Citroën Bijou

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Citroën Bijou
Citroën Bijou του 1964
Σύνοψη
Κατασκευαστής Citroën
Παραγωγή1959 — 1964
ΣυναρμολόγησηΣλάου, Μπέρκσαϊρ, Ηνωμένο Βασίλειο
ΣχεδιαστήςPeter Kirwan-Taylor
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαΟικονομικό αυτοκίνητο
Αμάξωμα2-πορτο coupé
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση
Σχετική εξέλιξηCitroën 2CV
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας425 cm³ επίπεδος 2-κύλινδρος (H2) αερόψυκτος βενζίνης
Μετάδοση4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2.388 χιλιοστά
Μήκος3.962 χιλιοστά
Πλάτος1.549 χιλιοστά
Ύψος1.168 χιλιοστά
Κενό Βάρος475 - 575 κιλά

Το Citroën Bijou ήταν ένα μικρό οικονομικό αυτοκίνητο της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας Citroën, που παρήχθη μεταξύ του 1959 και του 1964, σε μόλις 207 αντίτυπα.[1] Κατασκευάστηκε και διατέθηκε αποκλειστικά στο Ηνωμένο Βασίλειο και, κατά συνέπεια, παρήχθη μόνο σε δεξιοτίμονη εκδοχή.

Βασικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Λονδίνου τον Οκτώβριο του 1959 και κατασκευάστηκε αποκλειστικά στο εργοστάσιο της Citroën στο Σλάου (Slough), στην κομητεία του Μπέρκσαϊρ, Ηνωμένο Βασίλειο (20 μίλια, δηλαδή 32 χιλιόμετρα δυτικά από το κέντρο του Λονδίνου). Βασιζόταν στο Citroën 2CV, αλλά ήταν μια 2-πορτη εκδοχή coupé (αντιθέτως, η στάνταρ εκδοχή αμαξώματος του 2CV ήταν 4-πορτο landaulet, με ανοιγόμενη οροφή) και με ριζικά διαφορετική εξωτερική εμφάνιση. Μάλιστα είχε σχεδιαστεί από τον Peter Kirwan-Taylor, ο οποίος είχε σχεδιάσει και την Lotus Elite του 1957.[2]

Το Bijou δημιουργήθηκε μόνο για την συγκεκριμένη αγορά, καθώς θεωρήθηκε τότε ότι το κοινότυπο ντιζάιν του θα γινόταν πιο αποδεκτό από το συντηρητικό Βρετανικό αγοραστικό κοινό, σε μεγαλύτερο βαθμό από το αντισυμβατικό ντιζάιν του 2CV. Σε αντίθεση με το εξ ολοκλήρου από χάλυβα 2CV, όλα τα εξωτερικά πάνελ του σασί στο Bijou κατασκευάζονταν από υαλοβάμβακα (το γνωστό και ως fiberglass) και ο κινητήρας του ήταν ο ίδιος αερόψυκτος επίπεδος 2-κύλινδρος (flat-twin) 4-χρονος βενζίνης, κυβισμού 425 cm³ και ισχύος 12 hp, με αυτόν που έφερε τότε το 2CV.

Μολονότι το σασί και τα περισσότερα μηχανικά μέρη προέρχονταν από το 2CV και ο εξοπλισμός του ήταν λιτός, ωστόσο διέθετε ορισμένα στοιχεία από το πολυτελές Citroën DS (το γνωστό στην Ελλάδα ως «βάτραχος»). Τα πλέον αξιοσημείωτα ήταν το κλασικό τιμόνι της Citroën με την μία ακτίνα, το καμπυλωτό πίσω παρμπρίζ και οι εσωτερικές χειρολαβές των θυρών, όλα δανεισμένα από το DS.

Citroën Bijou του 1961.

Ένα Bijou που δοκιμάστηκε από το βρετανικό περιοδικό αυτοκινήτου «The Motor» τον Ιανουάριο του 1960, κατάφερε τελική ταχύτητα 44,7 μίλια την ώρα (71,9 χιλιόμετρα την ώρα) και επιτάχυνση 0-40 μίλια την ώρα (0-64 χιλιόμετρα την ώρα) σε 41,7 δευτερόλεπτα. Επίσης, πέτυχε κατανάλωση καυσίμου 59,5 μίλια το βρετανικό γαλόνι ή 49,5 μίλια το γαλόνι ΗΠΑ ή 4,75 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα. Το αυτοκίνητο της δοκιμής κόστιζε £695, μαζί με τους φόρους, τιμή που θεωρήθηκε ακριβή από τους δοκιμαστές.[3]

Επιπλέον, ήταν πιο ακριβό από το εγχώριο και πιο πρακτικό Mini, ενώ ήταν ένα από τα πιο αργά αυτοκίνητα της τότε εποχής, πιο αργό ακόμα και από το ίδιο το Citroën 2CV. Ήδη από το 1955, και το 2CV προσέφερε τον ίδιο κινητήρα των 425 cm³, αλλά ήταν ελαφρύτερο, επιτυγχάνοντας τελική ταχύτητα 79 χιλιόμετρα την ώρα ή 49 μίλια την ώρα και από το 1962 έφτασε τα 84 χιλιόμετρα την ώρα ή 52 μίλια την ώρα. Τελικώς, μόλις 207 αντίτυπα σειράς Bijou κατασκευάστηκαν, συν 2 πρωτότυπα, και όσα έχουν επιβιώσει είναι άκρως συλλεκτικά σήμερα.

Φωτογραφίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Sedgwick, Michael; Gillies (1993). A-Z of cars 1945-1970. UK: Bay View Books. ISBN 1-870979-39-7.
  2. «Automobilia». Toutes les voitures françaises 1960 (Salon Paris oct 1959) (Histoire & collections) Nr. 15: 19. 2000. 
  3. Δοκιμή του Citroen Bijou από το περιοδικό «The Motor», 4 Ιανουαρίου 1960.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]