Γεννήθηκε στο Οπόλε της Πολωνίας στην περιοχή της Σιλεσίας. Και οι δύο γονείς του ήταν επαγγελματίες αθλητές.[3] Ο πατέρας του ήταν επίσης επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που έφυγε το 1978 για να παίξει στο γαλλική Οσέρ.[4] Η μητέρα του, ήταν μέλος της εθνικής ομάδας χάντμπολ γυναικών της Πολωνίας. Ο Κλόζε παραιτήθηκε από την πολωνική υπηκοότητα σε ηλικία 18 ετών, επιλέγοντας να διατηρήσει το γερμανικό του διαβατήριο το οποίο διατηρούσε και ο πατέρας του από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1998 ξεκίνησε η επαγγελματική του καριέρα και σε ένα χρόνο βρέθηκε στη Καϊζερσλάουτερν στην οποία και καθιερώθηκε κάνοντας την πρώτη του εμφάνιση στην Μπουντεσλίγκα τον Απρίλιο του 2000. Σκόραρε 9 γκολ σε 26 αγώνες στην πρώτη του χρονιά και 16 γκολ τη σεζόν 2001–02 και ήταν δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος εκείνη τη χρονιά. Αυτό του εξασφάλισε το ενδιαφέρον του ομοσπονδιακού προπονητή Ρούντι Φέλερ κάνοντας το διεθνές ντεμπούτο του στις 24 Μαρτίου 2001 σε έναν αγώνα για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου εναντίον της Αλβανίας. Στο 73ο λεπτό μπήκε ως αλλαγή. Δύο λεπτά αργότερα, έστειλε με κεφάλια τη μπάλα στα δίχτυα πετυχαίνοντας το νικητήριο γκολ στο 2–1 για τη Γερμανία. Στο ντεμπούτο του στη διοργάνωση του Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 με αντίπαλο τη Σαουδική Αραβία (8–0) σημείωσε χατ τρικ, και συνολικά πέντε στη διοργάνωση.[5][6] Ήταν δεύτερος σκόρερ πίσω από τον Ρονάλντο.[1] Θεωρήθηκε ως ένας από τους αποτελεσματικότερους επιθετικούς,[7] ενώ χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος με τον οποίο πανηγύριζε τα τέρματα που πετύχαινε, με την τούμπα προς τα εμπρός.[8] Όταν όμως δεν σκόραρε είχε σημαντική συμβολή στις ομάδες που αγωνιζόταν: παρείχε τελικές πάσες (ασίστ), τραβούσε τους αμυντικούς από τη θέση τους ανοίγοντας διαδρόμους και να δώσει γρήγορες πάσες σε συμπαίκτες του.[9]
Η παρακμή της Καϊζερσλάουτερν τον οδήγησε στη μεταγραφή του στην Βέρντερ Βρέμης το 2004. Η αρχή ήταν κακή μένοντας ακόμα και στον πάγκο, από τον οποίο ερχόμενος σημείωσε το πρώτο χατ τρικ του στο πρωτάθλημα. Τη σεζόν 2005–06 ήταν πρώτος σκόρερ στην Μπουντεσλίγκα με 25 γκολ σε 26 αγώνες. Τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του ήταν στην Μπάγερν Μονάχου στο διάστημα 2007–11 με την οποία κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, δύο κύπελλα και ένα Σούπερ Κύπελλο. Τελευταία ομάδα στην οποία έπαιξε ήταν η Λάτσιο, όπου είχε πενταετή επιτυχημένη παρουσία.[10] Στο τέλος της καριέρας του το σύνολο των ατομικών επιτευγμάτων του σε συλλογικό επίπεδο δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιοπρόσεκτο.[11] Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 που διεξήχθη στη Γερμανία πέτυχε ακόμα 5 γκολ και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης.[12] Το ντεμπούτο του και σε αυτή τη διοργάνωση ήταν εντυπωσιακό με δύο γκολ στη νίκη της Γερμανίας επί της Κόστα Ρίκα με 4–2.[6] Με αυτό τον τρόπο έγινε ο πρώτος παίκτης που πέτυχε 5 γκολ σε δύο συνεχόμενες διοργανώσεις. Το 2010, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής πέτυχε ακόμη 4 γκολ,[5] ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Γκερντ Μίλερ με 14 γκολ.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 κατάφερε να πετύχει άλλα δύο γκολ φθάνοντας τα 16, ένα περισσότερο από το Βραζιλιάνο Ρονάλντο που μέχρι τότε ήταν πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Στον αγώνα με τη Γκάνα στις 21 Ιουνίου (αποτέλεσμα 2–2), σημείωσε το 15ο γκολ σε Παγκόσμιο Κύπελλο και το 70ό δικού του στην εθνική ομάδα και στον ιστορικό ημιτελικό με τη Βραζιλία (7–1) το τελευταίο του γκολ ήταν στον ημιτελικό της διοργάνωσης.[7][13] Επτά από αυτά τα γκολ σημειώθηκαν με κεφαλιές, τα περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο.[14] Έχοντας 17 νίκες σε αγώνες τελικής φάσης Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι πρώτος και στη σχετική λίστα, ενώ είναι τρίτος σε συμμετοχές με 24.[15][16] Τελευταίος διεθνής αγώνας ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014, όπου ξεκίνησε ως βασικός και πανηγύρισε τον τίτλο.[9] Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Γερμανίας με 71 τέρματα ξεπερνώντας τον Γκερντ Μίλερ που κατείχε το ρεκόρ από το 1974.[6][17]
Ο Κλόζε ήταν πάντα υπόδειγμα αξιοπρέπειας και του ευ αγωνίζεσθαι. Το 2005 αρνήθηκε πέναλτι που καταλογίστηκε λανθασμένα στη Βέρντερ Βρέμης, ζητώντας από τον διαιτητή να αλλάξει την απόφασή του. Έλαβε βραβείο για την ειλικρίνειά του, αλλά αυτή η συμπεριφορά ήταν η εξαίρεση. «Για μένα, ήταν κάτι που έπρεπε να κάνεις πάντα. Θα το έκανα ξανά», είπε.[11]
Σαουδική Αραβία
Ιρλανδία
Καμερούν
Κόστα Ρίκα
Ισημερινός
Αργεντινή
Αυστραλία
Αγγλία
Γκάνα
Βραζιλία
