Η εκδίκηση είναι δική μου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Η Εκδίκηση είναι δική μου)
Η εκδίκηση είναι δική μου
One-Eyed Jacks
Κινηματογραφική αφίσα
ΣκηνοθεσίαΜάρλον Μπράντο[1][2]
ΠαραγωγήΤζορτζ Γκλας και Γυόλτερ Σέλτζερ
ΣενάριοΚόλντερ Γουίλινγκχαμ, Γκάι Τρόσπερ, Ροντ Σέρλινγκ και Σαμ Πέκινπα
ΠρωταγωνιστέςΜάρλον Μπράντο[2][3], Καρλ Μάλντεν[3], Κέιτι Χουράδο[3], Pina Pellicer[3], Μπεν Τζόνσον[3], Σλιμ Πίκενς[3], Τίμοθι Κάρεϊ[3], Ελάισα Κουκ Τζούνιορ[3], Χανκ Γουόρντεν[3], Μίριαμ Κολόν, Ρέι Τιλ[3], Ροντόλφο Ακόστα[3], Λάρι Ντουράν, Σαμ Γκίλμαν, Νάτσο Γκαλίντο και Τζον Τζορτζ
ΜουσικήΧιούγκο Φρίντχοφερ
ΦωτογραφίαΤσαρλς Λανγκ
ΜοντάζΆρτσι Μάρσεκ
Εταιρεία παραγωγήςParamount Pictures
ΔιανομήParamount Pictures, Netflix και Vudu
Πρώτη προβολή30  Μαρτίου 1961 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[4] και 26  Σεπτεμβρίου 1961 (Γερμανία)[4]
Διάρκεια141 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Η εκδίκηση είναι δική μου (Πρωτότυπος τίτλος: One-Eyed Jacks) είναι γουέστερν αμερικανικής παραγωγής του 1961 με πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη τον Μάρλον Μπράντο, το οποίο ήταν η και η μοναδική ταινία που σκηνοθέτησε. Ήταν αρχικά προγραμματισμένη να σκηνοθετηθεί από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ με σενάριο του Σαμ Πέκινπα, αλλά οι διαφορές που προκύψαν με το στούντιο οδήγησαν στην αντικατάστασή τους από τον Μπράντο και τον Γκάι Τρόσπερ. Ο Μπράντο υποδύεται τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα του Ρίο και ο Καρλ Μάλντεν υποδύεται τον συνεργάτη του, "Νταντ" Λόνγκουορθ. Στους υποστηρικτικούς ρόλους βρίσκονται οι Πίνα Πελίκερ, Κέιτι Χουράδο, Μπεν Τζόνσον και Σλιμ Πίκενς.

Το 2018 η βιβλιοθήκη του Αμερικανικού Κογκρέσου την επέλεξε για να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου χαρακτηρίζοντας την ως «ιστορικά, αισθητικά και πολιτισμικά σημαντική».[5]

Σκηνή από την ταινία με τον Μάρλον Μπράντο και την Πίνα Πελλίκερ

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος 1880 στη Πολιτεία Σονόρα του Μεξικού τρεις Αμερικανοί ληστές θα κάνουν μια ληστεία σε τράπεζα μιας μικρής συνοριακής πόλης. Έχοντας φορτώσει σάκους από χρυσά νομίσματα στα άλογα τους, φεύγουν από την πόλη, χωρίς να υποπτεύονται ότι οι Λος Ρουράλες, μέλη της τοπικής χωροφυλακής θα τους καταδιώξουν. Οι τρεις ληστές προσπαθούν να κρυφτούν στα βουνά, αλλά η μεξικανική χωροφυλακή τους περικυκλώνει και κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής πυροβολισμών σκοτώνουν τον έναν από αυτούς. Μόνο δυο καταφέρνουν να γλυτώσουν, ο Νταντ Λογκγουώρθ και ο Κιντ Ρίο.

Έχοντας μόνο ένα άλογο θα καταφέρουν να φτάσουν σε μια κορυφογραμμή, όπου ο Ρίο λέει στον Νταντ ότι θα πρέπει ο ένας από τους δυο να πάει στο πιο κοντινό χωριό για να βρει δύο ξεκούραστα άλογα και να επιστρέψει πίσω για να πάρει τον άλλον. Ο Νταντ αρχικά διαφωνεί αλλά συμφωνεί τελικά με την πρόταση του Ρίο. Θα το ρίξουν κορώνα γράμματα και αυτός που θα φύγει είναι ο Νταντ, αφήνοντας τον Ρίο να περιμένει.

Ο Νταντ πηγαίνει στο πιο κοντινό χωριό μαζί με τα κλεμμένα χρυσά νομίσματα, αλλά τελευταία στιγμή αλλάζει στάση και αποφασίζει να πάρει ένα άλογο και να εξαφανιστεί, αφήκοντας τον Ρίο να περιμένει, ο οποίος τελικά θα εντοπιστεί από την μεξικανική χωροφυλακή και θα συλληφθεί.

Ο Νταντ θα περάσει τα σύνορα και θα πάει στο Μοντέρει της Καλιφόρνια, όπου μετά από κάποιο διάστημα θα γίνει σερίφης στην προσπάθεια του να σβήσει το παρελθόν του και να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Από την άλλη πλευρά όμως ο Ρίο θα οδηγηθεί στις διαβόητες φυλακές της Σονόρα, ώσπου μετά από 5 χρόνια θα καταφέρει να αποδράσει μαζί με τον συγκρατούμενο του Τσίκο, ορκισμένος να βρει τον Νταντ και να πάρει εκδίκηση για την προδοσία που του έκανε.

Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία στη ιστοσελίδα κριτικών Rotten Tomatoes, έχει βαθμολογία θετικής έγκρισης σε ποσοστό 53%, με βάση 15 κριτικές και μέση βαθμολογία 6/ 10.[6]

Βραβεία & Υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβεία Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Όσκαρ Καλύτερης έγχρωμης φωτογραφίας Τσάρλς Λανγκ Υποψηφιότητα
Βραβεία Λώρελ Καλύτερης δραματικής Μάρλον Μπράντο Υποψηφιότητα
Καλύτερης φωτογραφίας Τσαρλς Λανγκ Υποψηφιότητα
Χρυσό Κοχύλι Καλύτερης σκηνοθεσίας Μάρλον Μπράντο Νίκη
Α γυναικείου ρόλου Πίνα Πελλίκερ Νίκη

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0055257/. Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 www.filmaffinity.com/es/film911449.html. Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2016.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 www.imdb.com/title/tt0055257/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0055257/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 10  Σεπτεμβρίου 2022.
  5. ↑ «Το γουέστερν του Μάρλον Μπράντο - Η εκδίκηση είναι δική μου στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτείων». Library of Congress. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2020. 
  6. ↑ «Η αναθεώρηση κριτικών της ταινίας». Rottentomatoes.com. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα One-Eyed Jacks στο Wikimedia Commons

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Η_εκδίκηση_είναι_δική_μου&oldid=10392624"