Μάχη των Δολιανών και Βερβένων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Giotaath (συζήτηση | συνεισφορές)
1.941 επεξεργασίες
Αναίρεση έκδοσης 7153528 από τον 46.176.98.20 (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{coord|37.387643|22.498677|format=dms|display=title}}
{{coord|37.387643|22.498677|format=dms|display=title}}
{{μάχη
{{μάχη
| εικόνα = [[File:Μάχη κατά την Ελληνική Επανάσταση.jpg|150000px]]
| εικόνα = Μάχη κατά την Ελληνική Επανάσταση.jpg
| λεζάντα =
| λεζάντα =
| μάχη = Μάχη των Δολιανών-Βέρβενων
| μάχη = Μάχη των Δολιανών-Βέρβενων

Έκδοση από την 13:42, 31 Ιουλίου 2018

Συντεταγμένες: 37°23′16″N 22°29′55″E / 37.387643°N 22.498677°E / 37.387643; 22.498677

Μάχη των Δολιανών-Βέρβενων
Ελληνική Επανάσταση του 1821
Χρονολογία18 Μαΐου 1821[1]
ΤόποςΆνω Δολιανά Αρκαδίας
ΈκβασηΜεγάλη νίκη των Ελλήνων
Αντιμαχόμενοι
Ηγετικά πρόσωπα
Δυνάμεις
120 άντρες και 2.500 πολεμιστές από τα Βέρβενα
4.000 άντρες και κανόνια
Απώλειες
2 νεκροί
12 τραυματίες[2]
70 νεκροί, κανόνια και 3 σημαίες

Η Μάχη των Δολιανών ή Μάχη των Βερβένων πραγματοποιήθηκε το Μάιο του 1821 ανάμεσα στους επαναστατημένους Έλληνες με αρχηγό τον Νικηταρά εναντίον των Τούρκων στα Άνω Δολιανά της Πελοποννήσου, στα πλαίσια της Ελληνικής Επανάστασης.

Η μάχη

Ο Νικηταράς ονομάστηκε «τουρκοφάγος» διότι στη μάχη των Δολιανών σκότωσε πολλούς Τούρκους.

Στις 18 του Μάη τέσσερις χιλιάδες Τούρκοι με κανόνια υπό τον Μουσταφά βγήκαν από την Τρίπολη με στόχο την διάλυση του στρατοπέδου στα Βέρβενα και χωρίστηκαν σε τρείς φάλαγγες. Η πρώτη φάλαγγα επιτέθηκε στα Δολιανά, η δεύτερη στα Βέρβενα και η τρίτη στο Δραγούνι.[3] Από τα Δολιανά μόλις είχε περάσει ο Νικηταράς με κατεύθυνση το Άργος και το Ναύπλιο. Έτρεξε αμέσως με 120 ένοπλους εκεί πίσω και οχυρώθηκε στα πιο γερά σπίτια του χωριού.[2] Ξέσπασε μάχη κατά την οποία οι Έλληνες κατάφεραν, αν και κατά πολύ λιγότεροι να απωθήσουν τους Τούρκους. Στο μεταξύ έφτασαν ενισχύσεις από το στρατόπεδο Βερβένων αλλά αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω και να οχυρωθούν στο εκεί στρατόπεδο όπου προέβαλαν αποτελεσματική αντίσταση στους Τούρκους και στη συνέχεια τους κυνήγησαν ως τα Δολιανά όπου ενώθηκαν με τους άνδρες του Νικηταρά.[3] Οι Τούρκοι τράπηκαν σε φυγή αφήνοντας εβδομήντα νεκρούς, τα κανόνια τους και τρεις σημαίες.[2] Επίσης ο Νικηταράς "κέρδισε" το προσωνύμιο του «τουρκοφάγου». Στη μάχη σκοτώθηκαν ο Γεωργάκης Διγενής και ο Αναγνώστης Ρόρης Δολιανίτης και άλλοι δώδεκα τραυματίστηκαν.[2]

Η σημασία της μάχης

Η μάχη των Δολιανών ματαίωσε την διάλυση του στρατοπέδου στα Βέρβενα. Εκεί υπήρχαν 2.500 αγωνιστές και η απώλειά του θα ήταν σημαντική.[2] Επίσης τόνωσε το ηθικό των επαναστατών και άνοιξε το δρόμο για την άλωση της Τριπολιτσάς.

Παραπομπές

  1. ↑ Βλασσόπουλος, Ημερολόγιο του αγώνα, σελ. 48
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Τρικούπης Σπυρίδων, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Α', κεφ.ΙΓ.
  3. ↑ 3,0 3,1 Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, 1975, σ. 120.

Πηγές

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάχη_των_Δολιανών_και_Βερβένων&oldid=7153531"