Fame" της ομάδας.[12] Δε διακρινόταν για την εργατικότητα μέσα στο γήπεδο, η εξωγηπεδική του ζωή ήταν άστατη, δε συνήθιζε να συμμετέχει στη δημιουργία ευκαιριών, αλλά ο ρυθμός με τον οποίο άγγιζε την μπάλα, η αλλαγή κατεύθυνσης, όλη του η κίνηση ήταν ακανόνιστη. Οι αντίπαλοι αμυντικοί, ακόμα και οι συμπαίκτες του στην επίθεση, δεν είχαν ιδέα τι θα κάνει, πού θα πάει, σε ποιον χρόνο και με ποια ταχύτητα. Τεχνίτης και με άριστη αίσθηση του χώρου κατάφερνε να έχει τις καλύτερες θέσεις ακόμα και στις πιο σφιχτές άμυνες.[7][13]

Το 1993 ο Γιόχαν Κρόιφ έχει στην ομάδα μερικούς από τους καλύτερος παίκτες του κόσμου, καθώς η Μπαρτσελόνα είχε στη σύνθεσή της τους Χρίστο Στόιτσκοφ, Ζοζέπ Γκουαρδιόλα, Μίκαελ Λάουντρουπ, Ρόναλντ Κούμαν και μέσα σε αυτούς προστέθηκε και ο Ρομάριο. Στην πρώτη χρονιά στην Μπαρτσελόνα πετυχαίνει 30 γκολ σε 33 παιχνίδια πρωταθλήματος αναδεικνυόμενος κορυφαίος σκόρερ.[14] Όμως στη σημαντικότερη στιγμή με την ομάδα της Βαρκελώνης, τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, αυτός και η ομάδα βουλιάζουν στον τελικό της Αθήνας απέναντι στη Μίλαν (0–4).[15][16]

Τη σεζόν 1995–96 επιστρέφει στη Βραζιλία και τη Φλαμένγκο και σχημάτισε τη λεγόμενη «επίθεση των ονείρων», με τους Σάβιο και Έντμουντο. Ωστόσο, το τρίο κατέληξε να μη λειτουργεί και από το 1996 έως το 1999 δύο φορές πηγαινοέρχεται από τη Βαλένθια, όπου προβλήματα τραυματισμών δεν του επιτρέπουν μια επιτυχημένη πορεία.[12][17]

Το 1999 μέχρι το 2002 είναι η δεύτερη θητεία του στη Βάσκο ντα Γκάμα, εκείνη την περίοδο κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις και βοηθάει πολύ την ομάδα να εκπληρώσει τους στόχους της, ενώ ο ίδιος είναι πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος Βραζιλίας το 2000 και το 2001.[18] Το ημερολογιακό έτος 2000 σημείωσε 72 τέρματα και ήταν πρώτος στον κόσμο,[19] και την ίδια χρονιά ψηφίστηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής της χρονιάς στη Νότια Αμερική.[20]

Από το 2002 έως το 2004 αγωνίζεται στη Φλουμινένσε με ένα μικρό διάλειμμα τριών μηνών για να πάει στο Κατάρ και την Αλ Σαντ.[17][21] Εκείνη την περίοδο κάνει ότι μπορεί για να κληθεί στη Βραζιλία για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, όμως το ότι ήταν 36 χρονών ανάγκασε τον ομοσπονδιακό προπονητή Σκολάρι να μην τον καλέσει τελικά επικαλούμενος λόγους πειθαρχίας.[22] Την αγωνιστική περίοδο 2005–06 αγωνίζεται για τρίτη φορά στη Βάσκο ντα Γκάμα και στα 39 του αναδεικνύεται για τρίτη φορά κορυφαίος σκόρερ στη Βραζιλία. Το 2006 πηγαίνει στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στη Μαϊάμι ΦΚ (για 25 εμφανίσεις) και στη συνέχεια στην Αυστραλία και την Άντελαϊντ Γιουνάιτεντ (για τέσσερις εμφανίσεις). Το 2007 επιστρέφει και αγωνίζεται για άλλη μια φορά στη Βάσκο ντα Γκάμα, σε ηλικία 41 ετών.[17] Το Δεκέμβριο του 2007 βρίσκεται θετικός σε ντόπινγκ τεστ και στις αρχές του 2008 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Κλείνοντας την καριέρα του ήταν δεύτερος σκόρερ στην ιστορία του πρωταθλήματος Βραζιλίας πρώτης κατηγορίας με 154 τέρματα.[11] Συνολικά για τους συλλόγους που αγωνίστηκε πέτυχε 546 γκολ πρωταθλήματος σύμφωνα με τη RSSSF (σε όλα τα επίπεδα), γεγονός που τον κατατάσσει ως έβδομο σκόρερ όλων των εποχών των εθνικών πρωταθλημάτων.[9] Σύμφωνα με την IFFHS, τα 544 από αυτά είναι σε πρωταθληματα πρώτη κατηγορίας κατατασσόμενος τρίτος πίσω από τους Πελέ και Άμπε Λένστρα.[23][24] Η IFFHS επίσης έχει αναγνωρίσει 11 τίτλους πρώτου σκόρερ πρωταθλήματος, δεύτερος όλων των εποχών πίσω από το Γιόζεφ Μπίτσαν.[25]

Διεθνής καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Εθνική Βραζιλίας στις 23 Μαΐου του 1987 στο Δουβλίνο απέναντι στην Ιρλανδία.[26] Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο με την ολυμπιακή ομάδα της Βραζιλίας, ενώ ο ίδιος ήταν πρώτος σκόρερ του τουρνουά με επτά γκολ σε έξι αγώνες. Στον τελικό με τη Σοβιετική Ένωση σημείωσε ένα από τα ωραιότερα γκολ στην ιστορία των διοργανώσεων των τελευταίων δεκαετιών, που όμως δεν ήταν αρκετό για τη νίκη (επικράτηση των Σοβιετικών με 2–1).[4][27] Το 1989 κατέκτησε με τη Βραζιλία το Κόπα Αμέρικα, σημειώνοντας το μοναδικό γκολ του τελικού απέναντι στην Ουρουγουάη.[1]

Πήρε μέρος σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, σε αυτό του 1990, όπου αγωνίστηκε μόνο για 66 λεπτά στον αγώνα απέναντι στη Σκωτία, και σε αυτό του 1994, όπου ήταν βασικό στέλεχος της Εθνικής Βραζιλίας για την κατάκτηση του τίτλου. Στη διοργάνωση του 1994 που διεξήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες συνεργάστηκε με τον Μπεμπέτο για να οδηγήσει τη χώρα του στον τέταρτο τίτλο.[28][29] Οι σχέσεις των δύο παικτών πριν τη διοργάνωση δεν ήταν καλές αλλά η συνεργασία τους κορυφώθηκε στη νίκη στα προημιτελικά επί της Ολλανδίας, στην οποία ο Ρομάριο άνοιξε το σκορ από την έξυπνη ασίστ του Μπεμπέτο, προτού ο πρώτος αφήσει τη μπάλα να περάσει για να διπλασιάσει ο δεύτερος το προβάδισμα της Βραζιλίας. Ακολούθησε η διάσημη κίνηση εορτασμού που παρουσιάστηκε σε εκείνο τον αγώνα, με το Ρομάριο να αφιερώνει στον νεογέννητο γιο του συμπαίκτη του.[30] Σημείωσε πέντε γκολ στη διοργάνωση, ένα σε κάθε έναν από τους τρεις αγώνες του πρώτου γύρου, εναντίον της Ρωσίας, του Καμερούν και ένα κατά της Σουηδίας. Σκόραρε το μοναδικό γκολ του ημιτελικού με αντίπαλο τη Σουηδία.[31][32] Παρόλο που δε σκόραρε στην τελικό στο Λος Άντζελες απέναντι στην Ιταλία, σε ένα παιχνίδι που έγινε σε αρκετή ζέστη τελειώνοντας με λευκή ισοπαλία (για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, και με ανάλογη ποιότητα[33]), πέτυχε το δεύτερο πέναλτι της Βραζιλίας, που έληξε με 3–2 νίκη για την εθνική του ομάδα. Κέρδισε τη Χρυσή μπάλα του Παγκοσμίου Κυπέλλου ως ο πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης και επιλέχθηκε στην καλύτερη ομάδα του Κυπέλλου.[34][35] Είναι ο τελευταίος παίκτης που κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα και το Παγκόσμιο Κύπελλο στην ίδια διοργάνωση. Το 1994 ψηφίστηκε Παίκτης της Χρονιάς 1994 της FIFA.[36][37] Τέλος, επελέγη από τη γαλλική L'Équipe ως αθλητής / αθλήτρια της χρονιάς όλων των αθλημάτων (Champion des champions de L'Équipe) για το 1994, ένας από τους πέντε μόνο ποδοσφαιριστές που έχουν πετύχει κάτι τέτοιο από το 1980 που δημιουργήθηκε ο θεσμός.[38] Το διάστημα 1993–96 η αλληλουχία των εξαιρετικών εμφανίσεων, των τίτλων και της κατάρριψης του ρεκόρ αήττητων αγώνων τέσσερων δεκαετιών της Ουγγαρίας της δεκαετίας του 1950 δίνει το χαρακτηρισμό της εθνικής Βραζιλίας των 35 αήττητων αγώνων ως μία από τις καλύτερες εθνικές ομάδες όλων των εποχών σε σειρά ετών.[39][40]

Με την εθνική Βραζιλίας το 1993

Με την ανάδειξη του Ρονάλντο συνέθεσαν ένα "φονικό" δίδυμο στην επίθεση της εθνικής που πρωταγωνίστησε "βομβαρδίζοντας" τις άμυνες μέχρι το τέλος του αιώνα και κερδίζοντας το Κόπα Αμέρικα και το Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 1997. Οι δυο τους σημείωσαν 34 γκολ κατά τη διάρκεια εκείνου του ημερολογιακού έτους.[41] Το 1998 ήταν τραυματίας και αποκλείστηκε από τις επιλογές του ομοσπονδιακού προπονητή. Σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο της Εθνικής Βραζιλίας [1], έχει 74 επίσημες εμφανίσεις και 56 γκολ, ενώ με την Ολυμπιακή ομάδα 11 συμμετοχές και 15 γκολ. Η FIFA και η RSSSF αναγνωρίζουν 70 αγώνες και 55 τέρματα. Το τελευταίο του διεθνές παιχνίδι το έκανε στις 28 Απριλίου 2005 με αντίπαλο τη Γουατεμάλα.[26]

Το 1.000ό γκολ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα κίνητρο που έκανε τον Ρομάριο να αγωνίζεται μέχρι τα 41 του χρόνια ήταν για να καταφέρει να πετύχει 1.000 γκολ σε όλη του την καριέρα.[7] Τελικά, αυτό φαίνεται ότι το κατάφερε στις 20 Μαΐου του 2007 με πέναλτι στον αγώνα Βάσκο Ντα Γκάμα - Σπορτ Ρεσίφε (σκορ: 3–1).[42][43][44] Τα συμπεράσματα ορισμένων μελετών δείχνουν ότι πάνω από 70 τέρματα έχουν σημειωθεί κατά τη διάρκεια ερασιτεχνικού τμήματος της καριέρας του.[12][45] Η RSSSF (Rec. Sport.Soccer Statistics Foundation) αναγνωρίζει 1.002 σε 1.209 παιχνίδια, ενώ σε επίσημους αγώνες έχει 784 τέρματα σε 1.002 συναντήσεις, τοποθετούμενος ένατος σκόρερ στην παγκόσμια ιστορία.[6][9][46]

Το 2004 συμπεριλήφθηκε στη λίστα FIFA 100,[47] ενώ το 2014 εισήχθη στη Διεθνή Αίθουσα Φήμης του ποδοσφαίρου στην Πατσούκα, της πολιτείας Ιδάλγο στο Μεξικό.[48]

Ο Ρομάριο ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα το 2010, όταν εξελέγη βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βραζιλίας. Στη συνέχεια εξελέγη γερουσιαστής το 2014. Το 2017 άλλαξε κόμμα για τους Ποντέμος και το 2021 εντάχθηκε στο Φιλελεύθερο Κόμμα.

Στατιστική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομάδα Περίοδος Επίσημοι
αγώνες 		Φιλικοί
αγώνες 		Σύνολο
αγώνες γκολ αγώνες γκολ αγώνες γκολ
ΚΡ Βάσκο ντα Γκάμα 1985—1988 142 80 58 49 200 129
ΠΣΦ Αϊντχόφεν 1988—1993 148 128 27 38 175 166
Μπαρτσελόνα 1993—1995 66 39 18 14 84 53
Φλαμένγκο 1995—1999 215 187 26 18 241 205
Βαλένθια ΚΦ 1996—1997 12 6 9 9 21 15
ΚΡ Βάσκο ντα Γκάμα 1999—2002 136 131 6 6 142 137
Φλουμινένσε 2002—2004 76 47 13 15 89 62
Αλ Σαντ 2003 3 0 - - 3 0
ΚΡ Βάσκο ντα Γκάμα 2005—2006 56 41 13 19 69 60
Μαϊάμι ΦΚ 2006 26 19 3 3 29 22
Αντελάιντ Γιουνάιτεντ 2006 4 1 - - 4 1
ΚΡ Βάσκο ντα Γκάμα 2007 19 15 - - 19 15
Αμέρικα Ρίο ντε Τζανέιρο 2009 1 0 5 2 6 2
Βραζιλία Κ-20 1985 11 11 - - 11 11
Βραζιλία 1987—2005 80 68 6 9 86 77
Επίλεκτη Ρίο Κ-20 1984 1 0 3 1 4 1
Επίλεκτη Ρίο 1987, 2004 3 3 - - 3 3
Αγώνες «επωφελείς» 1994—2016 2 3 20 35 22 38
Βραζιλία Senior 2007 2 5 - - 2 5
Σύνολα 1.002 784 207 218 1.209 1.002

Πηγή: RSSSF - Romario (2022)

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βάσκο ντα Γκάμα

Αϊντχόφεν

Μπαρτσελόνα

Φλαμένγκο

  • Καμπεονάτο Καριόκα (2) : 1996, 1999
  • Κόπα Μερκοσούρ: 1999

Αλ-Σαντ

  • Κύπελλο του Κατάρ: 2003

Αμέρικα Ρίο

  • Καμπεονάτο Καριόκα Β' Κατηγορία: 2009

Βραζιλία ομάδες νέων

  • Νοτιοαμερικανικό Πρωτάθλημα Κ-20: 1985
  • Ολυμπιακό ασημένιο μετάλλιο: 1988

Βραζιλία

Ατομικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πρώτος σκόρερ του Κ-20 Πρωταθλήματος Νότιας Αμερικής: 1985
  • Πρώτος σκόρερ του Καμπεονάτο Καριόκα (7) : 1986, 1987, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000
  • Πρώτος σκόρερ σε Ολυμπιακούς Αγώνες: 1988
  • Πρώτος σκόρερ του Ολλανδικού Πρωταθλήματος (3) : 1988–89, 1989–90, 1990–91
  • Πρώτος σκόρερ του Ολλανδικού Κυπέλλου (2) : 1988–89, 1989–90
  • Καλύτερος ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Ολλανδία: 1989
  • Πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης (2) : 1989–90, 1992–93
  • Onze de Bronze: 1993
  • Πρώτος σκόρερ Πρωταθλήματος Ισπανίας: 1993–94
  • Trofeo EFE - Καλύτερος Ιβηρο-Αμερικανός ποδοσφαιριστής του ισπανικού πρωταθλήματος: 1993–94
  • Παγκόσμιο Κύπελλο Χρυσή μπάλα: 1994
  • Παγκόσμιο Κύπελλο μπρούτζινο παπούτσι: 1994
  • Παγκόσμιο Κύπελλο καλύτερη ομάδα: 1994
  • Onze d'Or: 1994
  • Καλύτερος Παίκτης της Χρονιάς της ΦΙΦΑ: 1994
    • δεύτερη θέση: 1993
  • L'Équipe Πρωταθλητής Πρωταθλητών του έτους: 1994
  • Μέλος στην ενδεκάδα της χρονιάς της Νότιας Αμερικής (3) : 1995, 2000, 2001
  • Κύπελλο Συνομοσπονδιών ΦΙΦΑ Χρυσό Παπούτσι: 1997
  • Κύπελλο Συνομοσπονδιών της ΦΙΦΑ Ασημένια μπάλα: 1997
  • Κορυφαίος σκόρερ του τουρνουά Ρίο-Σάο Πάολο (2) : 1997, 2000
  • Μέλος της καλύτερης ενδεκάδας στο ΚΟΝΚΑΚΑΦ Γκολντ Καπ: 1998
  • Πρώτος σκόρερ του Βραζιλιάνικου Κυπέλλου (2) : 1998, 1999
  • Κορυφαίος σκόρερ του Κόπα Μερκοσούρ (2) : 1999, 2000
  • Placar Golden Boot (3) : 1999, 2000, 2002
  • Πρώτος σκόρερ Πρωταθλήματος Βραζιλίας (3) : 2000, 2001, 2005
  • Παγκόσμιο Κύπελλο Μπρούτζινο της FIFA Club: 2000
  • Bola de Ouro : 2000
  • Bola de Prata (3) : 2000, 2001, 2005
  • Νότια Αμερική - ποδοσφαιριστής της χρονιάς: 2000
  • Μέλος της καλύτερης ομάδας των ομίλων Παγκοσμίου Κυπέλλου: 2002
  • FIFA 100 : 2004
  • Καλύτερος παίκτης του USL 1η: 2006
  • Πρώτος σκόρερ του USL: 2006
  • IFFHS: 30ος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στη Νότια Αμερική
  • Βραβείο Golden Foot Legends: 2007
  • Βραζιλιάνικο Μουσείο Ποδοσφαίρου Hall of Fame
  • Διεθνής Αίθουσα Φήμης του ποδοσφαίρου - Πατσούκα, Μεξικό

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica  : Romário». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020. 
  2. ↑ «Top 10 strikers in football's history». Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2020. 
  3. ↑ «The 30 greatest strikers of all time - ranked». Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «IOC : 10 Olympic men's football goals you must review one more time». Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2023. 
  5. ↑ «The Biography of legend Brazilian footballer Romario». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Самые лучшие бомбардиры в истории футбола». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2023. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «Ρομάριο: Λανθασμένες Πεποιθήσεις». Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  8. ↑ «Romário ou Ronaldo: Quem jogou mais no PSV?». Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2022. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 «RSSSF : Prolific Scorers Data». Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2022. 
  10. ↑ «Memories of Romário de Souza Faria». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «UltimateXI Profile: Romario». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «ROMÁRIO 1000 GOLS». Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2020. 
  13. ↑ «Ρομάριο: Πώς από κακό παιδί του ποδοσφαίρου έγινε ένας συνεπής πολιτικός». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2021. 
  14. ↑ «10 greatest Brazilian footballers of all time». Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2020. 
  15. ↑ «FC Barcelona : Romario da Souza». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020. 
  16. ↑ «Η ιστορική "τεσσάρα" της Μίλαν στην Μπαρτσελόνα». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2021. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 «Romário : player profile». Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2023. 
  18. ↑ «Romário». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020. 
  19. ↑ «Since 1900 Year TopScorers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  20. ↑ «South American Coach and Player of the Year». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020. 
  21. ↑ «Ρομάριο: Ο μεγαλύτερος γκολτζής της Βραζιλίας γίνεται 55 ετών!». Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021. 
  22. ↑ «Το «θαύμα» του Μουντιάλ του '94». Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  23. ↑ «NEW - IFFHS RANKING FOR ALL TIME WORLD BEST LEAGUE GOAL SCORERS». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023. 
  24. ↑ «Messi, Ronaldo, Pele: Who has the most league goals in football history?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2023. 
  25. ↑ «Josef 'Pepi' Bican – The Greatest Goalscorer?». Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «Romário de Souza Faria - Goals in International Matches». Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2022. 
  27. ↑ «The New York Times : The Seoul Olympics : Soviets top Brazil for first gold since 1956». Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  28. ↑ «The World Cup's top 100 footballers of all time – interactive». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. 
  29. ↑ «The Football Pink's Greatest: Strikers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2021. 
  30. ↑ «FIFA : Old rivals rock the baby (94) - 100 great World Cup moments». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2022. 
  31. ↑ «FIFA : Romario: We made a downtrodden nation ecstatic». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2021. 
  32. ↑ «Romário, la figura indiscutida del regreso a la gloria brasileña». Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2021. 
  33. ↑ «Power Ranking Every World Cup Final Ever Played». Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2022. 
  34. ↑ «FIFA World Cup Golden Ball Awards». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020. 
  35. ↑ «FIFA World Cup All Star teams». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  36. ↑ «Romario Biography». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  37. ↑ «FIFA : FIFA Ballon d'Or - 1994». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2022. CS1 maint: Unfit url (link)
  38. ↑ «L'Équipe Champion of Champions Winners». Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2022. 
  39. ↑ «The 10 Best Teams in the History of Football». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2022. 
  40. ↑ «Brazil's series of 35 matches unbeaten». Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2022. 
  41. ↑ «RO-RO : Remembering when Brazil had the best attack in football history». Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2020. 
  42. ↑ «Imprensa internacional destaca milésimo gol de Romário». Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  43. ↑ «Romario scores '1000th' goal». Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2021. 
  44. ↑ «FIFA : Romario completes a famous 1,000». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2021. 
  45. ↑ «Prolific Scorers Data - Romário - Additional Data». RSSSF. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2022. 
  46. ↑ «Who scored the most goals in history?». Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2021. 
  47. ↑ «Pele's list of the greatest». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2013. 
  48. ↑ «Romario and Ferguson to enter Hall of Fame». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβεία
Προκάτοχος
Νουρεντίν Μορσελί 		Πρωταθλητής των Πρωταθλητών της L'Équipe
1994 		Διάδοχος
Τζόναθαν Έντουαρντς
Προκάτοχος
Σαλβατόρε Σκιλάτσι 		Πολυτιμότερος παίκτης Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου
1994 		Διάδοχος
Ρονάλντο


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρομάριο&oldid=9927891"