Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (1955)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|25|03|2023}}

Το 1955 διεξήχθη το 6ο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1. Ξεκίνησε στις 16 Ιανουαρίου από την Αργεντινή και ολοκληρώθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου, στην Ιταλία, μετά από 7 αγώνες. Νικητής ήταν, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο. Το πρωτάθλημα επισκιάστηκε από το δυστύχημα στον αγώνα 24 ωρών στο Λε Μαν την ίδια χρονιά, αλλά και από αυτό του Αλμπέρτο Ασκάρι.

Σύνοψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Και αυτή την χρονιά, η Mercedes-Benz κυριάρχησε στους αγώνες, με τον Χουάν Μανουέλ Φάντζιο και τον Στέρλινγκ Μος, που μεταγράφηκε στην ομάδα από τη Maserati, να κατακτούν 5 από τους 7 αγώνες που διεξήχθησαν. Οι κανονισμοί ήταν οι ίδιοι με την προηγούμενη χρονιά. Ο Φάντζιο ξεκίνησε με νίκη στην Αργεντινή, ο Μορίς Τρεντινιάν με Ferrari κατάφερε να κερδίσει στο Μονακό, αλλά ο Φάντζιο επανήλθε στις νίκες, κατακτώντας την πρώτη θέση στους αγώνες του Βελγίου, της Ολλανδίας και της Ιταλίας. Το βρετανικό γκραν πρι κατέκτησε την χρονιά αυτή ο Στερλινγκ Μος, ενώ το Indianapolis 500 ο Μπομπ Σουάικερτ .

Την ίδια χρονιά συνέβησαν δύο τραγικά γεγονότα που επισκίασαν το πρωτάθλημα. Στις 26 Μαΐου, ο Αλμπέρτο Ασκάρι, σε δοκιμές του μοντέλου Ferrari 750 Monza στη Μόντσα, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και σκοτώθηκε, σε ένα σημείο που από τότε φέρει το όνομά του. Στις 11 Ιουνίου, στον αγώνα 24 ωρών του Λε Μαν, ο οδηγός της Mercedes-Benz, Πιέρ Εζέν Αλφρεντ Μπουϊγέν (Pierre Eugène Alfred Bouillin), που αγωνιζόταν με το ψευδώνυμο Πιέρ Λεβέ (Pierre Levegh), έχασε τον έλεγχο της Mercedes-Benz 300 SLR που οδηγούσε. Ο ίδιος και 80 θεατές του αγώνα σκοτώθηκαν, ενώ το δυστύχημα επηρέασε και το πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1, καθώς ακυρώθηκαν οι αγώνες σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ελβετία. Στο τέλος του πρωταθλήματος, η Μερτσέντες αποφάσισε να αποχωρήσει από τους αγώνες της Φόρμουλα ένα, επιστρέφοντας μόνο σαν κατασκευάστρια κινητήρων το 1993.

Αγώνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την χρονιά αυτή ήταν προγραμματισμένο να γίνουν 11 αγώνες. Αλλά με το ατύχημα στο Λε Μαν ακυρώθηκαν οι αγώνες σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ελβετία. Νέοι αγώνες σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά ήταν αυτοί στο Μονακό και στην Ολλανδία. Οι νικητές ανά αγώνα:

Αγώνας Πίστα Ημερομηνία Ταχύτερος Γύρος Νικητής Ομάδα
1 Αργεντινή Γκραν Πρι Αργεντινής Autódromo Juan y Óscar Gálvez 16 Ιανουαρίου Αργεντινή Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Αργεντινή Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Γερμανία Mercedes
2 Μονακό Γκραν Πρι Μονακό Circuit de Monaco 22 Μαΐου Αργεντινή Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Γαλλία Μορίς Τρεντινιάν Ιταλία Ferrari
3 1912 Indianapolis 500 Indianapolis Motor Speedway 30 Μαΐου 1912 Μπιλ Βούκοβιτς 1912 Μπομπ Σουάικερτ 1912 Kurtis Kraft-Offenhauser
4 Βέλγιο Γκραν Πρι Βελγίου Circuit de Spa-Francorchamps 5 Ιουνίου Αργεντινή Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Αργεντινή Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Γερμανία Mercedes
5 Ολλανδία Γκραν Πρι Ολλανδίας Circuit Zandvoort 19 Ιουνίου Αργεντινή Ρομπέρτο Μιέρες Αργεντινή Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Γερμανία Mercedes
6 Ηνωμένο Βασίλειο Γκραν Πρι Βρετανίας Silverstone Circuit 16 Ιουλίου Ηνωμένο Βασίλειο Στέρλινγκ Μος Ηνωμένο Βασίλειο Στέρλινγκ Μος Γερμανία Mercedes
7 Ιταλία Γκραν Πρι Ιταλίας Autodromo Nazionale Monza 11 Σεπτεμβρίου Ηνωμένο Βασίλειο Στέρλινγκ Μος Αργεντινή Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Γερμανία Mercedes

Βαθμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι κανόνες ήταν οι ίδιοι με τις προηγούμενες χρονιές. Οι 5 πρώτες θέσεις βαθμολογούνταν με 8, 6, 4, 3 και 2, ενώ 1 επιπλέον βαθμό έπαιρνε ο οδηγός με τον ταχύτερο γύρο. Σε περίπτωση αντικατάστασης του οδηγού με άλλον, ή όταν δύο ή περισσότεροι οδηγοί έκαναν τον ταχύτερο γύρο στον αγώνα, μοιράζονταν τους βαθμούς. Μόνο τα καλύτερα 5 αποτελέσματα μετρούσαν στη τελική βαθμολογία κάθε οδηγού. Από τους 82 οδηγούς που πήραν μέρος, οι παρακάτω 25 κατάφεραν να πάρουν βαθμούς, ενώ συνολικά 46 κατάφεραν να τερματίσουν σε κάποιο από τους αγώνες.

Οδηγός Ομάδα Βαθμοί
1 Αργεντινή Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Mercedes-Benz 40 (41)
2 Ηνωμένο Βασίλειο Στέρλινγκ Μoς Mercedes-Benz 23
3 Ιταλία Εουτζένιο Καστελιότι Lancia 12
4 Γαλλία Μορίς Τρεντινιάν Ferrari 11,33
5 Ιταλία Τζουζέπε Φαρίνα Ferrari 10,33
6 Ιταλία Πιέρο Ταρούφι Mercedes-Benz 9
7 1912 Μπομπ Σουάικερτ Kurtis Kraft-Offenhauser 8
8 Αργεντινή Ρομπέρτ Μιέρες Maserati 7
9 Γαλλία Ζαν Μπερά Maserati 6
10 Ιταλία Λουίτζι Μούσσο Mercedes-Benz 6
11 Γερμανία Καρλ Κλινγκ Mercedes-Benz 5
12 1912 Τζίμι Ντέιβις Kurtis Kraft-Offenhauser 4
13 1912 Τόνι Μπετενχάουσεν Kurtis Kraft-Offenhauser 3
14 1912 Πολ Ρουσό Kurtis Kraft-Offenhauser 3
15 Βέλγιο Πολ Φρερ Ferrari 3
16 1912 Τζόνι Τόμσον Kurtis Kraft-Offenhauser 3
17 Αργεντινή Χοσέ Φροϊλάν Γκονσάλες Ferrari 2
18 Ιταλία Τσέζαρε Περντίσα Maserati 2
19 Ιταλία Λουίτζι Βιλορέσι Lancia 2
20 Αργεντινή Κάρλος Μεντιτέγουι Maserati 2
21 Ιταλία Ουμπέρτο Μαγκιόλι Ferrari 1,33
22 Γερμανία Χανς Χέρμαν Mercendes-Benz 1
23 1912 Γουόλτ Φόκνερ Kurtis Kraft-Offenhauser 1
24 1912 Μπιλ Χόμιερ Kurtis Kraft-Offenhauser 1
25 1912 Μπιλ Βούκοβιτς Kurtis Kraft-Offenhauser 1

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παγκόσμιο_πρωτάθλημα_Φόρμουλα_1_(1955)&oldid=8967165"