Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τζάνι Ριβέρα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Τζιάνι Ριβέρα)
Τζάνι Ριβέρα

Με τη Μίλαν
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΤζοβάνι Ριβέρα
Ημερ. γέννησης18 Αυγούστου 1943 (1943-08-18) (81 ετών)
Τόπος γέννησηςΑλεσσάντρια, Ιταλία
Ύψος1,74 μ.
ΘέσηΜέσος
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1959–1960Αλεσσάντρια26(6)
1960–1979ΑΚ Μίλαν501(122)
Σύνολο527(128)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1962–1974 Ιταλία60(14)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).
Τζάνι Ριβέρα
Μέλος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Περίοδος
25 Μαΐου 2005 – 13 Ιουλίου 2009
Μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων (Ιταλία)
Περίοδος
2 Ιουλίου 1987 – 29 Μαΐου 2001
Προσωπικά στοιχεία
ΕθνότηταΙταλική
ΥπηκοότηταΙταλία
ΕπάγγελμαΠοδοσφαιριστής
ΒραβεύσειςΧρυσή Μπάλα
d:Q44726364 (2013)[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζοβάνι «Τζάνι» Ριβέρα (ιταλικά: Giovanni "Gianni" Rivera‎‎, [ˈdʒanni riˈvɛːra], γεννήθηκε 18 Αυγούστου 1943) είναι Ιταλός πρώην ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως επιθετικός μέσος. Αναδείχθηκε σε ένα από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών[2][3] και θεωρείται ως ο κορυφαίος Ιταλός μαζί με τον Τζουζέπε Μεάτσα. Ψηφίστηκε 19ος καλύτερος του αθλήματος του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS,[4] μία θέση πάνω από το Μεάτσα, και κορυφαίος Ιταλός.[5]

Όλη σχεδόν η σταδιοδρομία του ήταν με την Μίλαν στην οποία ξεκίνησε το 1960 και δημιούργησε μια πολύ επιτυχημένη καριέρα τόσο εγχώρια όσο και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, κερδίζοντας τρεις τίτλους της Σέριε Α και δύο Ευρωπαϊκά Κύπελλα, ανάμεσα σε πολλά άλλα τρόπαια, ενώ ήταν και αρχηγός της ομάδας για δώδεκα σεζόν.

Σε διεθνές επίπεδο, εκπροσώπησε την Ιταλία 60 φορές μεταξύ 1962 και 1974, σημειώνοντας 14 γκολ και έλαβε μέρος σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα (1962, 1966, 1970 και 1974). Ιστορική στιγμή η επίτευξη του αποφασιστικού τέρματος στην 4–3 νίκη της Ιταλίας επί της Δυτικής Γερμανίας στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970, οδηγώντας την ομάδα στον τελικό.[6] Ήταν επίσης μέλος της πρώτης ιταλικής εθνικής που κέρδισε ποτέ το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου το 1968, και εκπροσώπησε την Ιταλία στους Ολυμπιακούς του 1960 στη Ρώμη. Το 1968 ήταν ένας από τους ιδρυτές της Ιταλικής Ένωσης Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών.[7] Το 2015 έγινε ο πρώτος Ιταλός ποδοσφαιριστής από τους 100 αθλητές που εισήχθησαν στη ιταλική αίθουσα φήμης του ποδοσφαίρου.

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ασχολήθηκε με την πολιτική. Εκλέχθηκε στην Βουλή των Αντιπροσώπων της Ιταλίας και έγινε αναπληρωτής γραμματέας άμυνας στην κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζιοβάνι Ριβέρα γεννήθηκε το 1943, και είναι γιος σιδηροδρομικού εργάτη στην βόρεια Ιταλία. Κατά τη διάρκεια των οικονομικά δύσκολων ετών μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο μικρός "Τζάνι" ανακάλυψε το πάθος του για το ποδόσφαιρο και έπαιζε στους δρόμους. Βρήκε υποστήριξη από τον πατέρα του, ο οποίος διοργάνωσε εκπαιδευτική επιλογή για τα αγόρια της γειτονιάς και κάλεσε επίσης εκπροσώπους του τοπικής ομάδας της Αλεσσάντρια. Ο βοηθός προπονητή του σωματείου ήταν πεπεισμένος για το ταλέντο του Ριβέρα και τον έφερε στο τμήμα των νέων.[8]

Καριέρα σε συλλόγους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γρήγορα έγινε σαφές στους υπεύθυνους ότι είχαν αναλάβει ένα εξαιρετικό ταλέντο και τον προώθησαν στην επαγγελματική ομάδα. Σε ηλικία μόλις 15 ετών, έκανε το ντεμπούτο του στην Σέριε Α εναντίον της Ίντερ (1–1) στις 2 Ιουνίου 1959. Εκείνη την ημέρα υπήρχε έλλειψη κεντρικού επιθετικού και χρησιμοποιήθηκε σε αυτή τη θέση αλλά μετά μετακόμισε προς τις θέσεις του κέντρου. Είναι ο τρίτος μικρότερος σε ηλικία παίκτης που αγωνίστηκε ποτέ στην πρώτη κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος.[9][10] Στις 7 Φεβρουαρίου 1960, στο πρώτο του ταξίδι στο Μιλάνο, σημείωσε ένα υπέροχο γκολ στο μελλοντικό του σύλλογο (1–1) ως παρουσίαση στο κοινό του σύντομα. Σε λίγους μήνες το παιχνίδι του πήρε νέα διάσταση στον αγωνιστικό χώρο. Ήδη στην πρώτη επαγγελματική περίοδο έγινε βασικός (26 παιχνίδια - 6 γκολ) και όλη η Ιταλία θαύμασε το λεπτό αγόρι από το Πιεμόντε, το οποίο ο τύπος ονόμασε γκόλντεν μπόι (golden boy, χρυσό αγόρι).[7][11] Αγωνίστηκε με την Ιταλία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960. Η Μίλαν πρόσφερε στη συνέχεια την υπέρογκη αμοιβή για την εποχή των 90 εκατομμυρίων λιρών (περίπου 200.000 δολάρια ΗΠΑ) για να τον αποκτήσει το καλοκαίρι του 1960.[12]

Ήδη εκείνη την εποχή, η Μίλαν ήταν μία από τις μεγαλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος και είχε πολυάριθμους κορυφαίους παίκτες, γι' αυτό και ο Ριβέρα χρησιμοποιήθηκε αρχικά στη δεξιά πτέρυγα. Μόνο μετά την αποχώρηση του σπουδαίου Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο, ο Ριβέρα μετακόμισε στο κέντρο και ανέλαβε το ρόλο του παίκτη που προοριζόταν γι' αυτόν, στον άξονα του κέντρου. Χωρίς προβλήματα, κάλυψε το κενό και ο τρόπος λειτουργίας για την επιτυχία ήταν απλός: μετά την κατοχή της μπάλας αυτή πρέπει να πάει αμέσως στον Ριβέρα, ο οποίος στη συνέχεια θα ξεκινούσε την επόμενη επίθεση. Συνήθως, δεν κρατούσε τη μπάλα, φροντίζοντας για τη γρήγορη προώθησή της, όντας ένας από τους καλύτερους πασέρ στην ποδοσφαιρική ιστορία. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1962, τον πρώτο από τους τέσσερις που κατέκτησε με το σύλλογο.[13][14][15]

Ένα χρόνο αργότερα, ακολούθησε η άνοδος της Μίλαν σε διεθνές επίπεδο. Ο Ριβέρα προετοίμασε και τα δύο γκολ από το κέντρο στον Αλταφίνι στην νίκη με 2–1 επί της Μπενφίκα στο Γουέμπλεϊ στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών εκείνης της χρονιάς. Η Μίλαν έγινε πρώτος ιταλικός σύλλογος που κατέκτησε το τρόπαιο.[16][17] Σε ηλικία μόλις 20 ετών κατατάχθηκε δεύτερος πίσω από τον Λεβ Γιασίν στην ψηφοφορία για την Χρυσή Μπάλα του 1963.[18]

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο ιστορικός προπονητής Νερέο Ρόκο επέστρεψε στη Μίλαν και δημιούργησε μια πραγματικά μεγάλη ομάδα. Ο Ριβέρα ήταν ο βασικός μοχλός και με την πείρα και τις ικανότητές του οδήγησε την ομάδα στο δρόμο της επιτυχίας. Ξεκίνησαν με το νικηφόρο Κύπελλο Ιταλίας το 1967, το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Κυπελλούχων το επόμενο έτος. Η κορυφαία στιγμή ακολούθησε το 1969 με την νίκη του Κύπελλου Πρωταθλητριών (4–1 κατά του Άγιαξ)[19][20] και ακόμη και το Διηπειρωτικό Κύπελλο αντιμετωπίζοντας στον διπλό τελικό την κάτοχο του τίτλου Εστουδιάντες. Η νίκη στο Μιλάνο με 3–0 έδωσε μεγάλο προβάδισμα στην ιταλική ομάδα, ενώ το "χρυσό παιδί" σημείωσε το μοναδικό τέρμα του ιστορικού επαναληπτικού (1–2), αποτέλεσμα που δεν ήταν αρκετό για το σύλλογο της Αργεντινής.[21][22] Ο Ριβέρα ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου κατά τη διάρκεια αυτών των ετών και επιβραβεύτηκε με την Χρυσή Μπάλα του 1969, ο πρώτος Ιταλός που το κατάφερε.[23][24] Μετά από δύο ακόμα νίκες του εθνικού κυπέλλου (1972, 1973), οι ροσονέρι ήταν και πάλι το 1973 στο τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων χωρίς όμως επιτυχία.

Ο Ριβέρα με το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1968.

Μετά από επτά τίτλους σε έξι χρόνια, άρχισε η φθορά και η κριτική, που δεν άφησε ανεπηρέαστο ούτε και τον Ριβέρα. Το 1975 ο πρόεδρος του συλλόγου ήθελε ακόμα και να τον πουλήσει. Αλλά ο Ριβέρα δεν ήθελε να φύγει από το Μιλάνο και με λίγους πλούσιους επιχειρηματίες, απέκτησε το πλειοψηφικό μερίδιο στο υπερχρεωμένο σωματείο και ήταν παίκτης και πρόεδρος της Μίλαν για σύντομο χρονικό διάστημα. Μετά την τέταρτη νίκη του κυπέλλου το 1977, η καριέρα του ουσιαστικά έληξε. Λόγω τραυματισμού, έχασε το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας της αγωνιστικής περιόδου 1978–79 (μόνο 13 εμφανίσεις), αλλά κέρδισε και πάλι το πρωτάθλημα. Δεδομένου ότι ήταν η δέκατο της Μίλαν, έδωσε στο σωματείο το πρώτο αστέρι πάνω από το λογότυπο.[12] Στις 13 Μαΐου 1979, ο Ριβέρα έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι απέναντι στη Λάτσιο.[7]

Στα 19 χρόνια που έπαιξε για τη Μίλαν αγωνίστηκε σε 658 αγώνες και σημείωσε 164 γκολ (Πρωτάθλημα: 501/122 , Κύπελλο: 74/28 , Ευρωπαϊκό Κύπελλο: 74/13 , άλλοι: 9/1),[25] και κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα Ιταλίας, δύο Κύπελλα Ευρώπης, ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο και δύο Κύπελλα Κυπελλούχων.[11][23] Παρέμεινε στον κύκλο της ομάδας και μετά την αποχώρησή του αλλά τα γεγονότα του πρώτου μισού της δεκαετίας του 1980 με τον υποβιβασμό τον απομάκρυναν από το σύλλογο το 1986.[26]

Διεθνής καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διεθνής καριέρα του Ριβέρα ξεκίνησε το 1960 με την Ολυμπιακή ομάδα της Ιταλίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 της Ρώμης, όπου έφτασε στην τέταρτη θέση.[27] Στις 13 Μαΐου 1962, ο 18χρονος Ριβέρα έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα σε νίκη επί του Βελγίου στις Βρυξέλλες. Στη συνέχεια, έλαβε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Χιλή, αλλά ήταν ακόμα αναπληρωματικός.[13] Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 στην Αγγλία, οι Ιταλοί έπεσαν θύμα της έκπληξης με την ήττα από τη Βόρεια Κορέα. Το 1968 η Σκουάντρα Ατζούρα αποκαταστάθηκε κερδίζοντας το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη χώρα της. Ο Ριβέρα ήταν από τους διακριθέντες του ημιτελικού απέναντι στην Σοβιετική Ένωση αλλά απουσίαζε λόγω τραυματισμού στον τελικό (2–0 απέναντι στην Γιουγκοσλαβία).[28][29]

Στην καριέρα στην εθνική ομάδα ήρθε σε ανταγωνισμό με τον Σάντρο Ματσόλα ο οποίος θεωρούνταν ισάξιος. Αυτή η αντιπαλότητα κορυφώθηκε στη διοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1970.[30][31] Ο προπονητής Φερούτσιο Βαλκαρέτζι προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα με συμβιβασμό: πίστευε ότι ούτε ο ένας ούτε ο άλλος θα αντέξουν 90 λεπτά στην καυτή ζέστη του Μεξικού. Έτσι τους χρησιμοποίησε από ένα ημίχρονο, μια διαδικασία που έμεινε γνωστή ως "staffetta" («σκυταλοδρομία»).[32] Στον ημιτελικό κατά της Δυτικής Γερμανίας (γνωστός και ως «ο αγώνας του αιώνα»), ο Ριβέρα μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο και σημείωσε το γκολ της νίκης στην παράταση (111ο λεπτό), ελάχιστα μετά την ισοφάριση των Δυτικογερμανών σε 3–3.[33][34][35][36] Στον τελικό ο Ριβέρα μπαίνει μόλις στο 84ο λεπτό. Ο προπονητής επικρίθηκε σκληρά από τον ιταλικό τύπο.[37]

Ο Ριβέρα έπαιξε το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Δυτική Γερμανία το 1974. Οι Ιταλοί απογοήτευσαν για άλλη μια φορά και, μετά τη διοργάνωση, ο Ριβέρα ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την εθνική ομάδα για να αφιερωθεί αποκλειστικά στη Μίλαν.[12]

Τίτλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μίλαν

  • Πρωτάθλημα Ιταλίας (3) : 1961–62 , 1967–68 , 1978–79
  • Κύπελλο Ιταλίας (4) : 1966–67 , 1971–72 , 1972–73 , 1976–77
  • Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (2) : 1967–68 , 1972–73
  • Κύπελλο Πρωταθλητριών (2) : 1962–63 , 1968–69
  • Διηπειρωτικό Κύπελλο : 1969

Ιταλία

  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ΟΥΕΦΑ : 1968

Ατομικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πρώτος σκόρερ ιταλικού πρωταθλήματος : 1972–73
  • Πρώτος σκόρερ Κυπέλλου  : 1966–67, 1970–71
  • Χρυσή Μπάλα (Ballon d'Or) : 1969
    • δεύτερη θέση 1963
  • IFFHS : 19ος καλύτερος παίκτης του 20ού αιώνα και καλύτερος Ιταλός
  • Μίλαν παίκτης του 20ού αιώνα: 1999
  • Golden Foot "ποδοσφαιρικά θρύλοι" : 2003
  • FIFA 100
  • ΟΥΕΦΑ Χρυσή ομάδα : # 35
  • Βραβείο Προέδρου UEFA : 2011
  • Μέλος της Αίθουσας Φήμης του ιταλικού ποδοσφαίρου : 2013
  • Πρώτο μέλος της λεωφόρου της δόξας του ιταλικού αθλητισμού το 2015

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ www.figc.it/it/4022/38252/Impianti.shtml.
  2. ↑ «O «μύθος» Γιάννης Διακογιάννης μιλάει στο iefimerida και εξηγεί γιατί τελικά προτιμάει την Κάλλας από τον Πελέ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2022. 
  3. ↑ «The best X players of the Century». Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2020. 
  4. ↑ «IFFHS' Century Elections». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2020. 
  5. ↑ «IFFHS' Players and Keepers of the Century for many countries». Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2021. 
  6. ↑ «Italy triumphs over Germany». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «FIFA : Rivera, el chico de oro». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)
  8. ↑ «Gianni Rivera - footballer and politician». Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  9. ↑ «10 schoolboy footballers who debuted in the men's game – and what happened to them». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2023. 
  10. ↑ «Rivera Gianni». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Rivera: 'Pelé e Maradona più forti di Messi e CR7, il Milan? Oggi mancano i veri leader'». Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2023. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «AC Milan and Italian Golden Boy: Gianni Rivera». Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2021. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «UEFA : Gianni Rivera receives UEFA President's Award». Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2022. 
  14. ↑ «¿Cuál ha sido el mejor equipo en la historia de la Champions?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2024. 
  15. ↑ «Gianni Brera: "Rivera, rendimi il mio Abatino…"». Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2020. 
  16. ↑ «UEFA : Altafini strikes for Milan». Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2023. 
  17. ↑ «Η μέρα που η Μίλαν συστηνόταν στην Ευρώπη». Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024. 
  18. ↑ «Every Ballon d'Or winner: A complete list of every men's player to have won the award». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2023. 
  19. ↑ «10 huge moments in AC Milan's history as club celebrate 120th birthday». Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  20. ↑ «UEFA : 1968/69: Prati rises to the occasion». Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2022. 
  21. ↑ «THE DECLINE, FALL AND REBIRTH OF THE INTERCONTINENTAL CUP». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2022. 
  22. ↑ «Εστουδιάντες - Μίλαν: Ο "τελικός του μίσους"!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2021. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «Top 25 Greatest Playmakers Ever». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2020. 
  24. ↑ «Gianni Rivera, il numero 10 del Milan e della Nazionale». Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2021. 
  25. ↑ «AC Milan Top Scorers of All Time». Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2020. 
  26. ↑ «LEGEND OF CALCIO: GIANNI RIVERA». Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  27. ↑ «IOC : Ronaldo, Michel Platini, Ronaldinho : Ces vainqueurs du Ballon d'or qui ont participé aux Jeux Olympiques». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2024. 
  28. ↑ «UEFA Euro 1968: Italy's first and only European triumph». Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2020. 
  29. ↑ «Euro 1968: A look back at the 1968 European Championship». Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2021. 
  30. ↑ «RIVERA Gianni». Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2020. 
  31. ↑ «To «χρυσό παιδί» του ιταλικού ποδοσφαίρου, Τζιάνι Ριβέρα». Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  32. ↑ «The Game of the Century (10) - 100 great World Cup moments». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2022. 
  33. ↑ «FIFA : Joy and pain as Rivera settles Game of the Century». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2022. 
  34. ↑ «10 Greatest World Cup Matches». Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  35. ↑ «FIFA : The insane Game of the Century» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2021. 
  36. ↑ «Con ustedes, la prórroga del siglo». Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2021. 
  37. ↑ «Solo il più grande Brasile di sempre battè l'Italia di Mexico '70». Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζάνι_Ριβέρα&oldid=10766300"