Citroën Dyane
| Citroën Dyane | |
|---|---|
 | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  Citroën |
| Μητρική εταιρεία | Όμιλος PSA (από το 1976) |
| Παραγωγή | Ιούλιος 1967 — Ιούνιος 1983 |
| Συναρμολόγηση | Λεβαλουά - Περέ, Παρίσι, Γαλλία Ρεν, Γαλλία Φορέ, Βέλγιο Βίγο, Ισπανία Μανγκουάλντε, Πορτογαλία Κόπερ, Σλοβενία (τότε Γιουγκοσλαβία) SAIPA στο Ιράν, ως Citroën Jyane |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Αυτοκίνητο πόλης |
| Αμάξωμα | 5-πορτο hatchback με αποσπώμενη υφασμάτινη ηλιοροφή (landaulet) |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση |
| Σχετική εξέλιξη | Citroën 2CV Citroën Ami Citroën Méhari Citroën FAF Citroën Bijou |
| Σύστημα κίνησης | |
| Κινητήρας | 425 cm³ 435 cm³ 602 cm³ Όλοι επίπεδοι 2-κύλινδροι (H2) αερόψυκτοι, βενζίνης |
| Χωρητικότητα καυσίμου | Dyane 4 : 20 λίτρα Dyane 6 : 25 λίτρα |
| Διαστάσεις | |
| Μεταξόνιο | 2.400 χιλιοστά |
| Μήκος | 3.899 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.499 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.540 χιλιοστά |
| Κενό Βάρος | 610 - 625 κιλά |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Κανένα |
| Επόμενο μοντέλο | Citroën Visa Citroën Axel |
Το Citroën Dyane ήταν ένα αυτοκίνητο πόλης της κατηγορίας Β, που παρήχθη από τη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία Citroën, από τον Ιούλιο του 1967 έως τον Ιούνιο του 1983. Βασίστηκε στο Citroën 2CV, αλλά με λίγο πιο σύγχρονη αισθητική και πληρέστερο εξοπλισμό. Κατά τη διάρκεια μιας παραγωγής που κράτησε 16 έτη, συνολικά κατασκευάστηκαν 1.444.583 αντίτυπα σειράς Dyane. Αντικαταστάθηκε από τα Citroën Visa και Citroën Axel. Το Dyane αποτέλεσε και τη βάση για ένα ελαφρύ επαγγελματικό βαν, το Citroën Acadiane.
Εξέλιξη και εμπορική τοποθέτηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Dyane ήταν μια βελτιωμένη περαιτέρω εξέλιξη του Citroën 2CV και ήταν η απάντηση της εταιρείας στο ολοένα και πιο δημοφιλές Renault 4, το οποίο μετά την εισαγωγή του, το 1961, είχε επηρεάσει τις πωλήσεις του 2CV. Μάλιστα το Renault 4 είχε ενσωματώσει πολλές ιδέες που αντιγράφτηκαν κατευθείαν από τα 2CV και Citroën Traction Avant χωρίς να έχει ληφθεί σχετική άδεια, αν και σε μικρότερη κλίμακα.
Μολονότι η Citroën είχε παρουσιάσει μέσα στο ίδιο έτος το Ami 6, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1961, σύντομα έγινε αντιληπτό ότι το μοντέλο αυτό ανήκε σε διαφορετική κατηγορία και το πρόβλημα δεν φάνηκε να αμβλύνεται. Ως αποτέλεσμα, εν έτει 1964 τα ανώτατα διοικητικά στελέχη της Citroën έδωσαν στους μηχανικούς της εταιρείας τις οδηγίες για τις προδιαγραφές του μελλοντικού ανταγωνιστή του Renault 4:
- Πληρέστερο εξοπλισμό από το Citroën 2CV.
- Διατήρηση των 2 φορολογίσιμων ίππων (το Renault 4 είχε τέσσερις).
- Χαμηλό κόστος παραγωγής, με την μέθοδο της επαναχρησιμοποίησης πολλών μηχανικών στοιχείων από τα 2CV και Ami 6.
- Επίσης και με χρησιμοποίηση των γραμμών συναρμολόγησης του 2CV.
Για λόγους μείωσης του κόστους, το τρίτο και το τέταρτο σημείο ήταν τα πλέον κρίσιμα για το νέο μοντέλο, που τελικώς έλαβε την ονομασία Dyane. Το μειονέκτημα ήταν ότι οι εξωτερικές διαστάσεις του νέου μοντέλου ήταν προκαθορισμένες: δεδομένου ότι το σασί και το μεταξόνιο θα ήταν κοινά, το Dyane δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο από το 2CV.
Στο παρελθόν είχε επικρατήσει μια εσφαλμένη εντύπωση στο ευρύ κοινό ότι το Dyane επρόκειτο να αντικαταστήσει το 2CV, αλλά στην πραγματικότητα κατασκευάστηκε με στόχο μια ελαφρώς υψηλότερη κατηγορία αυτοκινήτων και τοποθετήθηκε στην παλέτα των μοντέλων της Citroën μεταξύ του 2CV και του Citroën Ami. Ως αποτέλεσμα, προσέλκυσε μια διαφορετική πελατεία που αναζητούσε την ευελιξία που προσέφερε το 2CV, αλλά με πιο σύγχρονη εξωτερική αισθητική και με πληρέστερο εξοπλισμό. Από το 1955 έως το 1970, το έτος που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το Citroën GS, η Citroën δεν είχε μοντέλο στο τμήμα της αγοράς των μεσαίων αυτοκινήτων και αναγκάστηκε να αξιοποιήσει στο έπακρο το ικανό σασί του Citroën 2CV, στο οποίο και βασίστηκαν τα όσα ενδιάμεσα μοντέλα παρουσίασε, με κυριότερα το Dyane και το Ami.
Αμάξωμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όπως και το 2CV, το Citroën Dyane είχε αμάξωμα 2 όγκων τύπου landaulet, δηλαδή με αποσπώμενη υφασμάτινη ηλιοροφή που εκτεινόταν σε όλο το μήκος της οροφής, ίδιας διάταξης με του 2CV. Μοιραζόταν το ίδιο σασί και τους ίδιους κινητήρες με το 2CV, καθώς και την προηγμένη ανεξάρτητη και στους 4 τροχούς ανάρτησή του, ενώ είναι αξιοσημείωτο ότι το μεταξόνιο των δύο μοντέλων ήταν ακριβώς το ίδιο, στα 2.400 χιλιοστά. Ωστόσο, το Dyane είχε κάποιες αισθητικές διαφορές από το 2CV, όπως οι συμβατικοί στρογγυλοί προβολείς που ενσωματώθηκαν στα μπροστινά φτερά και σφραγίστηκαν με έναν τετράγωνο δακτύλιο από χρώμιο (σε αντίθεση με τους παλαιομοδίτικους, ξεχωριστούς από το σασί, προβολείς του 2CV), τα πιο σύγχρονης αισθητικής μπροστινά φλας και τα στάνταρ διακοσμητικά στις ζάντες, επίσης από χρώμιο.
Μεταγενέστερες βελτιώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η παραγωγή του Dyane ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1967 και πρωτοκυκλοφόρησε στην εγχώρια αγορά τον Αύγουστο του ίδιου έτους,[1] ενώ σύντομα ακολούθησαν και οι εξαγωγικές αγορές. Τα πρώτα μοντέλα, για 5 μήνες, προσφέρονταν μόνο με τον γνωστό από το 2CV βενζινοκινητήρα, επίπεδο 2-κύλινδρο, κυβισμού 425 cm³ και ισχύος 21 hp στις 5.500 στροφές το λεπτό, με τελική ταχύτητα 100 km/h.
Τον Ιανουάριο του 1968, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου στις Βρυξέλλες παρουσιάστηκε και σχεδόν ταυτόχρονα παρουσιάστηκε το Dyane 6, με τον κινητήρα M4 των 602 cm³, ισχύος 28 hp στις 5.400 στροφές το λεπτό, από το Ami 6, επιτυγχάνοντας έτσι τελική ταχύτητα 110 km/h.[2] Τον Μάρτιο του 1968, η αρχική βασική έκδοση του Dyane με τα 425 cm³ αντικαταστάθηκε από το Dyane 4. Η νέα αυτή έκδοση έφερε έναν εντελώς καινούριο κινητήρα 435 cm³, ισχύος 26 hp και με τελική ταχύτητα στα 105 km/h, ενώ και η επιτάχυνση είχε εμφανώς βελτιωθεί.[2] Όπως και στο 2CV, όλοι οι κινητήρες του Dyane ήταν αερόψυκτοι και επίπεδοι δικύλινδροι, βενζίνης.
Τον Σεπτέμβριο του 1968, ο βενζινοκινητήρας M4 των 602 cm³ του Dyane 6 αντικαταστάθηκε από έναν ισχυρότερο κατά 5 ίππους, φτάνοντας έτσι τους 33 hp, αν και επίσης κυβισμού 602 cm³.[2] Το 1970, η ισχύς του έφτασε τους 35 hp, ενώ το ίδιο έτος, όλα τα Dyane απέκτησαν στάνταρ τρίτο πλαϊνό κρύσταλλο, όπως συνέβη ταυτόχρονα και με την ισχυρότερη έκδοση του 2CV, που εισήχθη ταυτόχρονα, το 2CV6.
.jpg)
Δύο επιπλέον βελτιώσεις έλαβαν χώρα στα επόμενα χρόνια: το 1975 η μπροστινή γρίλια επανασχεδιάστηκε και το 1978 η αποκλειστική πλέον έκδοση Dyane 6 απέκτησε στάνταρ μπροστινά δισκόφρενα, καθώς η παραγωγή της έκδοσης Dyane 4 είχε σταματήσει το 1976.
Αντίθετα με τα συγγενικά Citroën 2CV, Citroën Ami και Citroën Méhari, το Citroën Dyane δεν διατέθηκε ποτέ επίσημα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Γιουγκοσλαβικό εργοστάσιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η γιουγκοσλαβική εταιρεία Tomos παρήγαγε το Dyane στο εργοστάσιό της στο Κόπερ, της σημερινής Σλοβενίας. Υπήρχαν δύο εκδοχές, το Cimos Geri και το Cimos Dak. Το Geri ήταν πικ-απ, ενώ το συγγενικό αυτοκίνητο Dak ήταν ανακατασκευή του Dyane. Η παραγωγή τους ήταν ελάχιστη και τελικώς διακόπηκε λόγω του ότι η Citroën σταμάτησε να παρέχει εξαρτήματα για την παραγωγή τους. Συνολικά παρήχθησαν 2.200 Dak και 900 Geri.[3]
Αντικατάσταση του Dyane[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τελικώς και το Dyane 6 σταμάτησε να παράγεται τον Ιούνιο του 1983, λήγοντας οριστικά την 16-χρονη εμπορική πορεία του Dyane, αν και η παραγωγή της επαγγελματικής έκδοσης Acadiane έφτασε έως τον Ιούλιο του 1987. Επισήμως, το Dyane και το Citroën Ami αντικαταστάθηκαν από το Citroën Visa που παρήχθη από το 1978 έως το 1988 και, σε μικρότερο βαθμό, από το Citroën Axel (παραγωγής στη Ρουμανία), που διατέθηκε σε ορισμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης μεταξύ του 1984 και του 1990.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Dyane». L'Auto-Journal: Le Salon de l'auto 1974 Numero Special: Page 179. September 1974.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Automobilia». Toutes les voitures françaises 1968 (salon [Paris Oct] 1967) (Paris: Histoire & collections) Nr. 29: Pages 20, 36 & 23–27. 2004.
- ↑ «Cimos Geri». Encyclautomobile (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2021.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Revue Technique Automobile n°279, Citroën Dyane - Dyane 6 (33 ch) - Acadiane - Méhari - Méhari 4x4 1969-1985.
- Dieter Korp: Jetzt helfe ich mir selbst. Band 12: Citroën 2CV Dyane alle Modelle. Motorbuch Verlag, Stuttgart, ISBN 3-87943-051-9.
- Ingo Meier: Klassiker ohne Kult. Die Geschichte des Modells Dyane. In: Knaack/Schrader [Hrsg.]: Citroën-Jahrbuch N° 3. FGV-Verlag, Hannover 2007, ISBN 978-3-9810348-3-7, S. 68–80.
- La Dyane de mon Père, de Benoît Meurie - 2011, ETAI (Éditions Techniques pour l'Automobile et l'Industrie), ISBN 978-2-7268-9308-1.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πλήρες αφιέρωμα στο Citroën Dyane από το Citroënët (στα αγγλικά)
- www.citroenorigins.co.uk/en/ Citroën Dyane (στα αγγλικά)
- www.citroenorigins.fr/ Citroën Dyane (στα γαλλικά)
- Dyane Club de France
- www.citroendyane.nl
| ||||||||||||||