Citroën Bijou
| Citroën Bijou | |
|---|---|
 | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  Citroën |
| Παραγωγή | 1959 — 1964 |
| Συναρμολόγηση | Σλάου, Μπέρκσαϊρ, Ηνωμένο Βασίλειο |
| Σχεδιαστής | Peter Kirwan-Taylor |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Οικονομικό αυτοκίνητο |
| Αμάξωμα | 2-πορτο coupé |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση |
| Σχετική εξέλιξη | Citroën 2CV |
| Σύστημα κίνησης | |
| Κινητήρας | 425 cm³ επίπεδος 2-κύλινδρος (H2) αερόψυκτος βενζίνης |
| Μετάδοση | 4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο |
| Διαστάσεις | |
| Μεταξόνιο | 2.388 χιλιοστά |
| Μήκος | 3.962 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.549 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.168 χιλιοστά |
| Κενό Βάρος | 475 - 575 κιλά |
Το Citroën Bijou ήταν ένα μικρό οικονομικό αυτοκίνητο της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας Citroën, που παρήχθη μεταξύ του 1959 και του 1964, σε μόλις 207 αντίτυπα.[1] Κατασκευάστηκε και διατέθηκε αποκλειστικά στο Ηνωμένο Βασίλειο και, κατά συνέπεια, παρήχθη μόνο σε δεξιοτίμονη εκδοχή.
Βασικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Λονδίνου τον Οκτώβριο του 1959 και κατασκευάστηκε αποκλειστικά στο εργοστάσιο της Citroën στο Σλάου (Slough), στην κομητεία του Μπέρκσαϊρ, Ηνωμένο Βασίλειο (20 μίλια, δηλαδή 32 χιλιόμετρα δυτικά από το κέντρο του Λονδίνου). Βασιζόταν στο Citroën 2CV, αλλά ήταν μια 2-πορτη εκδοχή coupé (αντιθέτως, η στάνταρ εκδοχή αμαξώματος του 2CV ήταν 4-πορτο landaulet, με ανοιγόμενη οροφή) και με ριζικά διαφορετική εξωτερική εμφάνιση. Μάλιστα είχε σχεδιαστεί από τον Peter Kirwan-Taylor, ο οποίος είχε σχεδιάσει και την Lotus Elite του 1957.[2]
Το Bijou δημιουργήθηκε μόνο για την συγκεκριμένη αγορά, καθώς θεωρήθηκε τότε ότι το κοινότυπο ντιζάιν του θα γινόταν πιο αποδεκτό από το συντηρητικό Βρετανικό αγοραστικό κοινό, σε μεγαλύτερο βαθμό από το αντισυμβατικό ντιζάιν του 2CV. Σε αντίθεση με το εξ ολοκλήρου από χάλυβα 2CV, όλα τα εξωτερικά πάνελ του σασί στο Bijou κατασκευάζονταν από υαλοβάμβακα (το γνωστό και ως fiberglass) και ο κινητήρας του ήταν ο ίδιος αερόψυκτος επίπεδος 2-κύλινδρος (flat-twin) 4-χρονος βενζίνης, κυβισμού 425 cm³ και ισχύος 12 hp, με αυτόν που έφερε τότε το 2CV.
Μολονότι το σασί και τα περισσότερα μηχανικά μέρη προέρχονταν από το 2CV και ο εξοπλισμός του ήταν λιτός, ωστόσο διέθετε ορισμένα στοιχεία από το πολυτελές Citroën DS (το γνωστό στην Ελλάδα ως «βάτραχος»). Τα πλέον αξιοσημείωτα ήταν το κλασικό τιμόνι της Citroën με την μία ακτίνα, το καμπυλωτό πίσω παρμπρίζ και οι εσωτερικές χειρολαβές των θυρών, όλα δανεισμένα από το DS.
Ένα Bijou που δοκιμάστηκε από το βρετανικό περιοδικό αυτοκινήτου «The Motor» τον Ιανουάριο του 1960, κατάφερε τελική ταχύτητα 44,7 μίλια την ώρα (71,9 χιλιόμετρα την ώρα) και επιτάχυνση 0-40 μίλια την ώρα (0-64 χιλιόμετρα την ώρα) σε 41,7 δευτερόλεπτα. Επίσης, πέτυχε κατανάλωση καυσίμου 59,5 μίλια το βρετανικό γαλόνι ή 49,5 μίλια το γαλόνι ΗΠΑ ή 4,75 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα. Το αυτοκίνητο της δοκιμής κόστιζε £695, μαζί με τους φόρους, τιμή που θεωρήθηκε ακριβή από τους δοκιμαστές.[3]
Επιπλέον, ήταν πιο ακριβό από το εγχώριο και πιο πρακτικό Mini, ενώ ήταν ένα από τα πιο αργά αυτοκίνητα της τότε εποχής, πιο αργό ακόμα και από το ίδιο το Citroën 2CV. Ήδη από το 1955, και το 2CV προσέφερε τον ίδιο κινητήρα των 425 cm³, αλλά ήταν ελαφρύτερο, επιτυγχάνοντας τελική ταχύτητα 79 χιλιόμετρα την ώρα ή 49 μίλια την ώρα και από το 1962 έφτασε τα 84 χιλιόμετρα την ώρα ή 52 μίλια την ώρα. Τελικώς, μόλις 207 αντίτυπα σειράς Bijou κατασκευάστηκαν, συν 2 πρωτότυπα, και όσα έχουν επιβιώσει είναι άκρως συλλεκτικά σήμερα.
Φωτογραφίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] |
.jpg) |
.jpg) |
 |
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Sedgwick, Michael; Gillies (1993). A-Z of cars 1945-1970. UK: Bay View Books. ISBN 1-870979-39-7.
- ↑ «Automobilia». Toutes les voitures françaises 1960 (Salon Paris oct 1959) (Histoire & collections) Nr. 15: 19. 2000.
- ↑ Δοκιμή του Citroen Bijou από το περιοδικό «The Motor», 4 Ιανουαρίου 1960.
