Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (1999)
| Φόρμουλα 1 Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 1999 | |
| 1998 | 2000 |
| Κατηγορία: Όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα | |
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 του 1999 ήταν το 50ο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 που διοργάνωσε η FIA (Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου). Ο πρώτος αγώνας ήταν αυτός της Αυστραλίας, στις 7 Μαρτίου 1999 στη Μελβούρνη και το πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε στις 31 Οκτωβρίου 1999 στην Ιαπωνία. Συνολικά διεξήχθησαν 16 αγώνες και έλαβαν μέρος 11 ομάδες.
Παγκόσμιος πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Φινλανδός Μίκα Χάκινεν, για δεύτερη φορά στην καριέρα του, με διαφορά 2 βαθμών από τον δεύτερο Εντι Ιρβάϊν. ενώ το πρωτάθλημα κατασκευαστών κατάκτησε η ομάδα της Ferrari, που έπειτα από 16 χρόνια θα ξεκινήσει από τη σαιζόν αυτή την καλύτερη περίοδο στην ιστορία της (1999–2004).
Ομάδες και Οδηγοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Ομάδα | Κατασκευαστής | Μοντέλο | Κινητήρας | Ελ. | Αρ. | Οδηγοί | Δοκιμαστές Οδηγοί |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 West McLaren Mercedes
|
McLaren-Mercedes | MP4/14 | Mercedes FO 110H | B | 1 |  Μίκα Χάκινεν
|
 Νικ Χάιντφελντ
|
| 2 | Ντέιβιντ Κούλθαρντ
| ||||||
 Scuderia Ferrari Marlboro
|
Ferrari | F399 | Ferrari 048 | B | 3 | Μίχαελ Σουμάχερ
|
Λούκα Μπαντοέρ Μίκα Σάλο
|
| Μίκα Σάλο(1)
| |||||||
| 4 | Έντι Ιρβάιν
| ||||||
| Winfield Williams
|
Williams-Supertec | FW21 | Supertec FB01 | B | 5 | Αλεσάντρο Ζανάρντι
|
 Μπρούνο Γιουνκέιρα
|
| 6 | Ραλφ Σουμάχερ
| ||||||
 Benson and Hedges Jordan
|
Jordan-Mugen-Honda | 199 | Mugen-Honda MF-301 HD | B | 7 | Ντέιμον Χιλ
|
 Τόμας Ένγκε Σίντζι Νακάνο
|
| 8 | Χάιντς-Χάραλντ Φρέντσεν
| ||||||
| Mild Seven Benetton Playlife
|
Benetton-Playlife | B199 | Playlife FB01 | B | 9 | Τζιανκάρλο Φιζικέλα
|
 Λοράν Ρεντόν
|
| 10 |  Αλεξάντερ Βουρτς
| ||||||
 Red Bull Sauber Petronas
|
Sauber-Petronas | C18 | Petronas SPE 03A | B | 11 | Ζαν Αλεζί
|
|
| 12 | Πέντρο Ντινίζ
| ||||||
| Repsol Arrows F1 Team
|
Arrows-Supertec | Α21 | Supertec FB02 | B | 14 |  Πέδρο Ντε Λα Ρόσα
|
 Στίβεν Ουότσον
|
| 15 | Τορανοσούκε Τακάτζι
| ||||||
| HSBC Stewart Ford
|
Stewart-Ford | SF3 | Ford CR-1 | B | 16 | Ρούμπενς Μπαρικέλο
|
Λουτσιάνο Μπούρτι
|
| 17 | Τζόνι Χέρμπερτ
| ||||||
| Gauloises Prost Peugeot
|
Prost-Peugeot | ΑΡ02 | Peugeot A18 | B | 18 | Ολιβιέ Πανίς
|
Στεφάν Σαραζέν
|
| 19 | Γιάρνο Τρούλι
| ||||||
| Fondmetal Minardi Team
|
Minardi-Ford | Μ01 | Ford VJM1 Zetec-R Ford VJM2 Zetec-R |
B | 20 | Λούκα Μπαντοέρ
|
 Γκαστόν Μαζακάνε
|
| Στεφάν Σαραζέν(3)
| |||||||
| 21 | Μαρκ Ζενέ
| ||||||
| British American Racing
|
BAR-Supertec | 001 | Supertec FB01 | B | 22 |  Ζακ Βιλνέβ
|
Πατρίκ Λεμαρί
|
| 23 | Ρικάρντο Ζόντα
| ||||||
| Μίκα Σάλο(2)
|
- † Όλοι οι κινητήρες έπρεπε να έχουν δέκα κυλίνδρους, διαμόρφωση V10 και κυβισμό του κινητήρα που να μην υπερβαίνει τα 3000 κυβικά.
Αλλαγές οδηγών στη διάρκεια του πρωταθλήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
(1): Ο Μίκα Σάλο αντικατέστησε σε έξι αγώνες τον Μίχαελ Σουμάχερ, ο οποίος είχε τραυματιστεί στο Βρετανικό Γκραν Πρι.
(2): Ο Μίκα Σάλο αντικατέστησε σε τρεις αγώνες τον Ρικάρντο Ζόντα, ο οποίος είχε τραυματιστεί στο Γκραν Πρι της Βραζιλίας.
(3): Ο Στεφάν Σαραζέν αντικατέστησε στο Γκραν Πρι της Βραζιλίας τον Λούκα Μπαντοέρ, ο οποίος είχε τραυματιστεί.
Βαθμολογίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βαθμολογία οδηγών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η βαθμολογία για το πρωτάθλημα των οδηγών είχε ως εξής:[1]
|
Έντονη γραφή - Pole position | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- † - Οδηγοί που δεν ολοκλήρωσαν τον αγώνα, αλλά πήραν κατάταξη
Βαθμολογία κατασκευαστών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  
|
| 1η – Scuderia Ferrari Marlboro 2η – West McLaren Mercedes 3η – Benson and Hedges Jordan |
Η βαθμολογία για το πρωτάθλημα των κατασκευαστών είχε ως εξής:[2]
| Θέση | Ομάδα | Βαθμοί |
|---|---|---|
| 1 | Ferrari
|
128 |
| 2 | McLaren-Mercedes
|
124 |
| 3 | Jordan-Mugen-Honda
|
61 |
| 4 | Stewart-Ford
|
36 |
| 5 | Williams-Supertec
|
35 |
| 6 | Benetton-Playlife
|
16 |
| 7 | Prost-Peugeot
|
9 |
| 8 | Sauber-Petronas
|
5 |
| 9 | Arrows-Supertec
|
1 |
| 10 | Minardi-Ford
|
1 |
| 11 | BAR-Supertec
|
0 |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «1999 official driver standings». formula1.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2016.
- ↑ «1999 official team standings». formula1.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2016.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|