Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (1959)
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το 1959 διεξήχθη το 10ο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1. Το πρωτάθλημα διεξήχθη από τις 30 Μαΐου έως τις 12 Δεκεμβρίου, και πραγματοποιήθηκαν 9 αγώνες. Νικητής αναδείχθηκε ο Αυστραλός Τζακ Μπράμπαμ.
Σύνοψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Κούπερ κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό μονοθέσιο και να κυριαρχήσει στο πρωτάθλημα. Μια δεύτερη βρετανική ομάδα, η BRM κατάφερε να πάρει την πρώτη της νίκη με τον Σουηδό Γιόακιμ Μπόνιερ, στο Γκραν Πρι της Ολλανδίας. Δυνατή ήταν και η Φερράρι, με τον Τόνι Μπρουκς να νικά σε δύο αγώνες.
Το πρωτάθλημα ξεκίνησε με νίκη του Μπράμπαμ, στο Γκραν Πρι του Μονακό. Ο Μπόνιερ νίκησε στην Ολλανδία και ο Μπρουκς στη Γαλλία, σε ένα Γκραν Πρι που ο Στέρλινγκ Μος, που οδηγούσε μία BRM ακυρώθηκε, γιατί δέχτηκε βοήθεια σε κάποια έξοδό του, ενώ είχε πετύχει τον ταχύτερο γύρο. Στο Γκραν Πρι της Βρετανίας νικητής ήταν ο Μπράμπαμ ενώ στο Γερμανικό Γκραν Πρι, που διεξήχθη στην πολύ γρήγορη πίστα του AVUS, νικητής ήταν ξανά ο Τόνι Μπρουκς, με Φερράρι. Στα δύο επόμενα Γκραν Πρι σε Πορτογαλία και Ιταλία, νικητής ήταν ο Στέρλινγκ Μος, με μονοθέσιο της Κούπερ πια, ενώ στο τελευταίο Γκραν Πρι, που διεξήχθη στις ΗΠΑ, νικητής ήταν ο Μπρους ΜακΛάρεν. Νικητής στο Indianapolis 500 ήταν ο Ρότζερ Γουάρντ.
Αγώνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Γκραν Πρι της Βρετανίας διεξήχθη στο Aintree και αυτό της Γερμανίας στην πίστα του AVUS (Automobil-Verkehrs- und Übungs-Straße), κοντά στο Βερολίνο. Νέο Γκραν Πρι ήταν αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών, στην πίστα Sebring Raceway, ένας αγώνας που αποδείχθηκε οικονομική καταστροφή για τους διοργανωτές του.
| Αγώνας | Πίστα | Ημερομηνία | Ταχύτερος Γύρος | Νικητής | Ομάδα | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  Γκραν Πρι Μονακό
|
Circuit de Monaco | 10 Μαΐου |  Τζακ Μπράμπαμ
|
Τζακ Μπράμπαμ
|
 Cooper-Climax
|
| 2 |  Indianapolis 500
|
Indianapolis Motor Speedway | 30 Μαΐου | Τζόνυ Τόμσον
|
Ρότζερ Γουάρντ
|
Watson-Offenhauser
|
| 3 |  Γκραν Πρι Ολλανδίας
|
Circuit Zandvoort | 31 Μαΐου | Στέρλινγκ Μος
|
 Γιόακιμ Μπόνιερ
|
BRM
|
| 4 |  Γκραν Πρι Γαλλίας
|
Reims-Gueux | 5 Ιουλίου | Στέρλινγκ Μος
|
Τόνι Μπρούκς
|
 Ferrari
|
| 5 | Γκραν Πρι Βρετανίας
|
Aintree Motor Racing Circuit | 18 Ιουλίου | Στέρλινγκ Μος / Μπρους ΜακΛάρεν
|
Τζακ Μπράμπαμ
|
Cooper-Climax
|
| 6 |  Γκραν Πρι Γερμανίας
|
AVUS | 2 Αυγούστου | Τόνι Μπρουκς
|
Τόνι Μπρουκς
|
Ferrari
|
| 7 |  Γκραν Πρι Πορτογαλίας
|
Circuito de Monsanto | 23 Αυγούστου | Στέρλινγκ Μος
|
Στέρλινγκ Μος
|
Cooper-Climax
|
| 8 | Γκραν Πρι Ιταλίας
|
Autodromo Nazionale Monza | 13 Σεπτεμβρίου | Φιλ Χιλ
|
Στέρλινγκ Μος
|
Cooper-Climax
|
| 9 | Γκραν Πρι Ηνωμένων Πολιτειών
|
Sebring Raceway | 12 Δεκεμβρίου | Μορίς Τριντινάντ
|
Μπρους ΜακΛάρεν
|
Cooper-Climax
|
Πρωτάθλημα Κατασκευαστών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη βαθμολογία μετρούσαν τα καλύτερα έξι αποτελέσματα κάθε κατασκευαστή (δεν συμπεριλαμβάνονται οι ομάδες που έλαβαν μέρος αποκλειστικά στο Indianapolis 500).
| Θέση | Κατασκευαστής | Βαθμοί |
|---|---|---|
| 1 | Cooper-Climax
|
40 (53) |
| 2 | Scuderia Ferrari
|
32 (38) |
| 3 | BRM
|
18 |
| 4 | Lotus-Climax
|
5 |
| 5 | Cooper-Maserati
|
0 |
| 6 | Aston Martin
|
0 |
| 7 | Porsche
|
0 |
| 8 | Maserati
|
0 |
| 9 | Connaught Engineering
|
0 |
| 10 | JBW-Maserati
|
0 |
| 11 | Fry-Climax
|
0 |
| 12 | Vanwall
|
0 |
| 13 | Cooper-OSCA
|
0 |
| 14 | Cooper-Borgward
|
0 |
| 15 | Tec-Mec - Maserati
|
0 |
| 16 | Kurtis Kraft-Offenhauser
|
0 |
Πρωτάθλημα Οδηγών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι 5 πρώτες θέσεις βαθμολογούνταν με 8, 6, 4, 3 και 2, ενώ 1 επιπλέον βαθμό έπαιρνε ο οδηγός με τον ταχύτερο γύρο. Αυτή τη φορά δε μοιράζονταν οι βαθμοί σε περίπτωση αντικατάστασης του οδηγού. Στη τελική κατάταξη μετρούσαν τα 6 καλύτερα αποτελέσματα. Από τους 88 οδηγούς οι παρακάτω 19 βαθμολογήθηκαν ενώ συνολικά 48 κατάφεραν να τερματίσουν σε κάποιο αγώνα.
| Οδηγός | Ομάδα | Βαθμοί | |
|---|---|---|---|
| 1 | Τζακ Μπάρμπαμ
|
Cooper-Climax | 31 (34) |
| 2 | Τόνι Μπρουκς
|
Ferrari / Vanwall | 27 |
| 3 | Στέρλινγκ Μος
|
Cooper-Climax/ BRM | 25.5 |
| 4 | Φιλ Χιλ
|
Ferrari | 20 |
| 5 | Μορίς Τρεντινιάν
|
Cooper-Climax | 19 |
| 6 | Μπρους ΜακΛάρεν
|
Cooper-Climax | 16.5 |
| 7 | Νταν Γκέρνι
|
Ferrari | 13 |
| 8 | Γιόακιμ Μπόνιερ
|
BRM | 10 |
| 9 | Μάστεν Γκρέγκορι
|
Cooper-Climax | 10 |
| 10 | Ρότζερ Γουόρντ
|
Watson-Offenhauser | 8 |
| 11 | Τζιμ Ράθμαν
|
Watson-Offenhauser | 6 |
| 12 | Τζόνυ Τόμσον
|
Lesovsky-Offenhauser | 5 |
| 13 | Χάρρυ Σελ
|
BRM | 5 |
| 14 | Άινς Άιρλαντ
|
Lotus-Climax | 5 |
| 15 |  Ολιβιέ Γκεντεμπιέν
|
Ferrari | 3 |
| 16 | Τόνι Μπετενχάουζεν
|
Epperly-Offenhauser | 3 |
| 17 | Κλιφ Άλισον
|
Ferrari | 2 |
| 18 | Ζαν Μπερά
|
Ferrari | 2 |
| 19 | Πολ Γκόλντσμιθ
|
Epperly-Offenhauser | 2 |
