Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1992

**Αγώνες της 25ης Ολυμπιάδας**

Τόπος διεξαγωγής	Βαρκελώνη Ισπανία
Συμμετέχουσες χωρες	172
Συμμετέχοντες αθλητές -Άνδρες αθλητές -Γυναίκες αθλητές	9.356 6.652 2.704
Αγωνίσματα	286 τελικοί από 23 αθλήματα
Τελετή έναρξης	25 Ιουλίου 1992
Τελετή λήξης	9 Αυγούστου 1992
Κήρυξη της έναρξης	Χουάν Κάρλος Α' της Ισπανίας (Βασιλιάς)
Άναμα Βωμού της Φλόγας	Αντόνιο Ρεμπόλο
Ολυμπιακός Όρκος -αθλητών -κριτών	Λουίς Ντορέστε Μπλάνκο Εουγκένι Ασένσιο

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1992, γνωστοί ως Αγώνες της 25ης Ολυμπιάδας, διοργανώθηκαν το 1992 στη Βαρκελώνη, Καταλονία (Ισπανία). Η Βαρκελώνη, γενέτειρα του πρώην προέδρου της ΔΟΕ Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, επιλέχθηκε ανάμεσα στις Άμστερνταμ, Βελιγράδι, Μπέρμιγχαμ, Μπρισμπέιν και Παρίσι στη Σύνοδο της Λωζάνης τον Οκτώβριο του 1986.

Τελετή Έναρξης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έναρξη: Μια θάλασσα λουλουδιών καλωσορίζει τον κόσμο στη Βαρκελώνη. Η μουσική είναι του Καρλ Σάντος. Οι χορευτές σχηματίζουν στη συνέχεια τη διάσημη λέξη, "¡Hola!" (Γεια σας, στα ισπανικά) ενώ στο τέλος της χορογραφίας δημιουργείται το λογότυπο των Αγώνων.
Εθνικός ύμνος: Ο βασιλιάς, Χουάν Κάρλος ο 1ος και η βασίλισσα Σοφία εισέρχονται στο Στάδιο, συνοδευόμενοι από τον καταλανικό ύμνο. Στην συνέχεια γίνεται ανάκρουση και του ισπανικού ύμνου.
Benvinguts (Καλως ήρθατε): Η Μονσεράτ Καμπαγιέ και ο Χοσέ Καρρέρας ερμηνεύουν το ¡Sed bienvenidos! . Οι χορευτές, ντυμένοι στα λευκά, αποδίδουν τον καταλανικό χορό, sardana σχηματίζοντας τους ολυμπιακούς κύκλους και μια καρδιά.
Χώρα του Πάθους: Είσοδος 360 τυμπανιστών μαζί με 300 μουσικούς από την περιοχή της Καταλονίας. Στο κέντρο του σταδίου σχηματίζουν έναν κύκλο όπου στο κέντρο βρίσκονται χορεύτριες του φλαμένκο. Παράλληλα στην κεντρική σκηνή εμφανίζονται τα πιο γνωστά θέματα ζωγραφικής (Νταλί, Πικάσο) και αρχιτεκτονικής (Γκαουντί) της Ισπανίας, σε κοστούμια του Χοσέ Μαρισκάλ. Ο Χοσέ Καρρέρας ερμηνεύει ένα τραγούδι για μια μυστηριώδη γυναίκα. Δεν είναι άλλη από τη γνωστή χορεύτρια, Κριστίνα Όγιος η οποία θα χορέψει ένα φλαμένκο.
Μεσόγειος, ολυμπιακή θάλασσα: Το επόμενο θέμα αναφέρεται στη δημιουργία της Βαρκελώνης. Ο Ηρακλής, ο ήρωας των ηρώων, κερδίζει τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες. Νικητής πια, θέτει τα όρια μεταξύ ουρανού και γης, μεταξύ του καλού και του κακού. Δημιουργεί μια πηγή απ' όπου θα δημιουργηθεί μια ολυμπιακή θάλασσα, η Μεσόγειος, η θάλασσα πολιτισμού. Προστατευμένοι από το πνεύμα του Ηρακλή, οι άνδρες ξεκινούν την κατάκτηση της θάλασσας. Με ένα πλοίο, οπλισμένοι με ευφυΐα, θάρρος και πολιτισμό. Αλλά παραμονεύουν κίνδυνοι. Ο λαβύρινθος των αμφιβολιών, τους αποπροσανατολίσει και τα τέρατα της πείνας, των ασθενειών και του πολέμου επιτίθενται. Η μάχη είναι φοβερή. Οι νικητές των δυνάμεων του κακού, διασχίζουν τη θάλασσα, επαναλαμβάνοντας το κατόρθωμα του Ηρακλή. Γιορτάζουν με χαρά και ιδρύουν μια πόλη. Ο θρύλος λέει πως αυτή η πόλη ήταν η Βαρκελώνη.

Η μουσική είναι του Ιάπωνα συνθέτη Ρουίτσι Σακαμότο.

Παρέλαση των αθλητών: Η παρέλαση των 172 χωρών, ξεκινά με την Ελλάδα, με σημαιοφόρο τον Λάμπρο Παπακώστα. Τελευταία εισέρχεται η διοργανώτρια Ισπανία εν μέσω επευφημιών, με σημαιοφόρο τον πρίγκηπα Φίλιππο.
Ομιλίες: Οι παραδοσιακές ομιλίες, του προέδρου της οργανωτικής επιτροπής, Πασκουάλ Μαραγκάλ και του προέδρου της ΔΟΕ, Χουά Αντόνιο Σάμαραγκ. Ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος ο 1ος, κηρύσσει την έναρξη των 25ων Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης.
Ολυμπιακή σημαία: Η ολυμπιακή σημαία εισέρχεται υπό τους ήχους της Ρωμιοσύνης. Παρών, ο Μίκης Θεοδωράκης διευθύνει την ορχήστρα και τραγουδά η μέτζο σοπράνο Αγνή Μπάλτσα. Ο Αλφρέντ Κράους ερμηνεύει τον ολυμπιακό ύμνο.
Η 25η Ολυμπιάδα: Αναφορά στις προηγούμενες διοργανώτριες πόλεις των Αγώνων, αρχής γενομένης από την Αθήνα το 1896 μέχρι τη Σεούλ το 1988. Η Βαρκελώνη διοργανώνει την 25η Ολυμπιάδα.
Ολυμπιακή φλόγα: Η κορύφωση κάθε τελετής, η είσοδος της ολυμπιακής φλόγας. Τελευταίος λαμπαδηδρόμος, ο μπασκετμπολίστας Έπι. Αυτός με τη σειρά του θα ανάψει το τόξο του Αντόνιο Ρεμπόλο. Με ένα εντυπωσιακό εφέ, η ολυμπιακή φλόγα φτάνει τον βωμό, ένα highlight των Αγώνων της Βαρκελώνης. Η μουσική είναι του Άντζελο Μπανταλαμέντι.

Συμμετοχές νέων χωρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός του Αφγανιστάν, ήταν η πρώτη φορά από τους Αγώνες του Μονάχου το 1972 που όλες οι χώρες πήραν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992.
Η Νότια Αφρική έγινε δεκτή και πάλι στους Ολυμπιακούς Αγώνες μετά από 32 χρόνια, λόγω της πολιτικής του απαρτχάιντ.
Η Γερμανία συμμετείχε και πάλι ως μία ομάδα, μετά από πολλά έτη, μετά την επανένωση, που έλαβε χώρα στις 3 Οκτωβρίου του 1990.
Με τη διάλυση της ΕΣΣΔ, που έλαβε χώρα την προηγούμενη χρονιά, το 1991, οι τρείς χώρες της Βαλτικής πήραν μέρος ως ανεξάρτητα κράτη μετά το 1936. Ήταν οι Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία. Οι υπόλοιπες δώδεκα πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες αγωνίστηκαν ως Ενωμένη Ομάδα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, για τελευταία φορά.
Με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, οι δύο νέες χώρες, που δημιουργήθηκαν, το 1991, η Κροατία και η Σλοβενία και η Βοσνία & Ερζεγοβίνη, η οποία έγινε δεκτή, πήραν μέρος ως ανεξάρτητες χώρες. Εξαιτίας των κυρώσεων, που επεβλήθη από τα Ηνωμένα Έθνη, οι Γιουγκοσλάβοι αθλητές αγωνίστηκαν με την Ολυμπιακή σημαία ως ανεξάρτητοι.

Σημαντικές Στιγμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βωμό στο Ολυμπιακό Στάδιο άναψε ο Παραολυμπιακός τοξοβόλος, Αντόνιο Ρεμπόλο, με ένα φλεγόμενο βέλος.
Για πρώτη φορά έγιναν δεκτοί στην καλαθοσφαίριση επαγγελματίες αθλητές του ΝΒΑ. Έτσι δημιουργήθηκε η αμερικανική Ντριμ Τιμ με τους Μάικλ Τζόρνταν, Μάτζικ Τζόνσον, Τσαρλς Μπάρκλεϊ και Λάρι Μπερντ. Κέρδισαν το χρυσό μετάλλιο με μεγάλη ευκολία επί της Κροατίας.
Στην ενόργανη γυμναστική, ο Λευκορώσος Βιτάλι Σέρμπο κέρδισε έξι χρυσά μετάλλια, 4 σε μία μέρα. Τα πέντε από τα έξι ήταν σε ατομικά αγωνίσματα ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Έρικ Χέιντεν, στα χρυσά μετάλλια σε μια Ολυμπιάδα.
Στις καταδύσεις, η Φου Μίνγκξια κέρδισε το χρυσό από βατήρα 10μ., όντας 13 χρονών.
Οι Ρώσοι κολυμβητές, Αλεξάντερ Ποπόφ και Γεβγένι Σάντοβι, κυριάρχησαν στο ελεύθερο κερδίζοντας δύο χρυσά έκαστος (ο Σάντοβι κέρδισε και ένα τρίτο στη σκυταλοδρομία).
Η Χάϊκε Ντρέσλερ, κερδίζει το πρώτο της χρυσό μετάλλιο στο άλμα εις μήκος με την επίδοση στα 7.14μ αφήνοντας δεύτερη την Ινέζα Κράβιτς, κάτοχο του παγκοσμίου ρεκόρ του τριπλούν από την Ουκρανία και τρίτη την κάτοχο του ολυμπιακού ρεκόρ Τζάκι Τζόϋνερ-Κέρσι από τις Η.Π.Α.
Η Έβελιν Άσφορντ κέρδισε το 4ο χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στη σκυταλοδρομία 4x100 με χρόνο 42.11. Ήταν μία από τις τέσσερις γυναίκες που το πέτυχαν στην ιστορία.
Η νεαρή Κριστίνα Εγκέρζεγκι από την Ουγγαρία κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια στην κολύμβηση.
Το μπέιζμπολ έγινε ολυμπιακό άθλημα αφού ήδη είχε υπάρξει έξι φορές ως άθλημα επίδειξης. Το χρυσό κέρδισε η Κούβα, το ασημένιο η Κινεζική Ταϊπέι και η Ιαπωνία το χάλκινο.
Η αντιπτέριση και το τζούντο γυναικών μπήκαν στο ολυμπιακό πρόγραμμα ενώ το κανόε/καγιάκ σλάλομ επανήλθε μετά από 20 χρόνια απουσίας.
Ο Λίντφορντ Κρίστι κέρδισε το χρυσό στα 100μ. με χρόνο 9.96 στα 32 του χρόνια.
Η Χάϊκε Χένκελ τερμάτησε πρώτη στον τελικό του ύψους με την επίδοση στα 2.02μ καταποντίζοντας την κάτοχο του παγκοσμίου ρεκόρ Στέφκα Κονσταντίνοβα στην τέταρτη θέση.
Ο Σεργκέι Μπούμπκα ήταν χρυσός ολυμπιονίκης του 1988. Στη Βαρκελώνη όμως δε κατάφερε να περάσει ούτε ένα ύψος αποτυγχάνοντας σε όλες τις προσπάθειες.
Για τους Αγώνες της Βαρκελώνης υπήρξαν δύο μουσικά θέματα. Το "Βarcelona" που γράφτηκε 5 χρόνια πριν από τον Φρέντι Μέρκιουρι και που ερμήνευσε σε ντουέτο με τη Μονσερά Καμπαγιέ. Το τραγούδι ήταν προγραμματισμένο να ερμηνευθεί στη τελετή έναρξης, όμως εξαιτίας του θανάτου του Μέρκιουρι τον προηγούμενο χρόνο, το κομμάτι χρησιμοποιήθηκε στο εναρκτήριο βίντεο της Βαρκελώνης λίγα λεπτά πριν τη τελετή. Το δεύτερο μουσικό θέμα ήταν το "Amigos Para Siempre" (Φίλοι για πάντα) του Άντριου Λόυντ Βέμπερ, με ερμηνευτές, τον Χοσέ Καρρέρας και τη Σάρα Μπράιντμαν.

Ελληνική αποστολή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετάλλια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από ελληνικής πλευράς ύστερα από 12 χρόνια, κατακτήθηκαν 2 μετάλλια και μάλιστα χρυσά. Αρχικά από τον νεαρό τότε 20χρονο Πύρρο Δήμα από τη Χειμάρρα της Βορείας Ηπείρου στην άρση βαρών, στο ξεκίνημα του αθλητή για μια εντυπωσιακή σειρά από 3 χρυσά κι ένα χάλκινο μετάλλιο σε 4 διαδοχικές Ολυμπιάδες.

Ακολούθησε το χρυσό μετάλλιο της Βούλας Πατουλίδου, ερχόμενη από τον Τριπόταμο του νομού Φλώρινας στα 100 μέτρα εμπόδια με χρόνο 12.64 (πανελλήνιο ρεκόρ) σε μια συγκλονιστική κούρσα που σημαδεύτηκε κατά την πτώση της προπορευόμενης Αμερικανίδας Γκέιλ Ντίβερς στο τελευταίο εμπόδιο ενώ στην τρίτη θέση της τελικής κατάταξης βρέθηκε η κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ Γιορντάνκα Ντόνκοβα από τη Βουλγαρία. Ήταν το πρώτο χρυσό που κέρδιζε η Ελλάδα σε αγώνισμα του στίβου από τους Ολυμπιακούς του 1912 όταν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Τσικλητήρας κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς, άθλημα που δεν υπάρχει πλέον στην Ολυμπιάδα.

Αθλητές που ξεχώρισαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κώστας Κουκοδήμος, 6η θέση στο άλμα εις μήκος
Τόνια Σβάιερ, 7η θέση στην κωπηλασία
Ιάκωβος Κισέογλου/ Δημήτρης Μπούκης, 8οι στην ιστιοπλοϊα (κατηγορία Star)
Χριστίνα Θαλασσινίδου, 6η στο ατομικό της συγχρονισμένης κολύμβησης
Βαλέριος Λεωνίδης, 5η θέση στην άρση βαρών (κατηγορία 60κ.)
Παύλος Σαλτσίδης, 8η θέση στην άρση βαρών (κατηγορία 110κ.)
Παναγιώτης Ποικιλίδης, 8η θέση στην κατηγορία υπερβαρέων της ελληνορωμαϊκής πάλης

Πίνακας Μεταλλίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύνολο		260	257	298	815
Θέση	Χώρα				Σύνολο
1	Ενωμένη Ομάδα της πρώην ΕΣΣΔ	45	38	29	112
2	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής	37	34	37	108
3	Γερμανία	33	21	28	82
4	Κίνα	16	22	16	54
5	Κούβα	14	6	11	31
6	Ισπανία	13	7	2	22
7	Νότια Κορέα	12	5	12	29
8	Ουγγαρία	11	12	7	30
9	Γαλλία	8	5	16	29
10	Αυστραλία	7	9	11	27
11	Καναδάς	7	4	7	18
12	Ιταλία	6	5	8	19
13	Μεγάλη Βρετανία	5	3	12	20
14	Ρουμανία	4	6	8	18
15	Τσεχοσλοβακία*	4	2	1	7
16	Βόρεια Κορέα	4	0	5	9
17	Ιαπωνία	3	8	11	22
18	Βουλγαρία	3	7	6	16
19	Πολωνία	3	6	10	19
20	Ολλανδία	2	6	7	15
21	Κένυα	2	4	2	8
22	Νορβηγία	2	4	1	7
23	Τουρκία	2	2	2	6
24	Ινδονησία	2	2	1	5
25	Βραζιλία	2	1	0	3
26	Ελλάδα	2	0	0	2
27	Σουηδία	1	7	4	12
28	Νέα Ζηλανδία	1	4	5	10
29	Φινλανδία	1	2	2	5
30	Δανία	1	1	4	6
31	Μαρόκο	1	1	1	3
32	Ιρλανδία	1	1	0	2
33	Αιθιοπία	1	0	2	3
34	Αλγερία	1	0	1	2
	Εσθονία	1	0	1	2
	Λιθουανία	1	0	1	2
37	Ελβετία	1	0	0	1
38	Τζαμάικα	0	3	1	4
38	Νιγηρία	0	3	1	4
40	Λετονία	0	2	1	3
41	Αυστρία	0	2	0	2
	Ναμίμπια	0	2	0	2
	Νότια Αφρική	0	2	0	2
44	Βέλγιο	0	1	2	3
	Κροατία	0	1	2	3
	Ανεξάρτητοι	0	1	2	3
	Ιράν	0	1	2	3
48	Ισραήλ	0	1	1	2
49	Κινέζικη Ταϊπέι	0	1	0	1
	Μεξικό	0	1	0	1
	Περού	0	1	0	1
52	Μογγολία	0	0	2	2
52	Σλοβενία	0	0	2	2
54	Αργεντινή	0	0	1	1
	Μπαχάμες	0	0	1	1
	Κολομβία	0	0	1	1
	Γκάνα	0	0	1	1
	Μαλαισία	0	0	1	1
	Πακιστάν	0	0	1	1
	Φιλιππίνες	0	0	1	1
	Πουέρτο Ρίκο	0	0	1	1
	Κατάρ	0	0	1	1
	Σουρινάμ	0	0	1	1
	Ταϊλάνδη	0	0	1	1