Λέων ΣΤ´ ο Σοφός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 23: | Γραμμή 23: | ||
|προκάτοχος3 = |
|προκάτοχος3 = |
||
|διάδοχος3 = |
|διάδοχος3 = |
||
|σύζυγος = [[Θεοφανώ Μαρτινιακή|Θεοφανώ]]<br /> [[Ζωή |
|σύζυγος = [[Θεοφανώ Μαρτινιακή|Θεοφανώ]]<br /> [[Ζωή Ζαούτσαινα]]<br /> [[Ευδοκία Βαϊανή]]<br /> [[Ζωή Καρβουνοψίνα]] |
||
|επίγονοι = Ευδοκία<br /> [[Κωνσταντίνος Ζ΄|Κωνσταντίνος]] |
|επίγονοι = Ευδοκία<br /> [[Κωνσταντίνος Ζ΄|Κωνσταντίνος]] |
||
|βασιλικός_οίκος = [[Μακεδονική Δυναστεία|Μακεδόνων]] |
|βασιλικός_οίκος = [[Μακεδονική Δυναστεία|Μακεδόνων]] |
Έκδοση από την 12:37, 25 Ιουλίου 2014
Λέων ΣΤ΄ | |
---|---|
Χάλκινο νόμισμα με τη μορφή του Λέοντος ΣΤ΄ | |
Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου | |
Περίοδος | 30 Αυγούστου 886 - 11 Μαΐου 912 |
Στέψη | 30 Αυγούστου 886 |
Προκάτοχος | Βασίλειος Α΄ |
Διάδοχος | Αλέξανδρος |
Γέννηση | 19 Σεπτεμβρίου 866 Κωνσταντινούπολη |
Θάνατος | 11 Μαΐου 912 Κωνσταντινούπολη |
Τόπος ταφής | Ναός των Αγίων Αποστόλων |
Σύζυγος | Θεοφανώ Ζωή Ζαούτσαινα Ευδοκία Βαϊανή Ζωή Καρβουνοψίνα |
Επίγονοι | Ευδοκία Κωνσταντίνος |
Οίκος | Μακεδόνων |
Πατέρας | Βασίλειος |
Μητέρα | Ευδοκία Ιγγερίνα |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Ο Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός (19 Σεπτεμβρίου 866 – 11 Μαΐου 912) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 886 μέχρι το θάνατό του το 912. Μαθητής του Φωτίου με εξαιρετική μόρφωση διακρίθηκε ως δόκιμος συγγραφέας και ενθουσιώδης ρήτορας. Έγραψε εκτενή επιτάφιο για τον πατέρα του, ποιήματα, λόγους και ομιλίες, που συνήθιζε να εκφωνεί ο ίδιος στις εκκλησιαστικές γιορτές και στρατιωτικό εγχειρίδιο, τα «Τακτικά». Για τη συγγραφική του δραστηριότητα τιμήθηκε όσο ακόμη ζούσε με την προσωνυμία «Σοφός». Σ' αυτόν αποδίδονται, χωρίς πολλή βεβαιότητα, οκτώ επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας επιγραφόμενα Λέοντος του Φιλοσόφου.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε το 866 και ήταν γιος του ιδρυτή της Μακεδονικής δυναστείας Βασιλείου Α΄. Ανέλαβε την εξουσία σε ηλικία 20 ετών, μετά το θάνατο του πατέρα του. Ο πατέρας του είχε σαφέστατη προτίμηση στον πρωτότοκο γιο του Κωνσταντίνο για τη διαδοχή του θρόνου, όμως αυτός πέθανε πρόωρα. Η αντιπάθεια του Βασιλείου στο πρόσωπό του συνεχίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο ίδιος πάντως πίστευε ότι ήταν γιος του Μιχαήλ Γ΄, αφού η μητέρα του ήταν ερωμένη του, υπόθεση που ευσταθεί, αλλά δεν μπορεί να αποδειχθεί με βεβαιότητα. Βασικός του σύμβουλος ήταν ο Στυλιανός Ζαούτζης, πατέρας της ερωμένης του Λέοντα, Ζωής. Παντρεύτηκε όμως για πολιτικούς λόγους την Θεοφανώ, με την οποία απέκτησε μια κόρη, την Ευδοκία. Όταν πέθανε η Θεοφανώ, δόθηκε η δυνατότητα στο Λέοντα να παντρευτεί την αγαπημένη του Ζωή, η οποία όμως πέθανε άτεκνη σε δύο χρόνια. Κατόπιν παντρεύτηκε την Ευδοκία Βαϊανή, η οποία πέθανε κατά τη διάρκεια της γέννησης του γιου του, ο οποίος επίσης δεν επιβίωσε. Έχοντας συνάψει τρεις γάμους, κατέφυγε σε μεθοδεύσεις ούτως ώστε να γίνει δεκτός από την Εκκλησία ένας τέταρτος γάμος, πράγμα που πέτυχε αντικαθιστώντας τον πατριάρχη Νικόλαο το Μυστικό που αντιδρούσε με τον Ευθύμιο, ο οποίος και δέχτηκε τον τέταρτο γάμο. Παντρεύτηκε εν μέσω θυελλωδών διαμαρτυριών από τους αυστηρότερους εκπροσώπους του κλήρου τη Ζωή Καρβουνοψίνα, η οποία πριν το γάμο τους ακόμα γέννησε τον μετέπειτα αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ΄ Πορφυρογέννητο.
Βασιλεία
Ήταν συμβασιλέας με τον αδελφό του Αλέξανδρο, ο οποίος όμως αδιαφορούσε για τις κρατικές υποθέσεις. Διόρισε επίσης πατριάρχη τον μικρότερο αδερφό του Στέφανο.
Ο πόλεμος με τον Συμεών της Βουλγαρίας είχε ως αποτέλεσμα την εξασθένιση της δύναμης της Αυτοκρατορίας στον αγώνα εναντίον των Αράβων, τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. Ακολούθησαν επιδρομές των Αράβων εναντίον των βυζαντινών πόλεων στο Βαλκανικό χώρο. Το 902 καταστράφηκε η πόλη της Δημητριάδας, ενώ στις 31 Ιουλίου 904 η Θεσσαλονίκη λεηλατήθηκε, όταν ο αραβικός στόλος με επικεφαλής τον Λέοντα Τριπολίτη προσέγγισε το λιμάνι.
Νομοθετικό έργο
Ολοκλήρωσε το ευρύ νομοθετικό και διοικητικό έργο του πατέρα του, στο οποίο βοήθησε και η βαθιά του μόρφωση. Με διαταγή του κωδικοποιήθηκαν οι νόμοι στα 60 βιβλία των «Βασιλικών», που εκδόθηκαν τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του και αναφέρονται στο Δημόσιο Εκκλησιαστικό, Αστικό και Ποινικό Δίκαιο. Με επιμέρους προβλήματα ασχολούνται οι 113 «Νεαραί» πολλές από τις οποίες απευθύνονταν στο Στυλιανό Ζαούτζη. Το 912 ολοκληρώθηκε και εκδόθηκε το «Επαρχικόν Βιβλίον», ή «Βιβλίον του Επάρχου», το οποίο αποτελεί συλλογή κανόνων σχετικών με την οργάνωση της βιοτεχνίας και του εμπορίου στην Πρωτεύουσα.
Βιβλιογραφία
- Norwich, J.J. "Byzantium", Vol. ΙΙ-The Apogee'
- Vasiliev, A. "History of the Byzantine Empire, 324–1453"
- Ostrogorsky, G. "History of the Byzantine State"
- Το Επαρχικόν Βιβλίον του Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού, μτφρ.Ταξιάρχης Κόλλιας, Μαρία Χρόνη,εκδ Κανάκη ,Αθήνα 2010
- Οι Νεαρές Λέοντος Ϛ΄ του Σοφού. Προλεγόμενα, κείμενο, απόδοση στη νεοελληνική, ευρετήρια και επίμετρο, Σπύρος Ν. Τρωιάνος, εκδ. Ηρόδοτος, Αθήνα, 2007
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Προκάτοχος: Βασίλειος Α΄ |
Βυζαντινός Αυτοκράτορας | Διάδοχος: Αλέξανδρος (Βυζαντινός αυτοκράτορας) |
|