Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (1955)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το 1955 διεξήχθη το 6ο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1. Ξεκίνησε στις 16 Ιανουαρίου από την Αργεντινή και ολοκληρώθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου, στην Ιταλία, μετά από 7 αγώνες. Νικητής ήταν, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο. Το πρωτάθλημα επισκιάστηκε από το δυστύχημα στον αγώνα 24 ωρών στο Λε Μαν την ίδια χρονιά, αλλά και από αυτό του Αλμπέρτο Ασκάρι.

Σύνοψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Και αυτή την χρονιά, η Mercedes-Benz κυριάρχησε στους αγώνες, με τον Χουάν Μανουέλ Φάντζιο και τον Στέρλινγκ Μος, που μεταγράφηκε στην ομάδα από τη Maserati, να κατακτούν 5 από τους 7 αγώνες που διεξήχθησαν. Οι κανονισμοί ήταν οι ίδιοι με την προηγούμενη χρονιά. Ο Φάντζιο ξεκίνησε με νίκη στην Αργεντινή, ο Μορίς Τρεντινιάν με Ferrari κατάφερε να κερδίσει στο Μονακό, αλλά ο Φάντζιο επανήλθε στις νίκες, κατακτώντας την πρώτη θέση στους αγώνες του Βελγίου, της Ολλανδίας και της Ιταλίας. Το βρετανικό γκραν πρι κατέκτησε την χρονιά αυτή ο Στερλινγκ Μος, ενώ το Indianapolis 500 ο Μπομπ Σουάικερτ .

Την ίδια χρονιά συνέβησαν δύο τραγικά γεγονότα που επισκίασαν το πρωτάθλημα. Στις 26 Μαΐου, ο Αλμπέρτο Ασκάρι, σε δοκιμές του μοντέλου Ferrari 750 Monza στη Μόντσα, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και σκοτώθηκε, σε ένα σημείο που από τότε φέρει το όνομά του. Στις 11 Ιουνίου, στον αγώνα 24 ωρών του Λε Μαν, ο οδηγός της Mercedes-Benz, Πιέρ Εζέν Αλφρεντ Μπουϊγέν (Pierre Eugène Alfred Bouillin), που αγωνιζόταν με το ψευδώνυμο Πιέρ Λεβέ (Pierre Levegh), έχασε τον έλεγχο της Mercedes-Benz 300 SLR που οδηγούσε. Ο ίδιος και 80 θεατές του αγώνα σκοτώθηκαν, ενώ το δυστύχημα επηρέασε και το πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1, καθώς ακυρώθηκαν οι αγώνες σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ελβετία. Στο τέλος του πρωταθλήματος, η Μερτσέντες αποφάσισε να αποχωρήσει από τους αγώνες της Φόρμουλα ένα, επιστρέφοντας μόνο σαν κατασκευάστρια κινητήρων το 1993.

Αγώνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την χρονιά αυτή ήταν προγραμματισμένο να γίνουν 11 αγώνες. Αλλά με το ατύχημα στο Λε Μαν ακυρώθηκαν οι αγώνες σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ελβετία. Νέοι αγώνες σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά ήταν αυτοί στο Μονακό και στην Ολλανδία. Οι νικητές ανά αγώνα:

Αγώνας Πίστα Ημερομηνία Ταχύτερος Γύρος Νικητής Ομάδα
1 Γκραν Πρι Αργεντινής Autódromo Juan y Óscar Gálvez 16 Ιανουαρίου Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Mercedes
2 Γκραν Πρι Μονακό Circuit de Monaco 22 Μαΐου Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Μορίς Τρεντινιάν Ferrari
3 Indianapolis 500 Indianapolis Motor Speedway 30 Μαΐου Μπιλ Βούκοβιτς Μπομπ Σουάικερτ Kurtis Kraft-Offenhauser
4 Γκραν Πρι Βελγίου Circuit de Spa-Francorchamps 5 Ιουνίου Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Mercedes
5 Γκραν Πρι Ολλανδίας Circuit Zandvoort 19 Ιουνίου Ρομπέρτο Μιέρες Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Mercedes
6 Γκραν Πρι Βρετανίας Silverstone Circuit 16 Ιουλίου Στέρλινγκ Μος Στέρλινγκ Μος Mercedes
7 Γκραν Πρι Ιταλίας Autodromo Nazionale Monza 11 Σεπτεμβρίου Στέρλινγκ Μος Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Mercedes

Βαθμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι κανόνες ήταν οι ίδιοι με τις προηγούμενες χρονιές. Οι 5 πρώτες θέσεις βαθμολογούνταν με 8, 6, 4, 3 και 2, ενώ 1 επιπλέον βαθμό έπαιρνε ο οδηγός με τον ταχύτερο γύρο. Σε περίπτωση αντικατάστασης του οδηγού με άλλον, ή όταν δύο ή περισσότεροι οδηγοί έκαναν τον ταχύτερο γύρο στον αγώνα, μοιράζονταν τους βαθμούς. Μόνο τα καλύτερα 5 αποτελέσματα μετρούσαν στη τελική βαθμολογία κάθε οδηγού. Από τους 82 οδηγούς που πήραν μέρος, οι παρακάτω 25 κατάφεραν να πάρουν βαθμούς, ενώ συνολικά 46 κατάφεραν να τερματίσουν σε κάποιο από τους αγώνες.

Οδηγός Ομάδα Βαθμοί
1 Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Mercedes-Benz 40 (41)
2 Στέρλινγκ Μoς Mercedes-Benz 23
3 Εουτζένιο Καστελιότι Lancia 12
4 Μορίς Τρεντινιάν Ferrari 11,33
5 Τζουζέπε Φαρίνα Ferrari 10,33
6 Πιέρο Ταρούφι Mercedes-Benz 9
7 Μπομπ Σουάικερτ Kurtis Kraft-Offenhauser 8
8 Ρομπέρτ Μιέρες Maserati 7
9 Ζαν Μπερά Maserati 6
10 Λουίτζι Μούσσο Mercedes-Benz 6
11 Καρλ Κλινγκ Mercedes-Benz 5
12 Τζίμι Ντέιβις Kurtis Kraft-Offenhauser 4
13 Τόνι Μπετενχάουσεν Kurtis Kraft-Offenhauser 3
14 Πολ Ρουσό Kurtis Kraft-Offenhauser 3
15 Πολ Φρερ Ferrari 3
16 Τζόνι Τόμσον Kurtis Kraft-Offenhauser 3
17 Χοσέ Φροϊλάν Γκονσάλες Ferrari 2
18 Τσέζαρε Περντίσα Maserati 2
19 Λουίτζι Βιλορέσι Lancia 2
20 Κάρλος Μεντιτέγουι Maserati 2
21 Ουμπέρτο Μαγκιόλι Ferrari 1,33
22 Χανς Χέρμαν Mercendes-Benz 1
23 Γουόλτ Φόκνερ Kurtis Kraft-Offenhauser 1
24 Μπιλ Χόμιερ Kurtis Kraft-Offenhauser 1
25 Μπιλ Βούκοβιτς Kurtis Kraft-Offenhauser 1

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]