Λευκορωσία

Δημοκρατία της Λευκορωσίας Респу́бліка Белару́сь
Σημαία Εθνόσημο
Εθνικός ύμνος: Мы, беларусы Εμείς, οι Λευκορώσοι
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο Η θέση της Λευκορωσίας (πράσινο) στην Ευρωπαϊκή ήπειρο (σκούρο γκρι)
Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη	Μινσκ 53°54′N 27°33′E
Επίσημες γλώσσες	Λευκορωσικά, Ρωσικά
Πολίτευμα	Προεδρική Δημοκρατία
Πρόεδρος Πρωθυπουργός	Αλεξάντερ Λουκασένκο Ρομάν Γκολόβτσενκο
Ανεξαρτησία • Κηρύχθηκε • Αναγνωρίσθηκε Ισχύον Σύνταγμα	από την ΕΣΣΔ 27 Ιουλίου 1990 25 Δεκεμβρίου 1991 15 Μαρτίου 1994α
Έκταση  • Σύνολο  • % Νερό  • Σύνορα	207.600 km2 (86η) Αμελητέο 3.306 km
Πληθυσμός  • Εκτίμηση 1-2020   • Απογραφή 2009   • Πυκνότητα	9.408.400 (94η)  9.503.807   45,3 κατ./km2 (169η)
ΑΕΠ (ΙΑΔ)  • Ολικό  (2016)  • Κατά κεφαλή	170,961 δισ. $ (59η)   17.999 $ (65η)
ΑΕΠ (ονομαστικό)  • Ολικό  (2016)  • Κατά κεφαλή	48,847 δισ. $ (71η)   5.142 $ (80η)
ΔΑΑ (2018)	0,817 (50η) – υψηλός
Νόμισμα	Λευκορωσικό ρούβλι (BYN)
Ζώνη ώρας  • Θερινή ώρα	EET (UTC +2) (UTC +3)
ISO 3166-1	BY
Internet TLD	.by
Οδηγούν στα	δεξιά
Κωδικός κλήσης	+375
α Αναθεωρήθηκε με εθνικό δημοψήφισμα στις 24 Νοεμβρίου 1996 και τέθηκε σε ισχύ στις 27 Νοεμβρίου 1996. Αναθεωρήθηκε ξανά στις 17 Οκτωβρίου 2004 καταργώντας τα όρια για την προεδρική θητεία.

Η Λευκορωσία, επίσημα Δημοκρατία της Λευκορωσίας (λευκορωσικά: Белару́сь, ρωσικά: Белару́сь, πρώην Белору́ссия) είναι χώρα της Ανατολικής Ευρώπης με πρωτεύουσα το Μινσκ. Συνορεύει με την Πολωνία στα δυτικά, τη Λιθουανία στα βορειοδυτικά, τη Λετονία στο βορρά, τη Ρωσία στα ανατολικά και την Ουκρανία στα νότια. Επίσημα ονομάζεται Δημοκρατία της Λευκορωσίας (Рэспу́бліка Белару́сь, Ρεσπούμπλικα Μπιελαρούς). Είναι ένα περίκλειστο κράτος της Ευρώπης, το μεγαλύτερο περίκλειστο κράτος της ηπείρου. Είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που διατηρεί την θανατική ποινή ως νόμο, καθώς το Καζακστάν που έχει ένα μικρό μέρος στην ευρωπαϊκή ήπειρο την χρησιμοποιεί μόνο σε εμπόλεμες περιόδους.

Ετυμολογία

Το όνομα της Λευκορωσίας είναι στενά συνδεδεμένο με τον όρο Μπελάγια Ρως, που σημαίνει ''Άσπροι Ρως''. Μια εθνο-θρησκευτική θεωρία προτείνει ότι το όνομα που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα παλιά εδάφη της Ρουθηνίας στο μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας, η οποία κατοικούνταν κυρίως από πρώιμους εκχριστιανισμένους Σλάβους, σε αντίθεση με την Μαύρη Ρουθηνία, που κατοικούνταν κυρίως από ειδωλολάτρες από τις Βαλτικές χώρες.

Ιστορία

Από το 5000 έως το 2000 π.Χ., οι πολιτισμοί Μπαντκεραμίκ κυριαρχούσαν. Επιπλέον, έχουν βρεθεί απομεινάρια του πολιτισμού Δνείπερου-Ντονέτς στη Λευκορωσία και σε μέρη της Ουκρανίας. Οι Κιμμέριοι και άλλοι κτηνοτρόφοι περιφέρονταν στην περιοχή την περίοδο 1000 π.Χ. έως 500 μ.Χ., και οι Σλάβοι είχαν ήδη κατοικία που οριοθετούταν από τους Σκύθες, που περιφέρονταν στην γύρω περιοχή. Εισβολείς από την Ασία, μεταξύ των οποίων ήταν οι Ούννοι και οι Άβαροι, την περίοδο 400-600, αλλά δεν κατάφεραν να αποσπάσουν την Σλαβική παρουσία.

Οι Σλαβικοί πληθυσμοί της Λευκορωσίας εγκαταστάθηκαν στην περιοχή ανάμεσα στον 6ο και τον 8ο αιώνα μ.Χ.. Οι πρώτοι αυτοί πληθυσμοί ήρθαν σε επαφή με τους Βαράγγους και οργανώθηκαν από τους Ρως στο πριγκιπάτο του Πόλατσκ, που διήρκεσε από τον 11ο μέχρι τον 14ο αιώνα.

Τον 13ο αιώνα το κράτος των Ρως δέχτηκε εισβολή των Μογγόλων. Τα εδάφη της σημερινής Λευκορωσίας αποτέλεσαν τον πυρήνα του νεοϊδρυθέντος Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας. Η πόλη Ναβάχραντακ, στη δυτική Λευκορωσία, ήταν η πρωτεύουσα αυτού του κράτους. Η επικράτεια του Μεγάλου Δουκάτου επεκτάθηκε μέχρι το 15ο αιώνα σε μεγάλο μέρος της Ανατολικής Ευρώπης, από τη Βαλτική στη Μαύρη Θάλασσα. Το 1569 το κράτος αυτό ενώθηκε με την Πολωνία και αποτέλεσαν μαζί την Πολωνολιθουανική Κοινοπολιτεία, μέχρι το 1791 που καταργήθηκαν οι διοικητικές υποδιαιρέσεις και η ένωση ονομάστηκε πλέον Βασίλειο της Πολωνίας. Ωστόσο, το βασίλειο της Πολωνίας δεν κράτησε πολύ, αφού το 1795 τα εδάφη του μοιράστηκαν ανάμεσα στη Ρωσία, την Αυστρουγγαρία και την Πρωσία.

Μετά τη Ρωσική Επανάσταση το 1917 και το τέλος της Γερμανικής κατοχής κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η Λευκορωσία κήρυξε την ανεξαρτησία της στις 25 Μαρτίου του 1918. Η Εθνική Δημοκρατία της Λευκορωσίας που ιδρύθηκε είχε μικρή διάρκεια, λόγω της κατάκτησης της από την Σοβιετική Ένωση και έγινε επίσημα μέλος της το 1922 ως Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λευκορωσίας, σύντομα Λευκορωσική ΣΣΔ. Η ημερομηνία αυτή δεν θεωρείται σήμερα η επίσημη ημερομηνία ανεξαρτησίας της χώρας αν και από πολλούς γιορτάζεται ως τέτοια. Το 1919 ιδρύθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Λευκορωσίας, παράλληλα με την ίδρυση της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Λευκορωσίας, που το 1922 αποτέλεσε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Σοβιετικής Ένωσης. Τότε η Ρωσική ΣΣΔ καταλάμβανε, εκτός από την Ρωσία, και άλλες περιοχές, που έγιναν αργότερα Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες. Το 1939 αρκετά από τα σημερινά σύνορα της απέκτησαν την σημερινή τους έκδοση, πράγμα που οριστικοποιήθηκε το 1945, με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η χώρα βρέθηκε υπό Γερμανική κατοχή το διάστημα 1941 – 1944. Έχασε περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού της και παραπάνω από τις μισές τις οικονομικές της πηγές. Ωστόσο, ανοικοδομήθηκε στα μεταπολεμικά χρόνια και μαζί με την Ρωσική ΣΣΔ και την Ουκρανική ΣΣΔ ήταν οι τρεις Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες που ήταν ιδρυτικά μέλη, αλλά μετά την διάλυση τους πήραν την θέση τους η σημερινή Ρωσία, Ουκρανία και Λευκορωσία.

Το 1986 συνέβη στη γειτονική Ουκρανία το Ατύχημα του Τσερνόμπιλ, οι οικολογικές συνέπειες του οποίου ακόμα βασανίζουν τη Λευκορωσία, καθώς το ένα πέμπτο της έκτασής της δέχτηκε ραδιενεργά κατάλοιπα από την έκρηξη στο Τσερνόμπιλ. Με βάση τον σημερινό δείκτη πληθωρισμού η ζημιά κυμαίνεται 720 δις δολάρια.

Η Λευκορωσία κήρυξε ανεξαρτησία από τη Σοβιετική Ένωση στις 3 Ιουλίου του 1990. Στις 8 Δεκεμβρίου του 1991 οι ηγέτες της Ρωσίας, της Λευκορωσίας και της Ουκρανίας συναντήθηκαν στη Λευκορωσία και υπέγραψαν επίσημη δήλωση με την οποία η ΕΣΣΔ διαλύθηκε και αντικαταστάθηκε από την Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών. Το κοινοβούλιο ψήφισε την ανεξαρτησία της στις 27 Ιουλίου 1990 και έγινε επίσημα στις 25 Αυγούστου του επόμενου έτους. Επίσης, ο πληθυσμός της χώρας που ξεπερνούσε τα 10 εκατομμύρια στο τέλος της ΕΣΣΔ, η φτώχεια ανέβηκε μετά την ανεξαρτησία, όπως έγινε για παράδειγμα στη Ρωσία και την Ουκρανία, προκαλώντας μείωση του πληθυσμού και στα σήμερα (2016) είναι περίπου 9,5 εκατομμύρια από 10,2 που ήταν το 1991.

Ανεξαρτησία

Τον Μάρτιο του 1990 πραγματοποιήθηκαν εκλογές για έδρες στο Ανώτατο Σοβιέτ της Λευκορωσικής ΣΣΔ. Αν και το Λαϊκό Μέτωπο της Λευκορωσίας υπέρ της ανεξαρτησίας κατέλαβε μόνο το 10% των εδρών, ο πληθυσμός ήταν ικανοποιημένος από την επιλογή των αντιπροσώπων. Η Λευκορωσία ανακηρύχθηκε κυρίαρχη στις 27 Ιουλίου 1990 με την έκδοση της Ανακήρυξης Κρατικής Κυριαρχίας της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Λευκορωσίας.

Με την υποστήριξη του Κομμουνιστικού Κόμματος, το όνομα της χώρας άλλαξε σε Δημοκρατία της Λευκορωσίας στις 25 Αυγούστου 1991. Ο πρόεδρος του Ανώτατου Σοβιέτ της Λευκορωσίας, Στανισλάβ Σούσκεβιτς, συναντήθηκε με τον Μπορίς Γέλτσιν της Ρωσίας και τον Λεονίντ Κραβτσούκ της Ουκρανίας στις 8 Δεκεμβρίου 1991 στο Δάσος Μπιαλοβιέζα για να ανακηρύξουν επίσημα τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και τη δημιουργία της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών.

Ένα εθνικό σύνταγμα εγκρίθηκε τον Μάρτιο του 1994, κατά το οποίο οι λειτουργίες του πρωθυπουργού παρασχέθηκαν στον Πρόεδρο της Λευκορωσίας.

Μετά την ανεξαρτησία

Ο Αλεξάντερ Λουκασένκο κυβερνά την Λευκορωσία από το 1994, και είναι ο μακροβιότερος εν ενεργεία αρχηγός κράτους στην Ευρώπη.

Εκλογές δύο γύρων για την προεδρία έλαβαν χώρα στις 24 Ιουνίου 1994 και στις 10 Ιουλίου 1994 έφερε τον πρώην άγνωστο Αλέξανδρο Λουκασένκο σε προεξέχουσα θέση στο έθνος. Συγκέντρωσε το 45% των ψήφων στον πρώτο γύρο και το 80% στο 2ο γύρο, κερδίζοντας τον Βιατσεσλάβ Κέμπιτς που έλαβε το 14% των ψήφων. Ο Λουκασένκο επανεκλέχθηκε το 2001, το 2006, το 2010, το 2015 και πάλι το 2020. Δυτικές κυβερνήσεις, η Διεθνής Αμνηστία, και το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχουν επικρίνει τον αυταρχικό τρόπο κυβέρνησης του Λουκασένκο.

Από το 2014, μετά από χρόνια αγκαλιάσματος της ρωσικής επιρροής στη χώρα, ο Λουκασένκο πίεσε για την αναβίωση της λευκορωσικής ταυτότητας μετά τη ρωσική προσάρτηση της Κριμαίας και την στρατιωτική παρέμβαση στην ανατολική Ουκρανία. Για πρώτη φορά, έδωσε μια ομιλία στα λευκορωσικά (και όχι στα ρωσικά, την οποία χρησιμοποιούν οι περισσότεροι κάτοικοι της χώρας), όπου είπε: «Δεν είμαστε Ρώσοι - είμαστε Λευκορώσοι» και στη συνέχεια ενθάρρυνε τη χρήση των Λευκορωσικών. Οι εμπορικές διαφορές, η συνοριακή διαμάχη και η πολύ χαλαρή επίσημη στάση απέναντι στις φωνές των αντιφρονούντων αποτελούν μέρος της αποδυνάμωσης της μακροχρόνιας ζεστής σχέσης με τη Ρωσία.

Γεωγραφία

Η Λευκορωσία είναι σχετικά επίπεδη χώρα, χωρίς μεγάλα βουνά. Το ψηλότερο σημείο της είναι ο λόφος Τζιαρζίνσκαγια με υψόμετρο 345 μέτρα και το χαμηλότερο βρίσκεται στον ποταμό Νεμάν με 90 μέτρα. Η χώρα διασχίζεται από τρία σημαντικά ποτάμια: το Νεμάν, το Πρίπιατ και το Δνείπερο. Ακόμα η Λευκορωσία έχει 11.000 λίμνες. Παραπάνω από το 40% της έκτασης της αποτελείται από δάση. Το μέσο υψόμετρο της Λευκορωσίας είναι 160 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Το κλίμα χαρακτηρίζεται από ήπιους προς ψυχρούς χειμώνες, με τις μέσες θερμοκρασίες Ιανουαρίου να κυμαίνονται από −4 °C (24,8 °F) στα νοτιοδυτικά (Μπρεστ) και στα βορειοανατολικά −8 °C (17,6 °F) (Βίτσεμπσκ), και δροσερά και υγρά καλοκαίρια, με μέση θερμοκρασία 18 °C (64,4 °F). Η χώρα έχει μια ετήσια βροχόπτωση 550-700 χιλιοστών. Η χώρα βρίσκεται στην μεταβατική ζώνη μεταξύ ηπειρωτικών κλιμάτων και θαλάσσιων κλιμάτων.

Οι μέσες ημερήσιες μέγιστες και ελάχιστες θερμοκρασίες στις έξι μεγαλύτερες πόλεις της Λευκορωσίας

Τοποθεσία	Ιούλιος (°C)	Ιούλιος (°F)	Ιανουάριος (°C)	Ιανουάριος (°F)
Μινσκ	23/14	74/57	-2/-6	28/20
Γόμελ	25/15	77/58	-2/-7	28/19
Μογκιλιόφ	23/12	74/55	-1/-6	30/21
Βίτσεμπσκ	23/13	74/56	-3/-7	26/18
Γκρόντνο	24/12	75/55	-1/-6	30/21
Μπρεστ	25/14	83/61	0/-5	31/23

Οι φυσικοί πόροι της είναι τα δάση της, μικρές ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου, γρανίτης, πηλός, κιμωλία κ.ά.

Διακυβέρνηση

Το πολίτευμα της Λευκορωσίας είναι Προεδρική δημοκρατία. Η εξουσία ασκείται από τον πρόεδρο της χώρας και από το κοινοβούλιο. Ο πρωθυπουργός δεν είναι αρχηγός της κυβέρνησης αφού αυτός ο τίτλος ανήκει στον πρόεδρο και οι εξουσίες που ασκεί είναι αυτές που του αναθέτει ο πρόεδρος ενώ βοηθά και συνεπικουρεί τον πρόεδρο στην άσκηση των καθηκόντων του. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1994, που τροποποιήθηκε το 1996, η νομοθετική εξουσία της Λευκορωσίας αποτελείται από δύο σώματα. Τη Βουλή των Αντιπροσώπων (110 μέλη) και το Συμβούλιο της Δημοκρατίας (64 έδρες). Μετά την ανεξαρτησία της το 1991, η Λευκορωσία αγωνίζεται να ανακαλύψει την ταυτότητά της. Το πρώτο Σύνταγμα μετά την διάλυση της Ε.Σ.Σ.Δ. υιοθετήθηκε τον Μάρτιο του 1994 με δημοψήφισμα. Στα μέσα τού '94 ο Αλεξάντερ Λουκασένκο (ο οποίος ηγείτο της κοινοβουλευτικής επιτροπής κατά της διαφθοράς) εξελέγη πρώτος πρόεδρος της Λευκορωσίας. Από τις πρώτες μέρες της εκλογής του, ο Λουκασένκο κατέστησε σαφή τη δέσμευσή του για πολιτική και οικονομική προσέγγιση με τη Ρωσία. Το 1996, έγιναν αποδεκτές με δημοψήφισμα οι προτεινόμενες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις από τον Λουκασένκο, για ενίσχυση των εξουσιών του, ως αντιστάθμισμα στη βαλλόμενη από τη δύση (Ε.Ε., Η.Π.Α.) πολιτική του. Οι βουλευτές που τον στήριξαν ψήφισαν την αντικατάσταση του Ανωτάτου Συμβουλίου με νέα Βουλή Αντιπροσώπων, η οποία δεν έχει αναγνωρισθεί από διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΑΣΕ. Τον Σεπτέμβριο του 2001, ο Λουκασένκο επανεξελέγη πρόεδρος με 75,6%.Επίσης, το 2013-14 ήταν η χειρότερη δημοκρατία της Ευρώπης όταν προσπέρασε την Ρωσία. Επίσης, είναι η χώρα με την χαμηλότερη ελευθερία του τύπου σε όλη την Ευρώπη. Η παγκόσμια κατάταξή της είναι 157η ανάμεσα σε 180 χώρες. Η διακυβέρνηση του, έχει δεχθεί αρκετές κριτικές. Σύμφωνα με την Κοντολίζα Ράις έχει χαρακτηριστεί η χώρα ως «η τελευταία δικτατορία της Ευρώπης».

Εκλογές

Στη χώρα διεξάγονται προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. Στις πιο πρόσφατες προεδρικές εκλογές τον Αύγουστο του 2020 ο Αλεξάντερ Λουκασένκο εξελέγη για έκτη θητεία, που θα διαρκεί τα έτη 2020-2025.

Θανατική ποινή

Η Λευκορωσία είναι η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που χρησιμοποιεί ακόμα τη θανατική ποινή. Οι ΗΠΑ και η Λευκορωσία ήταν οι μόνες δύο χώρες από τα 56 κράτη μέλη του Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη που πραγματοποίησαν εκτελέσεις κατά τη διάρκεια του 2011.

Οικονομία

Στατιστικά στοιχεία

Η οικονομία της χώρας είναι σοβιετικού τύπου, δηλαδή υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός από το κράτος. Στην χώρα οι άνεργοι είναι 679.000, 1,5% (εκτ. 2005), και ένα σημαντικό ποσοστό είναι γυναίκες. Την 1η Ιουλίου 2016, το παλιό ρούβλι αντικαταστάθηκε από το νέο ρούβλι με αναλογία 10.000 προς 1, που θα βοηθήσει σε μείωση του πληθωρισμού. Ο νέος κωδικός ISO 4217 είναι ο BYN. Η χρήση των παλιών ρουβλιών ήταν εφικτή και στο δεύτερο εξάμηνο του 2016, και ο σχεδιασμός όμοιος με το ευρώ. Τα χαρτονομίσματα θα είναι των 5, 10, 20, 50, 100, 200 και 500 ρουβλιών και τα κέρματα θα είναι των 1, 2, 5, 10, 50 καπίκιων, καθώς και των 1 και 2 ρουβλιών, τα οποία τέθηκαν σε διάθεση την 1η Ιουλίου 2016. Η ανακοίνωση της έκδοσης του νέου ρουβλιού έγινε τον Νοέμβριο του 2015.

• Α.Ε.Π.: 49,72 δις δολάρια (70η στον κόσμο) (εκτ. 2009)
• Ρυθμός αύξησης Α.Ε.Π.: -4,327% (εκτ. 2009)
• Κατά κεφαλή Α.Ε.Π.: 5.193 δολάρια (εκτ. 2009)
• Συνεισφορά στο Α.Ε.Π.: γεωργία: 11,1%, βιομηχανία: 36,4%, υπηρεσίες: 52,5%
• Πληθωρισμός: 12,639% (εκτ. 2009)
• Εργατική δύναμη: 4.800.000
• Ανεργία: επίσημη τιμή: 2,1% (υπάρχει ακόμα μεγάλος αριθμός υποαπασχολούμενων)

Βιομηχανία

Η Λευκορωσία είναι μια πολύ αναπτυγμένη βιομηχανικά χώρα, ήδη από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και με τα δεδομένα εκείνης της εποχής. Σήμερα είναι ακόμη παραγωγική και αξιόπιστη, αν και τεχνολογικά παρωχημένη. Σημαντικός τομέας των εξαγωγών αποτελεί η διύλιση πετρελαίου και η παραγωγή οχημάτων, έχοντας ένα σημαντικό μέρος των εξαγωγών.

Η πιο γνωστή είναι η βιομηχανία οχημάτων και βαρέων μηχανημάτων Μπελαρούς (γνωστά τα ομώνυμα τρακτέρ). Ακόμα και σήμερα, πολλά εξαρτήματα της αεροπορίας και της διαστημικής υπηρεσίας της Ρωσίας εξακολουθούν και κατασκευάζονται εδώ. Σημειωτέο είναι επίσης ότι και το σημερινό πολιτικό καθεστώς δίνει αρκετό βάρος στην τεχνική μόρφωση, έτσι ώστε όλοι σχεδόν οι Λευκορώσοι εργαζόμενοι να έχουν πτυχία σε κάποιο τεχνικό τομέα.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί η βιομηχανία πρωτογενούς παραγωγής γουναρικών, με αξιοσημείωτες εξαγωγές σε Ελλάδα και Ιταλία.

Δημογραφία

Οι δύο επίσημες γλώσσες της χώρας είναι τα ρωσικά και τα λευκορωσικά. Οι μειονότητες μιλούν πολωνικά, ουκρανικά και Ανατολικά Γίντις. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2016 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 74,2 χρόνια (68,8 χρόνια οι άνδρες και 79,2 οι γυναίκες).

Τα Λευκορωσικά, αν και δεν χρησιμοποιείται τόσο ευρέως όσο τα ρωσικά, είναι η μητρική γλώσσα του 53.2% του πληθυσμού, ενώ η ρωσική γλώσσα είναι η μητρική γλώσσα μόνο του 41.5%.

Θρησκεία

Θρησκεία στη Λευκορωσία (2011)
Ανατολική Ορθοδοξία			48.3%
Αθρησκεία			41.1%
Ρωμαιοκαθολικισμός			7.1%
Άλλες θρησκείες			3.3%

Καθεδρικός Ναός της Αγίας Σοφίας στο Πόλοτσκ

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, τον Νοέμβριο του 2011, το 58,9% των Λευκορώσων ανήκουν σε κάποιο είδος θρησκείας. Οι πιο πολλοί από αυτούς είναι Ανατολικοί Ορθόδοξοι και (Εξαρχάτο της Λευκορωσίας, της ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας) αποτελεί περίπου το 82%. Ο Ρωμαϊκός Καθολικισμός εξασκείται περισσότερο στις δυτικές περιφέρειες, και υπάρχουν επίσης διάφορα δόγματα του Προτεσταντισμού. Οι μειονότητες εξασκούν επίσης τον ελληνικό Καθολικισμό, τον Ιουδαϊσμό, το Ισλάμ και το νεοπαγανισμό.

Η Καθολική μειονότητα της Λευκορωσίας είναι συγκεντρωμένη στο δυτικό τμήμα της χώρας, ειδικά γύρω από τη Χρόντνα, αποτελούμενη από ένα μείγμα Λευκορώσων και πολωνικών και λιθουανικών μειονοτήτων της χώρας. Σε δήλωση προς τα ΜΜΕ σχετικά με τους δεσμούς Λευκορωσίας-Βατικανού, ο Πρόεδρος Λουκασένκο δήλωσε ότι οι Ορθόδοξοι και Καθολικοί πιστοί είναι τα «δύο βασικά δόγματα στη χώρα μας».

Η Λευκορωσία ήταν κάποτε ένα σημαντικό κέντρο Εβραίων της Ευρώπης, με το 10% του πληθυσμού να είναι Εβραίοι. Αλλά από τα μέσα του 20ού αιώνα, ο αριθμός των Εβραίων μειώθηκε από το Ολοκαύτωμα, την απέλαση και τη μετανάστευση, οπότε σήμερα αποτελούν μια πολύ μικρή μειονότητα που αποτελεί λιγότερο από το ένα τοις εκατό του πληθυσμού της χώρας. Οι Τατάροι Λίπκα, που αριθμούν πάνω από 15.000 άτομα, είναι κυρίως Μουσουλμάνοι. Σύμφωνα με το άρθρο 16 του Συντάγματος, η Λευκορωσία δεν έχει επίσημη θρησκεία. Ενώ η ελευθερία της θρησκείας χορηγείται στο ίδιο άρθρο, οι θρησκευτικές οργανώσεις που θεωρούνται επιβλαβείς για την κυβέρνηση ή την κοινωνική τάξη μπορούν να απαγορευτούν.

Στατιστικά στοιχεία

• Πληθυσμός: 9.408.400 (εκτίμηση 1-2020)
• Ρυθμός αύξησης πληθυσμού: -0,2% (εκτ. 2015)
• Βρεφική θνησιμότητα: 0,362%
• Θρησκείες: Ορθόδοξοι: 65-70%, Καθολικοί: 15%, άλλο: 20% (εκτ. 2003). Οι εκτιμήσεις αυτές ίσως είναι παραπλανητικές, αφού σημαντικό μέρος του πληθυσμού είναι αβάφτιστοι, σαν συνέπεια της σοβιετικής περιόδου, και παρ'όλα αυτά αυτοτοποθετούνται σε κάποιο δόγμα με κριτήρια πολιτιστικά και ιστορικά. Ιστορικά, οι Λευκορώσοι έχουν ασπαστεί διάφορες θρησκείες. Για παράδειγμα στα τέλη του 18ου αιώνα το 70% ήταν Ουνίτες, το 15% Καθολικοί, το 7% Εβραίοι και το 6% Ορθόδοξοι. Ωστόσο, στην χώρα εορτάζονται μαζί οι Ορθόδοξες και Καθολικές εκδόσεις του Πάσχα και των Χριστουγέννων ως εθνικές εορτές.
• Αναλφαβητισμός: 0,3%

Μεταφορές

Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Πολιτισμός

Η Λευκορωσία έχει αξιόλογη λαϊκή μουσική παράδοση. Ο γνωστότερος ίσως Λευκορώσος καλλιτέχνης είναι ο ζωγράφος Μαρκ Σαγκάλ.

Ενδυμασία

Η παραδοσιακή λευκορωσική ενδυμασία προέρχεται από την εποχή των Ρως του Κιέβου. Λόγω του δροσερού κλίματος, τα ρούχα σχεδιάστηκαν για να διατηρούν τη θερμότητα του σώματος και συνήθως κατασκευάζονται από λινάρι ή μαλλί. Είναι διακοσμημένα με περίτεχνα σχέδια, λόγω της επιρροής από τα γειτονικά έθνη: Πολωνοί, Λιθουανοί, Λετονοί, Ρώσοι και άλλα ευρωπαϊκά έθνη. Κάθε περιοχή της Λευκορωσίας έχει αναπτύξει συγκεκριμένα σχέδια σχεδιασμού. Ένα διακοσμητικό μοτίβο που είναι συνηθισμένο στη πρώιμη ενδυμασία κοσμεί σήμερα το άσπρο μέρος της εθνικής σημαίας της Λευκορωσίας, που εγκρίθηκε σε αμφισβητούμενο δημοψήφισμα το 1995.

Κουζίνα

Ντρανίκι, το εθνικό πιάτο

Η Λευκορωσική κουζίνα αποτελείται κυρίως από λαχανικά, κρέας (κυρίως χοιρινό) και ψωμί. Τα φαγητά συνήθως μαγειρεύονται αργά ή ψήνονται. Συνήθως, οι Λευκορώσοι τρώνε ένα μικρό πρωινό και δύο χορταστικά γεύματα, με το δείπνο να είναι το μεγαλύτερο γεύμα της ημέρας. Το σιτάρι και η σίκαλη καταναλώνονται στην χώρα, αλλά η σίκαλη βρίσκεται σε περισσότερη αφθονία λόγω των σκληρών συνθηκών για την καλλιέργεια σιταριού. Για να δείξουν την φιλοξενία, ένας οικοδεσπότης προσφέρει ψωμί και αλάτι όταν χαιρετάει έναν επισκέπτη.

Τηλεπικοινωνίες

• Κωδικός χώρας: .by

Το κρατικό μονοπώλιο τηλεπικοινωνιών, η Beltelecom, κατέχει την αποκλειστική διασύνδεση με παρόχους Διαδικτύου εκτός της Λευκορωσίας. Η Beltelecom κατέχει όλα τα κανάλια που συνδέονται με τα συστήματα των Lattelecom, TEO LT, Tata Communications (πρώην Teleglobe), Synterra, Rostelecom, Transtelekom και MTS ISP. Η Beltelecom είναι ο μόνος φορέας που έχει την άδεια να παρέχει εμπορικές υπηρεσίες VoIP στη Λευκορωσία.

Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς

Η Λευκορωσία διαθέτει τέσσερα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς που έχουν χαρακτηριστεί από την UNESCO: το Καστρικό Σύμπλεγμα Μιρ, το Κάστρο Νέσβιζ, το Μπελοβέζσκαγια Πούστσα (μοιράζεται με την Πολωνία) και το Γεωδαιτικό Τόξο Στρούβε (μοιράζεται με εννέα άλλες χώρες).

Διοικητική διαίρεση

Η Λευκορωσία διαιρείται σε 6 Βόμπλαστς (вобласць), λέξη που μεταφράζεται σε «περιφέρεια». Η διαίρεση αυτή χρονολογείται ήδη από την Σοβιετική περίοδο.

Η πρωτεύουσα και οι 6 περιφέρειες της Λευκορωσίας:

1. Μινσκ (Мінск)
2. Περιφέρεια Μπρεστ (Брэсцкая вобласць)
3. Περιφέρεια Γόμελ (Гомельская вобласць)
4. Περιφέρεια Γρόδνα (Гродненская вобласць)
5. Περιφέρεια Μαγιλιόβ (Магілёўская вобласць)
6. Περιφέρεια Μινσκ (Мінская вобласць)
7. Περιφέρεια Βιτσέμπσκ (Віцебская вобласць)

Σχετικά θέματα

• Μπελάβια (Белавиа) - Λευκορωσικές αερογραμμές

Περαιτέρω ανάγνωση

• Birgerson, Susanne Michele (2002). After the Breakup of a Multi-Ethnic Empire. Praeger/Greenwood. ISBN 0-275-96965-7. 
• Bennett, Brian M. The last dictatorship in Europe: Belarus under Lukashenko (Columbia University Press, 2011)
• de Courson, Barbara Frances Mary (1879). The Jesuits: their foundation and history, Volume 1. Benziger Brothers. 
• Frear, Matthew. Belarus Under Lukashenka: Adaptive Authoritarianism (Routledge, 2015)
• Korosteleva, Elena A. "The European Union and Belarus: democracy promotion by technocratic means?." Democratization (2015): 1–21.
• Levy, Patricia· Spilling, Michael (2009). Belarus. New York: Benchmark Books. ISBN 0-7614-3411-9. 
• Marples, David. 'Our Glorious Past': Lukashenka's Belarus and the Great Patriotic War (Columbia University Press, 2014)
• Minahan, James (1998). Miniature Empires: A Historical Dictionary of the Newly Independent States. Greenwood. ISBN 0-313-30610-9. 
• Olson, James Stuart· Pappas, Lee Brigance· Pappas, Nicholas C.J. (1994). Ethnohistorical Dictionary of the Russian and Soviet Empires. Greenwood Press. ISBN 0-313-27497-5. 
• Parker, Stewart. The Last Soviet Republic: Alexander Lukashenko's Belarus (Trafford Publishing, 2007)
• Plokhy, Serhii (2001). The Cossacks and Religion in Early Modern Ukraine. Oxford University Press. ISBN 0-19-924739-0. 
• Richmond, Yale (1995). From Da to Yes: Understanding the East Europeans. Intercultural Press. ISBN 1-877864-30-7. 
• Rudling, Pers Anders. The Rise and Fall of Belarusian Nationalism, 1906–1931 (University of Pittsburgh Press; 2014) 436 pages
• Ryder, Andrew (1998). Eastern Europe and the Commonwealth of Independent States. Routledge. ISBN 1-85743-058-1. 
• Silitski, Vitali & Jan Zaprudnik (2010). The A to Z of Belarus. Scarecrow Press. 
• Snyder, Timothy. (2004) The Reconstruction of Nations: Poland, Ukraine, Lithuania, Belarus, 1569–1999 excerpt and text search
• Szporluk, Roman (2000). Russia, Ukraine, and the Breakup of the Soviet Union. Hoover Institution Press. ISBN 0-8179-9542-0. 
• Treadgold, Donald· Ellison, Herbert J. (1999). Twentieth Century Russia. Westview Press. ISBN 0-8133-3672-4. 
• Vauchez, André· Dobson, Richard Barrie· Lapidge, Michael (2001). Encyclopedia of the Middle Ages. Routledge. ISBN 1-57958-282-6. 
• Wilson, Andrew. Belarus: The last dictatorship in Europe (Yale University Press, 2011)
• Zaprudnik, Jan (1993). Belarus: At A Crossroads In History. Westview Press. ISBN 0-8133-1794-0. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη ιστοσελίδα του προέδρου
• Κυβέρνηση της χώρας (Ρωσικά)
• https://web.archive.org/web/20001118030400/http://www.belarus-misc.org/
• http://www.belarusguide.com/
• http://www.belarusinside.org/
• http://www.about-belarus.info/
• http://www.hbo.com/docs/programs/chernobylheart/
• Επιβολή Κυρώσεων: Ο Μυστικός Οικονομικός Πόλεμος εναντίον της Λευκορωσίας
• Λευκορωσία στο Curlie