Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (2010)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φόρμουλα 1
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2010
2009 2011
Κατηγορία:Όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα
Ο πρωταθλητής του 2010 Σεμπάστιαν Φέτελ (Γκραν πρι Ιαπωνίας)

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 του 2010 είναι το 61ο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 που διοργάνωσε η FIA (Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου). Η FIA, από το 2009, είχε προτείνει διάφορες αλλαγές στους κανονισμούς, καθώς και την είσοδο ενός αριθμού από νέες ομάδες. Οι αλλαγές προκάλεσαν αρχικά την έντονη αντίδραση των ομάδων που ήδη αγωνίζονταν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2009, και η ένωσή τους (FOTA) ήρθε σε σύγκρουση με τη FIA. Κάποιες από αυτές πρότειναν τη δημιουργία ενός ξεχωριστού πρωταθλήματος, ανεξάρτητου από τη FIA, αλλά τελικά η κατάσταση εξομαλύνθηκε. Στο νέο πρωτάθλημα έλαβαν μέρος και κάποιες νέες ομάδες, ενώ παραδοσιακά ονόματα, όπως η Mercedes και η Lotus, έκαναν την επανεμφάνισή τους ως κατασκευαστές. Από τα αξιοσημείωτα γεγονότα αποτέλεσε και η επανεμφάνιση σε αγώνες του Μίχαελ Σουμάχερ.

Νικήτρια στο πρωτάθλημα κατασκευαστών ανεδείχθηκε η ομάδα της Red Bull Racing, έναν αγώνα πριν το τέλος του πρωταθλήματος.

Το πρωτάθλημα οδηγών, το οποίο κρίθηκε στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στο Αμπού Ντάμπι, κατέκτησε ο Σεμπάστιαν Φέτελ. Αυτό ήταν το πρώτο πρωτάθλημα για τον Γερμανό οδηγό της Red Bull Racing. Το πρωτάθλημα οδηγών αυτής της χρονιάς ήταν ένα από τα πιο δραματικά των τελευταίων ετών, με την πρώτη θέση να αλλάζει διαρκώς κάτοχο στη διάρκεια του, κυρίως λόγω της αλλαγής του τρόπου βαθμολόγησης των θέσεων, που έδιναν πλεονέκτημα σε όποιον τερμάτιζε στην πρώτη θέση. Μέχρι τον τελευταίο αγώνα το πρωτάθλημα διεκδικούσαν τέσσερις οδηγοί.

Η σύγκρουση FIA - FOTA[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς, θα υπήρχε όριο στον προϋπολογισμό των ομάδων. Οι περισσότερες ομάδες αντέδρασαν σε αυτό τον κανονισμό. Η ένωσή τους FOTA, ήρθε σε σύγκρουση με τη FIA, ζητώντας να αποσυρθεί ο κανονισμός. Μια από τις ομάδες που ανέδρασαν έντονα ήταν η Ferrari, η οποία απείλησε ότι θα αποχωρήσει από το πρωτάθλημα.[1]

Η Williams, αντίθετα με τις άλλες ομάδες, αποφάσισε να υπογράψει συμβόλαιο με τη FIA για το 2010. Οι υπόλοιπες την απομάκρυναν προσωρινά από τη FOTA.[2] Την ίδια στάση κράτησε και η Force India.

Μέχρι τις 29 Μαΐου 2009, όλες οι ομάδες είχαν υποβάλει τις αιτήσεις για το πρωτάθλημα του 2010. Μαζί όμως με τις αιτήσεις, υπέβαλαν και όρους, ώστε η FIA να καταργήσει τον κανονισμό του περιορισμού του προϋπολογισμού.[3] Στις 12 Ιουνίου 2009, η FIA, που δεν δέχθηκε τους όρους της FOTA, εξέδωσε μία προσωρινή λίστα με τις ομάδες που θα συμμετείχαν στο νέο πρωτάθλημα, ζητώντας από αυτές να συμφωνήσουν με τους όρους της μέχρι τις 19 Ιουνίου.[4]

Στις 19 Ιουνίου οι ομάδες Ferrari, McLaren, Renault, BMW, Toyota, Red Bull, Brawn και Toro Rosso αποφάσισαν να μην συμμετάσχουν στο πρωτάθλημα του 2010 και να δημιουργήσουν ένα δικό τους.[5][6] Η FIA αντέδρασε, ανακοινώνοντας ότι εξετάζει να κινηθεί νομικά εναντίον των ομάδων.[7] Τελικά στις 24 Ιουνίου, μετά από περαιτέρω διαπραγματεύσεις, FIA και FOTA κατέληξαν σε συμφωνία διεξαγωγής ενός πρωταθλήματος μέσα στο 2010, ενώ ο πρόεδρος της FIA, Μαξ Μόσλεϊ, ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι εκ νέου υποψήφιος για τη θέση.[8]

Ομάδες και οδηγοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομάδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με βάση την απόφαση της FIA, για συμμετοχή στο πρωτάθλημα 13 ομάδων, υπήρξαν διάφορες ομάδες που ζήτησαν να πάρουν μέρος στο πρωτάθλημα της νέας σαιζόν. Από αυτές πάντως αποχώρησε η ομάδα της Toyota, δίνοντας τη θέση της στην BMW Sauber, η οποία αρχικά είχε δηλώσει ότι δεν θα λάμβανε μέρος, υπό τη νέα διεύθυνσή της όμως κατάφερε να λάβει άδεια. Αντίθετα, δεν δόθηκε άδεια στους κινητήρες της BMW και μετά την αποχώρηση της Toyota, το αποτέλεσμα ήταν να παραμείνουν μόνο τέσσερις εταιρείες που προμήθευσαν κινητήρες για το πρωτάθλημα, ο μικρότερος αριθμός εταιρειών από το 1980.

Οι ομάδες που συμμετείχαν στο νέο πρωτάθλημα ήταν 12. Πέραν αυτών, κατάφερε να πάρει άδεια συμμετοχής και η Αμερικανική ομάδα της US F1, η οποία όμως, λίγο πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος δήλωσε πως δεν είχε τη δυνατότητα να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα και αποχώρησε.

Οι ομάδες που τελικά συμμετείχαν στο πρωτάθλημα ήταν οι:

Η ομάδα Lotus Racing, αν και φέρει το όνομα της ιστορικής βρετανικής ομάδας, υποστηρίχθηκε από την κυβέρνηση της Μαλαισίας και αγωνίστηκε με τη σημαία της χώρας. Μετά την εξαγορά της BMW Sauber, η ομάδα αγωνίστηκε με τη σημαία της Ελβετίας. Η ομάδα της HRT (Hispania Racing Team) αρχικά ονομαζόταν Campos Meta, αλλά άλλαξε όνομα μετά την αποχώρηση της προηγούμενης διοίκησης και την εξαγορά της από τον Χοσέ Ραμόν Καραμπάντε.[9]

Ο Μπρούνο Σένα επιδεικνύει τη Lotus 97T στην Ιαπωνία το 2010.

Άλλες 10 ομάδες έκαναν αίτηση για το πρωτάθλημα, αλλά δεν έγιναν τελικά δεκτές. Κάποιες από αυτές είχαν αποκτήσει δικαίωμα χρήσης ιστορικών ονομάτων ομάδων της Φόρμουλα 1, όπως αυτό της Brabham, ή της Team Lotus.

Οι ομάδες αυτές ήταν οι:

  • Brabham
  • Epsilon Euskadi
  • Lola Cars
  • Team Lotus (διαφορετική από τη Lotus Racing)
  • March Racing Organisation
  • myf1dream.com (μια αυτοχρηματοδοτούμενη ομάδα οπαδών)
  • N.Technology
  • Prodrive F1
  • Stefan Grand Prix
  • Team Superfund

Μετά την αποχώρηση της US F1, η ομάδα της Stefan Grand Prix έκανε ενέργειες για να αντικαταστήσει την αμερικανική ομάδα, αλλά κάτι τέτοιο δεν επιτεύχθηκε τελικά, καθώς η FIA δεν της έδωσε άδεια. Ως φήμη, είχε ακουστεί πως υπήρχε ενδιαφέρον και από την ομάδα της Ray Mallock Limited να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα.

Αλλαγές στους οδηγούς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αλλαγές στους οδηγούς στο πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 το 2010, σε σχέση με το 2009.

Ο Φερνάντο Αλόνσο αγωνίστηκε με την ομάδα της Φερράρι
  • Ο Φερνάντο Αλόνσο, που το 2009 αγωνιζόταν με την ομάδα της Renault, υπέγραψε το 2010 τριετές συμβόλαιο με την ομάδα της Ferrari, με δυνατότητα επέκτασης, και πήρε τη θέση του Κίμι Ράικονεν.[10]
  • Ο Ρούμπενς Μπαρικέλο, που αγωνιζόταν το 2009 με την Brawn GP, υπέγραψε στη Γουίλιαμς Φόρμουλα 1.[11]
  • Ο Τζένσον Μπάτον, παγκόσμιος πρωταθλητής του 2009 με την ομάδα της Brawn GP, υπέγραψε με την ομάδα της McLaren, στη θέση του Χέικι Κοβαλάινεν.[12] Αρχικά για την ίδια θέση είχε ακουστεί το όνομα του Κίμι Ραϊκόνεν. Η ομάδα της McLaren έγινε η πρώτη μετά το 1989 που είχε στη σύνθεσή της δύο παγκόσμιους πρωταθλητές, όταν η ίδια είχε και τότε ως οδηγούς της τον Άιρτον Σένα και τον Αλέν Προστ.
  • Ο Τίμο Γκλοκ, αρχικά, θα ήταν ένας από τους οδηγούς της Toyota, όπως και την προηγούμενη περίοδο. Μετά την απόφαση της Ιαπωνικής ομάδας να μην συμμετέχει στο νέο πρωτάθλημα, ο Γκλοκ υπέγραψε με την ομάδα της Virgin Racing.[13]
  • Ο Καμούι Κομπαγιάσι, ο οποίος είχε λάβει μέρος στο προηγούμενο πρωτάθλημα ως αντικαταστάτης του Τίμο Γκλοκ μετά τον τραυματισμό του στο Γκραν Πρι Ιαπωνίας, πραγματοποιώντας καλές εμφανίσεις στους δύο αγώνες που έλαβε μέρος, υπέγραψε συμβόλαιο με την ομάδα της Sauber BMW.[14]
  • Ο δεύτερος οδηγός της McLaren κατά την προηγούμενη σαιζόν, Χέικι Κοβαλάινεν, υπέγραψε συμβόλαιο με την ομάδα της Lotus Racing.[15]
  • Ο Πολωνός οδηγός της BMW Sauber το 2009, Ρόμπερτ Κούμπιτσα, υπέγραψε συμβόλαιο με τη Renault F1 Team, στη θέση του Φερνάντο Αλόνσο.[16]
  • Ο πρώην οδηγός της Γουίλιαμς Φόρμουλα 1, Νίκο Ρόσμπεργκ, υπέγραψε με την ομάδα της Μερτσέντες Γκραν Πρι.[17]
  • Ο Γιάρνο Τρούλι, που την προηγούμενη χρονιά αγωνιζόταν στην ομάδα της Toyota, υπέγραψε στην ομάδα της Lotus Racing.[15]
Πρώτη εμφάνιση στο πρωτάθλημα
  • Ο Καρούν Τσάντχοκ υπέγραψε στην HRT και έγινε ο δεύτερος Ινδός που αγωνίστηκε στη Φόρμουλα 1 μετά τον Ναράιν Καρθικέιαν το 2005.[18] Ο Τσάντχοκ αγωνιζόταν την προηγούμενη χρονιά στο GP2 Series.
  • Ο Λούκας ντι Γκράσι, που το 2009 ήταν δοκιμαστής της ομάδας της Renault ενώ είχε αγωνιστεί και στο πρωτάθλημα GP2 Series τερματίζοντας 3ος, υπέγραψε με την ομάδα της Virgin Racing.[19]
  • Ο Νίκο Χούλκενμπεργκ, πρωταθλητής της προηγούμενης σαιζόν στο GP2 Series και πρωταθλητής τα προηγούμενα χρόνια σε μικρότερες κατηγορίες, υπέγραψε στην ομάδα της Williams.[11]
Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν οδηγεί τη Renault R30.
  • Ο Βιτάλι Πετρόφ ανακοινώθηκε ως οδηγός από την ομάδα της Renault.[20] Ο Ρώσος οδηγός αγωνιζόταν την προηγούμενη σαιζόν στη GP2 Series, όπου τερμάτισε δεύτερος πίσω από τον Χούλκενμπεργκ. Η είσοδός του στη Φόρμουλα 1 υποστηρίχτηκε από μεγάλους Ρώσους χορηγούς, την τράπεζα της Μόσχας Sberbank και τη μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής φυσικού αερίου, Gazprom.[21] Ο Πετρόφ συμφώνησε να πληρώσει αυτός στη Γαλλική ομάδα 15.000.000 ευρώ για τη συμμετοχή του στους αγώνες.[22] Η συμφωνία με τον Πετρόφ (τον πρώτο Ρώσο οδηγό που λαμβάνει μέρος σε αγώνες της Φόρμουλα 1), έφερε επίσης στη Renault μια χορηγία της Ρωσικής αυτοκινητοβιομηχανίας Lada, τα λογότυπα της οποίας θα έφερε το μονοθέσιο της Γαλλικής ομάδας. Τη χορηγία στήριξε ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν.[23]
  • Ο Μπρούνο Σένα, ανιψιός του Άιρτον Σένα, υπέγραψε με την ομάδα της Campos Meta (μετέπειτα HRT).[24] Ο Σένα, ο οποίος την προηγούμενη σαιζόν αγωνίστηκε στο Le Mans Series και στο 24 ώρες Le Mans, δεν θα πληρωνόταν από την ομάδα, αλλά από προσωπικούς χορηγούς.[25]
Ο Μπρούνο Σένα ντεμπουτάρει στο πρωτάθλημα με την ομάδα της HRT.
Επέστρεψε ο Μίχαελ Σουμάχερ με την ομάδα της Mercedes GP.
Επανεμφάνιση στο πρωτάθλημα
  • Ο Πέδρο ντε λα Ρόσα, δοκιμαστής τις προηγούμενες περιόδους της McLaren, υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο με την ομάδα της BMW Sauber.[26] Ο ντε λα Ρόσα είχε αγωνιστεί για τελευταία φορά το 2006, αντικαθιστώντας τον Χουάν Πάμπλο Μοντόγια. Η τελευταία φορά που ήταν σε πλήρης αγωνιστική δράση ήταν το 2002 με την ομάδα της Jaguar.[27] Ο ντε λα Ρόσα ήταν ο δεύτερος γηραιότερος οδηγός αυτή την αγωνιστική περίοδο.
  • Ο επτά φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Μίχαελ Σουμάχερ, που είχε αποχωρήσει πριν από τρία χρόνια από την αγωνιστική δράση, επέστρεψε με την ομάδα της Mercedes GP. Ο Σουμάχερ υπέγραψε συμβόλαιο ενός έτους, μετά την αποχώρηση από την ομάδα του Τζένσον Μπάτον, παγκόσμιου πρωταθλητή του 2009.[28] Την προηγούμενη σαιζόν επρόκειτο να αγωνιστεί με την ομάδα της Φερράρι, αντικαθιστώντας τον τραυματία Φελίπε Μάσα, αλλά ένας τραυματισμός του στην αρχή της χρονιάς δεν επέτρεψε τότε στον Γερμανό πρωταθλητή την επιστροφή.
Εκτός πρωταθλήματος
  • Ο Τζιανκάρλο Φιζικέλα, βρέθηκε στη θέση του δοκιμαστή της ομάδας της Φερράρι, κάτι που ήταν αναμενόμενο όταν αποκτήθηκε το 2009 από τη Φερράρι στη θέση του Λούκα Μπαντοέρ.[29]
  • Ο Νικ Χάιντφελντ, που την προηγούμενη χρονιά αγωνιζόταν με την ομάδα της BMW, υπέγραψε ως δοκιμαστής στη Mercedes GP.[30]
  • Ο Καζούκι Νακατζίμα, οδηγός της Williams το 2009, έμεινε εκτός πρωταθλήματος. Στις 19 Φεβρουαρίου υπέγραψε στην ομάδα της Σερβικής Stefan GP, αν και η ομάδα δεν είχε λάβει άδεια για το πρωτάθλημα.[31]
  • Ο Κίμι Ραϊκόνεν, για το έτος 2010 αποφάσισε να απέχει από το πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 και να συμμετέχει με την ομάδα της Citroen Junior στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι.[32]
  • Ο Ρομαίν Γκροζάν, που είχε αγωνιστεί για κάποιους αγώνες με τη Renault στη θέση του Πικέ, δεν μπόρεσε να διατηρήσει τη θέση του, λόγω της έλευσης στην ομάδα του Πετρόφ.

Πίνακας ομάδων και οδηγών που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομάδα Κατασκευαστής Μοντέλο Κινητήρας Ελ. No Οδηγοί Δοκιμαστές Οδηγοί
Ηνωμένο Βασίλειο Vodafone McLaren Mercedes McLaren-Mercedes MP4-25 Mercedes FO 108X B 1 Ηνωμένο Βασίλειο Τζένσον Μπάτον[33] Ηνωμένο Βασίλειο Γκάρι Πάφετ
2 Ηνωμένο Βασίλειο Λιούις Χάμιλτον
Γερμανία Mercedes GP Petronas[34] Mercedes MGP W01 Mercedes FO 108X B 3 Γερμανία Μίχαελ Σουμάχερ Γερμανία Νικ Χάιντφελντ
4 Γερμανία Νίκο Ρόσμπεργκ[35]
Αυστρία Red Bull Racing Red Bull-Renault RB6 Renault RS27-2010 B 5 Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Νέα Ζηλανδία Μπέρντον Χάρτλεϊ
Αυστραλία Ντάνιελ Ρικιάρντο
Ηνωμένο Βασίλειο Ντέιβιντ Κούλθαρντ
6 Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ
Ιταλία Scuderia Ferrari Marlboro Ferrari F10 Ferrari 056 B 7 Βραζιλία Φελίπε Μάσα Ιταλία Τζιανκάρλο Φιζικέλα[36]
Ισπανία Μαρκ Τζενέ[36]
Ιταλία Λούκα Μπαντοέρ[36]
8 Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο[37]
Ηνωμένο Βασίλειο AT&T Williams Williams-Cosworth FW32 Cosworth CA2010 B 9 Βραζιλία Ρούμπενς Μπαρικέλο[38] Φινλανδία Βαλτέρι Μπότας
10 Γερμανία Νίκο Χούλκενμπεργκ[38]
Γαλλία Renault F1 Team Renault R30 Renault RS27-2010 B 11 Πολωνία Ρόμπερτ Κούμπιτσα Κίνα Xo Πιν Τουνγκ
Τσεχία Γιαν Τσαρούζ
Βέλγιο Ζερόμ Ντ’Αμπρόσιο
12 Ρωσία Βιτάλι Πετρόφ
Ινδία Force India F1 Team Force India-Mercedes VJM3 Mercedes FO 108X B 14 Γερμανία Άντριαν Σούτιλ Ηνωμένο Βασίλειο Πολ ντι Ρέστα
15 Ιταλία Βιταντόνιο Λιούτζι
Ιταλία Scuderia Toro Rosso Toro Rosso-Ferrari STR5 Ferrari 056 B 16 Ελβετία Σεμπαστιάν Μπουεμί Νέα Ζηλανδία Μπέρντον Χάρτλεϊ
Αυστραλία Ντάνιελ Ρικιάρντο
Ηνωμένο Βασίλειο Ντέιβιντ Κούλθαρντ
17 Ισπανία Χάιμε Αλγκερσουάρι
Μαλαισία Lotus Racing Lotus-Cosworth Τ127 Cosworth CA2010 B 18 Ιταλία Γιάρνο Τρούλι Μαλαισία Φαιρούζ Φόζι
19 Φινλανδία Χέικι Κοβαλάινεν
Ισπανία Hispania Racing Team HRT-Cosworth F110 Cosworth CA2010 B 20 Ινδία Καρούν Τσαντχόκ(1) Αυστρία Κρίστιαν Κλιν[39]
Ιαπωνία Σάκον Γιαμαμότο
Ιαπωνία Σάκον Γιαμαμότο(1)
Αυστρία Κρίστιαν Κλιν(2)
21 Βραζιλία Μπρούνο Σένα(1)
Ιαπωνία Σάκον Γιαμαμότο(1)
Ελβετία BMW Sauber F1 Team BMW Sauber-Ferrari C29 Ferrari 056 B 22 Ισπανία Πέδρο ντε λα Ρόσα[40]
Γερμανία Νικ Χάιντφελντ(3)
23 Ιαπωνία Καμούι Κομπαγιάσι
Ηνωμένο Βασίλειο Virgin Racing Virgin-Cosworth VR-01 Cosworth CA2010 B 24 Γερμανία Τίμο Γκλοκ Ισπανία Άντι Σούτσεκ
Βραζιλία Λούιζ Ράζια
25 Βραζιλία Λούκας ντι Γκράσι

Αλλαγές οδηγών κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σάκον Γιαμαμότο με την HRT.
  • (1): Η HRT αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Μπρούνο Σένα με τον Ιάπωνα δοκιμαστή της ομάδας, Σάκον Γιαμαμότο, για το Γκραν Πρι της Μεγάλης Βρετανίας.[41] Σύμφωνα με απόφαση της ομάδας, ο Γιαμαμότο θα εμφανιζόταν μόνο σε αυτόν τον αγώνα και ο Σένα θα επανερχόταν στους επόμενους.[42] Η θετική εμφάνιση του Γιαμαμότο στη Βρετανία (20ος) αλλά και το γεγονός πως ο Ιάπωνας οδηγός υποστηριζόταν με μεγάλες χορηγίες,[43] οδήγησε την HRT στο να του δώσει και άλλες ευκαιρίες, αρχικά στον αγώνα της Γερμανίας, αλλά πια στη θέση του Τσάντχοκ, ο οποίος θα παρέμενε στην ομάδα και σύμφωνα με το αρχικό πλάνο θα αγωνιζόταν σε μερικούς από τους υπόλοιπους αγώνες,[44] κάτι που όμως δεν συνέβη.
  • (2): Στο Γκραν Πρι της Σιγκαπούρης, ο δοκιμαστής της HRT, Κρίστιαν Κλιν, αποφασίστηκε να αντικαταστήσει τον Σάκον Γιαμαμότο, ο οποίος προσβλήθηκε από τροφική δηλητηρίαση.[45]
  • (3): Για τους 5 τελευταίους αγώνες της χρονιάς η Sauber αποφάσισε να αντικαταστήσει τον ντε λα Ρόσα με τον Νικ Χάιντφελντ.

Αγώνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι αγώνες αυξήθηκαν από 17, το 2009, σε 19 το 2010, με την επαναφορά του Καναδικού γκραν πρι και την προσθήκη του Κορεατικού. Αν και στη Βρετανία είχε επιλεγεί αρχικά η πίστα του Κάστρου Ντόνιγκτον,[46] τελικά ανακοινώθηκε πως ο αγώνας θα γίνει στην πίστα του Σίλβερστοουν. Το πρόγραμμα, όπως ανακοινώθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 2009, ήταν το εξής:

Η νέα πίστα στη Νότια Κορέα
Επίσημο Όνομα Αγώνα Πίστα Χορηγός Πόλη/Περιοχή Ημερομηνία Ω.Ε. UTC
Μπαχρέιν Gulf Air Bahrain GP Bahrain International Circuit Gulf Air Μανάμα 14 Μαρτίου 15:00 12:00
Αυστραλία Qantas Australian GP Albert Park GP Circuit Qantas Μελβούρνη 28 Μαρτίου 17:00 06:00
Μαλαισία Petronas Malaysian GP Sepang International Circuit Petronas Κουάλα Λουμπούρ 4 Απριλίου 16:00 08:00
Κίνα Chinese GP Shanghai International Circuit - Σαγκάη 18 Απριλίου 15:00 07:00
Ισπανία GP de España Telefónica Circuit de Catalunya Telefónica Βαρκελόνη 9 Μαΐου 14:00 12:00
Μονακό GP de Monaco Circuit de Monaco - Μόντεκάρλο 16 Μαΐου 14:00 12:00
Τουρκία Turkish GP Istanbul Park - Κωνσταντινούπολη 30 Μαΐου 15:00 12:00
Καναδάς Canadian GP Circuit Gilles Villeneuve - Μόντρεαλ 13 Ιουνίου 12:00 16:00
Europe Telefónica GP Of Europe Valencia Street Circuit Telefónica Βαλένθια 27 Ιουνίου 14:00 12:00
Ηνωμένο Βασίλειο Santander British GP Silverstone Circuit Santander Σίλβερστοουν 11 Ιουλίου 13:00 12:00
Γερμανία GP Santander von Deutschland Hockenheimring Santander Χοκενχάιμ 25 Ιουλίου 14:00 12:00
Ουγγαρία Eni Magyar Nagydíj Hungaroring Eni S.p.A. Βουδαπέστη 1 Αυγούστου 14:00 12:00
Βέλγιο Belgian GP Circuit de Spa-Francorchamps - Σπα 29 Αυγούστου 14:00 12:00
Ιταλία GP Santander d' Italia Autodromo Nazionale Monza Santander Μόντσα 12 Σεπτεμβρίου 14:00 12:00
Σιγκαπούρη SingTel Singapore GP Marina Bay Street Circuit SingTel Σιγκαπούρη 26 Σεπτεμβρίου 20:00 12:00
Ιαπωνία Japanese GP Suzuka Circuit[47] - Σουζούκα 10 Οκτωβρίου 15:00 06:00
Νότια Κορέα Korean GP Korean International Circuit - Γέονγκαμ 24 Οκτωβρίου 15:00 06:00
Βραζιλία GP Petrobras do Brasil Autódromo José Carlos Pace Petrobras Σάο Πάολο 7 Νοεμβρίου 14:00 16:00
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Etihad Airways Abu Dhabi GP Yas Marina Circuit Etihad Airways Αμπού Ντάμπι 14 Νοεμβρίου 17:00 13:00

Σύνοψη του πρωταθλήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε αντίθεση με το 2009 όπου ο Τζένσον Μπάτον είχε καταφέρει να ξεχωρίσει, κανείς οδηγός δεν ανεδείχθη σε κυρίαρχο από τα πρώτα στάδια της σαιζόν 2010. Ο Φερνάντο Αλόνσο κατέκτησε τον εναρκτήριο αγώνα της σαιζόν στο Μπαχρέιν, κάτι που τον έκανε μόλις τον έκτο πιλότος της Ferrari που κέρδιζε στο ντεμπούτο του για την Ιταλική ομάδα. Ο Μπάτον κατάφερε να πάρει τη νίκη στην Αυστραλία για δεύτερη συνεχή χρονιά, ενώ ο Σεμπάστιαν Φέτελ κέρδισε στη Μαλαισία. Με τη νίκη του αυτή, ξεκίνησε μια μοναδική κατάσταση στο υπόλοιπο της σαιζόν κατά την οποία όταν κάποιος οδηγός προηγούταν στη βαθμολογία δεν κατάφερνε να κερδίσει τον αγώνα.

Οι τρεις νικητές του Γκραν Πρι της Μαλαισίας, Σεμπάστιαν Φέτελ, Μαρκ Γουέμπερ και Νίκο Ρόσμπεργκ.

Ο Μπάτον έγινε ο πρώτος οδηγός στη σαιζόν που κερδίσει δεύτερο αγώνα με τη νίκη του στην Κίνα, αλλά ο Μαρκ Γουέμπερ ήταν ο πρώτος που κατάφερε να κάνει δύο συνεχόμενες νίκες, στην Ισπανία και το Μονακό, ενώ ο Λιούις Χάμιλτον κατάφερε να επαναλάβει το ίδιο στους δύο επόμενους αγώνες στην Τουρκία και τον Καναδά. Στην πρώτη του νίκη στην Τουρκία βοήθησε και το ατύχημα μεταξύ των οδηγών της Ρεντ Μπουλ, όταν ο Φέτελ επιχείρησε να προσπεράσει τον Γουέμπερ με αποτέλεσμα να συγκρουστούν στον τεσσαρακοστό γύρο του αγώνα.

Στο Ευρωπαϊκό Γκαν Πρι που πραγματοποιήθηκε στη Βαλένθια, ο Γουέμπερ συγκρούστηκε μα τον Χέικι Κοβαλάινεν στον 10ο γύρο, αναγκάζοντας το αυτοκίνητο ασφαλείας να επέμβει. Μετά το τέλος του αγώνα, ο Αλόνσο εξέφρασε τη δυσφορία του για την καθυστέρηση στην έκδοση απόφασης για τιμωρία του Χάμιλτον, όταν ο δεύτερος επιχείρησε αντικανονικά να προσπεράσει το αυτοκίνητο ασφαλείας. Ο Χάμιλτον, που τη στιγμή της προσπέρασης καταδιωκόταν από τον Αλόνσο, εκτέλεσε την ποινή του 20 λεπτά αργότερα, όταν η διαφορά μεταξύ τους είχε πλέον ανοίξει αρκετά.

Το δεύτερο μισό της σαιζόν ξεκίνησε με το βρετανικό Γκραν Πρι. Για έναν ακόμα αγώνα συνεχίστηκε η διαμάχη μεταξύ των δύο οδηγών της Ρεντ Μπουλ, όταν στις κατατακτήριες δοκιμές ο Γουέμπερ διαμαρτυρήθηκε για την αφαίρεση της αναβαθμισμένης μπροστινής πτέρυγάς του μονοθεσίου του για να τοποθετηθεί σε αυτό του Φέτελ, που κατάφερε να πάρει την pole position. Η κακή εκκίνηση όμως του Φέτελ στον αγώνα έδωσε στον Γουέμπερ την ευκαιρία να κατακτήσει την τρίτη του νίκη στο πρωτάθλημα.

Οι Λιούις Χάμιλτον, Σεμπάστιαν Φέτελ και Φερνάντο Αλόνσο σε στιγμιότυπο από το Γκραν Πρι του Καναδά.

Το Γερμανικό Γκρν Πρι σημαδεύτηκε από την επιστροφή στις καλές εμφανίσεις για την ομάδα της Ferrari, με τους Αλόνσο και Μάσα να κατακτούν την πρώτη και δεύτερη θέση αντίστοιχα. Η επιτυχία αυτή ήρθε ένα χρόνο μετά από το ατύχημα του Μάσα, ο οποίος βρισκόταν μπροστά στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Με εντολή όμως της ομάδας του αναγκάστηκε να αφήσει τον Αλόνσο να περάσει στην πρώτη θέση. Η απόφαση αυτή κατακρίθηκε από τους υπόλοιπους και στη Φερράρι επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους 100.000 δολαρίων διότι έκανε χρήση εντολής ώστε να αλλάξει σκόπιμα το αποτέλεσμα του αγώνα, ενώ σε συνεδρίαση της FIA το Σεπτέμβριο, όπου η Ιταλική ομάδα αντιμετώπισε κατηγορίες για ανυποληψία έναντι του αθλήματος η Φερράρι αθωώθηκε με το αιτιολογικό της έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων.

Στη Ουγγαρία, ο Γουέμπερ επέστρεψε στις νίκες, εκμεταλλευόμενος την ποινή διέλευσης από τα pits που πήρε ο Φέτελ όταν παραβίασε τον κανονισμό για την ελάχιστη επιτρεπόμενη απόσταση από το προπορευόμενο μονοθέσιο, μετά την έξοδο του αυτοκινήτου ασφαλείας, το οποίο είχε μπει λόγω του ατυχήματος στα pits μεταξύ του Ρόμπερτ Κούμπιτσα και του Άντριαν Σούτιλ. Ο Χάμιλτον κατάφερε να κερδίσει το Γκραν Πρι του Βελγίου, το οποίο διεξήχθη υπό βροχή. Οι αγώνες στην Ευρώπη τελείωσαν στην Ιταλία, με τον Αλόνσο να πανηγυρίζει την τρίτη του νίκη. Κατάφερε επίσης να κερδίσει και τον επόμενο αγώνα στη Σιγκαπούρη, κάτι που τον έκανε τον τρίτο οδηγό που πετύχαινε δύο συνεχόμενες νίκες στη σαιζόν και τον δεύτερο με τέσσερις νίκες.

Οι Σεμπάστιαν Φέτελ και Μαρκ Γουέμπερ κερδίζουν στην Ιαπωνία

Η Ρεντ Μπουλ επαναβεβαίωσε την κυριαρχία της στην Ιαπωνία, με τους Φέτελ και Γουέμπερ να κατακτούν τις δύο πρώτες θέσεις και τον Αλόνσο να έρχεται τρίτος. Ενώ έδειχναν ικανοί να συνεχίσουν τις επιδόσεις τους στο Γκραν Πρι της Νότιας Κορέας, ένα ατύχημα του Γουέμπερ και μια βλάβη στον κινητήρα του Φέτελ έδωσαν τη νίκη στον Αλόνσο, ανεβάζοντάς τον στην πρώτη θέση της βαθμολογίας.

Στη Βραζιλία, τον προτελευταίο αγώνα της σαιζόν, ο Χάλκενμπερκ κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση στις κατατακτήριες δοκιμές, αλλά ο Φέτελ και ο Γουέμπερ κατάφεραν να τερματίσουν στην πρώτη και δεύτερη θέση αντίστοιχα, αφήνοντας στην τρίτη τον Αλόνσο. Με αυτή τη νίκη τους η ομάδα της Ρεντ Μπουλ κατέκτησε μαθηματικά το πρωτάθλημα κατασκευστών.

Ο τελευταίος αγώνας της σαιζόν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον τελευταίο αγώνα της σαιζόν στο Αμπού Ντάμπι, το πρωτάθλημα οδηγών διεκδικούσαν ο Φερνάντο Αλόνσο που προηγούταν στη βαθμολογία των οδηγών με 246 βαθμούς, ο Μαρκ Γουέμπερ που ακολουθούσε με 238, ο Σεμπάστιαν Φέτελ με 231 και ο Λιούις Χάμιλτον που ήταν στη τέταρτη θέση με 222 βαθμούς και οι ελπίδες του ήταν μόνο μαθηματικές.

Οι Φερνάντο Αλόνσο και Μαρκ Γουέμπερ σε στιγμιότυπο από το Γκραν Πρι του Αμπού Ντάμπι.

Κατά την εβδομάδα πριν από τον τελευταίο αγώνα της σαιζόν, η Red Bull έδειξε και πάλι την πρόθεσή της να μην ευνοήσει με τη στρατηγική της κάποιον από τους δύο οδηγούς της έναντι του άλλου. Στις κατατακτήριες δοκιμές του Σαββάτου την πρώτη θέση στην εκκίνηση πήρε ο Σεμπάστιαν Φέτελ. Δεύτερος θα ξεκινούσε ο Λιούις Χάμιλτον, τρίτος ο Φερνάντο Αλόνσο, ενώ ο Γουέμπερ θα βρισκόταν στην πέμπτη θέση, πίσω από τον Τζένσον Μπάτον.

Με την εκκίνηση του αγώνα ο Μπάτον βρέθηκε μπροστά από τον Αλόνσο, ενώ ο Φέτελ και ο Χάμιλτον διατήρησαν τις δύο πρώτες θέσεις. Ο Γουέμπερ είχε την ευκαιρία να πάρει το πρωτάθλημα αρκεί να περνούσε τον Αλόνσο, αλλά σε όλη τη διάρκεια του αγώνα ήταν πιο αργός από αυτόν. Και οι δύο είχαν επιλέξει την τακτική του ενός γρήγορου pit stop για αλλαγή ελαστικών. Μετά την είσοδό τους, ο Αλόνσο κατάφερε να διατηρηθεί μπροστά από τον Γουέμπερ, αλλά βρέθηκε πίσω από τον Ρώσο οδηγό της περσινή ομάδας του (Renault), Βιτάλι Πετρόφ. Ο Αλόνσο περίμενε να μπουν οι προπορευόμενοι στα pits, ώστε να τερματίσει στην τέταρτη θέση, κάτι που θα του έδινε το πρωτάθλημα. Οι οδηγοί της Renault, όμως, είχαν ήδη επιχειρήσει είσοδο στα pits, καθώς είχαν επωφεληθεί από την είσοδο του αυτοκινήτου ασφαλείας στους πρώτους γύρους του αγώνα, μετά από το ατύχημα μεταξύ των Σουμάχερ και Λιούτσι.

Ο Ρώσος Βιτάλι Πετρόφ με τη Renault R30.

Με την είσοδό του για pit stop, ο Χάμιλτον βρέθηκε για αρκετό διάστημα πίσω από τον έταιρο οδηγό της Renault, τον Ρόμπερτ Κούμπιτσα, δίνοντας περισσότερη άνεση στον Φέτελ. Ο Αλόνσο δεν μπορούσε να περάσει τον Πετρόφ, και εκτός από τον Ρώσο, τους Φέτελ, Μπάτον και Χάμιλτον, πιο μπροστά υπήρχαν ακόμα τα μονοθέσια των Νίκο Ρόσμπερκ και Κούμπιτσα.

Το τέλος του αγώνα βρήκε τον Σεμπάστιαν Φέτελ στη πρώτη θέση του αγώνα, με τις δύο Μακλάρεν των Χάμιλτον και Μπάτον στη δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα. Ο Αλόνσο που δεν μπόρεσε ποτέ να προσπεράσει τον Πετρόφ τερμάτισε στην έβδομη θέση, ενώ ο Γουέμπερ στην όγδοη. Με αυτή την κατάταξη ο Φέτελ στέφθηκε πρωταθλητής, σε ηλικία 23 ετών και 134 ημερών, που τον έκανε τον νεότερο Παγκόσμιο Πρωταθλητή στην ιστορία της Φόρμουλα 1.

Νικητές ανά αγώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γύρος Γκραν Πρι Πίστα Pole position Ταχύτερος Γύρος Νικητής Ομάδα
1 Μπαχρέιν Γκραν Πρι Μπαχρέιν Bahrain International Circuit Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο Ιταλία Ferrari
2 Αυστραλία Γκραν Πρι Αυστραλίας Albert Park GP Circuit Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ Ηνωμένο Βασίλειο Τζένσον Μπάτον Ηνωμένο Βασίλειο McLaren-Mercedes
3 Μαλαισία Γκραν Πρι Μαλαισίας Sepang International Circuit Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Αυστρία Red Bull-Renault
4 Κίνα Γκραν Πρι Κίνας Shanghai International Circuit Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Ηνωμένο Βασίλειο Λιούις Χάμιλτον Ηνωμένο Βασίλειο Τζένσον Μπάτον Ηνωμένο Βασίλειο McLaren-Mercedes
5 Ισπανία Γκραν Πρι Ισπανίας Circuit de Catalunya Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ Ηνωμένο Βασίλειο Λιούις Χάμιλτον Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ Αυστρία Red Bull-Renault
6 Μονακό Γκραν Πρι Μονακό Circuit de Monaco Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ Αυστρία Red Bull-Renault
7 Τουρκία Γκραν Πρι Τουρκίας Istanbul Park Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ Ρωσία Βιτάλι Πετρόφ Ηνωμένο Βασίλειο Λιούις Χάμιλτον Ηνωμένο Βασίλειο McLaren-Mercedes
8 Καναδάς Γκραν Πρι Καναδά Circuit Gilles Villeneuve Ηνωμένο Βασίλειο Λιούις Χάμιλτον Πολωνία Ρόμπερτ Κούμπιτσα Ηνωμένο Βασίλειο Λιούις Χάμιλτον Ηνωμένο Βασίλειο McLaren-Mercedes
9 Europe Γκραν Πρι Ευρώπης Valencia Street Circuit Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Ηνωμένο Βασίλειο Τζένσον Μπάτον Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Αυστρία Red Bull-Renault
10 Ηνωμένο Βασίλειο Γκραν Πρι Βρετανίας Silverstone Circuit Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ Αυστρία Red Bull-Renault
11 Γερμανία Γκραν Πρι Γερμανίας Hockenheimring Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο Ιταλία Ferrari
12 Ουγγαρία Γκραν Πρι Ουγγαρίας Hungaroring Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ Αυστρία Red Bull-Renault
13 Βέλγιο Γκραν Πρι Βελγίου Circuit de Spa-Francorchamps Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ Ηνωμένο Βασίλειο Λιούις Χάμιλτον Ηνωμένο Βασίλειο Λιούις Χάμιλτον Ηνωμένο Βασίλειο McLaren-Mercedes
14 Ιταλία Γκραν Πρι Ιταλίας Autodromo Nazionale Monza Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο Ιταλία Ferrari
15 Σιγκαπούρη Γκραν Πρι Σιγκαπούρης Marina Bay Street Circuit Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο Ιταλία Ferrari
16 Ιαπωνία Γκραν Πρι Ιαπωνίας Suzuka Circuit Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Αυστρία Red Bull-Renault
17 Νότια Κορέα Γκραν Πρι Ν. Κορέας Korean International Circuit Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο Ιταλία Ferrari
18 Βραζιλία Γκραν Πρι Βραζιλίας Autódromo José Carlos Pace Γερμανία Νίκο Χάλκενμπεργκ Ηνωμένο Βασίλειο Λιούις Χάμιλτον Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Αυστρία Red Bull-Renault
19 Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Γκραν Πρι Αμπου Ντάμπι Yas Marina Circuit Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Ηνωμένο Βασίλειο Λιούις Χάμιλτον Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ Αυστρία Red Bull-Renault

Βαθμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και στην αρχή της προηγούμενης σαιζόν είχε προταθεί, από το 2010, πρωταθλητής να στέφεται αυτός που θα επιτύχει τις περισσότερες νίκες στο πρωτάθλημα, τελικά αυτή η ιδέα δεν προχώρησε. Αντ' αυτού, αποφασίστηκε να αυξηθεί η διαφορά ανάμεσα στους βαθμούς που κερδίζει η κάθε θέση, δίνοντας έτσι μεγαλύτερες πιθανότητες για πρωτιά σε αυτούς που πετυχαίνουν περισσότερες νίκες. Επίσης, οι βαθμολογούμενες θέσεις αυξήθηκαν από 8 σε 10.

Σύμφωνα με το νέο βαθμολογικό σύστημα, οι 10 πρώτες θέσεις βαθμολογούνται με 25,18,15,12,10,8,6,4,2 και 1 πόντο αντίστοιχα.

Βαθμολογία οδηγών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βαθμολογία για το πρωτάθλημα οδηγών είχε ως εξής:

Θέση  /  Οδηγός BHR
Μπαχρέιν 		AUS
Αυστραλία 		MAL
Μαλαισία 		CHN
Κίνα 		ESP
Ισπανία 		MON
Μονακό 		TUR
Τουρκία 		CAN
Καναδάς 		EUR
Europe 		GBR
Ηνωμένο Βασίλειο 		GER
Γερμανία 		HUN
Ουγγαρία 		BEL
Βέλγιο 		ITA
Ιταλία 		SIN
Σιγκαπούρη 		JPN
Ιαπωνία 		KOR
Νότια Κορέα 		BRA
Βραζιλία 		ABU
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα 		Βαθ-
μοί
1 Γερμανία Σεμπάστιαν Φέτελ 4 Εγκ 1 6 3 2 Εγκ 4 1 7 3 3 15 4 2 1 Εγκ 1 1 256
2 Ισπανία Φερνάντο Αλόνσο 1 4 13† 4 2 6 8 3 8 14 1 2 Εγκ 1 1 3 1 3 7 252
3 Αυστραλία Μαρκ Γουέμπερ 8 9 2 8 1 1 3 5 Εγκ 1 6 1 2 6 3 2 Εγκ 2 8 242
4 Ηνωμένο Βασίλειο Λιούις Χάμιλτον 3 6 6 2 14† 5 1 1 2 2 4 Εγκ 1 Εγκ Εγκ 5 2 4 2 240
5 Ηνωμένο Βασίλειο Τζένσον Μπάτον 7 1 8 1 5 Εγκ 2 2 3 4 5 8 Εγκ 2 4 4 12 5 3 214
6 Βραζιλία Φελίπε Μάσα 2 3 7 9 6 4 7 15 11 15 2 4 4 3 8 Εγκ 3 15 10 144
7 Γερμανία Νίκο Ρόσμπεργκ 5 5 3 3 13 7 5 6 10 3 8 Εγκ 6 5 5 17† Εγκ 6 4 142
8 Πολωνία Ρόμπερτ Κούμπιτσα 11 2 4 5 8 3 6 7 5 Εγκ 7 Εγκ 3 8 7 Εγκ 5 9 5 136
9 Γερμανία Μίχαελ Σουμάχερ 6 10 Εγκ 10 4 12 4 11 15 9 9 11 7 9 13 6 4 7 Εγκ 72
10 Βραζιλία Ρούμπενς Μπαρικέλο 10 8 12 12 9 Εγκ 14 14 4 5 12 10 Εγκ 10 6 9 7 14 12 47
11 Γερμανία Άντριαν Σούτιλ 12 Εγκ 5 11 7 8 9 10 6 8 17 Εγκ 5 16 9 Εγκ Εγκ 12 13 47
12 Ιαπωνία Καμούι Κομπαγιάσι Εγκ Εγκ Εγκ Εγκ 12 Εγκ 10 Εγκ 7 6 11 9 8 Εγκ Εγκ 7 8 10 14 32
13 Ρωσία Βιτάλι Πετρόφ Εγκ Εγκ Εγκ 7 11 13† 15 17 14 13 10 5 9 13 11 Εγκ Εγκ 16 6 27
14 Γερμανία Νίκο Χάλκενμπεργκ 14 Εγκ 10 15 16 Εγκ 17 13 Εγκ 10 13 6 14 7 10 Εγκ 10 8 16 22
15 Ιταλία Βιταντόνιο Λιούτζι 9 7 Εγκ Εγκ 15† 9 13 9 16 11 16 13 10 12 Εγκ Εγκ 6 Εγκ Εγκ 21
16 Ελβετία Σεμπαστιάν Μπουεμί 16† Εγκ 11 Εγκ Εγκ 10 16 8 9 12 Εγκ 12 12 11 14 10 Εγκ 13 15 8
17 Ισπανία Πέδρο ντε λα Ρόσα Εγκ 12 ΔΕΚ Εγκ Εγκ Εγκ 11 Εγκ 12 Εγκ 14 7 11 14 6
18 Γερμανία Νικ Χάιντφιλντ Εγκ 8 9 17 11 6
19 Ισπανία Χάιμε Αλγκεσουάρι 13 11 9 13 10 11 12 12 13 Εγκ 15 Εγκ 13 15 12 11 11 11 9 5
20 Φινλανδία Χάικι Κοβαλάινεν 15 13 NC 14 ΔΕΚ Εγκ Εγκ 16 Εγκ 17 Εγκ 14 16 18 16† 12 13 18 17 0
21 Ιταλία Γιάρνο Τρούλι 17† ΔΕΚ 17 Εγκ 17 15† Εγκ Εγκ 21 16 Εγκ 15 19 Εγκ Εγκ 13 Εγκ 19 21† 0
22 Ινδία Καρούν Τσαντχόκ Εγκ 14 15 17 Εγκ 14† 20† 18 18 19 0
23 Βραζιλία Μπρούνο Σένα Εγκ Εγκ 16 16 Εγκ Εγκ Εγκ Εγκ 20 19 17 Εγκ Εγκ Εγκ 15 14 21 19 0
24 Βραζιλία Λούκας ντι Γκράσι Εγκ Εγκ 14 Εγκ 19 Εγκ 19 19 17 Εγκ Εγκ 18 17 20 15 ΔΕΚ Εγκ NC 18 0
25 Γερμανία Τίμο Γκλοκ Εγκ Εγκ Εγκ ΔΕΚ 18 Εγκ 18 Εγκ 19 18 18 16 18 17 Εγκ 14 Εγκ 20 Εγκ 0
26 Ιαπωνία Σάκον Γιαμαμότο 20 Εγκ 19 20 19 16 15 0
27 Αυστρία Κρίστιαν Κλιν Εγκ 22 20 0
Θέση  /  Οδηγός BHR
Μπαχρέιν 		AUS
Αυστραλία 		MAL
Μαλαισία 		CHN
Κίνα 		ESP
Ισπανία 		MON
Μονακό 		TUR
Τουρκία 		CAN
Καναδάς 		EUR
Europe 		GBR
Ηνωμένο Βασίλειο 		GER
Γερμανία 		HUN
Ουγγαρία 		BEL
Βέλγιο 		ITA
Ιταλία 		SIN
Σιγκαπούρη 		JPN
Ιαπωνία 		KOR
Νότια Κορέα 		BRA
Βραζιλία 		ABU
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα 		Βαθ-
μοί
Ένδειξη και Σημασία
1 Νικητής
2 2η θέση
3 3η θέση
4-10 Τερμάτισε σε βαθμολογούμενη θέση
10 + Τερμάτισε σε μη βαθμολογούμενη θέση
Εγκ Εγκατέλειψε κατά τη διάρκεια του αγώνα
ΑΚ Ακυρώθηκε αφού είχε εκκινήσει
ΔΠ Δεν πέρασε τα προκριματικά
ΔΕΚ Πέρασε τα προκριματικά, αλλά δεν εκκίνησε

Έντονη γραφή - Pole position
Πλάγια γραφή - Ταχύτερος γύρος

† - Οδηγοί που δεν τερμάτισαν στον αγώνα, αλλά κατατάχθηκαν έχοντας διανύσει το 90% της συνολικής απόστασης.

Για τiς αλλαγές οδηγών κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος, δείτε εδώ.

Βαθμολογία κατασκευαστών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Vettel Malaysian GP 2010.jpg
Button Malaysian GP 2010 (cropped).jpg
Massa Malaysian GP 2010 (cropped).jpg
1η – Vodafone McLaren Mercedes
2η – Red Bull Racing
3η – Scuderia Ferrari Marlboro

Η βαθμολογία για το πρωτάθλημα κατασκευαστών είχε ως εξής:

Θέση Ομάδα Βαθμοί
1 Αυστρία Red Bull Racing 498
2 Ηνωμένο Βασίλειο McLaren 454
3 Ιταλία Ferrari 396
4 Γερμανία Mercedes GP 214
5 Γαλλία Renault 163
6 Ηνωμένο Βασίλειο Williams 69
7 Ινδία Force India 68
8 Ελβετία BMW Sauber 44
9 Ιταλία Scuderia Toro Rosso 13
10 Μαλαισία Lotus F1 Racing 0
11 Ισπανία HRT 0
12 Ηνωμένο Βασίλειο Virgin Racing 0

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Formula 1: Η Ferrari αποχωρεί αν αποφασιστεί το "μπάτζετ καπ"». Ελευθεροτυπία. 12 Μαΐου 2009. 
  2. ↑ «Προσωρινά εκτός FOTA η Williams». in.gr. 27 Μαΐου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2009. 
  3. ↑ «Η FIA ξανά στα "χαρακώματα" με τον FOTA». in.gr. 4 Ιουνίου 2009. [νεκρός σύνδεσμος]
  4. ↑ «Η FIA ανακοίνωσε τις ομάδες του 2010 - υπό νέους όρους!». in.gr. 12 Ιουνίου 2009. [νεκρός σύνδεσμος]
  5. ↑ ««Βόμβα» στη Formula 1!». sport-fm.gr. 19 Ιουνίου 2009. 
  6. ↑ «Διαλύεται η Formula 1». autotriti.gr. 19 Ιουνίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2009. 
  7. ↑ «Κινείται νομικά η FIA…». sport.fm. 
  8. ↑ ««Τα βρήκαν» FIA και FOTA, παραμένει ενιαία η F1». in.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2009. 
  9. ↑ «Αλλάζει και όνομα η Campos Racing». contra.gr. 3 Μαρτίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-03-06. https://web.archive.org/web/20100306065205/http://www.contra.gr/Motorsport/World/Formula1/265188.html. Ανακτήθηκε στις 2010-03-13. 
  10. ↑ «Ο Fernando Alonso στη Ferrari για τρία χρόνια». in.gr. 30 Σεπτεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-10-04. https://web.archive.org/web/20091004155016/http://www.in.gr/auto/news/article.asp?lngEntityID=66292. Ανακτήθηκε στις 2010-03-13. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Williams: Ανακοίνωσε Μπαρικέλο-Χάλκενμπεργκ». Ναυτεμπορική. 02 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-11-05. https://web.archive.org/web/20091105230042/http://www.naftemporiki.gr/f1/story.asp?id=1735998. Ανακτήθηκε στις 2010-03-13. 
  12. ↑ «Τζένσον Μπάτον: Ο άσσος της McLaren!». Πρώτο Θέμα. 18 Δεκεμβρίου 2009. http://www.protothema.gr/car-and-speed/formula-1/article/?aid=55422. [νεκρός σύνδεσμος]
  13. ↑ «Glock to lead new Manor F1 team». BBC. 17 Νοεμβρίου 2009. http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/motorsport/formula_one/8363770.stm.  (Αγγλικά)
  14. ↑ «Υπέγραψε στη Sauber ο Κομπαγιάσι». gazzetta.gr. 18 Δεκεμβρίου 2009. http://www.gazzetta.gr/motorsport/formula-1/item/61409-%CF%85%CF%80%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B7-sauber-%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CF%83%CE%B9. [νεκρός σύνδεσμος]
  15. ↑ 15,0 15,1 «Με Κοβαλάινεν και Τρούλι η Lotus». Τα Νέα. 30 Δεκεμβρίου 2009. http://www.tanea.gr/default.asp?pid=27&ct=17&artid=4553345&enthDate=30122009. [νεκρός σύνδεσμος]
  16. ↑ «F1: Στη Renault ο Κουμπίτσα». Ναυτεμπορική. 07 Οκτωβρίου 2009. http://www.naftemporiki.gr/f1/story.asp?id=1725243. [νεκρός σύνδεσμος]
  17. ↑ «Ο Νίκο Ρόσμπεργκ στη Mercedes GP». cityauto.gr. 24 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-08-03. https://archive.today/20120803224537/http://www.cityauto.gr/article.cityauto.gr?aid=4600. Ανακτήθηκε στις 2010-03-13. 
  18. ↑ «Ο Τσαντχόκ στην Hispania». gazzetta.gr. 04 Μαρτίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-03-07. https://web.archive.org/web/20100307174645/http://www.gazzetta.gr/motorsport/formula-1/item/72697-%CE%BF-%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%87%CF%8C%CE%BA-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-hispania. Ανακτήθηκε στις 2010-03-13. 
  19. ↑ «Με Ντι Γκράσι η Virgin». sport.gr. 15 Δεκεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-07-20. https://web.archive.org/web/20100720194453/http://www.sport.gr/default.asp?pid=4. Ανακτήθηκε στις 2010-03-13. 
  20. ↑ «Παρουσίασε R30 και Πετρόφ!». sportdog.gr. 01 Φεβρουαρίου 2010. http://www.sportdog.gr/v3/article.aspx?article_id=121833. [νεκρός σύνδεσμος]
  21. ↑ «15 εκ. ευρώ λόγοι για μπει στη F1 ο Πετρόφ». auto24.gr. 22 Ιανουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-01-25. https://web.archive.org/web/20100125144013/http://www.auto24.gr/html/ent/690/ent.43690.asp. Ανακτήθηκε στις 2010-03-13. 
  22. ↑ «Για τα λεφτά τα κάνεις όλα». sport-fm.gr. 08 Φεβρουαρίου 2010. http://www.sport-fm.gr/article/216724. 
  23. ↑ «Renault F1: Με χορηγό τη Lada!». Πρώτο Θέμα. 04 Μαρτίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-03-16. https://web.archive.org/web/20100316061034/http://www.protothema.gr/car-and-speed/formula-1/article/?aid=62621. Ανακτήθηκε στις 2010-03-13. 
  24. ↑ «F1: Bruno Senna wins 2010 Formula One drive with new Campos Meta team». Guardian. 11 Νοεμβρίου 2009. http://www.guardian.co.uk/sport/2009/nov/11/bruno-senna-campos-meta.  (Αγγλικά)
  25. ↑ «Αμισθος ο Σένα». sport.gr. 11 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-07-20. https://web.archive.org/web/20100720194453/http://www.sport.gr/default.asp?pid=4. Ανακτήθηκε στις 2010-03-13. 
  26. ↑ «Ο Πέδρο ντε λα Ρόσα στη Sauber». Πρώτο Θέμα. 20 Ιανουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-01-22. https://web.archive.org/web/20100122183829/http://www.protothema.gr/car-and-speed/formula-1/article/?aid=58445. Ανακτήθηκε στις 2010-03-13. 
  27. ↑ «Επιστρέφει ο Ντε λα Ρόσα». ΑΠΕ-ΜΠΕ. 4 Ιανουαρίου 2010. http://sports.ana-mpa.gr/articleview1.php?id=8745&menu=m61. [νεκρός σύνδεσμος]
  28. ↑ «F1: Συμφωνία Σουμάχερ με Mercedes». Τα Νέα. 23 ΙΔεκεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-12-26. https://web.archive.org/web/20091226040836/http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=5&artId=4552609. Ανακτήθηκε στις 2010-03-13. 
  29. ↑ «F1: Στη Ferrari ο Φιζικέλα». Ναυτεμπορική. 03 Σεπτεμβρίου 2009. http://stocks.naftemporiki.gr/f1/story.asp?id=1710378. [νεκρός σύνδεσμος]
  30. ↑ «NICK HEIDFELD SIGNS FOR MERCEDES GP PETRONAS». mercedes-gp.com. 04 Φεβρουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-02-07. https://web.archive.org/web/20100207085515/http://www.mercedes-gp.com/newsread.asp?mgp=j%BA%A5%99lT%7F. Ανακτήθηκε στις 2010-03-13.  (Αγγλικά)
  31. ↑ «Stefan GP fires up Formula 1 car». autosport.com. 19 Φεβρουαρίου 2010. http://www.autosport.com/news/report.php/id/81593.  (Αγγλικά)
  32. ↑ «Ο Kimi Raikkonen στο WRC, υπέγραψε στη Citroen Junior». in.gr. 04 Δεκεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-12-08. https://web.archive.org/web/20091208011434/http://www.in.gr/auto/news/article.asp?lngEntityID=67818. Ανακτήθηκε στις 2010-03-13. 
  33. ↑ «Vodafone McLaren Mercedes signs reigning World Champion Jenson Button to multi-year deal». mclaren.com (Vodafone McLaren Mercedes). 2009-11-18. http://www.mclaren.com/latestnews/mclaren-news.php?article=384. 
  34. ↑ «Mercedes GP signs long-term agreement with Petronas». brawngp.com (Brawn GP). 2009-12-21. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-02-22. https://web.archive.org/web/20150222103435/http://www.brawngp.com/readstory.asp?bgp=j%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BDrZ. Ανακτήθηκε στις 2010-01-23. 
  35. ↑ «Ο Νίκο Ρόσμπεργκ οδηγός της Μερτσέντες στη Φόρμουλα 1». brawngp.com (Brawn GP). 23 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-11-05. https://web.archive.org/web/20131105085353/http://www.brawngp.com/readstory.asp?bgp=j%EF%BF%BD%EF%BF%BD%EF%BF%BDrZ. Ανακτήθηκε στις 2010-01-23. 
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 «Drivers». Scuderia Ferrari. Ferrari. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2010. 
  37. ↑ «Press release». ferrari.com (Scuderia Ferrari). 2009-09-30. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-10-02. https://web.archive.org/web/20091002155853/http://www.ferrari.com/English/News/Pages/090930_F1_News_1.aspx. Ανακτήθηκε στις 2010-01-23. 
  38. ↑ 38,0 38,1 «Williams' 2010 Driver Lineup». WilliamsF1. 2009-11-02. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-11-05. https://web.archive.org/web/20091105020600/http://www.williamsf1.com/news/view/1182. Ανακτήθηκε στις 2010-01-23. 
  39. ↑ «Ο Κλιν δοκιμαστής στην HRT». sport.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2010. 
  40. ↑ «Pedro de la Rosa to race for BMW Sauber F1 Team». BMW Sauber. 2010-01-19. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-01-23. https://web.archive.org/web/20100123012818/http://press_en.bmw-sauber-f1-team.ch/2010/01/pedro-de-la-rosa-startet-im-bmw-sauber.html. Ανακτήθηκε στις 2010-01-23. 
  41. ↑ «Μικρά – μικρά από τη Φόρμουλα 1». sport-fm.gr. 
  42. ↑ «Θα επανέλθει ο Σένα». sport.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2010. 
  43. ↑ Τον «έφαγαν» οι χορηγίες, sport-fm.gr
  44. ↑ ««Κόπηκε» ο Καρούν Τσαντχόκ». gazzetta.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2010. 
  45. ↑ «HRT: Κλιν αντί Γιαμαμότο». Sportnet.gr. 24 Σεπτεμβρίου 2010. [νεκρός σύνδεσμος]
  46. ↑ Noble, Jonathan (2009-06-05). «Donington's legal dispute resolved». autosport.com. http://www.autosport.com/news/report.php/id/75829. Ανακτήθηκε στις 2009-06-05. 
  47. ↑ «No more Mt Fuji». GrandPrix.com. 29 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2009. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παγκόσμιο_πρωτάθλημα_Φόρμουλα_1_(2010)&oldid=9782898"