Λόταρ Ματέους

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λόταρ Ματέους

2002
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΛόταρ Χέμπερτ Ματέους
Ημερ. γέννησης21 Μαρτίου 1961 (1961-03-21) (62 ετών)
Τόπος γέννησηςΈρλανγκεν, Δυτική Γερμανία
Ύψος1,74 μ.
ΘέσηΜέσος
Ομάδες νέων
1971–1979ΦΚ Χερτζογκενάουραχ (D/R)
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1979–1984Γκλάντμπαχ162(36)
1984–1988Μπάγερν Μονάχου113(57)
1988–1992Ίντερ115(40)
1992–2000Μπάγερν Μονάχου189(28)
2000–2001Νιου Γιορκ Ρεντ Μπουλς16(0)
Σύνολο595(161)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1979–1983 Δυτική Γερμανία Κ-2115(2)
1979–1981Δυτική Γερμανία4(1)
1980–2000Γερμανία150(23)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
2001–2002Ραπίντ Βιέννης
2002–2003Παρτιζάν Βελιγραδίου
2004–2006Ουγγαρία
2006Ατλέτικο Παραναένσε
2006–2007ΦΚ Ρεντ Μπουλ Σάλτσμπουργκ
2008–2009Μακάμπι Νετάνια ΦΚ
2010–2011Βουλγαρία
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Λόταρ Χέμπερτ Ματέους (γερμανικά: Lothar Herbert Matthäus, γεννήθηκε 21 Μαρτίου 1961) είναι Γερμανός πρώην ποδοσφαιριστής και πλέον προπονητής ποδοσφαίρου. Αγωνιζόμενος ως επιτελικός μέσος τη δεκαετία του 1980 και σε πιο οπισθοχωρημένες θέσεις αργότερα, αναδείχθηκε σε έναν από τους καλύτερους του αθλήματος όλων των εποχών.[1][2][3] Στις εκλογές της IFFHS για την ανάδειξη των κορυφαίων του 20ού αιώνα κατέλαβε την 15η θέση.[4] Ήταν ο αρχηγός της εθνικής ομάδας της Δυτικής Γερμανίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1990. Ένα χρόνο αργότερα, ήταν ο πρώτος που ονομάστηκε επίσης Παίκτης της Χρονιάς της ΦΙΦΑ και παραμένει μέχρι σήμερα ο μόνος Γερμανός.[5][6][7]

Καριέρα σε συλλόγους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ

Ο Ματέους γεννήθηκε στην πόλη Έρλανγκεν της Βαυαρίας, τότε Δυτική Γερμανία. Πέρασε τις πρώτες μέρες του στην ομάδα νεολαίας της ΦΚ Χερτζογκενάουραχ, που βρίσκεται σε μια μικρή πόλη κοντά στη Νυρεμβέργη.[8] Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα από την Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ το 1979, όπου αγωνίστηκε έως το 1984 συνήθως ξεκινώντας ως αμυντικός μέσος. Καθιερώθηκε με την πρώτη χρονιά στην ομάδα με 28 συμμετοχές στην πορεία πρωταθλήματος, αν και η έβδομη θέση που τερμάτισε τελικά ήταν απογοητευτική. Η αναγνώριση ήρθε με την πορεία της ομάδας στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1980, όπου πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις ιδιαίτερα στους ημιτελικούς με τη Στουτγκάρδη με αποτέλεσμα να κληθεί στην εθνική της χώρας του.[9] Με τη Μπορούσια έφτασε ακόμα στον τελικό στο Κύπελλο Γερμανίας το 1984, όπου αντιμετώπισε τη μετέπειτα ομάδα του Μπάγερν Μονάχου χάνοντας στα πέναλτι με δικό του αποτυχημένο.[10]

Μπάγερν Μονάχου

Μετακινήθηκε στην Μπάγερν το 1984, στην πρώτη του θητεία με την Μπάγερν Μονάχου, η οποία είχε σημαντικές αλλαγές στην ομάδα που είχε κυριαρχήσει στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ο Ματέους ανέλαβε ηγετικό ρόλο στη θέση του Πάουλ Μπράιτνερ που είχε αποχωρήσει από την πρώτη χρονιά ήρθε η πρώτη επιτυχία με τον τίτλο του πρωταθλήματος. Ανέλαβε όμως και ρόλο σκόρερ σημειώνοντας 16 τέρματα στο πρωτάθλημα. Συνολικά κατέκτησε με την ομάδα τρεις φορές την Μπουντεσλίγκα τις χρονιές 1984–85, 1985–86, 1986–87, και μια φορά το Κύπελλο Γερμανίας το 1986.[11][12]

Την αγωνιστική περίοδο 1986–87 η Μπάγερν με ηγέτη το Ματέους έφτασε στην ευρωπαϊκή αναγνώριση όταν στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών έφερε τη σύγκρουση δύο πραγματικά μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων, της γερμανικής πρωταθλήτριας με τη Ρεάλ Μαδρίτης με την πρώτη να υπερισχύει στο πρώτο παιχνίδι με 4–1 με δύο τέρματα του Ματέους.[13] Φτάνοντας στον τελικό ο βαυαρικός σύλλογος ήταν το ακλόνητο φαβορί, όλα πήγαιναν σύμφωνα με τα σχέδια, με την Μπάγερν 1–0 μπροστά με μόλις 11 λεπτά να απομένουν, αλλά ηττήθηκε από την Πόρτο τελικά με 2–1.[14] Η καριέρα του στην ομάδα του Μονάχου τον ολοκλήρωσε ως ποδοσφαιριστή με την αποτυχία κατάκτησης του Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης να παραμείνει ως το τρόπαιο που δεν κατέκτησε ως το τέλος της σταδιοδρομίας του.[15]

Ίντερ

Το 1988 μαζί με τον συμπαίκτη του στην Μπάγερν Αντρέας Μπρέμε μεταγράφηκε στην Ιταλική Ίντερ και κατέκτησε με το σύλλογο τη Σέριε Α το 1988–89, το Σούπερ Κύπελλο Ιταλίας το 1989 και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1991.[16] Η καλύτερη χρονιά ήταν το 1990–91 όταν σημείωσε 23 γκολ σε 46 αγώνες και κέρδισε το βραβείο του παίκτη της χρονιάς από τη ΦΙΦΑ, ο πρώτος νικητής του διαγωνισμού.[11] Γρήγορος και δυνατός, με πολύ καλή τεχνική, ικανότητα χρήσης και των δύο ποδιών οδήγησε την ιταλική ομάδα έχοντας ηγετικό ρόλο και μεταφέροντας το πνεύμα του νικητή που έδωσε στην Ίντερ το πρώτο πρωτάθλημα μετά από οκτώ χρόνια. Ήταν ο ποδοσφαιριστής που έδινε το ρυθμό ή τον άλλαζε ανάλογα με τις συνθήκες του αγώνα. Ένας σοβαρός τραυματισμός του τον Απρίλιο του 1992 απέναντι στην Πάρμα τον άφησε εκτός δράσης για πάνω από τρεις μήνες.[17]

Μπάγερν Μονάχου

Επέστρεψε στην Μπάγερν το 1992 και παρόλο που ήταν ήδη 31 ετών έμεινε εκεί άλλα οκτώ χρόνια έως το 2000. Ο τραυματισμός του περιόρισε τις δυνατότητές του και έτσι προτιμήθηκε η θέση του να είναι ως λίμπερο. Κατέκτησε με την ομάδα άλλες τέσσερις φορές την Μπουντεσλίγκα 1993–94, 1996–97, 1998–99, 1999–2000 και μια φορά ακόμα το 1998 το Κύπελλο Γερμανίας.[18] Το 1996 κατέκτησε εκ νέου το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ μετά την επικράτηση επί της Μπορντό με 3–1[19] ενώ έφτασε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στον τελικό του 1999 αλλά δεν τα κατάφερε: βρέθηκε πολύ κοντά όταν μέχρι το 89ο λεπτό η Μπάγερν νικούσε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 1–0, αλλά σε μία από τις εντυπωσιακότερες ανατροπές στην ιστορία του θεσμού οι Άγγλοι νίκησαν με 2–1.[20] Το 1999 εξελέγη και πάλι Γερμανός ποδοσφαιριστής της χρονιάς παρά το γεγονός ότι ήταν σε ηλικία 38 ετών.[21] Στις 8 Μαρτίου 2000 αγωνίστηκε στο τελευταίο παιχνίδι της ευρωπαϊκής πορείας του απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Μέτροσταρς

Το 2000 μετακόμισε στις Η.Π.Α για να αγωνιστεί με την ομάδα Μέτροσταρς της Νέας Υόρκης, όπου παρέμεινε έως το Σεπτέμβριο του 2001 αποχωρώντας από την ενεργό δράση σε ηλικία 40 ετών έχοντας συμπληρώσει δύο δεκαετίες ενεργού δράσης σε υψηλό επίπεδο.[15][22]

Διεθνής καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική ομάδα το 1980 συμμετέχοντας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Ιταλία μπαίνοντας σαν αλλαγή στον αγώνα με την Ολλανδία (14 Ιουνίου) που έληξε με νίκη της γερμανικής ομάδας με 3–2, ενώ δύο χρόνια αργότερα ήταν στην ομάδα της Δυτικής Γερμανίας που έφτασε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου αγωνιζόμενος σε δύο συναντήσεις της πρώτης φάσης.[23] Μετά από αυτή τη διοργάνωση κερδίζει θέση βασικού και στον τελικό του επόμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου (1986) ήταν ο προσωπικός φρουρός του Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος τον έχει χαρακτηρίσει ως τον καλύτερο αντίπαλο που είχε αντιμετωπίσει.[6][24][25] Ο Ματέους έκτοτε καθιερώθηκε και ως ανασταλτικός μέσος, όταν αυτό κρίνονταν απαραίτητο. Ο συνδυασμός αυτός αμυντικών δυνατοτήτων και ικανότητας να δημιουργεί ευκαιρίες με τις οξυδερκείς πάσες του και το δυνατό σουτ τον έκαναν έναν από τους πιο ολοκληρωμένους μέσους στην ιστορία.[26][27] Από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988 ήταν και αρχηγός της εθνικής, διοργάνωση στην οποία η Δυτική Γερμανία αποκλείστηκε στον ημιτελικό από την Ολλανδία.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 ήταν από τους πρωταγωνιστές της νικηφόρου πορείας της Δυτικής Γερμανίας, ίσως και ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης.[28] Αγωνίστηκε και πάλι σε θέση επιτελικού μέσου δίνοντας επιθετικό χαρακτήρα στην ομάδα κάτω από τις οδηγίες του Φραντς Μπεκενμπάουερ, σημείωσε τέσσερα τέρματα (δύο στην πρεμιέρα απέναντι στη Γιουγκοσλαβία που ήταν και το καλύτερο παιχνίδι του στις διοργανώσεις) και ήταν αυτός που σήκωσε το τρόπαιο στην επανάληψη του τελικού του Μεξικού.[29] Στον τελικό αγωνίστηκε ως επιθετικός μέσος μένοντας ελεύθερος από τα καθήκοντα του τελικού του 1986.[30] Ήταν αυτός που έδωσε την τελική πάσα (ασίστ) από την οποία προήλθε το πέναλτι που έκρινε τον αγώνα. Όπως αποκάλυψε δεκαετίες αργότερα, αρνήθηκε να εκτελέσει το πέναλτι αφήνοντάς το στο Αντρέας Μπρέμε (παρότι ήταν ο συνήθης της Δυτικής Γερμανίας), καθώς στο ημίχρονο χρειάστηκε να αλλάξει παπούτσια, χρησιμοποιώντας νέα που δεν τα εμπιστευόταν.[31] Ο ίδιος κέρδισε την ασημένια μπάλα ως δεύτερος καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα.[32][33] Το 1990 κατέκτησε το βραβείο της Χρυσής Μπάλας.[34] Το Νοέμβριο του 1993 αγωνίστηκε για 104η φορά με την Εθνική Γερμανίας ξεπερνώντας την επίδοση του Μπεκενμπάουερ.[23] Στα επόμενα δύο Παγκόσμια Κύπελλα η Γερμανία ήταν εκτός τετράδας, ο δε Ματέους αγωνίστηκε ως λίμπερο.[33] Αγωνίστηκε για τελευταία φορά με τη Γερμανία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000,[35] συμπληρώνοντας 150 διεθνείς εμφανίσεις, επίδοση ρεκόρ κόσμου εκείνη την εποχή.[36] Το ρεκόρ διεθνών συμμετοχών το κατείχε από τις 23 Φεβρουαρίου 2000 όταν σε αγώνα με την Ολλανδία κατέρριψε το ρεκόρ του Σουηδού Τόμας Ραβέλι με την 144η συμμετοχή του.[37][38] Είναι ο Γερμανός παίκτης με της περισσότερες συμμετοχές (150 εμφανίσεις, 83 για τη Δυτική Γερμανία) και 23 γκολ για τη γερμανική εθνική ομάδα.[23]

Έχοντας συμμετάσχει σε πέντε Παγκόσμια Κύπελλα (Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1982, Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1986, Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1990, Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1994, Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1998), ήταν ο δεύτερος που κατάφερε κάτι τέτοιο (μετά το Μεξικανό Αντόνιο Καρβαχάλ)[39][40][41] και κατείχε το ρεκόρ για τα περισσότερα παιχνίδια από έναν παίκτη σε Παγκόσμια Κύπελλα (25 συνολικά) μέχρι το 2022.[30][42] Το ρεκόρ της συμμετοχής του σε έξι προκριματικές φάσεις Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων παραμένει ακατάρριπτο.[43] Το 2011 ήταν ένα από τα 15 πρώτα μέλη που εισήχθησαν στην Αίθουσα Φήμης του Ποδοσφαίρου (Salón de la Fama del Fútbol) στην Πατσούκα, της πολιτείας Ιδάλγο του Μεξικού.[44][45]

Ο Ματέους πανηγυρίζει το γκολ στην Τσεχοσλοβακία με πέναλτι στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990

Προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από την Αυστριακή Ραπίντ Βιέννης, όπου έμεινε από τον Σεπτέμβριο του 2001 έως τον Μάιο του 2002. Ακολούθησε η Παρτιζάν Βελιγραδίου το Δεκέμβριο του 2002 με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα τη σεζόν 2002-03. Η καλύτερη στιγμή του με τον σύλλογο ήρθε τον Αύγουστο του 2003, όταν η Παρτιζάν απέκλεισε στον τρίτο προκριματικό γύρο του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ τη Νιουκάστλ Γιουνάιτεντ για να φτάσει στη φάση των ομίλων του 2003–04, αλλά παραιτήθηκε λίγο καιρό αργότερα για να αναλάβει την Εθνική Ουγγαρίας χωρίς επιτυχίες.[46]

Το 2006 πέρασε από τη Βραζιλιάνικη ομάδα Ατλέτικο Παραναένσε: μόλις πέντε εβδομάδες μετά από την υπογραφή του συμβολαίου του ενημέρωσε την ομάδα για την ανάγκη να επιστρέψει πίσω στην Ευρώπη, προκειμένου να ασχοληθεί με ένα επείγον προσωπικό πρόβλημα, αλλά τους διαβεβαίωσε ότι θα είναι και πάλι πίσω σε λίγες ημέρες.[47] Μετά από απουσία δύο εβδομάδων, έστειλε την παραίτησή του στις 20 Μαρτίου και δεν επέστρεψε στη Βραζιλία. Στις 19 Μαΐου 2006, ο Ματέους συνέχισε ως προπονητής της Ρεντ Μπουλ Σάλτσμπουργκ (πρώην Αούστρια Σάλτσμπουργκ) για την επερχόμενη χρονιά 2006–07. Σύντομα, στην ομάδα υπέγραψε επίσης ο Τζιοβάνι Τραπατόνι, πρώην προπονητής του Ματέους τόσο στην Ίντερ όσο και στη Μπάγερν ως διευθυντής ποδοσφαίρου. Στην πράξη, αυτό σήμαινε ότι οι δυο τους μοιράστηκαν ουσιαστικά τα καθήκοντα στην προπόνηση. Παρά το ότι η ομάδα κατέκτησε το αυστριακό πρωτάθλημα με μεγάλη διαφορά, ο Ματέους τελικά θα απολυθεί στις 12 Ιουνίου 2007.[48]

Στις 13 Απριλίου 2008, υπέγραψε με τον ισραηλινό σύλλογο Μακάμπι Νετάνια ως προπονητής της ομάδας από την αρχή της σεζόν 2008–09. Προς το τέλος της σεζόν, με το ισραηλινό πρωτάθλημα να συνεχίζεται και τη Μακάμπι Νετάνια να βρίσκεται στην τέταρτη θέση, ανακοινώθηκε ότι ο Ματέους δεν θα παραμείνει για δεύτερη χρονιά.[49] Η ομάδα τελείωσε το πρωτάθλημα στην τέταρτη θέση. Ακολούθησε η Εθνική Βουλγαρίας, όπου ο Ματέους ανέλαβε να την οδηγήσει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2012, όμως δεν τα κατάφερε και το συμβόλαιό του δεν ανανεώθηκε.

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπάγερν Μονάχου

  • Μπουντεσλίγκα (7) : 1984–85, 1985–86, 1986–87, 1993–94, 1996–97, 1998–99, 1999–2000
  • Κύπελλο Γερμανίας (DFB-Pokal) (3) : 1985–86, 1997–98, 1999–2000
  • Σούπερ Κύπελλο Γερμανίας (DFB-Supercup) : 1987
  • Fuji-Cup (4) : 1987, 1988, 1994, 1995
  • Κύπελλο UEFA : 1995–96
  • DFB-Ligapokal (3) : 1997, 1998, 1999

Ίντερ

  • Πρωτάθλημα Ιταλίας : 1988–89
  • Σούπερ Κύπελλο Ιταλίας : 1989
  • Κύπελλο UEFA : 1990–91

Μέτροσταρς

  • MLS Πρωταθλητής Ανατολικής Περιφέρειας : 2000

Γερμανία

  • Παγκόσμιο Κύπελλο : 1990
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα : 1980

Ατομικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Χρυσή Μπάλα (Ballon d'Or) : 1990
  • IFFHS Καλύτερος Παίκτης του κόσμου : 1990
  • Παίκτης της χρονιάς της FIFA : 1991
  • Παγκόσμιο Κύπελλο Ασημένια μπάλα : 1990
  • Παγκόσμιο Κύπελλο καλύτερη ομάδα : 1990
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καλύτερη ομάδα : 1988
  • Ποδοσφαιριστής της χρονιάς στη Γερμανία (2) : 1990, 1999
  • Kicker Bundesliga Ομάδα της σεζόν (5) : 1982–83, 1984–85, 1987–88, 1992–93, 1993–94
  • Pirata d'Oro (Διεθνής Παίκτης της Χρονιάς): 1991
  • FIFA XI (3) : 1996, 1997, 2001
  • FIFA 100
  • IFFHS : 15ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα
  • IFFHS θρύλοι
  • IFFHS : Παγκόσμια Ομάδα του XXού αιώνα
  • France Football : Ballon d'or Dream Team (2020)

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «World Soccer : Greatest XI». Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2020. 
  2. ↑ «Pelè è più forte di Maradona, Zidane 3°, Baggio 9°: i migliori 10 secondo la Fifa». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2023. 
  3. ↑ «Top 50 Greatest Footballers Of All-Time – Pelé, Maradona, Messi And Ronaldo Included In The Best Soccer Players Ever List». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2022. 
  4. ↑ «IFFHS Century Elections». Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  5. ↑ «LOTHAR MATTHÄUS. Biography». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Lothar Matthäus». Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2021. 
  7. ↑ «FIFA : Behind the World Cup record: Lothar Matthaus». Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2021. 
  8. ↑ «Lothar Matthäus». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  9. ↑ «Borussia.de : Lothar Matthäus». Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020. 
  10. ↑ «DFB Pokal final 1984». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Encyclopædia Britannica  : Lothar Matthäus». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. .
  12. ↑ «Lothar Matthaus: Ο Fiel da Balança». Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2020. 
  13. ↑ «Real Madrid v Bayern: the night Juanito kicked Matthäus in the face». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  14. ↑ «FC Bayern Munich». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Lothar Mattheus: A German Legend». Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2023. 
  16. ↑ «FC Internazionale Milano : LOTHAR MATTHÄUS». Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020. 
  17. ↑ «WHEN LOTHAR MATTHÄUS WENT TO INTER MILAN AND BECAME A LEGEND». Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020. 
  18. ↑ «FRANCE FOOTBALL : Lothar Matthäus». Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2022. 
  19. ↑ «Lothar Matthäus: The German Engine that enlightened the world». Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2021. 
  20. ↑ «Lothar Matthäus: The story of a Bundesliga legend». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  21. ↑ «Lothar Matthäus». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  22. ↑ «Metrostars: Lothar Matthäus». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 «Lothar Matthäus - Century of International Appearances». Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2020. 
  24. ↑ «Which Germany Star Will Be the Matthaus to Messi's Maradona?». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  25. ↑ «Lothar Matthäus (West Germany/Germany)». Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  26. ↑ «The all-time World Cup Perfect XI». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2021. 
  27. ↑ «Top 10 greatest midfielders of all time». Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2023. 
  28. ↑ «Correcting Past Golden Ball Mistakes at the World Cup». Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2022. 
  29. ↑ «FRANCE FOOTBALL : Lothar Matthäus (Allemagne), nouvel épisode de nos 100 joueurs qui ont marqué l'histoire de la Coupe du monde». Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2020. 
  30. ↑ 30,0 30,1 «All-time Top 20: No. 11 Lothar Matthaeus». Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2020. 
  31. ↑ «Μουντιάλ 1990: Γιατί ο Ματέους αρνήθηκε να εκτελέσει το πέναλτι που έδωσε το τρόπαιο στη Γερμανία». Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2022. 
  32. ↑ «FIFA World Cup All Star teams». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  33. ↑ 33,0 33,1 «FIFA : Matthaus: A record-breaking champion turns 60». Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2021. 
  34. ↑ «Ballon d'Or Winner's List». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  35. ↑ «Alemania dispara contra Matthäus». Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2021. 
  36. ↑ «Players' Caps and International Goals as of 18 September 2000». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2000. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  37. ↑ «The New York Times : PLUS: SOCCER -- GERMANY; Matthaus Will Be The Iron Man». Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2021. 
  38. ↑ «Matthäus iguala el récord de partidos». Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2021. 
  39. ↑ «Players with the most FIFA World Cup™ Participations». Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  40. ↑ «Τα «ιερά τέρατα» του Παγκοσμίου Κυπέλλου με αριθμούς». Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2021. 
  41. ↑ «Και ο Ματέους 5 αστέρων». Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022. 
  42. ↑ «IOC : Most FIFA World Cup appearances: Players who have played in most matches - full list». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2023. 
  43. ↑ «6 EURO CYCLES FOR MARC PUJOL AND CRISTIANO RONALDO». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2023. 
  44. ↑ «El Salón de la Fama ya tiene inquilinos». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  45. ↑ «Hall of Fame of Soccer Mexico and World: World». Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2021. 
  46. ↑ «Lothar Matthäus trainer». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  47. ↑ «Στην Παραναένσε (;) ο Ματέους». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2021. 
  48. ↑ «Trapattoni inspires Red Bull Salzburg's first Austrian Bundesliga title». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 
  49. ↑ «Maccabi Netanya fires German great Lothar Matthaus». Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λόταρ_Ματέους&oldid=10067121"