Μετάβαση στο περιεχόμενο

Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1954

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1954
Fußball-Weltmeisterschaft 1954 Schweiz (Γερμανικά)
Championnat du Monde de Football 1954 (Γαλλικά)
Επίσημο λογότυπο
Πληροφορίες
ΧώραΕλβετία
ΔιοργανωτήςFIFA
Ημερομηνίες16  Ιουνίου 1954
Τερματισμός4  Ιουλίου 1954
Στάδια6
Κατάταξη
Πρώτη θέση Δυτική Γερμανία (1ος τίτλος)
Δεύτερη θέση Ουγγαρία
Τρίτη θέση Αυστρία
Τέταρτη θέση Ελβετία
Στατιστικά
Καλ. παίκτηςΦέρεντς Πούσκας
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1954 ήταν η 5η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου και διεξήχθη στην Ελβετία από τις 16 Ιουνίου μέχρι τις 4 Ιουλίου.[1] Πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Δυτική Γερμανία που σε ένα από τους σημαντικότερους αγώνες της ποδοσφαιρικής ιστορίας υπέταξε προς έκπληξη στον τελικό την Ουγγαρία με 3–2 σε ένα από τα καλύτερα Παγκόσμια Κύπελλα της ιστορίας.[2][3] Ήταν η πρώτη φορά μετάδοσης των αγώνων από την τηλεόραση, που έδωσε την ευκαιρία στους φιλάθλους να έχουν και αυτοί άμεση εικόνα και γνώμη, πέραν της αθλητικής απόλαυσης που εισέπραξαν.[4][5]

Επιλογή διοργανωτή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η απόφαση για τον οικοδεσπότη του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1954 πάρθηκε στις 26 Ιουλίου 1946 στην Πόλη του Λουξεμβούργου την ίδια μέρα όπου αποφασίστηκε ο διοργανωτής για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950. Ο λόγος της επιλογής της Ελβετίας ως οικοδέσποινα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954 έγινε λόγω του ότι το 1954 η FIFA θα γιόρταζε τα 50άχρονά της (καθώς ιδρύθηκε το 1904) και θεώρησαν ότι το καλύτερο θα ήταν η διοργάνωση να γίνει στην έδρα της διοργανώτριας αρχής.[6] Ως αποτέλεσμα, ήταν και το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που διοργανώθηκε στην Ευρώπη.

Προκριματικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1954 συμμετείχαν 45 ομάδες. Στη συνέχεια η FIFA αρνήθηκε τη συμμετοχή 7 εθνικών ομάδων και έμειναν 37 ομάδες για τη διεκδίκηση των 14 θέσεων της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, καθώς οι 2 από τις 16 θέσεις καλύφθηκαν από την προηγούμενή νικήτρια Ουρουγουάη και τη διοργανώτρια Ελβετία. Η Σοβιετική Ένωση ήθελε να αποφύγει μία ενδεχόμενη κακή πορεία, μετά την απογοητευτική εμφάνιση στο ολυμπιακό τουρνουά του 1952, η Πολωνία αποσύρθηκε και έτσι η εκπληκτική Ουγγαρία της εποχής προκρίθηκε άνευ αγώνα, ενώ η Τουρκία κέρδισε στο νόμισμα την Ισπανία και προκρίθηκε και αυτή. Για πρώτη φορά στη διοργάνωση συμμετείχαν η Τουρκία, η Νότια Κορέα και η Σκωτία.[7]

Οι ομάδες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι 16 ομάδες που εξασφάλισαν τη συμμετοχή τους στην τελική φάση του Μουντιάλ 1954 ήταν οι εξής:

Βόρεια Αμερική (CONCACAF)

Μεξικό

Νότια Αμερική (CONMEBOL)

Ουρουγουάη
Βραζιλία

Ασία (AFC)

Νότια Κορέα

Ευρώπη (UEFA)

Αγγλία
Αυστρία
Βέλγιο
Τσεχοσλοβακία
Γαλλία
Ουγγαρία
Ιταλία
Σκωτία
Δυτική Γερμανία
Τουρκία
Γιουγκοσλαβία
Ελβετία


Στάδια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για την τελική φάση χρησιμοποιήθηκαν τα εξής 6 στάδια:

Βασιλεία Βέρνη Γενεύη
Σανκτ Γίακομπ Στάδιο Βάνκντορφ Στάδιο Σαρμίλλ Στάδιο
Χωρητικότητα: 51.500 Χωρητικότητα: 64.000 Χωρητικότητα: 27.000
Λωζάνη Λουγκάνο Ζυρίχη
Στάδιο Ολιμπίκ ντε λα Ποντές Κορναρέντο Στάδιο Χάρντρουμ
Χωρητικότητα: 50.000 Χωρητικότητα: 15.000 Χωρητικότητα: 27.500

Διαιτητές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Νότια Αμερική
  • Μάριο Βιάνα
  • Εστέμπαν Μαρίνο
Ευρώπη
  • Ρέιμον Βίσλινγκ
  • Μπέντζαμιν Γκρίφθις
  • Τσάρλι Φόλτλες
  • Μανουέλ Ασένσι
  • Ζοζέ ντα Κόστα Βιέιρα
  • Ραϊμόν Βινσεντί
  • Ουίλιαμ Λινγκ
  • Άρθουρ Έλις
  • Λωράν Φρανκέν
  • Βιντσέντζο Ορλαντίνι
  • Βάσα Στεφάνοβιτς
  • Καρλ Έριχ Στάινερ
  • Ίστβαν Ζολτ
  • Έμιλ Σμέτσερ

Οι αγώνες της διοργάνωσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 αρχίζει να μοιάζει λίγο περισσότερο με τα σύγχρονα, αφού ξεκίνησε με 4 ομίλους και στη συνέχεια περνά σε νοκ άουτ παιχνίδια. Έχει πάντως και τις διαφορές του. Πιο συγκεκριμένα η πρώτη φάση περιλαμβάνει τέσσερις ομίλους από τους προκρίνονταν οι δυο πρώτοι που διασταυρώνονται σε νοκ - άουτ αγώνες. Στους ομίλους κάθε ομάδα δεν παίζει και με τους τρεις αντιπάλους της (όπως καθιερώθηκε από τη διοργάνωση του 1958 και μέχρι σήμερα), αλλά μόνο με δύο. Σε περίπτωση ισοβαθμίας θα δινόταν ένας αγώνας που θα έβαζε τα πράγματα στη θέση τους. Η νίκη έδινε ακόμη δύο βαθμούς πάντως (από το 1994 καθιερώθηκε να δίνει η νίκη 3 βαθμούς) και η ισοπαλία έναν.[4]

Αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου ήταν η «Χρυσή Ομάδα» της Ουγγαρίας έχοντας επιβληθεί στη φάση των ομίλων με δύο συντριπτικές νίκες, επί της Νότιας Κορέας με 9-0 και της Δυτικής Γερμανίας με 8-3 στη σίγουρα μεγαλύτερη επίδειξη δύναμης στη φάση των ομίλων ακόμη και σε μεγάλη διοργάνωση.[8] Η ουγγρική εθνική θεωρούνταν ότι αγωνιζόταν παίζοντας το καλύτερο ποδόσφαιρο που έχει δει ποτέ η παγκόσμια σκηνή.[9][10] Αλλά ενώ οι Δυτικογερμανοί ήταν πολύ ταπεινωμένοι, ο μέσος Βέρνερ Λίμπριχ έκανε πιθανώς το πιο σκληρό και σημαντικό λάκτισμα του τουρνουά, που οδήγησε τον Φέρεντς Πούσκας να χωλαίνει στο γήπεδο με τραυματισμό στον αστράγαλο. Αλλά ακόμη και χωρίς τον «Καλπάζοντα Ταγματάρχη» τους, λίγοι έβλεπαν τους νικητές της διοργάνωσης να είναι οποιοσδήποτε άλλος εκτός από τους Ούγγρους.[11] Κατά πολλούς, το μαρκάρισμα που του προκάλεσε κάταγμα αστραγάλου, ήταν εσκεμμένο.[12][13] Στη συνέχεια, οι Ούγγροι επιβλήθηκαν με το ίδιο σκορ (4-2) επί των δύο φιναλίστ του προηγούμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου, Βραζιλίας και Ουρουγουάης, σε δύο αγώνες που έμειναν στην ιστορία, με το ρόλο του Πούσκας να αναλαμβάνει ο Ζόλταν Τσίμπορ.[14][15] Ο αγώνας με τη Βραζιλία έμεινε στην ιστορία ως «Μάχη της Βέρνης» εξαιτίας των επεισοδίων που έγιναν τόσο κατά τη διάρκεια του αγώνα όσο και στα αποδυτήρια, μετά τη λήξη όπου οι παίκτες των δύο ομάδων συνεπλάκησαν κατ’ επανάληψη. Η Βραζιλία δεν είχε κατακτήσει το προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά είχε παίκτες που θα το έκαναν τέσσερα χρόνια αργότερα, όπως οι Ντζάλμα Σάντος, Νίλτον Σάντος και Ντίντι. Η Ουγγαρία αρχικά προηγήθηκε 2–0 χάρη σε ένα γκολ του Νάντορ Χιντεγκούτι στο 4ο λεπτό και του Σάντορ Κότσις (πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης με ρεκόρ επίτευξης τερμάτων 11 γκολ) στο 8ο λεπτό, αλλά δεν είχε στη διάθεσή της τον τραυματία Φέρεντς Πούσκας. Η Βραζιλία μείωσε με πέναλτι του Ντζάλμα Σάντος στο 18ο λεπτό. Ο Μιχάλι Λάντος έκανε το 3–1 επίσης με πέναλτι στο 60ό λεπτό και από εκεί και μετά ξεκίνησε η μάχη, με τον Γιόζεφ Μπόζικ και τον Νίλτον Σάντος να διαπληκτίζονται στο 71ο λεπτό και να φεύγουν με την κόκκινη κάρτα του Άγγλου διαιτητή και τον Ουμπέρτο να κλωτσάει τον Γκιούλα Λόραντ και να παίρνει την άγουσα για τα αποδυτήρια στο 79ο λεπτό. Συνολικά δόθηκαν 42 φάουλ, ένα για σχεδόν κάθε δύο λεπτά παιχνιδιού, ενώ ο καβγάς δεν έμεινε μόνο στο γήπεδο. Αφού ο Κότσις πέτυχε το τελικό 4–2 δύο λεπτά πριν τη λήξη, οι δύο ομάδες έστησαν φοβερό καβγά στα αποδυτήρια και ο προπονητής Γκούσταβ Σέμπες χρειάστηκε τέσσερα ράμματα μετά από γρονθοκόπημα. Νικήτρια αναδείχθηκε η Ουγγαρία με 4-2.[16][17][18] Δύο ομάδες που προηγουμένως θαυμάζονταν για την επιδεξιότητά τους και το επιθετικό τους ποδόσφαιρο, είχαν δώσει έναν αγώνα ντροπής και η Βραζιλία επέστρεψε σπίτι χωρίς δόξα και με μώλωπες.[19] Ο Άγγλος διαιτητής του παιχνιδιού Άρθουρ Έλις σχολίασε: «Νόμιζα ότι θα ήταν το καλύτερο παιχνίδι που είχα δει ποτέ. Ήμουν στην κορυφή του κόσμου. Το αν η πολιτική και η θρησκεία είχαν να κάνουν με αυτό δεν ξέρω, αλλά συμπεριφέρονταν σαν ζώα. Ήταν ένα φρικτό ματς. Στο σημερινό κλίμα τόσοι πολλοί παίκτες θα είχαν αποβληθεί, που το παιχνίδι θα είχε εγκαταλειφθεί. Η μόνη μου σκέψη ήταν ότι ήμουν αποφασισμένος να το τελειώσω».[20] Στην αυτοβιογραφία του (1962) έγραψε: «Είμαι πεπεισμένος, μετά από τόσα χρόνια προβληματισμού, ότι η περιβόητη Μάχη της Βέρνης ήταν μια μάχη πολιτικής και θρησκείας... Η πολιτική των κομμουνιστών Ούγγρων και η θρησκεία των Καθολικών Βραζιλιάνων».[21]

Η Ουρουγουάη ήταν η πρωταθλήτρια του 1950 και δεν είχε χάσει ποτέ αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ιστορία της, κερδίζοντας και τις δύο διοργανώσεις στις οποίες είχε συμμετάσχει προηγουμένως, του 1930 και του 1950. Η Ουγγαρία αγωνίστηκε στον ημιτελικό χωρίς τον Φέρεντς Πούσκας, που ήταν τραυματίας από τον αγώνα του πρώτου γύρου με τη Δυτική Γερμανία. Οι Μαγυάροι κατάφεραν να πάρουν το προβάδισμα μέσω του Ζόλταν Τσίμπορ. Η Ουρουγουάη συγκεντρώθηκε, αλλά δεν μπόρεσε να ισοφαρίσει ακόμη και πριν από το ημίχρονο. Σχεδόν αμέσως μετά την επανέναρξη, ο Χιντεγκούτι πέτυχε δεύτερο γκολ για την Ουγγαρία. Το αήττητο ρεκόρ του Παγκοσμίου Κυπέλλου για την Εθνική ομάδα της Ουρουγουάης φαινόταν να έχει τελειώσει, αλλά είχαν ακόμα το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου ημιχρόνου για να ανακάμψουν. Οι πρωταθλητές δεν επρόκειτο να τα παρατήσουν χωρίς να δώσουν μάχη και πέρασαν μεγάλο μέρος του υπόλοιπου αγώνα ξεκινώντας επίθεση μετά από επίθεση στην άμυνα της Ουγγαρίας. Με ένα τέταρτο της ώρας να απομένει ο Χουάν Χόμπεργκ σκόραρε για την Ουρουγουάη. Η Ουγγαρία υπερασπίστηκε απελπιστικά μέχρι το 86ο λεπτό, όταν ο Χόμπεργκ σημείωσε και δεύτερο γκολ, για να επιβάλει την παράταση. Εμφανιζόμενη ότι είχε πολύ περισσότερη ενέργεια από τους αντιπάλους της, η Ουγγαρία πήρε το προβάδισμα στα μέσα της δεύτερης περιόδου της παράτασης, όταν ο Σάντορ Κότσις σκόραρε από κοντά με κεφαλιά. Ο Κότσις σκόραρε ξανά τέσσερα λεπτά πριν από τη λήξη, με μία ακόμα κεφαλιά. Η Ουρουγουάη ηττήθηκε με 4–2, στην πρώτη της ήττα στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ η Ουγγαρία πήγε στον δεύτερο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου μετά το 1938.[22][23] Το παιχνίδι ήταν σε άμεση αντίθεση με τον προημιτελικό μεταξύ Ουγγαρίας και Βραζιλίας. Τόσο η Ουγγαρία όσο και η Ουρουγουάη είχαν παίξει ελκυστικό, επιθετικό ποδόσφαιρο σε αυτό που ήταν αναμφισβήτητα μία από τις καλύτερες συναντήσεις ποδοσφαίρου όχι μόνο σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά και στην ποδοσφαιρική ιστορία.[24]

Η Εθνική Ουγγαρίας όπως παρατάχθηκε στον ημιτελικό με την Ουρουγουάη.

«Το θαύμα της Βέρνης»

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τελικός ήταν μεταξύ Ουγγαρίας και Δυτικής Γερμανίας. Οι Μαγυάροι ήταν για δεύτερη φορά σε τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου (η ομάδα του 1938 είχε χάσει από την Ιταλία 4–2 στο Παρίσι). Επιπλέον, είχαν ρεκόρ 34 νικών, 6 ισοπαλιών και μίας ήττας από τον Αύγουστο του 1949, και ήταν αήττητοι στους τελευταίους 32 αγώνες τους, ρεκόρ κόσμου που διήρκεσε για τέσσερις δεκαετίες. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι Ούγγροι ήταν ο τραυματισμός στον αστράγαλο που υπέστη ο Πούσκας, από τον οποίο δεν είχε αναρρώσει πλήρως - ο Γκούσταβ Σέμπες με τη σύμφωνη γνώμη του παίκτη πήρε την απόφαση να παίξει. Ο χαρακτηρισμός «Δαβίδ εναντίον Γολιάθ» ήταν τιμητικός για τη Δυτική Γερμανία στην αναμέτρηση κόντρα στους Ούγγρους που έχοντας ήδη κατακτήσει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952, όδευε με απόλυτη βεβαιότητα προς τη σπουδαιότερη διάκριση, την οποία είχε χάσει 16 χρόνια πριν από την Ιταλία. Στο Στάδιο Βάνκντορφ της Βέρνης, σε μία βροχερή 4η Ιουλίου, ήδη περισσότερες από τρεις ώρες πριν την έναρξη του αγώνα 64.000 θεατές είχαν συγκεντρωθεί, παρά τη βροχή, για να απολαύσουν τον αναμενόμενο θρίαμβο των Ούγγρων. Η Ουγγαρία προηγήθηκε νωρίς στο 6ο λεπτό, με γκολ του Πούσκας. Δύο λεπτά αργότερα, ο Τσίμπορ έκανε το 2–0 στην Ουγγαρία και τότε όλοι θεώρησαν ότι οι Γερμανοί θα έχουν άσχημη κατάληξη. Ωστόσο, οι Γερμανοί συσπειρώθηκαν και πήραν γρήγορα το σκορ πίσω στο 2–1 μέσω του Μαξ Μόρλοκ. Στο 18ο λεπτό, οι Δυτικογερμανοί ισοφάρισαν με το γκολ που πέτυχε ο Χέλμουτ Ραν.[25]

Στο δεύτερο ημίχρονο, η Ουγγαρία έτρεξε μπροστά προσπαθώντας να ανακτήσει το προβάδισμα, αλλά οι προσπάθειές τους ματαιώθηκαν επανειλημμένα από τη γερμανική άμυνα, με τον τερματοφύλακα Τόνι Τουρέκ να κάνει αρκετές καλές αποκρούσεις. Με έξι λεπτά να απομένουν και το σκορ 2–2, ο Ραν πέτυχε το τρίτο γκολ της Δυτικής Γερμανίας, περισσότερο προϊόν αμυντικής ολιγωρίας της Ουγγαρίας. Δύο προσπάθειες των Ούγγρων στα δοκάρια στο δεύτερο ημίχρονο ήταν ενδεικτικά της πίεσης που άσκησαν.[26] Δύο λεπτά πριν από τη λήξη, ο Πούσκας ισοφάρισε, αλλά το γκολ ακυρώθηκε εσφαλμένα ως οφσάιντ. Το σφύριγμα της λήξης του αγώνα έληξε και το αήττητο της Ουγγαρίας, σε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο αγώνας έμεινε στην ιστορία ως το «Θαύμα της Βέρνης».[7][27][28] Η γερμανική εταιρεία κατασκευής εξοπλισμού, των βιδωτών καρφιών ιδανικών για παιχνίδι στη δυνατή βροχή που έπεσε στη Βέρνη εκείνο το απόγευμα, θεωρείται από ορισμένους σημαντικός παράγοντας στην επιτυχία.[26][29][30] Το γερμανικό ποδόσφαιρο ήταν τυπικά ερασιτεχνικό εκείνη την εποχή και η διοργάνωση αυτή αποτελεί τη μοναδική μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην οποία μια εθνική ομάδα αποτελούμενη από μη επαγγελματίες κατέκτησε το τρόπαιο.[31] Πρέπει να ειπωθεί ότι οι Δυτικογερμανοί σε εκείνη τη διοργάνωση είχαν μια καλά οργανωμένη, πειθαρχημένη και επιπλέον, ισχυρή ομάδα. Δεν θα είχε βρει όλες οι ομάδες τη δύναμη να συνεχίσουν να αγωνίζονται στο γήπεδο, χάνοντας από τους Ούγγρους με 0-2. Οι ενέργειες των παικτών στο γήπεδο έμοιαζαν με τη δουλειά ενός καλά λαδωμένου, αξιόπιστου μηχανισμού. Επιπλέον, ο προπονητής της ομάδας, Σεπ Χέρμπεργκερ, απέδειξε ότι δεν ήταν μόνο εξαιρετικός τακτικιστής του αθλήματος, αλλά και διέθεται και ιδιαίτερη στρατηγική. Στον πρώτο αγώνα με τους Ούγγρους στη φάση των ομίλων έβγαλε μόλις έξι βασικούς παίκτες.[32]

Πρόκειται για έναν αγώνα που καταγράφηκε ως η προσπάθεια επιστροφής της Δυτικής Γερμανίας στη διεθνή κοινότητα γι' αυτό και η νίκη ήταν μεταμορφωτική. «Ξαφνικά η Γερμανία έγινε ξανά κάποια», θυμάται ο Φραντς Μπεκενμπάουερ. «Για όποιον μεγάλωσε στη δυστυχία των μεταπολεμικών χρόνων, η Βέρνη ήταν μια εξαιρετική έμπνευση. Ολόκληρη η χώρα ανέκτησε την αυτοεκτίμησή της»,[33] θεωρώντας την ως τη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου.[34] Ωστόσο, ο τελικός εκείνος έμεινε στην ιστορία και για άλλο ένα λόγο: υπήρξαν τρία αμφιλεγόμενα περιστατικά, το καθένα ευνοώντας τους Δυτικογερμανούς. Ο Ούγγρος τερματοφύλακας Γκρόσιτς εμποδίστηκε στο δεύτερο γκολ της Γερμανίας, ο Πούσκας προφανώς ισοφάρισε στο 89ο λεπτό, αλλά θεωρήθηκε οφσάιντ και υπήρξε ανατροπή στον Κότσις στην περιοχή του πέναλτι στο τελευταίο λεπτό του παιχνιδιού. Η ευνοϊκή διαιτησία υπέρ της Δυτικής Γερμανίας με ακύρωση κανονικού γκολ την Ουγγαρίας από τον Πούσκας ελάχιστα λεπτά πριν τη λήξη συμπληρώθηκε από την αποκάλυψη μετά από σχεδόν 50 χρόνια από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Λειψίας, πως το πιθανότερο είναι ότι οι ποδοσφαιριστές της Δυτικής Γερμανίας είχαν κάνει χρήση μεθαμφεταμίνης, βασικό συστατικό του περβιτίν (pervitine), ουσίας γνωστής και ως «φάρμακο του στρατιώτη» από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η περβιτίνη αποκαλούνταν ακόμα ως «πάντσερ σοκολάτα», επειδή είχε αναπτυχθεί για να βοηθήσει τους ναζί πιλότους και τους στρατιώτες να πετάξουν ή να πολεμήσουν για περισσότερο και καλύτερα.[35][36][37] Ακόμα και έτσι, ωστόσο, πολλοί θεωρούν τον αγώνα ως τον καλύτερο στην ιστορία των τελικών του θεσμού.[5][38]

Η Εθνική Δυτικής Γερμανίας όπως παρατάχθηκε στον τελικό.

Εκείνος ο τελικός έμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη αδικία σε τελική φάση της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης, και μάλιστα ο Γιουγκοσλάβος συγγραφέας Βλαντιμίρ Ντιμιτρίεβιτς θα του αφιερώσει και ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο βιβλίο του La Vie est un ballon rond (Η ζωή είναι μια στρογγυλή σφαίρα) ως το απαύγασμα της αδικίας, τη μεγαλύτερη αγωνιστική τραγωδία όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο.[39][40] Σε μια εποχή με έντονο πολιτικό χαρακτήρα στις διεθνείς σχέσεις, η ύπαρξη πολιτικής διάστασης στον αγώνα δεν θα μπορούσε να είναι απούσα. Οτιδήποτε «κόκκινο» αντιμετωπίζονταν με μεγάλη καχυποψία. Μέχρι και τον 21ο αιώνα, οι παλαιότερης γενιάς Ούγγροι του αθλήματος ισχυρίζονται ότι στερήθηκαν τη νόμιμη νίκη τους επειδή οι Δυτικές χώρες ήθελαν ένα «δυτικό» νικητή και δεν ήταν διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν ένα παγκόσμιο πρωταθλητή του τότε Ανατολικού Μπλοκ, με όλες τις δυνατότητες προπαγάνδας που θα παρείχε στο σοβιετικό συνασπισμό την περίοδο του «Ψυχρού Πολέμου».[13][41]

Τρεις από τους 10 καλύτερους αγώνες στην ποδοσφαιρική ιστορία με βάση το σύστημα Elo διεξήχθησαν σε αυτή τη διοργάνωση: στη 2η θέση ο τελικός της Βέρνης, στην 7η θέση ο προημιτελικός με τη Βραζιλία (4–2) και στην 8η θέση ο ημιτελικός με την Ουρουγουάη (4–2). Η ομάδα της Ουγγαρίας παρά την ήττα της στον τελικό ψηφίστηκε ως η δεύτερη καλύτερη στην ιστορία των Παγκοσμίων Κύπελλων το 2007 από το βρετανικό περιοδικό World Soccer, υστερώντας μόνο της Βραζιλίας του 1970.[42][43] Επίσης, 6 από τους 11 παίκτες της καλύτερης ενδεκάδας της διοργάνωσης ήταν Ούγγροι.Η καλύτερη ενδεκάδα της διοργάνωσης σύμφωνα με τη FIFA ήταν η εξής:[44]

Η διοργάνωση του 1954 όμως, έχει μείνει στην ιστορία και λόγω συνολικής παραγωγικότητας σε γκολ. Τα 140 γκολ που σημειώθηκαν στη διοργάνωση, σε μόλις 26 αγώνες, και ο εντυπωσιακός μέσος όρος 5,38 γκολ ανά αγώνα, παραμένει ακατάρριπτο ρεκόρ και έχει συμπεριληφθεί στο Βιβλίο ρεκόρ Γκίνες.[45] Δύο από τα τρία παιχνίδια με τα περισσότερα γκολ στην ιστορία της διοργάνωσης διεξήχθησαν στο Κύπελλο του 1954: Ουγγαρία - Δυτική Γερμανία 8-3 με συνολικά 11 γκολ που ισοφάρισε το ρεκόρ συνολικής επίτευξης τερμάτων του 1938 (Βραζιλία - Πολωνία 6-5) και ο προημιτελικός Αυστρία - Ελβετία 7-5 με 12 γκολ σε 1 αγώνα εξακολουθεί να κατέχει το ρεκόρ.[46] Η νίκη της Ουγγαρίας στον πρώτο της αγώνα επί της Νότιας Κορέας με 9-0 παραμένει ρεκόρ διαφοράς τερμάτων σε αγώνα τελικής φάσης Παγκοσμίου Κυπέλλου (ισοφαρίστηκε από την Γιουγκοσλαβία το 1974 στη νίκη της επί του Ζαΐρ με το ίδιο σκορ, και το 1982, πάλι από την Ουγγαρία στη νίκη επί του Ελ Σαλβαδόρ με 10-1). Τα 27 γκολ της Ουγγαρίας στους πέντε αγώνες της τελικής φάσης παραμένουν επίσης ρεκόρ και ως απόλυτος αριθμός και ως μέσος όρος ανά αγώνα (5,4 γκολ ανά αγώνα),[47] ενώ οι δύο φιναλίστ του τελικού παραμένουν οι δύο πιο παραγωγικές επιθέσεις στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, με τη Δυτική Γερμανία στη δεύτερη θέση με 25 γκολ σε 6 αγώνες.[48][49][50]

Φάση ομίλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όλες οι ώρες που αναγράφονται είναι οι τοπικές ώρες Ελβετίας UTC +1.[51]

1ος Όμιλος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εθνική Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ Β
Βραζιλία 2 1 1 0 6 1 3
Γιουγκοσλαβία 2 1 1 0 2 1 3
Γαλλία 2 1 0 1 3 3 2
Μεξικό 2 0 0 2 2 8 0
16/6/1954
18:00
 Βραζιλία 5 – 0 Μεξικό Γενεύη, Σαρμίλλ Στάδιο
Θεατές: 13.000
Διαιτητής: Ραϊμόν Βίσλινγκ
Μπαλταζάρ 23'
Ντίντι 30'
Πίνγκα 34' 43'
Ζουλίνιο 69' 		(Report)
16/6/1954
18:00
 Γιουγκοσλαβία 1 – 0 Γαλλία Λωζάνη, Στάδιο Ολιμπίκ ντε λα Ποντές
Θεατές: 27.000
Διαιτητής: Μπέντζαμιν Γκρίφθις
Μίλος Μιλουτίνοβιτς 15' (Report)
19/6/1954
17:00
 Βραζιλία 1 – 1
(Παράταση) 		Γιουγκοσλαβία Λωζάνη, Στάδιο Ολιμπίκ ντε λα Ποντές
Θεατές: 40.000
Διαιτητής: Τσάρλι Φόλτλες
Ντίντι 69' (Report) Μπράνκο Ζέμπετς 48'
19/6/1954
17:10
 Γαλλία 3 – 2 Μεξικό Γενεύη, Σαρμίλλ Στάδιο
Θεατές: 19.000
Διαιτητής: Μανουέλ Ασένσι
Ζαν Βενσάν 19'
Ραούλ Καρντενάς 49' αυτ.
Ρεϊμόν Κοπά 88' πεν. 		(Report) Χόσε Λουίς Λαμαδρίδ 54'
Τομάς Μπαλκάσαρ 85'

2ος Όμιλος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εθνική Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ Β
Ουγγαρία 2 2 0 0 17 3 4
Δυτική Γερμανία 2 1 0 1 10 10 2
Τουρκία 2 1 0 1 8 4 2
Νότια Κορέα 2 0 0 2 0 16 0
17/6/1954
18:00
 Δυτική Γερμανία 4 – 1 Τουρκία Βέρνη, Βάνκντορφ Στάδιο
Θεατές: 39.000
Διαιτητής: Ζοζέ ντα Κόστα Βιέιρα
Χανς Σάφερ 14'
Μπέρνχαρτ Κολντ 52'
Ότμαρ Βάλτερ 60'
Μαξ Μόρλοκ 84' 		(Report) Σουάτ Μαμάτ 2'
17/6/1954
18:00
 Ουγγαρία 9 – 0 Νότια Κορέα Ζυρίχη, Χάρντρουμ
Θεατές: 18.000
Διαιτητής: Ραϊμόν Βινσεντί
Φέρεντς Πούσκας 12' 89'
Μίχαϊ Λάντος 18'
Σάντορ Κότσις 24' 36' 50'
Ζόλταν Τσίμπορ 59'
Πέτερ Πάλοτας 75' 83' 		(Report)
20/6/1954
16:50
 Ουγγαρία 8 – 3 Δυτική Γερμανία Βασιλεία, Σανκτ Γιάκομπ Στάδιο
Θεατές: 65.000
Διαιτητής: Γουίλιαμ Λινγκ
Σάντορ Κότσις 3' 21' 67' 78'
Φέρεντς Πούσκας 17'
Νάντορ Χιντεγκούτι 50' 54'
Γιόζεφ Τοτ 73' 		(Report) Άλφρεντ Πφαφ 25'
Χέλμουτ Ραν 77'
Ρίχαρντ Χέρμαν 81'
20/6/1954
17:00
 Τουρκία 7 – 0 Νότια Κορέα Γενεύη, Σαρμίλ Στάδιο
Θεατές: 3.000
Διαιτητής: Εστέμπαν Μαρίνο
Σουάτ Μαμάτ 10' 30'
Λεφτέρ Κιουτσουκαντωνιάδης 24'
Μπουρχάν Σαργκίν 37' 64' 70'
Έρολ Κεσκίν 76' 		(Report)

Αγώνας Κατάταξης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
23/6/1954
18:00
 Δυτική Γερμανία 7 – 2 Τουρκία Ζυρίχη, Χάρντρουμ
Θεατές: 18.000
Διαιτητής: Ραϊμόν Βινσεντί
Ότμαρ Βάλτερ 7'
Χανς Σάφερ 12' 79'
Μαξ Μόρλοκ 30' 60' 77'
Φριτς Βάλτερ 62' 		(Report) Μουσταφά Έρταν 21'
Λέφτερ Κουτσκουκαντογιάντις 82'

3ος Όμιλος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εθνική Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ Β
Ουρουγουάη 2 2 0 0 9 0 4
Αυστρία 2 2 0 0 6 0 4
Τσεχοσλοβακία 2 0 0 2 0 7 0
Σκωτία 2 0 0 2 0 8 0
16/6/1954
18:00
 Ουρουγουάη 2 – 0 Τσεχοσλοβακία Βέρνη, Βάνκντορφ Στάδιο
Θεατές: 2.050
Διαιτητής: Άρθουρ Έλις
Όσκαρ Μίγκες 72'
Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο 81' 		(Report)
16/6/1954
18:00
 Αυστρία 1 – 0 Σκωτία Ζυρίχη, Χάρντρουμ
Θεατές: 30.000
Διαιτητής: Λοράν Φρανκέν
Έριχ Προμπστ 33' (Report)
19/6/1954
16:50
 Ουρουγουάη 7 – 0 Σκωτία Βασιλεία, Σανκτ Γίακομπ Στάδιο
Θεατές: 43.000
Διαιτητής: Βιντσέντζο Ορλαντίνι
Κάρλος Μπόρχες 17' 47' 57'
Όσκαρ Μίγκες 30' 83'
Χούλιο Αμπαντί 54' 85' 		(Report)
19/6/1954
17:00
 Αυστρία 5 – 0 Τσεχοσλοβακία Ζυρίχη, Χάρντρουμ
Θεατές: 25.000
Διαιτητής: Βάσα Στεφάνοβιτς
Ερνστ Στόγιαπσαλ 3' 70'
Έριχ Προμπστ 4' 21' 24' 		(Report)

4ος Όμιλος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εθνική Α Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ Β
Αγγλία 2 1 1 0 6 4 3
Ελβετία 2 1 0 1 2 3 2
Ιταλία 2 1 0 1 5 3 2
Βέλγιο 2 0 1 1 5 8 1
17/6/1954
17:50
 Ελβετία 2 – 1 Ιταλία Λωζάνη, Στάδιο Ολιμπίκ ντε λα Ποντές
Θεατές: 43.000
Διαιτητής: Μάριο Βιάνα
Ρόμπερτ Μπάλαμαν 18'
Γιόζεφ Χίγκι 78' 		(Report) Τζιαμπιέρο Μπονιπέρτι 44'
17/6/1954
18:10
 Αγγλία 4 – 4
(Παράταση) 		Βέλγιο Βασιλεία, Σανκτ Γίακομπ Στάδιο
Θεατές: 40.000
Διαιτητής: Έμιλ Σμέτσερ
Άιβορ Μπρόουντις 26' 63'
Νάτ Λόφτχαους 36' 91' 		(Report) Λέοπολντ Ανούλ 5' 71'
Χένρι Κόπενς 67'
Τζίμι Ντίκινσον 94' αυτ.
20/6/1954
17:00
 Ιταλία 4 – 1 Βέλγιο Λουγκάνο, Κορναρέντο Στάδιο
Θεατές: 26.000
Διαιτητής: Καρλ Έριχ Στάινερ
Εγκίστο Παντοφλίνι 41' πεν.
Κάρλο Γκάλι 48'
Αμλέτο Φρινιάνι 58'
Μπενίτο Λορέντσι 78' 		(Report) Λέοπολντ Ανούλ 81'
20/6/1954
17:10
 Αγγλία 2 – 0 Ελβετία Βέρνη, Βάνκντορφ Στάδιο
Θεατές: 50.000
Διαιτητής: Ίστβαν Ζολτ
Τζίμι Μούλεν 43'
Ντένις Ουίλσο 69' 		(Report)

Αγώνας Κατάταξης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
23/6/1954
18:00
 Ελβετία 4 – 1 Ιταλία Βασιλεία, Σανκτ Γίακομπ Στάδιο
Θεατές: 30.000
Διαιτητής: Μπέντζαμιν Γκρίφθις
Γιόζεφ Χίγκι 14' 85'
Ρόμπερτ Μπάλαμαν 48'
Ζακ Φατόν 90' 		(Report) Φούλβιο Νέστι 67'

Πορεία προς τον τελικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πίνακας Αποτελεσμάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προημιτελικοί Ημιτελικοί Τελικός
                   
27 Ιουνίου - Βέρνη        
  Βραζιλία  2
30 Ιουνίου – Λωζάνη
  Ουγγαρία  4  
  Ουγγαρία (παρ.)  4
26 Ιουνίου - Βασιλεία
    Ουρουγουάη  2  
  Ουρουγουάη  4
4 Ιουλίου – Βέρνη
  Αγγλία  2  
  Ουγγαρία  2
27 Ιουνίου – Γενεύη
    Δυτική Γερμανία  3
  Γιουγκοσλαβία  0
30 Ιουνίου - Βασιλεία
  Δυτική Γερμανία  2  
  Δυτική Γερμανία  6 Μικρός τελικός
26 Ιουνίου - Λωζάνη
    Αυστρία  1  
  Αυστρία  7   Ουρουγουάη  1
  Ελβετία  5     Αυστρία  3
3 Ιουλίου - Ζυρίχη

Προημιτελικοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
26/6/1954
17:00
 Αυστρία 7 – 5 Ελβετία Λωζάνη, Στάδιο Ολιμπίκ ντε λα Ποντές
Θεατές: 35.000
Διαιτητής: Τσάρλι Φόλτλες
Τέοντορ Βάγκνερ 25' 27' 53'
Άλφρεντ Κόρνερ 26' 34'
Ερνστ Ότσβιρκ 32'
Έριχ Προμπστ 76' 		(Report) Ρόμπερτ Μπάλαμαν 16' 39'
Γιόζεφ Χίγκι 17' 19' 58'
26/6/1954
17:00
 Ουρουγουάη 4 – 2 Αγγλία Βασιλεία, Σανκτ Γίακομπ Στάδιο
Θεατές: 35.000
Διαιτητής: Καρλ Έριχ Στάινερ
Κάρλος Μπόρχες 5'
Ομπντούλιο Βαρέλα 39'
Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο 46'
Χαβιέρ Αμπρόις 78' 		(Report) Νατ Λόφτχαους 16'
Τομ Φίνευ 67'
27/6/1954
17:00
 Βραζιλία 2 – 4 Ουγγαρία Βέρνη, Βάνκντορφ Στάδιο
Θεατές: 60.000
Διαιτητής: Άρθουρ Έλις
Ντζάλμα Σάντος 18' πεν.
Ζούλιο Μποτέλο 65' 		(Report) Νάντορ Χιντεγκούτι 4'
Σάντορ Κότσις 7' 88'
Μίχαϊ Λάντος 60' πεν.
27/6/1954
17:00
 Γιουγκοσλαβία 0 – 2 Δυτική Γερμανία Γενεύη, Σαρμίλλ Στάδιο
Θεατές: 20.000
Διαιτητής: Ίστβαν Ζολτ
(Report) Ίβαν Χόρβατ 9' αυτ.
Χέλμουτ Ραν 85'

Ημιτελικοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
30/6/1954
18:00
 Ουγγαρία 4 – 2
(Παράταση) 		Ουρουγουάη Λωζάνη, Στάδιο Ολιμπίκ ντε λα Ποντές
Θεατές: 37.000
Διαιτητής: Μπέντζαμιν Γκρίφθις
Ζόλταν Τσίμπορ 13'
Νάντορ Χιντεγκούτι 46'
Σάντορ Κότσις 111' 116' 		(Report) Χουάν Χόμπεργκ 75' 86'
30/6/1954
18:00
 Δυτική Γερμανία 6 – 1 Αυστρία Βασιλεία, Σανκτ Γιάκομπ Στάδιο
Θεατές: 58.000
Διαιτητής: Βιντσέντζο Ορλαντίνι
Χανς Σάφερ 31'
Μαξ Μόρλοκ 47'
Φριτς Βάλτερ 54' πεν. 64' πεν.
Ότμαρ Βάλτερ 61' 89' 		(Report) Έριχ Προμπστ 51'

Μικρός τελικός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
3/7/1954
17:00
 Ουρουγουάη 1 – 3 Αυστρία Ζυρίχη, Χάρντρουμ
Θεατές: 35.000
Διαιτητής: Ρέιμον Βίσλινγκ
Χουάν Χόμπεργκ 22' (Report) Ερνστ Στόγιασπαλ 16' πεν.
Λούις Κρούς 59' αυτ.
Ερνστ Ότσβρικ 89'

Τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου 1954

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
4/7/1954
17:00
 Δυτική Γερμανία 3 – 2 Ουγγαρία Βέρνη , Βάνκντορφ Στάδιο
Θεατές: 64.000
Διαιτητής: Γουίλιαμ Λινγκ
Μαξ Μόρλοκ 10'
Χέλμουτ Ραν 18' 84' 		Report Φέρεντς Πούσκας 6'
Ζόλταν Τσίμπορ 8'
Δυτική Γερμανία
Ουγγαρία



Δυτική Γερμανία:
GK 1 Τόνι Τούρεκ
DF 7 Γιόζεφ Πόζιπαλ
DF 3 Βέρνερ Κόλμαγιερ
DF 6 Χορστ Έκελ
MF 8 Καρλ Μάι
MF 10 Βέρνερ Λίμπριχ
FW 15 Ότμαρ Βάλτερ
FW 16 Φριτς Βάλτερ (Αρχηγός)
FW 20 Χανς Σάφερ
FW 12 Χέλμουτ Ραν
FW 13 Μαξ Μόρλοκ
Προπονητής:
Ζεπ Χέρμπεργκερ

Ουγγαρία:
GK 1 Γκιούλα Γκρόσιτς
DF 2 Γένο Μπουζάνσκι
DF 4 Μίχαϊ Λάντος
MF 5 Γιόζεφ Μπόζικ
MF 3 Γκιούλα Λόραντ
MF 6 Γιόζεφ Ζάκαριας
FW 20 Μίχαϊ Τοτ
FW 11 Ζόλταν Τσίμπορ
FW 8 Σάντορ Κότσις
FW 9 Νάντορ Χιντεγκούτι
FW 10 Φέρεντς Πούσκας (Αρχηγός)
Προπονητής:
Γκούσταβ Σέμπες
  • Β. Διαιτητές
    • Βιντσέντζο Ορλαντίνι
    • Μπέντζαμιν Γκρίφθις
Παγκόσμιος Κυπελλούχος 1954:

Δυτική Γερμανία (1ος τίτλος)

Σκόρερ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
11 τέρματα
6 τέρματα
4 τέρματα

Καλύτερη ΧΙ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τερματοφύλακας Αμυντικοί Μέσοι Επιθετικοί

Γκιούλα Γκρόσιτς

Ντζάλμα Σάντος
Ερνστ Ότσβιρκ
Χοσέ Σανταμαρία

Φριτς Βάλτερ
Γιόζεφ Μπόζικ

Ζόλταν Τσίμπορ
Σάντορ Κότσις
Χέλμουτ Ραν
Νάντορ Χιντεγκούτι
Φέρεντς Πούσκας

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «1954 FIFA World Cup Switzerland». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019. 
  2. ↑ «World Cup memorable matches: Uruguay v Hungary 1954». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2024. 
  3. ↑ «Qatar 2022: Ranking every World Cup in history from worst to best». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2023. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Παγκόσμιο Κύπελλο 1954 : Το "θαύμα" της Βέρνης». Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «The Most Important Soccer Game Ever Played». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2022. 
  6. ↑ «1954 World Cup: The Miracle of Berne». Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Ελβετία - 1954». Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2022. 
  8. ↑ «Euro 2016: Which is the greatest team in history of international football?». Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2022. 
  9. ↑ «Mighty Magyars: BBC Identifies Legedary Hungarian "Golden Team" As Best-Ever Football Team». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2020. 
  10. ↑ «Little fat chap' a football giant» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2016. 
  11. ↑ «World Cup 1954». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2022. 
  12. ↑ «Major Weltstar». Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2020. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Five Injuries That Changed Football History». Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020. 
  14. ↑ «Η ομάδα που θα γινόταν βασίλισσα: Ουγγαρία 1954 εναντίον Ολλανδίας 1974». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2022. 
  15. ↑ «The Galloping Major» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2025. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2025. 
  16. ↑ «FIFA : The Battle of Bern». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2022. 
  17. ↑ «Δύο πέναλτι, 3 αποβολές, 42 φάουλ και πολύ ξύλο: Η μάχη της Βέρνης ανάμεσα σε Ουγγαρία και Βραζιλία». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2021. 
  18. ↑ «Is Sándor Kocsis the Greatest Goalscorer of All Time?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2021. 
  19. ↑ «THE BIRTH OF BRAZIL AT WORLD CUP 1958». Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2022. 
  20. ↑ «Football: Ellis a knockout during the Battle of Berne». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2021. 
  21. ↑ «FIFA World Cup 1954 – Miracle of Berne sees West Germany beat Hungary in the final». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. 
  22. ↑ «Greatest World Cup team performances». Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2020. 
  23. ↑ «The Invincibles vs The Invincibles: Hungary and Uruguay in the 1954 World Cup». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  24. ↑ «World Cup memorable matches: Uruguay v Hungary 1954». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  25. ↑ «Hungría, del 8-3 a Alemania al milagro de Berna». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2021. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «"De repente nos dormimos" (Ferenc Puskas, 1954)». Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2023. 
  27. ↑ «FIFA : The Miracle of Berne». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2020. 
  28. ↑ «Le Monde : Mondial 1954 : le miracle allemand». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020. 
  29. ↑ «The Curious Case of Hungarian football». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2022. 
  30. ↑ «Magiques Magyars, stade flambant neuf, un Français : cinq choses à savoir sur la Hongrie… et pour briller en société». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2023. 
  31. ↑ «All the World Cup winners and the scores since 1930All the World Cup winners and the scores since 1930». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2022. 
  32. ↑ «Ференц Пушкаш». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2020. 
  33. ↑ «FIFA : The Miracle of Bern (54) - 100 great World Cup moments». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2022. 
  34. ↑ «FIFA MUSEUM : The Spirit of Spiez». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2023. 
  35. ↑ «Le Monde : Les champions du monde allemands de 1954 étaient dopés». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020. 
  36. ↑ «Μουντιάλ: Η μπάλα γυρίζει και ο κόσμος αλλάζει». Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2022. 
  37. ↑ «West Germany's culture of doping kept under wraps». Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2020. 
  38. ↑ «Power Ranking Every World Cup Final Ever Played». Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2022. 
  39. ↑ «Ferenc Puskas quitte le terrain». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2020. 
  40. ↑ «Mondial 1954 : l'injustice hongrois». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2022. 
  41. ↑ «Ankle-gate: Puskas and a plot against communism». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2021. 
  42. ↑ «Brazil's 1970 winning team voted best of all time». Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2022. 
  43. ↑ «The New York Times : 1970 Brazilian Soccer Team Voted Best Ever». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2022. 
  44. ↑ «FIFA World Cup All-Star Team». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2021. 
  45. ↑ «World Cup rewind: Goals aplenty at Switzerland 1954 with 140 strikes in just 26 matches». Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2021. 
  46. ↑ «WORLD CUP RECORDS (Part 31) - THE GAME WITH MOST GOALS». Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2022. 
  47. ↑ «World Cup records: Most goals, appearances and the youngest and oldest players». Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2022. 
  48. ↑ «Planet World Cup : Statistics». Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2022. 
  49. ↑ «FIFA : Highest-scoring teams in one World Cup». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2024. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2024. 
  50. ↑ «Magical Magyars». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  51. ↑ «1954 World Cup - Results and statistics». Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραζιλία 1950 World Cup Σουηδία 1958
ΠΚ 1950 Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου ΠΚ 1958
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παγκόσμιο_Κύπελλο_Ποδοσφαίρου_1954&oldid=11037618"