Το Τελευταίο Ατού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Τελευταίο Ατού
(Ace In The Hole)
ΣκηνοθεσίαΜπίλι Γουάιλντερ
ΠαραγωγήΜπίλι Γουάιλντερ
ΣενάριοΓουόλτερ Νιούμαν
Λέσερ Σάμιουελς
Μπίλι Γουάιλντερ
ΠρωταγωνιστέςΚερκ Ντάγκλας
Τζαν Στέρλινγκ
Μπομπ Άρθουρ
Πόρτερ Χολ
ΜουσικήΧιούγκο Φρίντχοφερ
ΦωτογραφίαΤσαρλς Λανγκ
ΜοντάζΆρθουρ Π. Σμιντ
ΕνδυματολόγοςΊντιθ Χεντ
Εταιρεία παραγωγήςParamount Pictures
ΔιανομήParamount Pictures και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 6/14/1951
Κυκλοφορία1951
Διάρκεια111 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Τελευταίο Ατού (Πρωτότυπος τίτλος: Ace in the Hole), γνωστή και με τον τίτλο The Big Carnival, είναι Αμερικανική δραματική ταινία [1] παραγωγής 1951 σε σκηνοθεσία Μπίλι Γουάιλντερ. Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο Κερκ Ντάγκλας στο ρόλο ενός κυνικού και αδίστακτου δημοσιογράφου, ο οποίος χωρίς κανένα ηθικό φραγμό προσπαθεί χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα να ανέλθει κερδίζοντας μια θέση σε μια από τις μεγάλες εφημερίδες. Ο Ντάγκλας πλαισιώνεται από τους Ζαν Στέρλινγκ, Ρόμπερτ Άρθουρ και Πόρτερ Χολ[2].

Η ταινία σηματοδοτεί μια σειρά από πρωτιές για τον Μπίλι Γουάιλντερ, εφόσον ήταν η πρώτη φορά που πληρούσε χρέη σεναριογράφου, παραγωγού και σκηνοθέτη, η πρώτη μετά το καλλιτεχνικό του διαζύγιο με τον πρώην συνεργάτη του Τσαρλς Μπράκετ, με τον οποίο είχε συνεργαστεί για τη συγγραφή των σεναρίων των ταινιών Το Χαμένο Σαββατοκύριακο (The Lost Weekend, 1945) και Η Λεωφόρος της Δύσης (Sunset Boulevard, 1950), ήταν επίσης η πρώτη του ταινία που δεν έλαβε την εύνοια των κριτικών, ούτε εμπορική απήχηση[3]. Η ταινία κάνει μια αιχμηρή ανάλυση πάνω στον τύπο, στα νέα τα οποία διαδίδει, στον τρόπο με τον οποίο τα διαδίδει και στις συνέπειες που μπορεί να έχουν. Επίσης δείχνει πώς η εύπιστη μάζα μπορεί να χειραγωγηθεί από τον τύπο.

Χωρίς να λάβει την έγκριση του Γουάιλντερ, ένας από τους παραγωγούς της εταιρίας Paramount Pictures, άλλαξε τον τίτλο της ταινίας σε The Big Carnival, μερικές ημέρες μετά την πρεμιέρα της στις κινηματογραφικές αίθουσες κι αφού η ταινία δεν είχε την αναμενόμενη υποδοχή. Οι πρώτες προβολές στην τηλεόραση διατήρησαν τον τίτλο The Big Carnival, αλλά όταν η ταινία προβλήθηκε από το TCM, αποκαταστάθηκε ο αρχικός της τίτλος Ace in the Hole[4].

Το 2017 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική[5].

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσακ Τέιτουμ (Κερκ Ντάγκλας), ένας δημοσιογράφος, ο οποίος έχει απολυθεί από 7 μεγάλα ειδησιογραφικά γραφεία λόγω κακής συμπεριφοράς καταλήγει να δουλεύει συντάκτης σε εφημερίδα του Νέου Μεξικού. Μετά από ένα χρόνο εργασίας στην εφημερίδα ο αδίστακτος άνδρας φαίνεται βαριεστημένος με τα χωρίς ενδιαφέρον γεγονότα που καλύπτει η εφημερίδα. Όταν του αναθέτουν ρεπορτάζ για το κυνήγι των κροταλιών που λαμβάνει χώρα στην περιοχή, ο Τσακ ανακαλύπτει ότι ένας άνδρας έχει παγιδευτεί σε μια παλιά ινδιάνικη κατοικία (μέσα σε μια υπόγεια σπηλιά). Βρίσκει τότε την ευκαιρία για να πιάσει την καλή, εκμεταλλευόμενος το δράμα του άνδρα και καθυστερώντας τη διάσωσή του. Τα ρεπορτάζ του Τσαρλς απασχολούν την κοινή γνώμη και ο Τσακ γίνεται διάσημος, μέχρι που κάτι πηγαίνει στραβά.

Πληροφορίες παραγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η έμπνευση για την υπόθεση της ταινίας προήλθε από δυο πραγματικά γεγονότα που απασχόλησαν τον τύπο. Το πρώτο αφορούσε την υπόθεση του Φλόιντ Κόλινς, ο οποίος το 1925 παγιδεύτηκε μέσα σε μια υπόγεια σπηλιά στο Κεντάκι, μετά από μια κατολίσθηση. Μια εφημερίδα του Λούισβιλ, η Courier Journal, έστειλε τον ρεπόρτερ της Γουίλιαμ Μπερκ Μίλερ στο σημείο της κατολίσθησης και η καταγραφή των γεγονότων από τον Μίλερ κατέστησε το τραγικό αυτό επεισόδιο σε υπόθεση εθνικού ενδιαφέροντος. Η δημοσιογραφική κάλυψη του γεγονότος από τον Μίλερ του χάρισε βραβείο Πούλιτζερ. Το δεύτερο γεγονός αφορούσε την υπόθεση της τρίχρονης Κάθι Φίσκας, η οποία το 1949, έπεσε μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο πηγάδι. Η επιχείρηση της διάσωσής της διήρκεσε πολλές ημέρες και χιλιάδες άνθρωποι έσπευσαν στην περιοχή για να δουν τις προσπάθειες των διασωστών. Και στις δυο περιπτώσεις τα θύματα απεβίωσαν πριν σωθούν[6].

Ο Κερκ Ντάγκλας άνηκε στο δυναμικό της Warner Bros. και η Paramount τον δανείστηκε για να αναλάβει το ρόλο του Τσακ Τέιτουμ. Τα εξωτερικά γυρίσματα της ταινίας έγιναν έξω από το Γκάλαπ της Καλιφόρνια, όπου στήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα σετ της περιόδου, ενώ οι σκηνές που απεικονίζουν το εσωτερικό της σπηλιάς γυρίστηκαν στα στούντιο της Paramount Pictures[7]. Για τα γυρίσματα της ταινίας χρησιμοποιήθηκαν περισσότεροι από 1.000 κομπάρσους και 400 αυτοκίνητα.

Στο αρχικό σενάριο, ο Τσακ Τείτουμ συνωμοτεί με τον σερίφη της περιοχής, ώστε ο εγκλωβισμένος άνδρας να μείνει στη σπηλιά για περισσότερες ημέρες, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση του Γραφείου Λογοκρισίας του γερουσιαστή Χέιζ[8].

Το κόστος της ταινίας ήταν 1.800.000 δολάρια περίπου[9] και η ταινία δεν απέφερε τα ανάλογα έσοδα. Όταν η επόμενη ταινία του Γουάιλντερ Ο καταδότης του θαλάμου 17 (Stalag 17, 1953) έκανε εμπορική επιτυχία η Paramount αρνήθηκε να δώσει μερίδιο από τα έσοδα στον σκηνοθέτη, υποστηρίζοντας ότι αυτά τα κέρδη επρόκειτο να καλύψουν τη ζημία που προκλήθηκε από την προηγούμενή του ταινία.

Μετά την προβολή της ταινίας, ο σεναριογράφος Βίκτορ Ντέσνι, μήνυσε για λογοκλοπή, εφόσον η αρχική ιδέα για τη δημιουργία μιας ταινίας σχετική με την υπόθεση του Κόλινς ήταν δική του κι ότι ο ίδιος την είχε εκμυστηρευτεί στη γραμματέα του Γουάιλντερ. Ο Ντέσνι έχασε την υπόθεση στη δίκη που ακολούθησε, αλλά έκανε άλλες δυο εφέσεις υποχρεώνοντας τον Γουάιλντερ να έρθει σε συμβιβασμό μαζί του[10][4] .

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι κριτικές της ταινίας του Γουάιλντερ ήταν ανάμεικτες μετά την πρεμιέρα της, με την εφημερίδα The Hollywood Reporter να υποστηρίζει ότι το σενάριο του σκηνοθέτη αποτελεί κόλαφο για δυο από τους πιο ευυπόληπτους θεσμούς των Η.Π.Α. την δημοκρατική της κυβέρνηση και την ελευθερία του τύπου[11] . Το περιοδικό Variety έδωσε στην ταινία θετικότερες κριτικές, επαινώντας τις ερμηνείες των Ντάγκλας και Στέρλινγκ, καθώς και τη σκηνοθεσία του Γουάιλντερ[12]. Ο Μπόσλεϊ Κράουδερ των New York Times υποστήριξε ότι η ταινία διαστρεβλώνει το λειτούργημα της δημοσιογραφίας και ότι η πλοκή δεν είναι σωστά δομημένη με αποτέλεσμα να φαίνεται γκροτέσκα[13].

Με την πάροδο των χρόνων η ταινία βρήκε φανατικό κοινό και ένθερμους υποστηρικτές. Τον Σεπτέμβριο του 2018 το περιοδικό Empire δημοσίευσε τη λίστα με τις 500 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, συμπεριλαμβάνοντας και Το Τελευταίο Ατού σε εκείνην, κατατάσσοντάς το στην 385η θέση[14].

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία έλαβε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Σεναρίου, το 1951, αλλά έχασε το βραβείο από την ταινία Ένας Αμερικανός στο Παρίσι (An American in Paris, 1951). Ο Γουάιλντερ βραβεύτηκε επίσης με Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας για τη σκηνοθεσία της ταινίας.

Υποψηφιότητες:

  • Σεναρίου - Μπίλι Γουάιλντερ, Γουόλτερ Νιούμαν & Λέσερ Σάμιουελς

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Gonzalez, Ed (19 Ιανουαρίου 2004). «Ace in the Hole: Film Review». Slant Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2010. 
  2. ↑ Silver, Alain (2010). Film Noir: The Encyclopedia. σελ. 24. ISBN 978-0715638804. 
  3. ↑ Sikov (1998), pp.325-38
  4. ↑ 4,0 4,1 "Notes" TCM.com
  5. ↑ Staff (13 Δεκεμβρίου 2017). «2017 National Film Registry Is More Than a 'Field of Dreams'». Library of Congress National Film Registry. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2017. 
  6. ↑ Sikov (1998), pp.312-13
  7. ↑ Reeves, Tony (2001) The Worldwide Guide to Movie Locations Αρχειοθετήθηκε 2015-06-25 στο Wayback Machine. Titan Publishing. p.11
  8. ↑ Sikov (1998), p.318
  9. ↑ Sikov (1998), p.325
  10. ↑ Sikov (1998), pp.327-28
  11. ↑ Sikov (1998), p.326
  12. ↑ Staff (December 31, 1950). «Ace in the Hole - Review». Variety. http://www.variety.com/index.asp?layout=review&reviewid=VE1117796651&categoryid=31&cs=1. Ανακτήθηκε στις 2010-01-04. 
  13. ↑ Crowther, Bosley (June 30, 1951). «The Screen in Review; 'Ace in the Hole,' Billy Wilder Special, With Kirk Douglas, Arrives at Globe Theatre». The New York Times. https://movies.nytimes.com/movie/review?res=9B04E7DC153DE731A25753C3A9609C946092D6CF. Ανακτήθηκε στις 2010-01-04. 
  14. ↑ Staff "Empire Magazine's The 500 Greatest Movies of All Time" Empire Retrieved March 21, 2013.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Το_Τελευταίο_Ατού&oldid=10481330"