Ορθοαιθυλομεθυλοβενζόλιο
Ορθοαιθυλομεθυλοβενζόλιο | |||
---|---|---|---|
Γενικά | |||
Όνομα IUPAC | 1-αιθυλο-2-μεθυλοβενζένιο | ||
Άλλες ονομασίες | Ορθοαιθυλομεθυλοβενζόλιο 1-αιθυλο-2-μεθυλοκυκλοεξατριένιο 2-αιθυλοτολουόλιο | ||
Χημικά αναγνωριστικά | |||
Χημικός τύπος | C9H12 | ||
Μοριακή μάζα | 106,17 amu | ||
Σύντομος συντακτικός τύπος |
o-C6H4(CH3)CH2CH3 | ||
Αριθμός CAS | 611-14-3[1] | ||
SMILES | CCc1c(C)cccc1 CCC1=C(C)C=CC=C1 | ||
Δομή | |||
Ισομέρεια | |||
Ισομερή θέσης | >7 | ||
Φυσικές ιδιότητες | |||
Σημείο τήξης | -17 °C | ||
Σημείο βρασμού | 164-165 °C | ||
Χημικές ιδιότητες | |||
Επικινδυνότητα | |||
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
To ορθοαιθυλομεθυλοβενζόλιο ή 1-αιθυλο-2-μεθυλοβενζένιο ή 1-αιθυλο-2-μεθυλοκυκλοεξατριένιο ή 2-αιθυλοτολουόλιο είναι ένα αρένιο με σύντομο συντακτικό τύπο o-C6H4(CH3)CH2CH3.
Δομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δεσμοί[2] | ||||
Δεσμός | τύπος δεσμού | ηλεκτρονική δομή | Μήκος δεσμού | Ιονισμός |
---|---|---|---|---|
C#1΄-#2΄,#1΄΄-H | σ | 2sp3-1s | 109 pm | 3% C- H+ |
C#3-#6-H | σ | 2sp2-1s | 106 pm | 3% C- H+ |
C#1-#6-C#2-#6,#1 | σ | 2sp2-2sp2 | 147 pm | |
C#1...C#6' | π[3] | 2p-2p | 147 pm | |
C#1΄-C#1 | σ | 2sp3-2sp2 | 151 pm | |
C#1΄-C#2' | σ | 2sp3-2sp3 | 154 pm | |
C#1-C#1΄΄ | σ | 2sp2-2sp3 | 151 pm | |
Κατανομή φορτίων σε ουδέτερο μόριο | ||||
C#2΄,#1΄΄ | -0,09 | |||
C#1΄ | -0,06 | |||
C#3-#6 | -0,03 | |||
C#1-#2 | 0,00 | |||
H | +0,03 |
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αιθυλίωση τολουολίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αιθυλίωση τολουολίου κατά Friedel-Crafts, παράγεται ορθοαιθυλομεθυλοβενζόλιο και παρααιθυλομεθυλοβενζόλιο[4]:
- Στη θέση του τριχλωριούχου αργιλίου (AlCl3), χρησιμοποιούνται (κατά περίπτωση) επίσης οι ακόλουθοι καταλύτες: τριχλωριούχο αντιμόνιο (SbCl3), τετραχλωριούχος κασσίτερος (SnCl4), τριφθοριούχο βόριο (BF3), διχλωριούχος ψευδάργυρος (ZnCl2), διχλωριούχος υδράργυρος (HgCl2) και διβρωμιούχος σίδηρος (FeBr2). Ιδιαίτερα ο τελευταίος, είναι ο καλύτερος, αν X = Br και ο BF3, αν X = F.
Με μεθυλίωση αιθυλοβενζολίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με μεθυλίωση αιθυλοβενζολίου κατά Friedel-Crafts, παράγεται ορθοαιθυλομεθυλοβενζόλιο και παρααιθυλομεθυλοβενζόλιο[4]:
- Στη θέση του τριχλωριούχου αργιλίου (AlCl3), χρησιμοποιούνται (κατά περίπτωση) επίσης οι ακόλουθοι καταλύτες: τριχλωριούχο αντιμόνιο (SbCl3), τετραχλωριούχος κασσίτερος (SnCl4), τριφθοριούχο βόριο (BF3), διχλωριούχος ψευδάργυρος (ZnCl2), διχλωριούχος υδράργυρος (HgCl2) και διβρωμιούχος σίδηρος (FeBr2). Ιδιαίτερα ο τελευταίος, είναι ο καλύτερος, αν X = Br και ο BF3, αν X = F.
Παράγωγα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νίτρωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με νίτρωση παράγει 2-αιθυλο-3-μεθυλο-1-νιτροβενζόλιο, 3-αιθυλο-2-μεθυλο-1-νιτροβενζόλιο, 3-αιθυλο-4-μεθυλο-1-νιτροβενζόλιο και 4-αιθυλο-3-μεθυλο-1-νιτροβενζόλιο[5]:
Σουλφούρωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με σουλφούρωση παράγει 2-αιθυλο-3-μεθυλοβενζοσουλφονικό οξύ, 3-αιθυλο-2-μεθυλοβενζοσουλφονικό οξύ, 3-αιθυλο-4-μεθυλοβενζοσουλφονικό οξύ και 4-αιθυλο-3-μεθυλοβενζοσουλφονικό οξύ[5]:
Αλογόνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αλογόνωση παράγει 2-αιθυλο-1-αλο-3-μεθυλοβενζόλιο, 3-αιθυλο-1-αλο-2-μεθυλοβενζόλιο, 3-αιθυλο-1-αλο-4-μεθυλοβενζόλιο και 4-αιθυλο-1-αλο-3-μεθυλοβενζόλιο[5]:
- όπου Χ Cl ή Br. Τα άλλα αντίστοιχα αλονονίδια προκύπτουν σε δεύτερη φάση με υποκατάσταση αυτών με χρήση KI ή Hg2F2, αντίστοιχα.
- Αν χρησιμοποιηθεί φωτοχημική αλογόνωση παράγεται κυρίως o-C6H4(CH2CH3)CH2X και o-C6H4(CH3)CHXCH3.
Αλκυλίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αλκυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει 2-αιθυλο-1-αλκυλο-3-μεθυλοβενζόλιο, 3-αιθυλο-1-αλκυλο-2-μεθυλοβενζόλιο, 3-αιθυλο-1-αλκυλο-4-μεθυλοβενζόλιο και 4-αιθυλο-1-αλκυλο-3-μεθυλοβενζόλιο[5]:
Ακυλίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με ακυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει 2-αιθυλο-1-ακυλο-3-μεθυλοβενζόλιο, 3-αιθυλο-1-ακυλο-2-μεθυλοβενζόλιο, 3-αιθυλο-1-ακυλο-4-μεθυλοβενζόλιο και 4-αιθυλο-1-ακυλο-3-μεθυλοβενζόλιο[5]:
Υδροξυλίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υδροξυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει 2-αιθυλο-3-μεθυλοφαινόλη, 3-αιθυλο-2-μεθυλοφαινόλη, 3-αιθυλο-4-μεθυλοφαινόλη και 4-αιθυλο-3-μεθυλοφαινόλη[5]:
Αμίνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αμίνωση κατά Friedel-Crafts παράγει 2-αιθυλο-3-μεθυλοανιλίνη, 3-αιθυλο-2-μεθυλοανιλίνη, 3-αιθυλο-4-μεθυλοανιλίνη και 4-αιθυλο-3-μεθυλοανιλίνη[5]:
Καρβοξυλίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καρβοξυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει 2-αιθυλο-3-μεθυλοβενζοϊκό οξύ, 3-αιθυλο-2-μεθυλοβενζοϊκό οξύ, 3-αιθυλο-4-μεθυλοβενζοϊκό οξύ και 4-αιθυλο-3-μεθυλοβενζοϊκό οξύ[5]:
Αναγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αναγωγή παράγει 1-αιθυλο-2-μεθυλοκυκλοεξάνιο[6]:
Οζονόλυση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με οζονόλυση παράγει αιθανοδιάλη, οξοπροπανάλη, 2-οξοβουτανάλη και πεντανοδιόνη-2,3[7]:
Αλομεθυλίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αλομεθυλίωση κατά Blanc παράγει 2-αιθυλο-1-αλομεθυλο-3-μεθυλοβενζόλιο, 3-αιθυλο-1-αλομεθυλο-2-μεθυλοβενζόλιο, 3-αιθυλο-1-αλομεθυλο-4-μεθυλοβενζόλιο και 4-αιθυλο-1-αλομεθυλο-3-μεθυλοβενζόλιο[8]::
Επίδραση καρβενίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με μεθυλένιο παράγει 2-αιθυλο-1,3-διμεθυλοβενζόλιο, 2-αιθυλο-1,4-διμεθυλοβεναζόλιο, 1-αιθυλο-2,4-διμεθυλοβενζόλιο, 3-αιθυλο-1,2-διμεθυλοβενζόλιο, 1-αιθυλο-6-μεθυλοκυκλοεπτατριένιο-1,3,5, 1-αιθυλο-2-μεθυλοκυκλοεπτατριένιο-1,3,5, 2-αιθυλο-3-μεθυλοκυκλοεπτατριένιο-1,3,5, 3-αιθυλο-4-μεθυλοκυκλοεπτατριένιο-1,3,5, 3-αιθυλο-2-μεθυλοκυκλοεπτατριένιο-1,3,5, 2-αιθυλο-1-μεθυλοκυκλοεπτατριένιο-1,3,5, ορθοδιαθυλοβενζόλιο, ορθομεθυλοπροπυλοβενζόλιο και ορθοϊσοπροπυλομεθυλοβενζόλιο:
Αναφορές και σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Διαδικτυακός τόπος ChemYQ
- ↑ Τα δεδομένα προέρχονται εν μέρει από το «Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ. 34.
- ↑ Δεσμός 6 κέντρων και 6 ηλεκτρονίων
- ↑ 4,0 4,1 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 358, §16.3.Γ1 και σελ. 359, §16.4.4.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.1.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.2.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.3.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.5.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
- Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, Οργανική Χημεία, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982