Αριστείδης Μωραϊτίνης
| Αριστείδης Μωραϊτίνης | |
|---|---|
 Ξυλογραφία του Αριστείδη Μωραϊτίνη από το Εθνικό Ημερολόγιο Βρετού του 1865 | |
 Πρωθυπουργός της Ελλάδας (ως Αντιπρόεδρος της Β' Εθνοσυνέλευσης 1862) | |
| Περίοδος 9 Φεβρουαρίου 1863 – 13 Φεβρουαρίου 1863 | |
| Προκάτοχος | Δημήτριος Βούλγαρης |
| Διάδοχος | Ζηνόβιος Βάλβης |
.svg){kind=small} Πρωθυπουργός της Ελλάδας | |
| Περίοδος 20 Δεκεμβρίου 1867 – 25 Ιανουαρίου 1868 | |
| Μονάρχης | Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας |
| Διάδοχος | Δημήτριος Βούλγαρης |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1806, Σμύρνη |
| Θάνατος | 1875 (69 ετών) Αθήνα |
| Εθνότητα | Ελληνική |
Ο Αριστείδης Μωραϊτίνης (1806 - 1875) ήταν Έλληνας δικαστικός, πολιτικός και 2 φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας για μικρά χρονικά διαστήματα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1806. Σπούδασε νομικά στην Ιταλία και Γαλλία[1]. Στη διάρκεια των σπουδών του γνωρίστηκε με τον Ι. Καποδίστρια, υπό την προτροπή του οποίου ήλθε στην Ελλάδα να προσφέρει τις υπηρεσίες του, αντί για τη Σμύρνη[1]. Αρχικά διορίστηκε από αυτόν πρόεδρος πρωτοδικών Λακωνίας, το 1843 επί Βασιλείας Όθωνα προήχθη σε εφέτη, στη συνέχεια σε πρόεδρο εφετών και από το 1861 έως το 1871 ανέλαβε τη θέση του προέδρου του Αρείου Πάγου[1].
Το Μάρτιο του 1862 σκοτώθηκε στα λεγόμενα "Κυθνιακά" ο γιος του Περικλής, ανθυπολοχαγός του Μηχανικού, κατά στη συμμετοχή του υπό το Ν. Λεωτσάκο στη στάση εναντίον του Παλατιού. Το οικογενειακό αυτό πλήγμα δεν τον κατέβαλε και το Νοέμβριο, αμέσως μετά τη μεθοδευμένη από τους Άγγλους έξοδο του Όθωνα από την Ελλάδα, υπέβαλε υποψηφιότητα ως εκπρόσωπος της ελληνικής κοινότητας της Τεργέστης (κατ' άλλους της ελληνικής παροικίας της Σμύρνης) και εξελέγη στη Β' Εθνική Συνέλευση.
Έχοντας αυτή το ρόλο "κυβερνώσας" Βουλής στη χώρα μέχρι την άφιξη του νέου Βασιλέα Γεωργίου Α', έπαυσε στις 8 Φεβρουαρίου 1863 την Προσωρινή Κυβέρνηση του Δ. Βούλγαρη και την επομένη ανέλαβε την εκτελεστική εξουσία[2]. Η άσκηση και η διαχείριση της τελευταίας ανατέθηκε στο Μωραϊτίνη, όντας αντιπρόεδρο της συνέλευσης, επομένως το διάστημα μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου μπορεί να θεωρηθεί ως η πρώτη "πρωθυπουργία" του (Κυβέρνηση Μωραϊτίνη 1863). Με το διορισμό νέας Κυβέρνησης επανήλθε στα αρχικά του καθήκοντα, στη συνέχεια εξελέγη επανειλημμένως προέδρος της Εθνοσυνέλευσης και με τη συγκεκριμένη ιδιότητα υποδέχθηκε το Γεώργιο Α' κατά την αποβίβασή του στον Πειραιά.
Ο Αριστείδης Μωραϊτίνης υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του Γαλλικού Κόμματος, έχαιρε όμως μεγάλης εκτίμησης από όλο το πολιτικό φάσμα της εποχής. Είναι ενδεικτικό πως αυτό τον κάλεσε κατά την πολιτική κρίση του 1867 για το Κρητικό Ζήτημα και ενώ πλέον δεν ήταν καν Βουλευτής, να συγκροτήσει υπηρεσιακή Κυβέρνηση (Κυβέρνηση Αριστείδη Μωραϊτίνη 1867, την πρώτη στην πολιτική ιστορία της χώρας) ώστε να οδηγήσει την Ελλάδα σε εκλογές[3].
Το 1868 επέστρεψε στη θέση του προέδρου του Αρείου Πάγου μέχρι και το 1871.
Απεβίωσε το 1875 στην Αθήνα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.ΙΖ΄, σελ.958.
- Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό. Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1987.
- Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.60