Μετάβαση στο περιεχόμενο

Εμμανουήλ Μπακλατζής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εμμανουήλ Μπακλατζής
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1900
Μονή Χανίων
Θάνατος30  Νοεμβρίου 1971
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚόμμα Φιλελευθέρων, Ένωσις Κέντρου και Εθνική Πολιτική Ένωσις Κέντρου
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Χανίων)
Έλληνας Γενικός Διοικητής Κρήτης

Ο Εμμανουήλ Μπακλατζής (Μονή Σελίνου Χανίων, 1900 - Αθήνα, 30 Νοεμβρίου 1971)[1], του Γεωργίου, ήταν Έλληνας δικηγόρος, βουλευτής και Πρόεδρος της Βουλής.

Σπουδές και δικηγορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο χωριό Μονή των Χανίων και καταγόταν από φτωχή οικογένεια γεωργών.[2] Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του στα Χανιά, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και μετά την κτήση του πτυχίου του διορίστηκε επόπτης της αγροφυλακής στον νομό Λασιθίου. Κατά την περίοδο των σπουδών του στην Αθήνα ήταν και εκλεγμένος πρόεδρος των Κρητών φοιτητών και σπουδαστών (1924).[3] Το 1925 άρχισε τη δικηγορία στα Χανιά. Εξέδωσε την εφημερίδα «Παρατηρητής», το 1926 με έδρα τα Χανιά και αργότερα την «Αθηναϊκή». Ήταν μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων.[4]

Συμμετοχή σε αγώνες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1935 πήρε μέρος στο κίνημα του Βενιζέλου και καταδικάστηκε σε ειρκτή από το Έκτακτο Στρατοδικείο της Σούδας.[5] Το 1938 ήταν ένας από τους 4 αρχηγούς της εξέγερσης κατά της δικτατορίας Μεταξά στα Χανιά. Το κίνημα απέτυχε και ο Μπακλατζής διέφυγε προς την Κύπρο, όπου παρέμεινε επί επταετία.[5]

Για τους αγώνες του είχε μηνυθεί επανειλημμένα, όμως δήλωνε ως κατηγορούμενος «δεν θα δολοφονήσωμεν την αλήθειαν, διά να μην δολοφονηθώμεν».[2] Ήταν γνωστή και η πολεμική του εναντίον του εισαγγελέα εφετών Κρήτης, όπως και το τηλεγράφημα που είχε επιδοθεί προς τον βασιλιά Κωνσταντίνο, με το οποίο του ζητούσε να παραιτηθεί για το καλό του Έθνους.[3]Η ενέργεια αυτή είχε ως αποτέλεσμα να καταδικαστεί ερήμην σε θάνατο.[6]

Πολιτική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την επιστροφή του από την Κύπρο εγκαταστάθηκε ξανά στα Χανιά όπου εργάστηκε ως δικηγόρος και εξέδωσε ξανά την εφημερίδα «παρατηρητής», η οποία είχε κλείσει από το μεταξικό καθεστώς.[5]

Από το 1947 έως το 1948 διετέλεσε Γενικός Διοικητής Κρήτης.[7]

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με το κόμμα των Φιλελευθέρων το 1936 και μετά με την ΕΠΕΚ στις εκλογές του 1950, του 1951, του εκλογές του 1952 και στις εκλογές του 1956.[8]

Υπήρξε πρωτοπόρος σοσιαλιστής και υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος (1950-51, 1951-52, 1964-65) και το 1965 (Ιούλιος ως Νοέμβριος) ως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.[9]

Στις αρχές της δεκαετίας του '60 πολιτεύτηκε με την Ένωση Κέντρου και εξελέγη με αυτήν βουλευτής Χανίων στις εκλογές του 1961, 1963 και 1964. [8]

Πέθανε φτωχός και υποφέροντας από καρκίνο στην Αθήνα, σε ηλικία 71 ετών, και κηδεύτηκε στα Χανιά στις 2 Δεκεμβρίου 1971.[2]

  1. «Μανώλης Μπακλατζής, Στ´ αποκαλυπτήρια της προτομής του», Χαρίδημος Πολυχρονίδης, «Χανιώτικα νέα», 22-8-1990.
  2. 2,0 2,1 2,2 Τα Νέα, φύλλο 1-12-1971, σελ. 12.
  3. 3,0 3,1 Κρήτη, Το Αφιέρωμα, Βιογραφίες, εκδόσεις Αρσινόη, 1985, τ. 10, σελ. 121.
  4. «Ιστοσελίδα Δικηγορικού Συλλόγου Χανίων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2015. 
  5. 5,0 5,1 5,2 Κέντρο Πολιτισμού η οικία Μπακλατζή, Χανιώτικα νέα, 25-12-2010, ανάκτηση 5-9-2015.
  6. Το κίνημα των Χανίων κατά της 4ης Αυγούστου και η αυτοδιάλυση του (28 - 29 Ιουλίου 1938), Ιστορικά Θέματα.
  7. Ναπολέων Σαραντίδης, Αφιέρωμα: Απο την Νομαρχία στην Αντιπεριφέρεια Χανίων (1899 - 2014), flashnews.gr, 17-5-2014, ανάκτηση 5-9-2015.
  8. 8,0 8,1 Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 80, αρ. 711).(pdf)
  9. Λήμμα για τον Μπακλατζή Αρχειοθετήθηκε 2016-06-18 στο Wayback Machine., Εγκυκλοπαίδεια Δομή.