Μετάβαση στο περιεχόμενο

Φασαρία στον Παράδεισο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φασαρία στον Παράδεισο
ΣκηνοθεσίαΕρνστ Λούμπιτς
ΠαραγωγήΕρνστ Λούμπιτς
ΣενάριοΣάμιουελ Ράφαελσον
Γκρόουβερ Τζόουνς
Λάζλο Αλαντάρ (Θεατρικό)
ΠρωταγωνιστέςΜίριαμ Χόπκινς
Χέρμπερτ Μάρσαλ
Κέι Φράνσις
ΜουσικήΓ. Φράνκε Χάρλινγκ
ΦωτογραφίαΒίκτορ Μίλνερ
ΕνδυματολόγοςTravis Banton
Εταιρεία παραγωγήςParamount Pictures
ΔιανομήParamount Pictures και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 12/21/1932
Κυκλοφορία1932
Διάρκεια83 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Μίριαμ Χόπκινς και Χέρμπερτ Μάρσαλ σε φωτογραφία για την προώθηση της ταινίας

Το Φασαρία στον Παράδεισο (Πρωτότυπος τίτλος: Trouble in Paradise), γνωστή και με τον τίτλο Μπελάδες του Παραδείσου, είναι αμερικανική αισθηματική κομεντί παραγωγής του 1932 σε σκηνοθεσία Ερνστ Λούμπιτς. Πρωταγωνιστούν οι Μίριαμ Χόπκινς, Κέι Φράνσις, Χέρμπερτ Μάρσαλ, Έντουαρντ Έβερετ Χόρτον και Τσαρλς Ραγκλς. Η ταινία αποτελεί κινηματογραφική διασκευή του θεατρικού έργου του Ούγγρου δραματουργού Λάζλο Αλαντάρ με τίτλο The Honest Finder (A Becsületes Megtaláló)[1]. Η ταινία γυρίστηκε λίγο πριν θεσπιστεί ο κώδικας κινηματογραφικής δεοντολογίας Χέιζ, ο οποίος λογόκρινε κάθε αναφορά πάνω στο σεξ στις ταινίες. Αφού μπήκε σε ισχύ ο κώδικας αυτός, η προβολή της ταινίας απαγορεύτηκε μέχρι και το 1968.

Το 1991 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική[2].

Ο Γκαστόν Μονέσκου (Χέρμπερτ Μάρσαλ), είναι ένας ικανότατος κλέφτης, ο οποίος δρα σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, αλλάζοντας ταυτότητα και καταφέρνοντας να ξεφύγει από τις αρχές. Στη Βενετία γνωρίζει τη Λίλι (Μίριαμ Χόπκινς), κλέφτρα και πορτοφολού, την οποία ερωτεύεται. Οι δυο τους αποτελούν δίδυμο παρανόμων και αφήνουν τη Βενετία για να πάνε στο Παρίσι, όπου βάζουν στο στόχαστρο την Μαντάμ Μαριέτ Κολέτ (Κέι Φράνσις), διάσημη ιδιοκτήτρια εταιρίας αρωμάτων. Αφού καταφέρνουν να κλέψουν την πολύτιμή της τσάντα διακοσμημένη με πολύτιμους λίθους, της την επιστρέφουν για να λάβουν αποζημίωση κι έτσι καταφέρνουν να εισχωρήσουν στο σπίτι της, όπου στοχεύουν σε μεγαλύτερη λεία. Ο Γκαστόν συστήνεται ως ξεπεσμένος ευγενής Γκαστόν Λαβάλ κι η Μαντάμ Κολέτ τον προσλαμβάνει ως γραμματέα της. Η Μαντάμ Κολέτ προσλαμβάνει επίσης τη Λίλη ως προσωπική βοηθό. Μετά από δυο εβδομάδες η Μαντάμ Κολέτ έχει αρχίσει να ερωτεύεται τον Γκαστόν κι εκείνος ανταποκρίνεται στο φλερτ της, κάτι που εξοργίζει τη Λίλη. Το βράδυ που το ζευγάρι των δυο ληστών όμως ετοιμάζεται να παραβιάσει το χρηματοκιβώτιο της εργοδότριάς τους, ένας από τους μνηστήρες της Μαντάμ Κολέτ, ο Φρανσουά Φιλιμπά (Έντουαρντ Έβερετ Χόρτον), αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Γκαστόν το άτομο που του έκλεψε το πορτοφόλι του στη Βενετία και αποκαλύπτει την ταυτότητά του στην ερωτευμένη Μαντάμ, η οποία διχάζεται. Όταν οι δυο ληστές επιχειρούν να το σκάσουν, ο Γκαστόν αποφασίζει να μείνει στο σπίτι της Μαντάμ Κολέτ, προκειμένου να της εξηγήσει την κατάσταση των πραγμάτων.

Πληροφορίες παραγωγής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ταινία του 1932, σε σκηνοθεσία Ερνστ Λιούμπιτς, που προβλήθηκε λίγο πριν την καθιέρωση του Κώδικα Λογοκρισίας Χέιζ και γι' αυτό τοn λόγο χαρακτηρίζεται από άκρατο ερωτισμό. Η ταινία είναι βασισμένη στο θεατρικό του Ούγγρου δραματουργού Λάζλο Αλαντάρ με τίτλο "The Honest Finder" που έκανε πρεμιέρα το 1931. Δεδομένου ότι η ταινία βασίζεται στο εν λόγω θεατρικό, ο τίτλος της επρόκειτο να είναι The Honest Finder, με εναλλακτικούς τους τίτλος Thieves And Lovers και The Golden Widow, αλλά λίγο πριν προβληθεί η ταινία στους κινηματογράφους ο Λιούμπιτς επέλεξε τον τίτλο Trouble in Paradise[3]. Η διασκευή του σεναρίου έγινε από τον Σάμσον Ράφελσον και όπως συνέβαινε με όλες τις συνεργασίες του Λιούμπιτς με τον σεναριογράφο, ο σκηνοθέτης συνείσφερε στη συγγραφή του σεναρίου και ο σεναριογράφος έδινε ιδέες πάνω στη σκηνοθεσία. Ο Λιούμπιτς δεν έλαβε όμως καμιά αναγνώριση για τη συνεισφορά του στο σενάριο, σε αντίθεση με τον Γκρόβερ Τζόουνς που είχε μικρότερη ανάμειξη[4]. Ο Λιούμπιτς πρότεινε στον Ράφελσον να μη διαβάσει την υπόθεση του θεατρικού και να χτίσει τον χαρακτήρα του Γκαστόν Μονέσκου σε εκείνον του διαβόητου κλέφτη Ζορζ Μανολέσκου, ενός Ούγγρου απατεώνα του οποίου τα απομνημονεύματα που εκδόθηκαν το 1907, αποτέλεσαν έμπνευση για τη δημιουργία δυο βωβών ταινιών. Ο Κάρι Γκραντ ήταν ένας από τους υποψηφίους για το ρόλο του Μονέσκου, αλλά θεωρήθηκε πολύ νέος για να τον αναλάβει. Ο Λιούμπιτς ήθελε κάποιον πιο ώριμο ηθοποιό για το ρόλο και τον βρήκε στο πρόσωπο του 43χρονου Χέρμπερτ Μάρσαλ. Παρά το γεγονός ότι το όνομα της Μίριαμ Χόπκινς αναγράφεται πρώτο στους τίτλους σε σχέση με τους δυο συμπρωταγωνιστές της, η ηθοποιός έλαβε την μικρότερη αμοιβή σε σχέση με τους άλλους δυο.

Η ταινία γυρίστηκε πριν θεσπιστεί ο κώδικας Χέιζ και γι' αυτόν το λόγο αναφέρεται σε θέματα που περιστρέφονται γύρω από το σεξ, όπως ο αγοραίος έρωτας και τα σεξουαλικά τρίγωνα. Μετά την καθιέρωση του κώδικα λογοκρισίας στα τέλη του 1934, η ταινία χαρακτηρίστηκε ανήθικη και δεν επαναπροβλήθηκε μέχρι και το 1968. Παρ' όλα αυτά η ταινία δεν ξαναπροβλήθηκε ούτε κυκλοφόρησε σε βιντεοκασέτα μέχρι και την κυκλοφορία της σε DVD το 2003. Η εταιρία Paramount δεν μπόρεσε να πάρει καν άδεια το 1943, όταν είχε στα σκαριά μια εκδοχή μιούζικαλ της ταινίας[3]. Τα σκηνικά σε αρ ντεκό, σχεδιάστηκαν από τον Χανς Ντράιερ, ενώ τα κοστούμια σχεδιάστηκαν από τον Τράβις Μπάντον[5].

Η ταινία αυτή ήταν εκείνη που γέννησε το μύθο του Λιούμπιτς, εφόσον μετά την προβολή της, όλοι άρχισαν να μιλούν για το ιδιαίτερο Άγγιγμα του Λιούμπιτς, παρά το εξαιρετικό κινηματογραφικό έργο του σκηνοθέτη μέχρι τότε. Ο κριτικός Ντουάιτ ΜακΝτόναλντ είπε ότι η ταινία άγγιζε την τελειότητα σε σχέση με οτιδήποτε άλλο είχε δει στον κινηματογράφο[5], ενώ οι New York Times την συμπεριέλαβαν στη λίστα με τις 10 καλύτερες ταινίες για το 1932.

  1. "Screenplay info" on TCM.com. Accessed=August 24, 2012
  2. «Awards». Allmovie.com. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2012. 
  3. 3,0 3,1 «Notes». TCM.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2012. 
  4. Raphaelson, Samson. Three Screen Comedies Madison, Wisconsin: University of Wisconsin Press, 1983. (ISBN 0-299-08780-8)
  5. 5,0 5,1 Nixon, Rob. «Trouble in Paradise (article)». TCM.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2012. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]